Η Δυτική Εκκλησία κήδεψε με τις αρμόζουσες τιμές τον (τέως) πάπα Βενέδικτο και μαζί του έθαψε ένα από τα ταμπού - τις αμαρτίες πιο σωστά - του Βατικανού, που εκπροσωπούσε ο κατά κόσμον Γιόζεφ Άλοϊς Ράτσινγκερ.
Ο πάπας Βενέδικτος ήταν ο πρώτος, εδώ και αιώνες, που παραιτήθηκε του αξιώματός του, ανοίγοντας την πόρτα στην άποψη ότι ο παπισμός δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια, περίπλοκη αν θέλετε, ανθρώπινη εργασία…
Λοιπόν, ο Βενέδικτος παραιτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου του 2013, δικαιολογούμενος, ότι «…ο σύγχρονος κόσμος άλλαζε τόσο γρήγορα και βαθιά που κάποιος της ηλικίας και της εποχής του δεν είναι πλέον κατάλληλος» για τον παπισμό. Ήταν 85 ετών τότε. Όταν εξελέγη στις 19 Απριλίου του 2005, ήταν ήδη 78 χρονών και ο γηραιότερος Πάπας εδώ και αιώνες.
Κατά τη θητεία του, ο Βενέδικτος ήρθε αντιμέτωπος με σημαντικές κρίσεις και σκάνδαλα.
Έγγραφα που διέρρευσε ο πρώην μπάτλερ του στα ιταλικά μέσα ενημέρωσης αποκάλυψαν το εσωτερικό χάος που επικρατούσε στο Βατικανό, ενδείξεις για διαφθορά και τις αδικοπραγίες στα ανώτατα κλιμάκια της Καθολικής Εκκλησίας. Η Τράπεζα του Βατικανού αντιμετώπισε αυξανόμενη αρνητική κριτική για τις αδιαφανείς δραστηριότητές της, με αποτέλεσμα ξένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα να αναστείλουν προσωρινά τις πιστωτικές συναλλαγές στο μικρότερο κράτος του κόσμου.
Και πάνω απ' όλα: οι συνεχιζόμενες αποκαλύψεις για αχαλίνωτη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών από καθολικούς ιερείς και τις προσπάθειες από την ιεραρχία της εκκλησίας να συγκαλύψει το έγκλημα.
Ο τότε εκπρόσωπος του Βατικανού Φεντερίκο Λομπάρντι δήλωσε το 2013 ότι ο Πάπας πήρε την απόφασή του να παραιτηθεί, «έχοντας επίγνωση των μεγάλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Εκκλησία σήμερα», προσθέτοντας ότι η απόφαση δείχνει «μεγάλο θάρρος και αποφασιστικότητα». Επέμεινε, ωστόσο, ότι η απόφαση του πάπα ήταν προσωπική και ότι δεν είχε παραιτηθεί λόγω των «δυσχερειών στο Βατικανό».
Ο Αρχιεπίσκοπος Μονάχου Joseph Ratzinger, δεξιά, προσεύχεται
με τον Επίσκοπο Erns Tewes στην Κρύπτη του Καθεδρικού Ναού
του Freising, στη νότια Γερμανία το 1977.
Στην τελευταία του λειτουργία και κατόπιν στην ομιλία ως Πάπας, στις 13 Φεβρουαρίου 2013, ο Βενέδικτος εκτίμησε ότι η Εκκλησία του βρίσκεται σε κρίση λόγω εσωτερικών διχασμών: «Μπορούμε να αποκαλύψουμε το πρόσωπο της Εκκλησίας και πώς αυτό το πρόσωπο είναι, κατά καιρούς, παραμορφωμένο», είπε. «Σκέφτομαι ιδιαίτερα τις αμαρτίες ενάντια στην ενότητα της εκκλησίας· τις διαιρέσεις στο σώμα της εκκλησίας». Κάλεσε την Καθολική Εκκλησία να ξεπεράσει τον «ατομισμό» και τον «ανταγωνισμό», λέγοντας ότι ήταν μόνο για εκείνους «που έχουν αποστασιοποιηθεί από την πίστη». Και ο Βενέδικτος αποχώρησε και ο καρδινάλιος Jorge Mario Bergoglio της Αργεντινής εξελέγη πάπας από το «παπικό κονκλάβιο» στις 13 Μαρτίου 2013· ο Μπεργκόλιο επέλεξε το όνομα πάπας Φραγκίσκος.
