Έφυγε από Κοντά μας ο Μπάμπης Αδαμόπουλος.....

γράφει και σχολιάζει ο Αλχημιστής

Με παρεκάλεσε ένας Φίλος να δημοσιεύσω μια επιστολή - Χαιρετισμό για τον Φίλο του, άξιο Φιλιατρινό, παλιό ποδοσφαιριστή της Εράνης τις δεκαετίες του 1970 Μπάμπη Αδαμόπουλου! Με μεγάλο σεβασμό στην μνήμη του Μπάμπη, του μεγάλου γκολκήπερ, ικανοποιούμε την επιθυμία του....

"Έφυγε από κοντά μας ο Μπάμπης Αδαμόπουλος και πενθούμε! Πενθούν η οικογένειά του, οι δικοί του άνθρωποι, οι φίλοι του! Αύριο στις 10.00 π.μ. πρέπει να αποχαιρετίσουμε έναν δικό μας άνθρωπο, τον δικό μας Μπάμπη, που με τη ζωή του, το ήθος και τη συνέπειά του, ξεχώρισε σε όλη του την διαδρομή. Του Μπάμπη που δήλωνε παρών σε όλα τα μικρά και μεγάλα γεγονότα που σημάδεψαν τα Φιλιατρά μας αλλά και την μεγάλη του αγάπη. Την Εράνη του!

Βιώνουμε ένα κενό μέσα μας, μια απουσία, και αυτή η απουσία μας κάνει να λυπόμαστε, να μη θέλουμε να ασχοληθούμε με τα πράγματα που έως τώρα μας ευχαριστούσαν. Χάσαμε ένα δικό μας άνθρωπο και είναι μεγάλη η ένταση του κενού μέσα μας. Είναι σα να πέθανε κυριολεκτικά ένα μέρος του εαυτού μας. Έτσι όμως λειτουργούν οι ανθρώπινες σχέσεις…. εμείς ζούμε μέσα στην καρδιά των άλλων και οι άνθρωποι που αγαπάμε ζούνε μέσα στη δική μας την καρδιά. Έτσι είναι φυσικό να βιώνουμε την απώλεια του Μπάμπη Αδαμόπουλου, ως δική μας απώλεια, τη φυσική απουσία του, ως ένα κενό μέσα στο δικό μας ψυχικό κόσμο. Δυστυχώς δεν πονάμε σήμερα, δεν αισθανόμαστε ότι τον έχουμε χάσει ή ότι θα μας λείψει μόνο σε σωματικό επίπεδο, αισθανόμαστε ότι χάνουμε και όλες τις στιγμές που θα μπορούσαμε να ζήσουμε και να μοιραστούμε μαζί του στο μέλλον. Έτσι ο πόνος της απώλειας έχει να κάνει και με το ότι μας λείπει η παρουσία του ανθρώπου που χάσαμε, σε όλα τα επίπεδα.

Μία απλή ενθύμηση του Μπάμπη, μια φωτογραφία ή μια αναφορά σε κάποια συζήτηση για κάποιο ματς, θα ξυπνά μέσα μας μια ολόκληρη σειρά ενθυμήσεων και συναισθημάτων.

Δυστυχώς, η μοίρα μας στέρησε τόσο αναπάντεχα την ευγενική και αγωνιστική κοινωνική και αθλητική παρουσία σου. Είχε πάντοτε τον ενθουσιασμό της εφηβείας αλλά και τον ρεαλισμό της ωριμότητας. Αυτός ο συνδυασμός τον έκανε να παλεύει ακούραστα μέχρι τέλους. Θα θυμόμαστε πάντα την ανυπόκριτη προσφορά του, την ανθρωπιά και την καλοσύνη του.

Η απώλειά σου, Φίλε Μπάμπη, είναι μεγάλη για όλους μας.

Ίσως πέρα από την απώλεια και τον πόνο μας, μπορέσουμε να δούμε ένα άλλο φως, μία άλλη ελπίδα, να γλυκοχαράζει μέσα μας.

Στο καλό φίλε Μπάμπη! Ας είναι ελαφρύ το Χώμα της Φιλιατρινής Γης που θα σε σκεπάσει!!!!! Αιωνία η μνήμη σου!!!!! Ένας παλιός συμπαίκτης σου....."