Παπανδρέου, μιλούσε και σχεδίαζε πριν δέκα χρόνια....όταν οι άλλοι, μιλούν για πράσινη ανάπτυξη και κλιματική αλλαγή σήμερα...

Για την εκβιαστική παραίτηση Παπανδρέου και τους λόγους που την επέβαλαν, δέχτηκα στο inbox αρκετά μηνύματα διαμαρτυρίας που έλεγαν ότι το 2011 δεν έπρεπε ο Παπανδρέου να τους κάνει το χατίρι και να παραιτηθεί.
Εντάξει εκ των ύστερων και εκ του ασφαλούς ο καθένας μπορεί να λέει ανέξοδα ότι θέλει. Να αναλογιστούμε όμως ότι έτσι και ο Παπανδρέου ήταν της λογικής του «αγώνα περί πάρτης», άθλημα γνωστό, γνωστότατο, Ολυμπιακών διαστάσεων μάλιστα, στο όποιο διακρίθηκαν ευχαρίστως και μεγαλοπρεπώς Σαμαράς, Τσίπρας και Μητσοτάκης, θα μπορούσε πράγματι να συγκρουστεί μέσα στη βουλή με τους αμφισβητίες βουλευτές του κόμματος του και να τους καλέσει να ρίξουν την κυβέρνηση αναλαμβάνοντας και την ευθύνη να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές. Αυτό λέει η καιροσκοπική, ιδιοτελής, ανεύθυνη και ανερμάτιστη συλλογιστική. Ο Παπανδρέου όμως δεν υπήρξε καιροσκόπος σε καμία φάση της πολιτικής του πορείας και ουδέποτε διανοήθηκε να παίξει ζαριές σε βάρος του τόπου.
Έχοντας υπόψη:

- το βαθιά διχαστικό κλίμα στη χώρα με το τσουνάμι του αντιμνημονιακού κύματος της οργής που υποδαυλιζόταν εντέχνως και δολίως από το σύνολο σχεδόν της αντιπολίτευσης,
- την δυσπιστία, τον εκνευρισμό και την βαριά δυσαρέσκεια και εχθρότητα των Ευρωπαίων για την Ελλάδα με πρωτεργάτες το συντηρητικό δίδυμο των Μερκοζί,
-τον υπαρκτό συνεπώς κίνδυνο εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη και την Ε.Ε. ,
επέλεξε να δώσει μια ακόμα ευκαιρία στη χώρα να προχωρήσει με σταθερότητα επιδιώκοντας ευρύτερη διακομματική συναίνεση ώστε να μην διαταραχτεί η επιτυχία της δεύτερου προγράμματος στήριξης των 130 δις που επέτυχε τον Οκτώβρη του 2011 στη Σύνοδο Κορυφής, την αποδοχή της οποίας θέλησε να θέσει με δημοψήφισμα στην κρίση του λαού προκειμένου να σπάσει το αντιμνημονιακού μπλοκ και να δώσει ανάσα στην κυβέρνηση και δημοκρατική νομιμοποίηση για να συνεχίσει. Με την επιλογή της παραίτησης, θυσία προσωπική και πολιτική, κατάφερε να γίνει η συγκυβέρνηση Παπαδήμου, που η επιθυμία του ήταν να είναι μακράς πνοής, αλλά ο τυχοδιωκτισμός του Σαμαρά των Ζαππείων την ανάγκασε να κυβερνήσει μόνο για εφτά μήνες. Παρόλα αυτά στο διάστημα αυτό έγιναν πολλά, όπως η εμπρόθεσμη εκταμίευση της 6ης δόσης, η ολοκλήρωση του νομικού πλαισίου για το «κούρεμα» κατά 50% του ελληνικού χρέους που κατείχαν οι ιδιώτες και πάνω από όλα η εμπέδωση της αναγκαίας αξιοπιστίας διεθνώς ότι η χώρα μπορεί να τα καταφέρει και να πετύχει τους στόχους της. Αυτή είναι η αλήθεια.
Σ.Σ.