Οι Πάπες που παραιτήθηκαν: Η νύφη, ο Νονός και ο ερημίτης...
Πριν από τον Βενέδικτο είχαν παραιτηθεί:
1. Ο πάπας Βενέδικτος Θ΄το 1045: Για να μπορέσει να παντρευτεί και να εισπράξει χρήματα από τον νονό του, πάπα Γρηγόριο, που τον διαδέχτηκε…
2. Ο πάπας Γρηγόριος ΣΤ΄ το 1046: Ο άνθρωπος που είχε δωροδοκήσει και αντικαταστήσει τον βαφτιστήρι του, που στο μεταξύ δεν βρήκε νύφη να τον θέλει, μετάνιωσε που άφησε τον παπικό θρόνο και γύρισε και στρογγυλοκάθισε, στηλώνοντας τα πόδια και σπάζοντας τα νεύρα του νονού του. Και οι δύο πάπες παρέμειναν στο Βατικανό κυβερνώντας την Καθολική Εκκλησία που παρακολουθούσε αμήχανη. Κι όταν η αμηχανία έδωσε τη θέση της στην οργή, οι σεπτοί ιερείς της Δύσης κάλεσαν τον Γερμανό Αυτοκράτορα Ερρίκο Γ', της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, να εισβάλει στη Ρώμη και να τους απομακρύνει και τους δύο. Όταν έφτασε ο Ερρίκος Γ', αντιμετώπισε τον Γρηγόριο ΣΤ' ως τον νόμιμο Πάπα, αλλά τον παρότρυνε να σταθεί ενώπιον ενός συμβουλίου εκκλησιαστικών ηγετών. Οι επίσκοποι προέτρεψαν τον Γρηγόριο ΣΤ' να παραιτηθεί επειδή δωροδοκήθηκε για την ανάληψη των καθηκόντων του. Κι αυτός έβαλε το κεφάλι κάτω, είπε ότι ήταν αθώος και έφυγε.
3. Ο Πάπας Σελεστίνος Ε΄ το 1294: Μετά μόλις πέντε μήνες στην εξουσία, ο σκοτεινός πάπας της Σικελίας διακήρυξε επίσημα ότι οι πάπες είχαν το δικαίωμα να παραιτηθούν, κάτι που έκανε αμέσως. Έγραψε, αναφερόμενος στον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο, ότι είχε παραιτηθεί από «την επιθυμία για ταπεινοφροσύνη, για μια πιο αγνή ζωή»· έγινε ερημίτης, αλλά δύο χρόνια αργότερα ο διάδοχός του, τον αναζήτησε και τον έκλεισε σε κάστρο... για να έχει παρέα. Εκεί πίσω από τα μεγάλα κι υψηλά τείχη του κάστρου ο Σελεστίνος λίγους μήνες αργότερα έφυγε – ή τον οδήγησαν - να συναντήσει τον Θεό.
4. Ο πάπας Γρηγόριος XII το 1415: Αυτή ήταν και η τελευταία παραίτηση, πριν από τον Βενέδικτο και συνέβη όταν ο Γρηγόριος αποχώρησε για να τερματίσει το Δυτικό Σχίσμα στην Καθολική Εκκλησία.
Και για να κλείσουμε: Όταν ο Βενέδικτος XVI παραιτήθηκε, το Βατικανό ανακοίνωσε ότι θα μετακομίσει για κάποιο χρονικό διάστημα σε μια από τις παπικές κατοικίες στο Castel Gandolfo, ένα θερινό καταφύγιο 135 στρεμμάτων νότια της Ρώμης, και στη συνέχεια θα επέστρεφε για να ζήσει σε ένα μοναστήρι μέσα στο Βατικανό. Ανήγγειλε επίσης το όνομα που θα χρησιμοποιούσε: Αυτού Αγιότητα Βενέδικτος XVI, Επίτιμος Ρωμαίος Ποντίφικας ή Επίτιμος Πάπας.
Οι Πάπες που παραιτήθηκαν: Η νύφη, ο Νονός και ο ερημίτης...
