Επιτέλους δίνονται δις στις αναπτυσσόμενες χώρες

Αυτό, μόνο όταν οι ισχυρές χώρες αναλάβουν την ευθύνη τους απέναντι στην ανθρωπότητα.
Μια παγκόσμια οικονομική πρωτοβουλία έρχεται να υλοποιήσει το ως τώρα αδιανόητο: Το χάσμα ανάμεσα στις ισχυρές και αναπτυσσόμενες χώρες κλείνει, χάρη στις ουσιαστικές πρωτοβουλίες των πρώτων. Αν η είδηση ήταν πραγματική, θα γινόταν εξώφυλλο σε κάθε μέσο σ’ όλη τη Γη. Και το «αν» είναι η λέξη-κλειδί...
Ένας πλανήτης, δύο κόσμοι. Αν θα έπρεπε να περιγράψουμε την κατάσταση στον κόσμο με όσο το δυνατόν λιγότερα λόγια, αυτές οι τέσσερις λέξεις αρκούν. Από τη μία, οι ισχυρές χώρες, με ακμάζουσες οικονομίες και κοινωνική σταθερότητα. Από την άλλη, οι αναπτυσσόμενες χώρες, κοινωνικά και οικονομικά εύθραυστες, που παρά τις μεμονωμένες εξαιρέσεις, υπάρχει η πεποίθηση πως η όποια ανάπτυξη δεν είναι συμμετοχική και δεν περιλαμβάνει την οικονομία, την κοινωνία και το περιβάλλον.

Χαρακτηριστικό είναι πως η ανισότητα των εισοδημάτων στις αναπτυσσόμενες χώρες αυξήθηκε το διάστημα 1990-2010 κατά 11%. Επιπλέον, περισσότερο από το 75% του πληθυσμού τους ζει σήμερα σε κοινωνίες όπου τα εισοδήματα είναι ακόμη πιο άνισα κατανεμημένα απ’ ότι ήταν κατά τη δεκαετία του ‘90.
Τα ποσοστά αυτά -πέρα από την τρέχουσα οικονομική τους διάσταση- αποτελούν και πιθανή απειλή στη μακροπρόθεσμη οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, σύμφωνα με παγκόσμια έρευνα του Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για την Ανάπτυξη. Μια παράμετρος που όχι μόνο αφήνει τις αναπτυσσόμενες χώρες ουραγούς σε επίπεδο οικονομίας, αλλά απειλεί και την κοινωνική συνοχή τους.
Επιπλέον, η κλιματική κρίση είναι μια αμείλικτη πραγματικότητα, με επιπτώσεις τόσο περιβαλλοντικές όσο και κοινωνικές. Ο ΟΗΕ υπολογίζει πως η κλιματική αλλαγή μπορεί να οδηγήσει επιπλέον 100 εκατομμύρια ανθρώπους στη φτώχεια ως το 2030. Στόχος του Οργανισμού είναι ο περιορισμός της κλιματικής αλλαγής, μέσα από την επίτευξη μηδενικών εκπομπών αερίων θερμοκηπίου ως το 2050, επενδύσεις στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, διατήρηση και ενίσχυση του φυσικού μας οικοσυστήματος, κ.ά.

Η μείωση του χάσματος -τόσο διακρατικά, όσο και εντός των κοινωνιών των αναπτυσσόμενων χωρών- είναι τόσο σημαντική, που αποτελεί τον πυρήνα του Στόχου 10 (Λιγότερες Ανισότητες) της Ατζέντας 2030 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη του ΟΗΕ. Ένας στόχος που περιλαμβάνει ανάμεσα σε άλλα την αύξηση των κατώτατων εισοδημάτων, την ενδυνάμωση και προαγωγή της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ένταξης όλων, καθώς και τη διευκόλυνση της μεθοδικής, ασφαλούς, ομαλής και υπεύθυνης μετανάστευσης και κινητικότητας.

Και ενώ ο ΟΗΕ έχει θέσει ως στόχο τη διάθεση του 0,7% του ΑΕΠ των ανεπτυγμένων κρατών-μελών του για εξωτερική βοήθεια, τα στοιχεία του 2015 δείχνουν πως μόλις 7 χώρες τον επιτυγχάνουν. Στην επτάδα δεν συμπεριλαμβάνονται μάλιστα οι ΗΠΑ, που όμως διέθεσαν το 2019 το 3,4% του ΑΕΠ τους (περίπου 719 δις δολάρια) για αμυντικές δαπάνες.

Είναι γενικά αποδεκτό πως η στήριξη των αναπτυσσόμενων χωρών και των πληθυσμών τους είναι μια προσπάθεια που απαιτεί σημαντικά κεφάλαια, τη σωστή διαχείρισή τους, και έναν σχεδιασμό με άξονα μια συνολική αντιμετώπιση που θ’ αφορά ολόκληρο τον πλανήτη. Η ActionAid συμβάλλει ανάλογα, μέσα από τις δικές της πρωτοβουλίες. Εδώ, μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τα προγράμματα στήριξης αναπτυσσόμενων χωρών. Πραγματική δράση, για πραγματική αλλαγή!

news247