Όταν οι Αλγερινοί πειρατές προσπάθησαν να πατήσουν τη Μύκονο και έπεσαν πάνω στη Μαντώ Μαυρογένους

Μύκονος δεν ήταν πάντα Πέτρος πελεκάνος, Pierro’s, τρυφηλότητα, Remezzo και Caprice με τη θάλασσα να σε ανταριάζει και τα κοκτέιλ να σε βουλιάζουν… Μύκονος ήταν και Ελληνική Επανάσταση και καράβια και ήρωες και Μαντώ Μαυρογέννους.
Ήταν 11 Οκτωβρίου του 1822, σχεδόν δυο χρόνια μετά τον Ξεσηκωμό, μια κοσμοπολίτισσα αρχόντισσα (τι άλλο στη Μύκονο;) η Μαντώ Μαυρογένους, γόνος ευγενούς και πλουσίας οικογένειας του νησιού, ηγείται ομάδας κατοίκων της Μυκόνου και τρέπουν σε φυγή Αλγερινούς πειρατές!
Κάποιοι ιστορικοί αμφισβητούν την παρουσία της Μαντώς στη μάχη, αλλά… ακολουθούμε τους ρομαντικούς εκείνους που την «είδαν» πρωτοστατούσα.
Ήταν ημέρα Τρίτη 11 Οκτωβρίου, όταν πλοία του τουρκικού στόλου φάνηκαν να πλησιάζουν τις ακτές της Μυκόνου. Οι κάτοικοι του νησιού ανησύχησαν περισσότερο, όταν είδαν αλγερινή σημαία να κυματίζει στους ιστούς των καραβιών· το γνώριζαν καλά, πως κάτι τέτοιο σήμαινε «πειρατικό» μακελειό, αίμα, θάνατος και καταστροφή.
Οι καμπάνες χτύπησαν με εκείνον τον ήχο του κινδύνου τον διαπεραστικό. Οι κάτοικοι μαζεύτηκαν στο μικρό λιμάνι και περίμεναν οπλισμένοι τους πειρατές!
Οι Αλγερινοί έριξαν βάρκες στη θάλασσα και κωπηλατούσαν προς το νησί. Θα ‘ταν πάνω από 200 καλά οπλισμένοι έτοιμοι να βυθίσουν τα γιαταγάνια τους στα κορμιά των νησιωτών. Όμως δεν τα λογάριασαν σωστά! Γρήγορα οι επίδοξοι μακελάρηδες έκαναν πίσω μετρώντας απώλειες. Οι νησιώτες πυροβολούσαν και σκότωναν! Έπεσαν ξέπνοοι στο νερό 17 Αλγερινοί. Τα τούρκικα καράβια άρχισαν να βομβαρδίζουν το λιμάνι, αλλά οι Μυκονιάτες δεν ταράχτηκαν: έμεινα στις θέσεις τους και πολέμησαν μέχρι που οι βάρκες των πειρατών ανέκρουσαν πρύμναν… Οι «απεσταλμένοι» των Τούρκων για πλιάτσικο και φονικό στο νησί γύρισαν πίσω κακήν κακώς!
Η μάχη των νησιωτών κόντρα σε πολυάριθμους και πάνοπλους Τούρκους και Αλγερινούς ήταν μια από τις καθοριστικές της Επανάστασης· κυρίως για την αναπτέρωση του ηθικού των εξεγερμένων. Κι όταν στις 22 Οκτωβρίου, λίγες μέρες μετά δηλαδή, Τούρκοι αποβιβάστηκαν στη Μύκονο, πάλι με την Μαντώ Μαυρογένους επικεφαλής, οι κάτοικοι τους γύρισαν στα καράβια τους, άλλους νεκρούς κι άλλους τραυματίες.
Και περάσαν χρόνια πολλά από τότε και η αρχόντισσα Μαντώ βλέπει, ακίνητη πια με εκείνο το μαρμαρωμένο βλέμμα, τους εραστές της Μυκόνου να αναζητούν ταξί στην πλατεία της για να ξεφύγουν από την… πειρατική ζωή που τους κατατρύχει... O tempora o mores!