Μην απολύεις το δούλο σου, Δέσποτα!

Της Τζένης Κ.

Τα ποσοστά της ανεργίας ανεβαίνουν, τα επιδόματα απόλυσης υποδιπλασιάζονται και οι εκπαραθυρώσεις από δω και πέρα θα γίνονται αναιτιολόγητα. Αν ψυλλιάζεστε λοιπόν ότι ο εργοδότης σας, με τον αέρα που είχε από μόνος του και με τον επιπλέον αέρα που έλαβε ως «bonus» από την τρόικα, ετοιμάζεται να σας επιδώσει, μεσημέρι, στην εξώπορτα, ραβασάκι δια χειρός κυρίου Δαράκη (ήτοι απόλυση), μη μένετε αδρανείς.

Στο θυγατρικό blog του «Π» rixetoafentikosoustofilotimo.blogspot.com μπορείτε να βρείτε έτοιμες φόρμες επιστολών που στοχεύουν κατευθείαν στο συναίσθημα του ανθρώπου που μέχρι σήμερα πλήρωνε για το ψωμί της οικογένειάς σας και εγγυώνται (σε ποσοστό 99,9%) την υπαναχώρησή του..
... Οι επιστολές ποικίλλουν σε ύφος και περιεχόμενο και σας εξασφαλίζουν την αλάνθαστη μαγιά, στην οποία εσείς θα προσθέστε δικές σας πινελιές και θα επιτύχετε το σκοπό σας. Για την προώθηση του blog μας, αναδημοσιεύουμε ένα τυχαίο δείγμα επιστολής.

Επιστολή νούμερο 68

Τύπος αφεντικού: Σαλιάρης επιχειρηματίας, κορτάκιας, αλαζόνας, με αγάπη στην αμετροέπεια και τους καταδότες.

Ύφος: οικείο αλλά με σέβας σε υπερβολική δόση

«Αξιότιμε εργοδότη μου,

Είμαι ο…………………………. από το τμήμα ……………………….. Αν δεν μπορείς να φέρεις στον πολυσχιδή νου σου την εικόνα μου, πράγμα πολύ κατανοητό, καθότι είμαι απλώς μια ταπεινότητα η οποία ευτύχησε να συμπορευτεί διακριτικά μαζί σου όλα αυτά τα χρόνια που εσύ μεγαλουργείς κι αφήνεις το στίγμα σου στην ελληνική επιχειρηματικότητα, δεν πειράζει, μην κουράζεσαι. Θα με περιγράψω για να σε βοηθήσω.

Είμαι αυτός που ρούφαγε τα λόγια σου σαν σπόγγος κάθε φορά που κατέβαινες στο δεύτερο όροφο και καταδεκτικά συναναστρεφόσουν μαζί μας. Είμαι αυτός που η καρδιά του σκιρτούσε κάθε φορά που ο Όμιλός μας, υπό την άγρυπνη, σοφή σου καθοδήγηση, πραγματοποιούσε μία επιτυχία, ένα βήμα προόδου, μία επιπλέον τομή στο χώρο της δραστηριοποίησής μας. Είμαι αυτός που δούλευε αδιαμαρτύρητα, όταν οι υπόλοιποι λουφάρανε και υψώνανε το ποτήρι του φραπέ τους «εις υγείαν του κορόιδου». Είμαι ο άνθρωπος που την Πρωτοχρονιά, μετά το Χριστό, την Παναγία και το σπίτι του, μνημόνευε στην κοπή της πίτας κι εσένα… το αφεντικό του.

Είμαι ο άνθρωπος που ποτέ δε σε κουτσομπόλεψε για τις τόσες ερωτικές σου περιπέτειες και κατακτήσεις, οι οποίες άλλωστε είναι απόλυτα δικαιολογημένες δεδομένης της εμβέλειας της γοητείας σου. Γιατί εσύ, αγαπητό αφεντικό, δεν είσαι απλώς ένας σούπερμαν της αγοράς, είσαι και μαγνητικός άνδρας. Ειλικρινά σε θαυμάζω κάθε φορά που κοιτάζω τις φωτογραφίες που έχω στην κατοχή μου από τα τρυφερά τετ- α- τετ σου με το τελευταίο σου αμόρε. Θεωρώ άλλωστε ότι το γεγονός πως είσαι παντρεμένος είναι απλώς μια λεπτομέρεια χωρίς σημασία. Στην εποχή του ΔΝΤ ζούμε βρε αδελφέ!

Σου αποστέλλω αυτήν την επιστολή αγάπης και αφοσίωσης, για να σου υπενθυμίσω ότι είμαι πάντα εδώ, κοντά σου, έτοιμος να ξοδέψω ακόμα και την τελευταία ρανίδα της ενέργειάς μου, στην υπηρεσία σου. Μην απολύεις το δούλο σου Δέσποτα. Απόλυσε κάποιον άλλο στη θέση του. Ή μάλλον, απόλυσε δύο, καθότι εγώ πάντα για δύο δούλευα τα 17 συναπτά έτη που ευτύχησα, με πετσοκομμένες απαιτήσεις και δικαιώματα, να είμαι κοντά σου. Να θυμάσαι, πως όποια, -και το τονίζω- όποια πληροφορία κι αν χρειαστείς στο πλαίσιο του καθημερινού σου αγώνα για το χτίσιμο της αυτοκρατορίας μας, είμαι διατεθειμένος να σου τη δώσω».

Παντοτινά δικός σου
πηγή:Το Ποντίκι