Παλαιών Πατρών Γερμανός: Κήρυξε την επανάσταση αλλά κακοποιήθηκε, φυλακίστηκε και πέθανε μυστηριωδώς στα χέρια των Ελλήνων

Γεννιέται στη Δημητσάνα ως Γεώργιος και παρότι υπάρχουν πολλές εκδοχές για το επώνυμό του γίνεται εκλεκτό μέλος της νεότερης ελληνικής ιστορίας με το ιεραρχικό του όνομα Παλαιών Πατρών Γερμανός.
Ως μέλος της Φιλικής Εταιρίας, συμμετέχει ενεργά στη προετοιμασία και οικονομική ενίσχυση της Επανάστασης, που κηρύσσει ο ίδιος το απόγευμα της 25ης Μαρτίου 1821 στη Πάτρα. Εν συνεχεία, με εντολή της Α Εθνοσυνέλευσης της Επιδαύρου βρίσκεται στην Ιταλία προς αναζήτηση βοηθείας και ενημέρωσης των ευρωπαϊκών χωρών.
Επιστρέφοντας στην Πελοπόννησο, Ιούλιο του 1824, βρίσκεται στο επίκεντρο ενός εμφυλίου πολέμου μεταξύ αντιμαχομένων οπλαρχηγών. Παρ’ ότι αρνείται να πάρει θέση στην εμφύλια διαμάχη, συλλαμβάνεται από στρατιωτικό απόσπασμα του Γιάννη Γκούρα, στη μονή Χρυσοποδαρίτισσας στην οποία έχει αποτραβηχτεί.

Του παίρνουν όλα τα λεφτά και τα άμφια, οδηγείται σιδηροδέσμιος και πεζός σε πορεία κακοποίησης και εξευτελισμού, αλλά καταφέρνει να στείλει κρυφά γράμμα προς την κυβέρνηση Γεωργίου Κουντουριώτη: «Αίφνης σήμερον ήλθον τινές στρατιώται του Γκούρα και με ήρπασαν ως κατάδικον. Αν είναι διαταγή της κυβερνήσεως –καθότι τοιαύτη δεν μοι επαρουσιάσθη- ή του Γκούρα, ας γράψει προς τούτον να με αφήσει να έλθω αυτόσε, ίνα απολογηθώ, αν έσφαλα κατά τι. Ειδεμή ας με αφήσει ελεύθερον».



Πράγματι αφήνεται ελεύθερος, αλλά λίγους μήνες μετά πεθαίνει ξαφνικά στις 30 Μαΐου 1826, με επίσημη αιτία θανάτου, τον εξανθηματικό τύφο.



Ο Γ. Ι. Παπούλιας, αρκετά χρόνια μετά, αναφέρει ως αιτία θανάτου, τη δηλητηρίαση μέσω ενός φιλικού του καφετζή, που δολοφονείται λίγο καιρό μετά. Ενισχυτικό αυτής της άποψης είναι το γεγονός ότι, κατά τον Παπούλια, το τυφλό μίσος των αντιπάλων του τους οδηγεί να επιχειρήσουν να ατιμάσουν ακόμα και την κηδεία του :«Γενομένου λόγου περί της κηδείας αυτού ως Προέδρου της Εθνοσυνελεύσεως, καθ’ ο δε και αρχιερεύς, κατά τας δια τους τοιούτους εκκλησιαστικά έθιμα, να κηδευθή εις τον καθεδρικόν ναόν του εν Ναυπλίω Αγίου Γεωργίου, πολλοί τινές, φθονερώς προς αυτόν και δυσμενώς δι’ αντιπολίτευσιν διακείμενοι, κατέκρινον και εμπόδιζον τούτο και άλλοι ηδιαφόρουν, ώστε εκινδύνευσε να στερηθεί ο νεκρός αυτού της επιταφίου εκείνου συνήθους εκκλησιαστικής τιμής και η κοινή γνώμη να προσβληθεί».