Πριν από τον Βενέδικτο είχαν παραιτηθεί:
1. Ο πάπας Βενέδικτος Θ΄το 1045: Για να μπορέσει να παντρευτεί και να εισπράξει χρήματα από τον νονό του, πάπα Γρηγόριο, που τον διαδέχτηκε…
2. Ο πάπας Γρηγόριος ΣΤ΄ το 1046: Ο άνθρωπος που είχε δωροδοκήσει και αντικαταστήσει τον βαφτιστήρι του, που στο μεταξύ δεν βρήκε νύφη να τον θέλει, μετάνιωσε που άφησε τον παπικό θρόνο και γύρισε και στρογγυλοκάθισε, στηλώνοντας τα πόδια και σπάζοντας τα νεύρα του νονού του. Και οι δύο πάπες παρέμειναν στο Βατικανό κυβερνώντας την Καθολική Εκκλησία που παρακολουθούσε αμήχανη. Κι όταν η αμηχανία έδωσε τη θέση της στην οργή, οι σεπτοί ιερείς της Δύσης κάλεσαν τον Γερμανό Αυτοκράτορα Ερρίκο Γ', της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, να εισβάλει στη Ρώμη και να τους απομακρύνει και τους δύο. Όταν έφτασε ο Ερρίκος Γ', αντιμετώπισε τον Γρηγόριο ΣΤ' ως τον νόμιμο Πάπα, αλλά τον παρότρυνε να σταθεί ενώπιον ενός συμβουλίου εκκλησιαστικών ηγετών. Οι επίσκοποι προέτρεψαν τον Γρηγόριο ΣΤ' να παραιτηθεί επειδή δωροδοκήθηκε για την ανάληψη των καθηκόντων του. Κι αυτός έβαλε το κεφάλι κάτω, είπε ότι ήταν αθώος και έφυγε.
3. Ο Πάπας Σελεστίνος Ε΄ το 1294: Μετά μόλις πέντε μήνες στην εξουσία, ο σκοτεινός πάπας της Σικελίας διακήρυξε επίσημα ότι οι πάπες είχαν το δικαίωμα να παραιτηθούν, κάτι που έκανε αμέσως. Έγραψε, αναφερόμενος στον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο, ότι είχε παραιτηθεί από «την επιθυμία για ταπεινοφροσύνη, για μια πιο αγνή ζωή»· έγινε ερημίτης, αλλά δύο χρόνια αργότερα ο διάδοχός του, τον αναζήτησε και τον έκλεισε σε κάστρο... για να έχει παρέα. Εκεί πίσω από τα μεγάλα κι υψηλά τείχη του κάστρου ο Σελεστίνος λίγους μήνες αργότερα έφυγε – ή τον οδήγησαν - να συναντήσει τον Θεό.
4. Ο πάπας Γρηγόριος XII το 1415: Αυτή ήταν και η τελευταία παραίτηση, πριν από τον Βενέδικτο και συνέβη όταν ο Γρηγόριος αποχώρησε για να τερματίσει το Δυτικό Σχίσμα στην Καθολική Εκκλησία.
Και για να κλείσουμε: Όταν ο Βενέδικτος XVI παραιτήθηκε, το Βατικανό ανακοίνωσε ότι θα μετακομίσει για κάποιο χρονικό διάστημα σε μια από τις παπικές κατοικίες στο Castel Gandolfo, ένα θερινό καταφύγιο 135 στρεμμάτων νότια της Ρώμης, και στη συνέχεια θα επέστρεφε για να ζήσει σε ένα μοναστήρι μέσα στο Βατικανό. Ανήγγειλε επίσης το όνομα που θα χρησιμοποιούσε: Αυτού Αγιότητα Βενέδικτος XVI, Επίτιμος Ρωμαίος Ποντίφικας ή Επίτιμος Πάπας.
Νεανικές τρέλες...
Από τη νεολαία των Ναζί, εκπρόσωπος του Θεού...
Γιος ενός αστυνομικού, ο Βενέδικτος γεννήθηκε στο χωριό Marktl της Βαυαρίας, στη Γερμανία, στις 16 Απριλίου 1927. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, επιστρατεύτηκε από τον γερμανικό στρατό. Λέγεται ότι το 1943, σε ηλικία 16 ετών, «υποχρεώθηκε» από τους Ναζί να υπηρετήσει με τους υπόλοιπους συμμαθητές του στα αντιαεροπορικά πυροβόλα για την υπεράσπιση ενός εργοστασίου της BMW, έξω από το Μόναχο· έκανε την βασική εκπαίδευση και στάλθηκε στην Ουγγαρία, από όπου το 1944 λιποτάκτησε. Κρατήθηκε ως αιχμάλωτος των συμμαχικών δυνάμεων για σύντομο χρονικό διάστημα το 1945.
