Σελίδες

Σάββατο 27 Απριλίου 2024

Σαν σήμερα 27/4, 27 Απριλίου 1941: μια σκληρή πραγματικότητα και δυο μύθοι τυλίγουν την Ελλάδα

Ήταν μια ηλιόλουστη μέρα σαν σήμερα, 27 Απριλίου του 1941. Μια ζοφερή πραγματικότητα: ο γερμανικός στρατός μπαίνει την Αθήνα! Όμως, και δυο μύθοι απλώνονται πάνω από την πρωτεύουσα σαν σύννεφα σκοτεινά…
Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, οι κάτοικοι της πρωτεύουσας κρυφοκοίταζαν με θλίψη πίσω από τα κλειστά παράθυρά τους. Στις 08.00 το πρωί μοτοσικλετιστές και οχήματα της 2ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας της Βέρμαχτ μπήκαν από τα βόρεια προάστια των Αθηνών. Οι μοτοσικλετιστές πάνοπλοι έχοντας χιαστί αυτόματα όπλα και στη ζώνη περίστροφα και χειροβομβίδες, με όψη τρομερή και με σκληρό βλέμμα κατέβηκαν από τη Λεωφόρο Κηφισίας και, άριστα καταρτισμένοι, έφτασ
Εκεί, δύο αξιωματικοί με ένα απόσπασμα λίγων ανδρών, ανέβηκαν και ύψωσαν τη γερμανική σημαία. Η ερεβώδης Κατοχή μόλις απλωνόταν πάνω από σχεδόν ολόκληρη την Ελλάδα!  

Μύθος 1ος: η Πηνελόπη Δέλτα αυτοκτόνησε γιατί μπήκαν οι Ναζί στην Αθήνα
Η είδηση που κυκλοφόρησε την ημέρα εκείνη από στόμα σε στόμα στην Αθήνα ήταν η αυτοκτονία της αγαπητής συγγραφέως Πηνελόπης Δέλτα. Η δημιουργός των εμβληματικών ιστορικών παιδικών μυθιστορημάτων· δεν άντεξε- έλεγαν- να δει την Αθήνα σκλαβωμένη.
Η Κυρία με τα Μαύρα, όπως την αποκαλούσαν, έπασχε από ανίατη ασθένεια- σκλήρυνση κατά πλάκας- που την ταλαιπωρούσε επί πολλά χρόνια, ενώ από το 1924 είχε βυθιστεί στο πένθος θρηνώντας την απώλεια του μεγάλου έρωτα της ζωής της, του Ίωνα Δραγούμη. Σε σημείωμα, που άφησε στους δικούς της έγραφε: «Παιδιά μου, ούτε παπά, ούτε κηδεία. Παραχώστε με σε μια γωνιά του κήπου, αλλά μόνο αφού βεβαιωθείτε ότι δεν ζω πια. Φροντίστε τον πατέρα σας. Τον φιλώ σφιχτά. Π.Σ. Δέλτα».
Η διάσημη συγγραφέας, κόρη του επιχειρηματία και εθνικού ευεργέτη Εμμανουήλ Μπενάκη, πήρε δηλητήριο στις 27 Απριλίου και κατέληξε πέντε ημέρες αργότερα, στις 2 Μαΐου. Να σημειώσουμε ότι η Πηνελόπη Δέλτα, είχε προσπαθήσει να αυτοκτονήσει ακόμα δυο φορές στο παρελθόν.
Ο δισέγγονός της Πηνελόπης Δέλτα, Αλέκος Π. Ζάννας - διακεκριμένος ιστορικός και επιμελητής του αρχείου της, γιος του Παύλου Ζάννα (λογοτέχνης, κριτικός του κινηματογράφου, και ιδρυτής του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης), έχει πει: «Είχε εμμονή με τον Ίωνα Δραγούμη. Δεν έβαλε τέλος στη ζωής της μόνο και μόνο εξαιτίας της θλίψης της για την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα. Ήταν ένα συνονθύλευμα αιτιών έπασχε και από σκλήρυνση κατά πλάκας».


Μύθος 2ος: ο εύζωνας που έπεσε από την Ακρόπολη
Επίσης μια ιστορία που ακούγεται συχνά: Εκείνη την ημέρα, στις 27 Απριλίου του 1941, ο εύζωνας Κωνσταντίνος Κουκίδης, έπεσε τυλιγμένος με την ελληνική σημαία από τον Ιερό βράχο της Ακρόπολης! Η ιστορία έχει αμφισβητηθεί από πολλούς. Λέγεται πως οι Ναζί στην Ακρόπολη βρήκαν έναν εύζωνα, τον Κωνσταντίνο Κουκίδη, φρουρό στον Ιερό Βράχο. Τον διέταξαν να υποστείλει την ελληνική σημαία, να τους την παραδώσει για να υψωθεί η Σβάστικα. Ο Κουκίδης, υπέστειλε τη Γαλανόλευκη, τυλίχτηκε σ’ αυτήν και ψάλλοντας τον Εθνικό Ύμνο έπεσε από τα τείχη.
Στις 26 Απριλίου του 2000, ο τότε δήμαρχος Αθηναίων Δημήτρης Αβραμόπουλος, παρευρισκόμενος σε τηλεοπτική εκπομπή της ΕΤ1, δήλωσε πως όσο κι’ αν έψαξε, δεν βρήκε κάτι σχετικό για τον Κουκίδη: «Τίποτα δεν αποκαλύφθηκε από την έρευνά μας στα αρχεία των Ενόπλων Δυνάμεων (για τον Κουκίδη). Δεν έχει όμως σημασία αυτό. Σημασία δεν έχει αν υπήρξε ο στρατιώτης Κουκίδης. Σημασία έχει αν εμείς, οι σημερινοί Έλληνες, θέλουμε να υπάρχουν τέτοιοι θρύλοι. Υπό αυτή την έννοια έχει τη δική του ηθική και εθνική χρησιμότητα αυτό που πράττουμε σήμερα, ικανοποιώντας την απαίτηση χιλιάδων συμπολιτών μας».
Κι έτσι με την Ιστορία και τους μύθους πορευόμαστε, 83 χρόνια μετά απαντέχοντας για το καλύτερο και έτοιμοι, πάντα, για το χειρότερο…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα