Ζητείται ο ηθικός άνθρωπος

Δεν είναι στη σκέψη μου τόσο ο έλεγχος, που πρέπει να γίνεται στις κοινωνικές δομές για τον τρόπο λειτουργίας τους. 

Αυτονόητο και απαραίτητο.
Αυτό, που περισσότερο με απασχολεί, είναι ο άνθρωπος και η κοινωνική φύση του. Είναι τελικά περισσότεροι όσοι έχουν ένστικτα βίαια και τάση εκμετάλλευσης του περιβάλλοντός τους; 

Κοινωνικής, οικονομικής, σεξουαλικής; 

Χάνεσαι και πικραίνεσαι μέσα σε όλο αυτό.
Ασφαλώς και δε ζούμε σε κόσμο αγγελικό. Το ξέρεις. 

Κάπου όμως έχεις ανάγκη να πιστέψεις σε μια ιδέα. 

Να εμπιστευτείς κάποιον. Να τον αναγορεύσεις σε σύμβολο. 

Να τον έχεις ως σημείο ευγενούς αναφοράς. 

Το χρειάζεσαι, για να δώσει επιπλέον νόημα και στη δική σου τη ζωή. Και να που έρχεται η στιγμή, που προδίδεσαι, που απογοητεύεσαι και πάλι, που ανατρέπονται όλα. Και ξαναψάχνεις για κάτι νέο! 

Να πεις πως τελικά, βρε παιδί μου, υπάρχουν και κάποιοι καλοί. Και ξανά! Και ξανά προδίδεσαι! Και πάλι έρχεται το στομάχι σου στο στόμα. Και λες "σαν και σένα πολλούς είδαμε, για κανέναν καλό ψάχνουμε.' 

Η λέξη λοιπόν κλειδί, που λέμε ηχηρά και νιώθουμε βαθιά στην καρδιά μας είναι: "ψάχνουμε".
Ζητείται ο ηθικός άνθρωπος λοιπόν!!!
ι.κ.