Γιατί η ποίηση ενοχλεί;

Η παραίτηση του Χάρη και της Μέγκαν από τα βασιλικά καθήκοντα. Τα άριστα αγγλικά του Κυριάκου ενώπιον του «αυτοκράτορα», αξιολογούνται από τα συστημικά μίντια ως πρώτες ειδήσεις της ημέρας!

Οι πυρκαγιές στην Αυστραλία και ο θάνατος 1,25 περίπου δισεκατομμυρίου ζώων, ο θάνατος 16 μεταναστών στη Μεσόγειο, ανάμεσά τους κι ενός μωρού που γεννήθηκε και πέθανε μετά από λίγες ώρες μέσα στη βάρκα, η φρίκη στο κρατητήρια της ελληνικής αστυνομίας, οι απολύσεις στον ΟΤΕ, όλα αυτά δεν συνιστούν ειδήσεις για τα ελληνικά κανάλια.
Η είδηση, η πληροφορία που είναι το υλικό της σκέψης, διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στο να σκεφτόμαστε έτσι κι όχι αλλιώς, να αισθανόμαστε έτσι κι όχι αλλιώς. «Οι σκέψεις και τα συναισθήματά μας είναι στενά συνδεδεμένα», έγραφε ο Σπινόζα. Δεν είναι καθόλου αθώο να αποκαλείς τους πρόσφυγες «λαθραίους». Η λέξη διατυπώνει ήδη τη διάκριση, που γίνεται στη συνέχεια ιδέα. Η ιδέα, ακολούθως, σε κάνει ρατσιστή.
Τα γράφω αυτά γιατί δεν είναι μόνο η παραπληροφόρηση ή η αποπληροφόρηση που επιχειρεί το κυρίαρχο μιντιακό σύστημα, είναι και η προσπάθεια υπονόμευσης και γελοιοποίησης της ποιητικότητας, δηλαδή της ανατρεπτικής δύναμης των λέξεων, της μεταφορικής λειτουργίας της γλώσσας. «Περιμένω να ανάψει πράσινο –γράφει ο νεοδεξιός δημοσιογράφος-, όχι αυτό που είναι για τους πεζούς, αλλά αυτό που είναι για τους ποιητές»! Όχι, δεν λέει ότι «οι ποιητές είναι λαπάδες», όπως ο παλιός Θεσσαλονικιός πολιτικός, ο κατιών του είναι πιο πονηρός, λέει απλώς ότι ζουν στη νεφελοκοκκυγία τους.

Κι όμως η ποίηση είναι απολύτως γήινη και ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ. Προπάντων, είναι αυτή που θα συστήσει το ΝΕΟ. Γιατί ο νέος κόσμος χρειάζεται νέες λέξεις που θα εκφράσουν μια νέα, ουμανιστική ιδέα της προόδου και του τρόπου άσκησης της πολιτικής. Γι’ αυτό ενοχλεί…
artinews [ Γιώργος X. Παπασωτηρίου