 |
Η Αρχή Καταπολέμησης Νομιμοποίησης Εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες, δέσμευσε την περιουσία του Γιώργου Τράγκα. Του δημοσιογράφου, εκδότη, ραδιοφωνικού παραγωγού και- λίγο πριν πεθάνει από επιπλοκές του κορονοϊού, ανεμβολίαστος γαρ- υποψήφιου πολιτικού αρχηγού.
Όπως αναφέρει το σχετικό ρεπορτάζ, η τεράστια περιουσία του Γιώργου Τράγκα, η οποία περιλαμβάνει 17 ακίνητα στις πιο κοσμοπολίτικες και ακριβές πόλεις του κόσμου- μεταξύ αυτών Νίκαια, Μονακό και Μαϊάμι- είναι προϊόν εγκληματικής δραστηριότητας. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό, τι έχει ανακαλύψει η Αρχή, δεν ξέρουμε. Αναμένουμε. Το πιο πιθανό είναι να μην μπορεί να δικαιολογηθεί το πόθεν έσχες αυτών των ακινήτων, όπως σχεδόν σίγουρο είναι ότι όλη αυτή η περιουσία ήταν αόρατη για την εφορία και δεν έχει φορολογηθεί ποτέ. Ακούγονται διάφορα και για ανώνυμη επιστολή που παραδόθηκε στις Αρχές. Ολα αυτά μένει να διευκρινιστούν.
Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν χρειαζόταν και ιδιαίτερη έρευνα για να καταλήξει κάποιος στο συμπέρασμα, ότι ένας δημοσιογράφος δεν μπορεί να αποκτήσει μια τέτοια απίστευτη περιουσία μόνο από τη δουλειά του. Ή τουλάχιστον από την νόμιμη δουλειά του. Απλά δεν γίνεται.
Σημειώστε ότι οι δημοσιογραφικές πληροφορίες κάνουν λόγο για περιουσία που μπορεί να φθάνει ακόμα και τα 100 εκ. ευρώ, ενώ ο μακαρίτης Τράγκας φέρεται να διέθετε ακόμα και ράβδους χρυσού. Πώς δικαιολογείται τέτοια περιουσία;
Όσο επιτυχημένος δημοσιογράφος κι αν είναι κάποιος, και ο Γιώργος Τράγκας ήταν ο πιο επιτυχημένος ραδιοφωνικός παραγωγός στην Ελλάδα -άσχετα αν έδωσε όλες τις λάθος μάχες, ακόμα και εναντίον των εμβολίων- τόσα χρήματα αδύνατον να τα αποκτήσεις με τη δουλειά σου. Τουλάχιστον όχι νομίμως.
Τι το ιδιαίτερο έχει όμως η περίπτωση του Γιώργου Τράγκα και μας κάνει σοφότερους όσον αφορά τη σκοτεινή όψη της ελληνικής δημοσιογραφίας;
Ο Γιώργος Τράγκας, που στην πιάτσα τη δημοσιογραφική είχε το ψευδώνυμο Φράγκας -νομίζω ότι του το είχε κολλήσει ο Νίκος Κακαουνάκης- ήταν ο εκδότης μιας σειράς λαθρόβιων και περιθωριακών εντύπων. Μέσω αυτών, όσο και αν φαίνεται παράξενο, είχε αποκτήσει πολλά χρήματα. Πώς κατάφερε να τα αυγατίσει και να φθάσει να διαθέτει πολυτελέστατο διαμέρισμα, ακόμα και στην avenue Foch στο Παρίσι, είναι άλλη ιστορία. Υπό διερεύνηση. Πάντως και αυτά τα λαθρόβια έντυπα τον είχαν κάνει πλούσιο. Πολύ πλούσιο. Τόσο ώστε να φεύγει κάθε Σαββατοκύριακο και να κάνει weekend στη βίλα του στη Νίκαια, ώστε να ξεκουραστεί από την "απαιτητική" εργασία του.
Τα έντυπα ήταν εφημερίδες και περιοδικά με ελάχιστη κυκλοφορία, με κακοπληρωμένο προσωπικό, αλλά με ένα μεγάλο μυστικό! Διαφημίσεις από (κυρίως) κρατικούς οργανισμούς και επιχειρήσεις, που θα ζήλευαν και τα πιο επιτυχημένα έντυπα της χώρας. Αν δεν κάνω λάθος ήταν την εποχή του Κώστα Καραμανλή που δημοσιεύτηκε μια λίστα με τα κονδύλια από κρατικούς φορείς που διατέθηκαν στα media. Η λίστα ήταν αποκαλυπτική. Τι έδειχνε; Ότι τα λαθρόβια έντυπα του Γιώργου Τράγκα, είχαν πάρει περισσότερη κρατική διαφήμιση από τα έντυπα του τότε πανίσχυρου ΔΟΛ, με τις πολύ μεγάλες κυκλοφορίες των Νέων και του Βήματος.
