Σαν σήμερα, 16 Ιουνίου αυτοκτονεί ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ, Άρης Βελουχιώτης

16 Ιουνίου 1945. Ο Άρης Βελουχιώτης, ο αρχηγός των ανταρτών του ΕΛΑΣ, αυτοκτονεί με μια χειροβομβίδα.
Το ημερολόγιο έγραφε 16 Ιουνίου 1945. Ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ, Άρης Βελουχιώτης απασφαλίζει μια χειροβομβίδα και βάζει τέλος στη ζωή του. Ακόμη και ο θάνατός του έχει πάρει διαστάσεις μυστηριώδους θρύλου. Άλλοι λένε ότι έπεσε από τις σφαίρες των διωκτών του. Άλλοι ότι αυτοκτόνησε. Το μόνο βέβαιο είναι ότι όσοι τον ήθελαν νεκρό, τον μισούσαν τόσο, που τον αποκεφάλισαν και κρέμασαν το κεφάλι του σε φανοστάτη στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων!
Τον Απρίλιο του '45 η 11η Ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, θα προχωρήσει στην αποκήρυξη και στη διαγραφή του Άρη γιατί δεν αποδέχτηκε τη Συμφωνία της Βάρκιζας. H απόφαση θα κρατηθεί κρυφή και μόνο δύο μήνες αργότερα θα δημοσιευθεί στον «Ριζοσπάστη» η τελεσίδικη καταδικαστική κρίση του Πολιτικού Γραφείου την ίδια ημέρα που ο Βελουχιώτης έπεφτε νεκρός στη Μεσούντα. Την είδηση του θανάτου θα επιβεβαιώσει και ο «Ριζοσπάστης», μιλώντας όμως για αυτοκτονία. Το δημοσίευμα της Τρίτης 19 Ιουνίου στη δεύτερη σελίδα έφερε τον τίτλο: «Ο Αρης αυτοκτόνησε αφού τραυματίστηκε σε συμπλοκή με Αγγλους, Εθνοφύλακες και μοναρχικούς ληστοσυμμορίτες». H ανταπόκριση από τη Λάρισα σημείωνε ότι «κατά τη διάρκεια της μάχης ο Αρης τραυματίστηκε και για να μη συλληφθεί αιχμάλωτος αυτοκτόνησε με χειροβομβίδα της οποίας προκάλεσε την έκρηξη». Και κατέληγε: «Με την ίδια χειροβομβίδα σκοτώθηκε και ο Τζαβέλλας. Ωστόσο οι επίσημες αναφορές του Στρατού λένε ότι ο Βελουχιώτης έπεσε νεκρός από τα πυρά των διωκτών του.
Ο Άρης Βελουχιώτης, είχε γεννηθεί - ως Θανάσης Κλάρας - στις 27 Αυγούστου του 1905 στην Λαμία. Ο πατέρας του Δημήτρης, ήταν δικηγόρος και η μητέρα του, η Αγλαΐα Ζέρβα, πιστεύεται πως είχε μακρινή συγγένεια με τον ορκισμένο εχθρό του την περίοδο της κατοχής, Ναπολέοντα Ζέρβα. Η κομμουνιστική του δράση τον έστειλε σε στρατόπεδο ανεπιθύμητων κατά την διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας. Μετά την απόλυσή του, φυλακίστηκε πολλές φορές και εξορίστηκε άλλες τόσες, μέχρι και το 1940. Το 1936 καταδικάστηκε σε τετραετή φυλάκιση από την δικτατορία Μεταξά και αποφυλακίστηκε το 1939, όταν υπέγραψε «δήλωση μετάνοιας», αποκηρύσσοντας τον κομμουνισμό και το ΚΚΕ. Η πράξη του αυτή θεωρήθηκε ατιμωτική και τον ακολουθούσε σε όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Στον πόλεμο εναντίον των Ιταλών, υπηρέτησε ως στρατιώτης του πυροβολικού στην Μακεδονία. Αργότερα επέστρεψε στην Αθήνα, με την αντιστασιακή του δράση να ξεκινά από την Ευρυτανία το 1942. Εκείνη την περίοδο θα αποκτήσει το ψευδώνυμο Άρης Βελουχιώτης, από τον Άρη τον θεό του πολέμου και το βουνό Βελούχι. Η τεράστια φήμη που απέκτησε, ήταν για την συμμετοχή του στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, η οποία έγινε σε συνεργασία των αντάρτικων ομάδων του ΕΛΑΣ με αρχηγό τον Βελουχιώτη και του ΕΔΕΣ, με αρχηγό τον Ναπολέοντα Ζέρβα.
Το ΚΚΕ αποκατέστησε πολιτικά τον Άρη Βελουχιώτη δυο φορές, στις 20 Ιουνίου του 1962 και στις 16 Ιουλίου του 2011. Ήρωας ή εγκληματίας; Ο Άρης ήταν «πεισματάρης, περήφανος και απόλυτος, είναι μέχρι και σήμερα μια από τις πιο αμφιλεγόμενες μορφές του αντάρτικου αγώνα. Οι Αριστεροί τον θεωρούν ήρωα, ενώ οι δεξιοί, εγκληματία και δολοφόνο αθώων. Το 2τομο βιβλίο του Διονύση Χαριτόπουλου «Άρης, ο Αρχηγός των Ατάκτων», είναι η πλήρης και πιο εμπεριστατωμένη βιογραφία του Βελουχιώτη.
Επίσης σαν σήμερα
Το 1940 ο στρατάρχης Φιλίπ Πεταίν γίνεται πρωθυπουργός της Γαλλίας του Βισύ.
Το 1955 σε μία μάταιη προσπάθεια ανατροπής του Αργεντινού προέδρου Χουάν Περόν, πιλότοι αεροσκαφών του Ναυτικού της Αργεντινής ρίχνουν βόμβες στο πλήθος που διαδήλωνε υπέρ του Περόν στο Μπουένος Άιρες, σκοτώνοντας πάνω από 300 άτομα. Την ίδια στιγμή, στο έδαφος, κάποιοι στρατιωτικοί προσπαθούν να οργανώσουν πραξικόπημα αλλά καταστέλλονται από δυνάμεις πιστές στον Περόν.
Το 1958 εκτελούνται ο Ίμρε Νάγκυ και άλλοι ηγέτες της Ουγγρικής Επανάστασης του 1956.
Το 1963 η κοσμοναύτης Βαλεντίνα Τερεσκόβα γίνεται η πρώτη γυναίκα που εκτοξεύεται στο διάστημα.
Τέλος Η Διεθνής Ημέρα Οικογενειακών Εμβασμάτων (International Day of Family Remittances) καθιερώθηκε το 2018 με απόφαση της γενικής συνέλευσης του ΟΗΕ και γιορτάζεται έκτοτε κάθε χρόνο στις 16 Ιουνίου.