Το Κοπανάκι θρηνεί τον ιερέα του

Σήμερα Κυριακή, 11 Νοεμβρίου, θα τελεστεί στον Ιερό Ναό του Αγίου Γεωργίου στο Κοπανάκι, όπου υπηρετούσε ως εφημέριος, το 40ήμερο μνημόσυνο του παπα – Φώτη Τσαρουχά. Μνημόσυνο θα τελεστεί την ίδια μέρα και στο χωριό καταγωγής του, τα Διάσελλα Ηλείας.
Στη μνήμη του παπα – Φώτη Τσαρουχά δημοσιεύουμε το παρακάτω ποίημα της Ελένης Τ., μαθήτριας Β’ τάξης Λυκείου, από το Κοπανάκι:
«Ισορροπία επάνω σε ένα σχοινί
ενώ γύρω κυριαρχεί το σκοτάδι.
Θρήνος· παράξενο συναίσθημα.
Το τέλος δε φαίνεται.
Μοναδικό φως
τα δάκρυα γεμάτα αναμνήσεις.
Μητέρα, πιάσε μου ξανά το χέρι.Χάθηκε άδικα ένας αγαπημένος φίλος.
Καμιά πρόποση στο όνομα του Οκτώβρη,
μονάχα ένα κατεστραμμένο αμάξι στην άκρη του δρόμου.
Κι ο γλυκός καρπός των Λωτοφάγων
δε σβήνει τίποτα από τη μνήμη.
Το χέρι σου κρύο
κι είσαι ολόκληρος ένα κοιμισμένο,
ήρεμο παιδί.
Τι όνειρο βλέπεις;
Είναι όμορφα εκεί, έτσι λένε.
Ζάλη· πολλοί πέθαναν μαζί σου
κι ας ήρθαν στην κηδεία.
Μια γρατζουνιά στο αριστερό σου μάγουλο
είναι η μοναδική απόδειξη της τραγωδίας.
Είπαν: ακαριαία.
Πόνεσε το ακαριαίο;
Φοβήθηκες;
Είπαν: ο Θεός ζητά κοντά Του τους καλύτερους.
Είδα: μια μάνα στα όρια της τρέλας.
Σου χρωστάω το ομορφότερο ποίημα
μα δεν ξέρω με ποιες λέξεις
μπορώ να γράψω για το χαμόγελο,
τα μάτια και την ψυχή σου.
Δεν υπάρχουν λέξεις.
Μονάχα μια σιωπηλή κραυγή προς τον ουρανό.
Μαθαίνουμε να αποδεχόμαστε την ιδέα του θανάτου μας,
κανείς μας δεν ξέρει πώς να αποδεχθεί
το θάνατο ενός αγαπημένου.
Είπαν: κράτα τις αναμνήσεις.
Μα η παρουσία σου είναι ισχυρότερη αυτών.
Μητέρα, πιάσε μου ξανά το χέρι.
Χάθηκε άδικα ένας αγαπημένος φίλος».