Πως γινόταν αυτό;
Ο Γιώργος Τράγκας τηλεφωνούσε και απαιτούσε. Ή μου δίνεις τόση διαφήμιση ή αλλιώς... Η διαφήμιση που έδινε η κυβέρνηση στο εκδοτικό συγκρότημα του Γιώργου Τράγκα, ήταν ο τρόπος για να εξασφαλίσει την εύνοιά του και να αποφύγει τις επιθέσεις. Οι διαφημίσεις ήταν η απαίτηση του εκδότη για να μην ξεκινήσει τον πόλεμο με την εκτελεστική εξουσία της εποχής. Έτσι εξαγόραζε η κυβέρνηση την σιωπή του. Νομίμως φαινομενικά, παροχετεύοντα στον δημοσιογραφο ένα πακτωλο χρημάτων, μέσω κρατικής διαφήμισης. Και αν όχι την εύνοιά του, τουλάχιστον την ουδετερότητά του. Αυτή η διαπλοκή εξηγεί και άλλα επίσης αμφιλεγόμενα deals, που επέτρεψαν στον δημοσιογράφο να βρεθεί πχ ιδιοκτήτης εκπαιδευτικού ιδρύματος με χρηματοδότηση εκατομμυρίων δραχμών τότε, από το πακέτο Ντελόρ, αλλά και να αναπτύξει και άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες.
Αυτή η όψη της ελληνικής δημοσιογραφίας (μέχρι την εποχή των μνημονίων τουλάχιστον), είναι που οδήγησε τον Δημήτρη Ψυχογιό στα Νέα, να γράψει το παρακάτω κείμενο- κόλαφο για τον Γιώργο Τράγκα:
"Πρέπει να αγαπά κανείς πολύ τη δημοσιογραφία, την πατρίδα του, τους φτωχούς και κατατρεγμένους αυτού του κόσμου για να ασχολείσαι μαζί τους, ακόμα και όταν είσαι πολυεκατομμυριούχος. Πρέπει νομίζω, η ΕΣΗΕΑ να κατεβάσει τη ρήση του Ιάκωβου Μάγερ, του δημοσιογράφου που σκοτώθηκε στο Μεσολόγγι κατά την Εξοδο, "η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης" και να τοποθετήσει προτομή του Γιώργου Τράγκα με την επιγραφή: Δημοσιογραφία είναι η χαρά να πίνεις εις υγείαν των κορόιδων. thetoc
Όπως αναφέρει το σχετικό ρεπορτάζ, η τεράστια περιουσία του Γιώργου Τράγκα, η οποία περιλαμβάνει 17 ακίνητα στις πιο κοσμοπολίτικες και ακριβές πόλεις του κόσμου- μεταξύ αυτών Νίκαια, Μονακό και Μαϊάμι- είναι προϊόν εγκληματικής δραστηριότητας. Τι ακριβώς σημαίνει αυτό, τι έχει ανακαλύψει η Αρχή, δεν ξέρουμε. Αναμένουμε. Το πιο πιθανό είναι να μην μπορεί να δικαιολογηθεί το πόθεν έσχες αυτών των ακινήτων, όπως σχεδόν σίγουρο είναι ότι όλη αυτή η περιουσία ήταν αόρατη για την εφορία και δεν έχει φορολογηθεί ποτέ. Ακούγονται διάφορα και για ανώνυμη επιστολή που παραδόθηκε στις Αρχές. Ολα αυτά μένει να διευκρινιστούν.
Αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν χρειαζόταν και ιδιαίτερη έρευνα για να καταλήξει κάποιος στο συμπέρασμα, ότι ένας δημοσιογράφος δεν μπορεί να αποκτήσει μια τέτοια απίστευτη περιουσία μόνο από τη δουλειά του. Ή τουλάχιστον από την νόμιμη δουλειά του. Απλά δεν γίνεται.
Σημειώστε ότι οι δημοσιογραφικές πληροφορίες κάνουν λόγο για περιουσία που μπορεί να φθάνει ακόμα και τα 100 εκ. ευρώ, ενώ ο μακαρίτης Τράγκας φέρεται να διέθετε ακόμα και ράβδους χρυσού. Πώς δικαιολογείται τέτοια περιουσία;
Όσο επιτυχημένος δημοσιογράφος κι αν είναι κάποιος, και ο Γιώργος Τράγκας ήταν ο πιο επιτυχημένος ραδιοφωνικός παραγωγός στην Ελλάδα -άσχετα αν έδωσε όλες τις λάθος μάχες, ακόμα και εναντίον των εμβολίων- τόσα χρήματα αδύνατον να τα αποκτήσεις με τη δουλειά σου. Τουλάχιστον όχι νομίμως.