Ο Ράτσινγκερ χειροτονήθηκε στην ιεροσύνη το 1951. Οι φωτογραφίες του νεαρού Γιόζεφ Άλοϊς Ράτσινγκερ με τη στολή της ναζιστικής νεολαίας στοίχειωσαν τα πρώτα χρόνια της παπικής του εξουσίας. Αν και ο Βενέδικτος αγκαλιάστηκε από τους Εβραίους - αποκάλεσε το Ολοκαύτωμα «σκοτεινή εποχή» στη ζωή του - το ναζιστικό παρελθόν του συνέχισε να τον στοιχειώνει.
Ο Ράτσινγκερ, υπηρέτησε ως καθηγητής θεολογίας σε πολλά γερμανικά πανεπιστήμια μέχρι το 1977, όταν διορίστηκε Αρχιεπίσκοπος του Μονάχου και του Φράιζινγκ· αργότερα εκείνο το έτος προήχθη σε Καρδινάλιος. Από το 1981 έως το 2005, ο Ράτσινγκερ ήταν επικεφαλής της Congregation for the Doctrine of the Faith, ενός ισχυρού γραφείου του Βατικανού υπεύθυνου για την διάδοση και επιβολή του καθολικού δόγματος. Διαδραματίζοντας αυτόν τον ρόλο, και για την αδιαλλαξία και τη σκληρότητά του, κέρδισε το παρατσούκλι «Ροτβάιλερ του Θεού»!
Γιος ενός αστυνομικού, ο Βενέδικτος γεννήθηκε στο χωριό Marktl της Βαυαρίας, στη Γερμανία, στις 16 Απριλίου 1927. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, επιστρατεύτηκε από τον γερμανικό στρατό. Λέγεται ότι το 1943, σε ηλικία 16 ετών, «υποχρεώθηκε» από τους Ναζί να υπηρετήσει με τους υπόλοιπους συμμαθητές του στα αντιαεροπορικά πυροβόλα για την υπεράσπιση ενός εργοστασίου της BMW, έξω από το Μόναχο· έκανε την βασική εκπαίδευση και στάλθηκε στην Ουγγαρία, από όπου το 1944 λιποτάκτησε. Κρατήθηκε ως αιχμάλωτος των συμμαχικών δυνάμεων για σύντομο χρονικό διάστημα το 1945.
Ο Ράτσινγκερ χειροτονήθηκε στην ιεροσύνη το 1951. Οι φωτογραφίες του νεαρού Γιόζεφ Άλοϊς Ράτσινγκερ με τη στολή της ναζιστικής νεολαίας στοίχειωσαν τα πρώτα χρόνια της παπικής του εξουσίας. Αν και ο Βενέδικτος αγκαλιάστηκε από τους Εβραίους - αποκάλεσε το Ολοκαύτωμα «σκοτεινή εποχή» στη ζωή του - το ναζιστικό παρελθόν του συνέχισε να τον στοιχειώνει.
Ο Ράτσινγκερ, υπηρέτησε ως καθηγητής θεολογίας σε πολλά γερμανικά πανεπιστήμια μέχρι το 1977, όταν διορίστηκε Αρχιεπίσκοπος του Μονάχου και του Φράιζινγκ· αργότερα εκείνο το έτος προήχθη σε Καρδινάλιος. Από το 1981 έως το 2005, ο Ράτσινγκερ ήταν επικεφαλής της Congregation for the Doctrine of the Faith, ενός ισχυρού γραφείου του Βατικανού υπεύθυνου για την διάδοση και επιβολή του καθολικού δόγματος. Διαδραματίζοντας αυτόν τον ρόλο, και για την αδιαλλαξία και τη σκληρότητά του, κέρδισε το παρατσούκλι «Ροτβάιλερ του Θεού»!
Στα χέρια του Θεoύ πια...
Στις 19 Απριλίου 2005, μετά τον θάνατο του πάπα Ιωάννη Παύλου Β' , ο 78χρονος Ράτσινγκερ εξελέγη ο 265ος Πάπας. Κατά τη διάρκεια της οκταετούς παπικής του θητείας, ο Βενέδικτος υπερασπίστηκε μια συντηρητική ατζέντα. Ο Βενέδικτος φρόντισε να αγιοποιήσει τον πάπα Πίο ΧΙΙ, ο οποίος γνώριζε για το Ολοκαύτωμα των Εβραίων, αλλά σιώπησε προκλητικά… Ο Βενέδικτος πέθανε - ή εκοιμήθει αν θέλετε - την τελευταία ημέρα του 2022 σε ηλικία 95 χρονών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα