6+14 απίστευτες ιστορικές συμπτώσεις: Εξωφρενικά περίεργες για να είναι αληθινές – Όταν ο Στάλιν έπινε καφέ πλάι στον Χίτλερ και τον Τίτο

Σκεφτήκατε ποτέ τον Χίτλερ να πίνει πλάι πλάι καφέ με τον Στάλιν; Ότι υπάρχει επιβάτις που ναυάγησε και με τα τρία πλοία που ταξίδεψε στη ζωή της; Απίστευτες συμπτώσεις; Ναι, αλλά αληθινές!
Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει βιώσει έστω μια φορά στη ζωή του σατανική σύμπτωση που τον έχει αποσβολώσει, που τον έχει υποχρεώσει να εκστομίσει: «Αν είναι δυνατόν;»…. Κι όμως είναι!
Οι συμπτώσεις είναι κομμάτια της ανθρώπινης πορείας στη ζωή, όμως κάποιες ιστορικές συμπτώσεις είναι ιδιαίτερα περίεργες – σχεδόν εξωφρενικές για να είναι αληθινές. Κι όμως, προφανώς είναι αληθινές και συνταράσουν. Ας διαβάσουμε κάποιες από αυτές…
1. Η κατάρα του Ταμερλάνου
Ο Ταμερλάνος, ή Τιμούρ Λενκ (δηλαδή Τιμούρ ο κουτσός), ήταν ο διαβόητος Μογγόλος κατακτητής που έζησε ανάμεσα στον 14ο και 15ο αιώνα. Τον αποκάλεσαν - αυτοί που πόνεσαν από το σπαθί του - Μάστιγα του Θεού, όμως οι Βυζαντινοί έχουν να λένε πως χάρη στον Ταμερλάνο καθυστέρησε η άλωση της Κωνσταντινούπολης περίπου κατά μισό αιώνα… Ο στόχος του Ταμερλάνου, ήταν να αποκαταστήσει τη μεγάλη μογγολική αυτοκρατορία του Τζένγκις Χαν, ο οποίος είχε πεθάνει 100 χρόνια πριν, και αποκαλούσε τον εαυτό του ως Το ξίφος του Ισλάμ. Ο Ταμερλάνος έμεινε δίχως να κορέσει την όρεξή του για αυτοκρατορίες και πέθανε ξαφνικά ενώ εκστράτευε με στόχο να εκχερσώσει την Κίνα.

Ο Ταμερλάνος «έδειξε» τον Χίτλερ από τον τάφο του...

Ο Ταμερλάνος τάφηκε σε ένα μαυσωλείο στη Σαμαρκάνδη και το σώμα του ξεθάφθηκε το 1941 και εξετάστηκε από τον Μιχαήλ Γερασίμοφ, έναν σοβιετικό ανθρωπολόγο. Στον τάφο του κουτσού Τιμούρ ήταν γραμμένη η φράση: «Όταν αναστηθώ από τους νεκρούς, ο κόσμος θα τρέμει», ενώ μια δεύτερη επιγραφή βρέθηκε πάνω στο φέρετρό του: «Όποιος ενοχλεί τον τάφο μου θα ξυπνήσει έναν εισβολέα πιο τρομερό από εμένα».
Και ποια ήταν τώρα η σύμπτωση; Οι ναζιστικές δυνάμεις του Αδόλφου Χίτλερ εισέβαλαν στη Σοβιετική Ένωση τρεις ημέρες μετά το άνοιγμα του τάφου του Μογγόλου, της Μάστιγας του Θεού δηλαδή· η Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα ήταν η μεγαλύτερη στρατιωτική εισβολή στην Ιστορία. Κι αν ο Ταμερλάνος ονομάστηκε Μάστιγα του Θεόυ, για τον Χίτλερ η ανθρωπότητα δεν βρήκε προσωνύμιο κατάλληλο για να αποδώσει τις θηριωδίες του. Λίγες μέρες πριν από τη νίκη των Σοβιετικών στη Μάχη του Στάλινγκραντ το 1942, ο Ταμερλάνος θάφτηκε ξανά, με ένα σεμνό ισλαμικό τελετουργικό. Όσο ήταν άταφος ο Χίτλερ θέριζε ψυχές…
2. Τα κακά παιδιά της Βιέννης
Και μιας και το πληκτρολόγια «θυμήθηκε» τον Αδόλφο Χίτλερ, να και μια σύμπτωση με πρωταγωνιστή τον Ολετήρα των Λαών.
Η Βιέννη, η πρωτεύουσα της Αυστρίας είναι γνωστή ως γενέτειρα του Σούμπερτ και των Στράους, επίσης διάσημη για την υψηλή κουλτούρα της και την ποιότητα ζωής των κατοίκων της, την Ισπανική Σχολή Ιππασίας και το ξεχωριστό καρναβάλι της. Αλλά είναι επίσης γνωστή ως η πόλη που έζησε ο Φραντς Κάφκα ως ο τόπος κατοικίας μερικών από τους πρωταγωνιστές της Ιστορίας του 20ου αιώνα, που έζησαν στη Βιέννη, μαζί, την ίδια περίοδο! Ο Αδόλφος Χίτλερ, ο Γιόσιπ Μπροζ Τίτο, ο Λέον Τρότσκι και ο Ιωσήφ Στάλιν διέμεναν στη Βιέννη το καλοκαίρι του 1913.

Πλάι πλάι για καφέ; 

Γιατί όχι;Ο Χίτλερ, που ζούσε στη Βιέννη από το 1908, πάλευε να ζήσει ζωγραφίζοντας τοπία. Ο Στάλιν πέρασε περίπου ένα μήνα στην πόλη, έγραψε για τον μαρξισμό και συναντήθηκε με τον επαναστάτη Λέον Τρότσκι, ο οποίος έζησε στη Βιέννη για περίπου 7 χρόνια και μάλιστα εξέδωσε την εφημερίδα Pravda. Ο Τίτο, ο κροάτης ηγέτης της ενωμένης Γιουγκοσλαβίας, κομμουνιστής και επαναστάτης, εργάστηκε ως μηχανικός σε ένα τοπικό εργοστάσιο της Daimler και δραστηριοποιήθηκε στο τοπικό εργατικό κίνημα.

Το Cafe Central

Ο Χίτλερ, ο Τρότσκι, ο Τίτο και ο Στάλιν ήταν όλοι θαμώνες του Cafe Central (ο Χίτλερ και ο Τρότσκι ήταν τακτικοί επισκέπτες), το οποίο έκλεισε στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου· άνοιξε ξανά το 1975, και τώρα είναι ένα δημοφιλές τουριστικό αξιοθέατο. Για σκεφτείτε τον Στάλιν να πίνει τον καφέ του πλάι στον Χίτλερ και τον Τίτο…
3. Όπου ναυάγιο και η Βάιολετ πρώτη
Ήταν νοσοκόμα, αλλά και καμαρότος σε υπερωκεάνεια, η Βάιολετ Τζίσοπ και θα είχε σίγουρα πολλές ενδιαφέρουσες ιστορίες να διηγηθεί από τα ταξίδια της. Η Βάιολετ θα σας καθήλωνε σίγουρα, αφού όλα της τα ταξίδια είχαν τραγικό τέλος και σημαδεύτηκαν από θάνατο και καταστροφή.
Το 1911, η Βάιολετ Τζίσοπ επέβαινε στο πολυτελές πλοίο RMS Olympic ως καμαρότος όταν αυτό συγκρούστηκε με ένα βρετανικό πολεμικό πλοίο· δεν υπήρξαν θύματα από την πρόσκρουση και το καράβι κατάφερε να φτάσει σε λιμάνι χωρίς να βυθιστεί.

Ήταν για ποδαρικό...

Η Βάιολετ Τζίσοπ, δεν ταράχτηκε διόλου από την πρώτη εμπειρία της και τον επόμενο χρόνο, το 1912 δηλαδή, επιβιβάστηκε στον Τιτανικό και πάλι ως καμαρότος. Πού να το ‘ξεραν επιβάτες και πλοιοκτήτες… Η ιστορία και το μοιραίο τέλος του Τιτανικού είναι γνωστά σε όλους πια κι όσοι δεν ήξεραν, φρόντισε ο Τζέιμς Κάμερον να τους κατατοπίσει ευκρινώς. Και η Βάιολετ Τζίσοπ ήταν μια από τους επιζώντες του τραγικού ναυαγίου. Ούτε μετά κι από εκείνη την εμπειρία της η Τζίσοπ έλαβε το μήνυμα του Θεού… και το 1916, μπάρκαρε ξανά, αυτή τη φορά ως καμαρότος πάλι στο πλοίο του Βρετανικού Ερυθρού Σταυρού Βρετανικός, αδελφάκι του Τιτανικού και ίδιας πλοιοκτήτριας εταιρείας με τα δυο προηγούμενα… ναυάγια!

Το υπερωκεάνειο Βρεατανικός είχε μετατραπεί σε πλοίο - νοσοκομείο, αλλά βυθίστηκε στο Αιγαίο, ανοιχτά της Τζιάς όταν πρόσκρουσε σε νάρκη, παίρνοντας μαζί του 30 ζωές· όχι της Βάιολετ, που ενώ πηδούσε από τη σωσίβια λέμβο, υπέστη ένα ελαφρύ τραύμα στο κεφάλι. Και τότε πια η εταιρεία White Star Line κατάλαβε και έβγαλε την Βάιολετ στη στεριά, στα Γραφεία της, όπου οι συνάδελφοι την αποκαλούσαν Miss Unsinkable, δηλαδή δεσπονίς αβύθιστη!
4. Γείτονες στην αιωνιότητα
Τα στρατιωτικά νεκροταφεία της Commonwealth War Graves Commission είναι διάσπαρτα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Στα λευκά πέτρινα ταφικά μνημεία του Πόρτλαντ είναι χαραγμένο το εθνικό έμβλημα ή το σήμα του συντάγματος κάθε νεκρού, καθώς και ο βαθμός, το όνομα, η μονάδα, η ημερομηνία θανάτου και η ηλικία του. Ο πρώτος βρετανός στρατιώτης που σκοτώθηκε από εχθρικά πυρά κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν ο νεαρός οπλίτης Τζον Χένρι Παρ, που είχε γεννηθεί το 1897 Φίντσλεϊ του Λονδίνου και ήταν ο μικρότερος από τα 11 παιδιά της οικογένειας.

Μοιραίες συμπτώσεις που κρατούν αιώνια...

Ο Παρ έπεσε νεκρός από πυρά γερμανικών όπλων στις 21 Αυγούστου του 1914 στο χωριό Όμπουργκ στο Βέλγιο. Ο τελευταίος βρετανός στρατιώτης που έχασε τη ζωή του κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου ήταν ο Τζορτζ Έντουιν Έλισον. Είχε γεννηθεί το 1878 στο Λιντς της Αγγλίας και, έχοντας ήδη υπηρετήσει στον Βρετανικό Στρατό, επιστρατεύτηκε στην αρχή του πολέμου· σκοτώθηκε, σε ηλικία 40 ετών, ενώ περιπολούσε κοντά στο Μονς στις 11 Νοεμβρίου του 1918, μόλις μιάμιση ώρα πριν τεθεί σε ισχύ η ανακωχή. Η σύμπτωση; Τόσο ο Παρ όσο και ο Έλισον είναι θαμμένοι – τυχαία - στο ίδιο κοιμητήριο, περίπου τρία μέτρα ο ένας από τον άλλο.
5. Η εκδίκηση άργησε 20 χρόνια
Ο Χένρι Ζίγκλαντ από το Honey Grove του Τέξας, σύμφωνα με τον αστικό μύθο, είχε μια σπαραξικάρδια ιστορία. Ερωτεύτηκε, αλλά με τον καιρό σταμάτησε να νοιώθει αγάπη για την κοπέλα του και την χώρισε, η οποία στη συνέχεια αυτοκτόνησε, προκαλώντας τη συντριβή στην οικογένειά της.

Η σφαίρα περίμενε με υπομονή...

Ο θλιμένος αδερφός της ανέλαβε να εκδικηθεί τη ραγισμένη καρδιά της αδερφής του και να απαλύνει το πένθος της οικογένειάς του. Οπλίστηκε με ένα περίστροφο, αναζήτησε τον Ζίγκλαντ και τον πυροβόλησε, αλλά η σφαίρα διαπέρασε το πρόσωπό του και σφηνώθηκε σε ένα δέντρο. Ο αδελφός της νεκρή κοπέλας, πιστεύοντας ότι είχε σκοτώσει τον Ζίγκλαντ, αυτοκτόνησε κι εκείνος, βυθίζοντας σε βαθύτερο πένθος την οικογένειά του.
Μετά 20 χρόνια ο Ζίγκλαντ που είχε επιβιώσει από την απόπειρα δολοφονίας με μια βαθιά ουλή στο πρόσωπο, αποφάσισε - για κάποιο λόγο - να κόψει το δέντρο στο οποίο είχε σφηνωθεί η σφαίρα του αδελφού. Για να συντομεύσει τη διαδικασία και να μην χρησιμοποιήσει πριόνια, κατέφυγε στη χρήση δυναμίτη.
Η έκρηξη γκρέμισε το δέντρο, αλλά εκσφενδόνισε τη σφαίρα που κρυβόταν τόσα χρόνια στον κορμό του κατευθείαν στο κεφάλι του Ζίγκλαντ και τον σκότωσε ακαριαία! Η εκδίκηση είχε αργήσει 20 χρόνια…
6. Λίνκολν, Κένεντι: μα τόσο πολλές συμπτώσεις;
Και σίγουρα πολλοί από τους αναγνλώστες μας έχουν διαβάσει με ενδιαφέρον τις απίθανες συμπτώσεις της ζωής και του θανάτου δύο Προέδρων των ΗΠΑ, του Αβραάμ Λίνκολ και του Τζον Κένεντι. Ας τις θυμηθούμε:

Ε, είπαμε αλλά όχι κι έτσι

1. Ο Λίνκολν εκλέχθηκε στο Κογκρέσο το 1846. Ο Κένεντι εκλέχθηκε στο Κογκρέσο το 1946.
2. Και οι δυο πρόεδροι ενδιαφέρονταν για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
3. Ο Λίνκολν εκλέχθηκε Πρόεδρος των ΗΠΑ το 1860. Ο Κένεντι εκλέχθηκε Πρόεδρος των ΗΠΑ το 1960.
4. Ο αντικαταστάτης του Λίνκολν γεννήθηκε το 1839 και ονομαζόταν (Άντριου) Τζόνσον και ο αντικαταστάτης του Κένεντι γεννήθηκε το 1939 και ονομαζόταν (Λίντον) Τζόνσον.
5. Το επώνυμο και των δύο προέδρων αποτελείται από 7 γράμματα.
6. Και οι δυο πρόεδροι έχασαν από ένα παιδί κατά τη διάρκεια της θητείας τους.
7. Και οι δυο δολοφονήθηκαν ημέρα Παρασκευή και οι δυο κατέληξαν από τραύμα στο κεφάλι. Και οι δυο πυροβολήθηκαν από πίσω και παρουσία των συζύγων τους.
8. Και οι δυο δολοφονήθηκαν από Νότιο και το όνομα και των δυο δολοφόνων αποτελείται από 15 γράμματα.
9. Και οι δυο δολοφόνοι, ο Τζον Γουίλκες Μπουθ και ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ δολοφονήθηκαν πριν οδηγηθούν σε δίκη.
10. Ο δολοφόνος του Λίνκολν γεννήθηκε το 1839. Ο δολοφόνος του Κένεντι γεννήθηκε το 1939.
11. Η γραμματέας του Αβραάμ Λίνκολν λεγόταν Κένεντι και η γραμματέας του Τζον Κένεντι λεγόταν Λίνκολν.
12. Μια εβδομάδα πριν από τη δολοφονία του, ο Λίνκολν ήταν στο Monroe του Maryland. Μια εβδομάδα πριν από τη δολοφονία του, ο Κένεντι ήταν με την Monroe (Marilyn).
13. Ο Λίνκολν δολοφονήθηκε μέσα στο θέατρο που ονομαζόταν Φορντ. Ο Κένεντι δολοφονήθηκε μέσα σε αυτοκίνητο μάρκας Λίνκολν, που παρήγαγε η Φορντ.
14. Ο δολοφόνος του Λίνκολν διέφυγε από το θέατρο και συνελήφθη σε μια βιβλιοθήκη. Ο δολοφόνος του Κένεντι έφυγε από μια βιβλιοθήκη και συνελήφθη σε ένα θέατρο...
Και τελικά σύμπτωση είναι το ψευδώνυμο του θεού όταν δεν θέλει να βάλει την υπογραφή του για να μας κάνει να πιστέψουμε... Κι όσους υπολογισμούς κι αν κάνεις, η μοίρα θα κάνει τους περισσότερους... Τι, όχι;