Τι το ιδιαίτερο έχει όμως η περίπτωση του Γιώργου Τράγκα και μας κάνει σοφότερους όσον αφορά τη σκοτεινή όψη της ελληνικής δημοσιογραφίας;
Ο Γιώργος Τράγκας, που στην πιάτσα τη δημοσιογραφική είχε το ψευδώνυμο Φράγκας -νομίζω ότι του το είχε κολλήσει ο Νίκος Κακαουνάκης- ήταν ο εκδότης μιας σειράς λαθρόβιων και περιθωριακών εντύπων. Μέσω αυτών, όσο και αν φαίνεται παράξενο, είχε αποκτήσει πολλά χρήματα. Πώς κατάφερε να τα αυγατίσει και να φθάσει να διαθέτει πολυτελέστατο διαμέρισμα, ακόμα και στην avenue Foch στο Παρίσι, είναι άλλη ιστορία. Υπό διερεύνηση. Πάντως και αυτά τα λαθρόβια έντυπα τον είχαν κάνει πλούσιο. Πολύ πλούσιο. Τόσο ώστε να φεύγει κάθε Σαββατοκύριακο και να κάνει weekend στη βίλα του στη Νίκαια, ώστε να ξεκουραστεί από την "απαιτητική" εργασία του.
Τα έντυπα ήταν εφημερίδες και περιοδικά με ελάχιστη κυκλοφορία, με κακοπληρωμένο προσωπικό, αλλά με ένα μεγάλο μυστικό! Διαφημίσεις από (κυρίως) κρατικούς οργανισμούς και επιχειρήσεις, που θα ζήλευαν και τα πιο επιτυχημένα έντυπα της χώρας. Αν δεν κάνω λάθος ήταν την εποχή του Κώστα Καραμανλή που δημοσιεύτηκε μια λίστα με τα κονδύλια από κρατικούς φορείς που διατέθηκαν στα media. Η λίστα ήταν αποκαλυπτική. Τι έδειχνε; Ότι τα λαθρόβια έντυπα του Γιώργου Τράγκα, είχαν πάρει περισσότερη κρατική διαφήμιση από τα έντυπα του τότε πανίσχυρου ΔΟΛ, με τις πολύ μεγάλες κυκλοφορίες των Νέων και του Βήματος.
Πως γινόταν αυτό;
Ο Γιώργος Τράγκας τηλεφωνούσε και απαιτούσε. Ή μου δίνεις τόση διαφήμιση ή αλλιώς... Η διαφήμιση που έδινε η κυβέρνηση στο εκδοτικό συγκρότημα του Γιώργου Τράγκα, ήταν ο τρόπος για να εξασφαλίσει την εύνοιά του και να αποφύγει τις επιθέσεις. Οι διαφημίσεις ήταν η απαίτηση του εκδότη για να μην ξεκινήσει τον πόλεμο με την εκτελεστική εξουσία της εποχής. Έτσι εξαγόραζε η κυβέρνηση την σιωπή του. Νομίμως φαινομενικά, παροχετεύοντα στον δημοσιογραφο ένα πακτωλο χρημάτων, μέσω κρατικής διαφήμισης. Και αν όχι την εύνοιά του, τουλάχιστον την ουδετερότητά του. Αυτή η διαπλοκή εξηγεί και άλλα επίσης αμφιλεγόμενα deals, που επέτρεψαν στον δημοσιογράφο να βρεθεί πχ ιδιοκτήτης εκπαιδευτικού ιδρύματος με χρηματοδότηση εκατομμυρίων δραχμών τότε, από το πακέτο Ντελόρ, αλλά και να αναπτύξει και άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες.
Αυτή η όψη της ελληνικής δημοσιογραφίας (μέχρι την εποχή των μνημονίων τουλάχιστον), είναι που οδήγησε τον Δημήτρη Ψυχογιό στα Νέα, να γράψει το παρακάτω κείμενο- κόλαφο για τον Γιώργο Τράγκα:
"Πρέπει να αγαπά κανείς πολύ τη δημοσιογραφία, την πατρίδα του, τους φτωχούς και κατατρεγμένους αυτού του κόσμου για να ασχολείσαι μαζί τους, ακόμα και όταν είσαι πολυεκατομμυριούχος. Πρέπει νομίζω, η ΕΣΗΕΑ να κατεβάσει τη ρήση του Ιάκωβου Μάγερ, του δημοσιογράφου που σκοτώθηκε στο Μεσολόγγι κατά την Εξοδο, "η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης" και να τοποθετήσει προτομή του Γιώργου Τράγκα με την επιγραφή: Δημοσιογραφία είναι η χαρά να πίνεις εις υγείαν των κορόιδων. thetoc
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα