Σε έξαρση η επαιτεία στους δρόμους της Καλαμάτας

Γράφτηκε από την Νικολέττα Κολυβάρη
Δεν μιλά, δεν παρακαλά για βοήθεια, δεν σηκώνει το βλέμμα. Με το κεφάλι σκυμμένο και καθισμένη κατάχαμα, κρατά το χέρι πάντα απλωμένο. Είναι μια μαυροφορεμένη μεγάλη σε ηλικία γυναίκα που συνήθως ζητιανεύει στο πεζοδρόμιο της Αριστομένους, στο ύψος περίπου της Γεωργούλη.
Το φαινόμενο της ζητιανιάς στην Καλαμάτα είναι σε έξαρση αυτή την εποχή, κυρίως από μητέρες με παιδιά έξω από σούπερ μάρκετ και τσιγγάνους κάθε ηλικίας, οι οποίοι πουλάνε μανουσάκια σε δρόμους και πλατείες. Σε καφέ κοντά στα δικαστήρια, ένας ξένος πωλούσε στυλό και έγινε επιθετικός όταν δεν αγόρασαν. Οι άνθρωποι αυτοί βγάζουν έτσι μεροκάματο και υπάρχουν ημέρες που στο κέντρο της πόλης μπορεί να συναντήσει κανείς ζητιάνους σε απόσταση μερικών μόνο μέτρων μεταξύ τους.
Η φωτογραφία της ταλαιπωρημένης γυναίκας να ζητιανεύει σκυφτή τραβήχτηκε χθες το πρωί, ενώ στον πεζόδρομο της Αριστομένους βλέπει κανείς παρόμοιες εικόνες με νεαρότερες γυναίκες, που συνήθως έχουν ένα μωρό στην αγκαλιά. Οι κοινωνικές υπηρεσίες μιλούν πάντως για εμπαιγμό και κοροϊδία που δέχονται οι πολίτες από οργανωμένα κυκλώματα και κατ’ επάγγελμα επαίτες, που μοναδικό στόχο έχουν το κέρδος, καθώς λίγοι είναι οι άνθρωποι που χρήζουν πραγματικής βοήθειας.
Η εικόνα αναξιοπαθούντων διαφόρων ηλικιών, οι οποίοι επιδεικνύοντας πραγματικά ή φανταστικά προβλήματα σε κεντρικές γωνιές της Καλαμάτας ζητούν και πολλές φορές παίρνουν χρήματα, ποντάροντας στην ευαισθησία κάποιων ανθρώπων, δεν είναι κάτι καινούργιο. Εξάλλου τα μέσα για να αντιμετωπίσουν οι κοινωνικές υπηρεσίες αποτελεσματικά τέτοιου είδους περιστατικά δεν υπάρχουν και συχνά ο μόνος φορέας που προσφέρει βοήθεια είναι ο Ερυθρός Σταυρός. Εδώ και χρόνια άλλωστε οι αρμόδιες αρχές παρουσιάζουν ως έλλειμμα το ότι στην Καλαμάτα δεν υπάρχει ένα κέντρο φιλοξενίας για την περίθαλψη ανθρώπων που πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης. Χωρίς εξασφαλισμένο χώρο λοιπόν για να τους προσφέρουν καταφύγιο τα χέρια τους -λένε- είναι δεμένα, ειδικά σε περιπτώσεις που αφορούν παιδιά.

Και οι πολίτες όμως θα πρέπει να σκεφτόμαστε πού δίνουμε τη βοήθειά μας και ότι πολλές φορές ενισχύουμε κυκλώματα ή συμπεριφορές εκμετάλλευσης ανθρώπων. Μην ξεχνάμε ότι σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα είχε χρειαστεί η παρέμβαση της Αστυνομίας και είχαν γίνει συλλήψεις, γιατί τσιγγάνες μητέρες προέτρεπαν στη ζητιανιά τα δύο μικρά κοριτσάκια τους μόλις 3 και 10 χρόνων, ενώ είχαν συλλάβει Ρουμάνους οι οποίοι παρίσταναν τους ανάπηρους και ζητιάνευαν σε κεντρικά σημεία της Καλαμάτας πάνω σε αναπηρικά καροτσάκια.

Αξίζει τέλος να σημειωθεί ότι κοινωνικοί λειτουργοί μας έλεγαν για περιπτώσεις γυναικών που ζητιανεύουν στους δρόμους με μικρά παιδιά στην αγκαλιά τους, αλλά τις φορές που τις έχουν πλησιάσει για βοήθεια, αυτές βρίσκουν διάφορες δικαιολογίες και εξαφανίζονται.

Καταλήγοντας, οι ίδιοι εφιστούν την προσοχή μας τονίζοντας ότι πρέπει να συμβάλουμε κι εμείς οι πολίτες στην εξάλειψη του φαινομένου και ο μόνος τρόπος είναι να μην ενθαρρύνουμε τους επαίτες δίνοντάς τους χρήματα.
Ν.Κ. πηγή: ελευθερία