Ο κάθε Ανάδοχος να κάνει και προσφορά για συντήρηση του έργου για την πρώτη 10ετία...

Είμαστε μια χώρα ασυντήρητη...
Το 2005, αμέσως μετά από τους Ολυμπιακούς Αγώνες, μου ζητήθηκε να συντάξω μια έκθεση για το τι πρέπει να γίνει ώστε να καταρτιστεί ένα πρόγραμμα συντήρησης και φύλαξης των Ολυμπιακών Εγκαταστάσεων.
Εγώ ο αφελής, κάθισα επί ένα ολόκληρο μήνα και έγραψα 2 τόμους με μεθοδολογία, χρονοπρογραμματισμό, κανονισμούς, ποινικές ρήτρες για τους Αναδόχους, εργασίες που πρέπει να εκτελούνται, κλπ κλπ κλπ και τους παρέδωσα στα "Ολυμπιακά Ακίνητα ΑΕ", προκειμένου να δημοπραττηθεί για κάθε Ολυμπιακό Ακίνητο το έργο συντήρησης και φύλαξης του χώρου.

Ήταν χρήματα του Ελληνικού λαού που είχαν ξοδευτεί με το τσουβάλι, προκειμένου να ικανοποιηθούν οι Φαραωνικές αντιλήψεις κάποιων κυρίων και κυριών.
Τα αποτελέσματα βέβαια, τα γνωρίζετε. Σκόνη και θρύψαλα παντού. Οι "επαγγελματίες ανακύκλωσης" έκαναν πάρτι επάνω σε συστήματα που κόστισαν ένα σκασμό λεφτά και άφησαν πίσω τους άδεια κουφάρια να χάσκουν εγκαταλειμμένα.
Την ίδια μοίρα είχαν τα περισσότερα έργα φωτισμού αναδείξεως μνημείων που έχω μελετήσει στην Ελλάδα. Ο κάθε Δήμαρχος ή προϊστάμενος Δημόσιας Υπηρεσίας, θέλει να δείξει ότι έκανε ο ίδιος έργο και αδιαφορεί για όλα όσα έκαναν οι προκάτοχοί του και το ίδιο συμβαίνει με τους διαδόχους του.
Τα ίδια βλέπουμε όταν οδηγούμε στις Εθνικές Οδούς και περνάμε από τμήματα που είναι αρμοδιότητας του Δημοσίου. Δεν χρειάζεται ταμπέλα για να το καταλάβεις, τα τραντάγματα του αυτοκινήτου σου το δηλώνουν μια χαρά.
Θεωρώ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ να αλλάξει η νομοθεσία για τα Δημόσια Έργα. Κάθε Υπηρεσία βγάζει ένα έργο σε δημοπράτηση και αυτό εκτελείται με έκπτωση 40-60%. Δεν θα ήταν λοιπόν άσχημη ιδέα, ο κάθε Ανάδοχος να κάνει και προσφορά για συντήρηση του έργου για την πρώτη 10ετία και από εκεί και πέρα να βγαίνουν σε δημοπρασία έργα συντήρησης για τα επόμενα 10-20 χρόνια ζωής του έργου, μέχρι να γίνει κάτι καινούργιο.
Σε αντίθετη περίπτωση, κάθε έργο αποδεικνύεται πανάκριβο, μια και οι πολίτες το χρησιμοποιούν για ελάχιστο χρόνο.
Ξέρω, ψειρίζω τον κώλο της μαϊμούς, αλλά βαρέθηκα να ζω σε ένα Κράτος τόσο αδιάφορο, διεφθαρμένο και αναποτελεσματικό.

Κώστας Κάπος