ΑΔΕΔΥ Προκαλείται η νοημοσύνη των πολιτών και της κοινωνίας

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ Ε.Ε. ΤΗΣ Α.Δ.Ε.Δ.Υ.

ΕΚΤΙΜΗΣΕΙΣ ΤΗΣ Α.Δ.Ε.Δ.Υ. ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ
Οι αποφάσεις της Κυβέρνησης με την πρωτοφανή αγριότητα λεηλασίας του εισοδήματος και των εργασιακών, ασφαλιστικών δεδομένων και εγγυήσεων για όλους τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους ανέργους, ρίχνει βαριά σκιά στην 1η ΜΑΗ του 2010 για τη χώρα μας.
Η Κυβέρνηση με τις αποφάσεις αυτές, αλλά και άλλα σενάρια που βλέπουν το φώς της δημοσιότητας, έχει κηρύξει ήδη πολιτική χρεοκοπίας και πτώχευσης, φτώχειας και εξαθλίωσης για τη συντριπτική πλειοψηφία των μεσαίων, μικρών, χαμηλών και αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων.
Οι κυβερνητικές επιλογές κινούνται ήδη οριακά επί του συντάγματος και δεν έχουν την κοινωνική νομιμοποίηση. Άλλωστε το γεγονός ότι μεταξύ προεκλογικών δεσμεύσεων και μετεκλογικών λόγων και πράξεων σε διάστημα οκτώ μηνών όπου έχουμε πέντε, τουλάχιστον, αλληλοαναιρέσεις και διαψεύσεις της ίδιας, των διαβεβαιώσεων που κάθε φορά ακολουθούν και συνοδεύουν τα περιβόητα «πακέτα μέτρων». Είναι η χαρακτηριστικότερη απόδειξη.
Το δίλλημα ή θα ματώσουμε ή θα πτωχεύσουμε δεν ισχύει για κανένα μισθωτό, συνταξιούχο, άνεργο, ούτε για το δημόσιο, ούτε για τον ιδιωτικό τομέα. Όλοι και όλες ματώνουν και πτωχεύουν εκτός των λίγων, των κερδοσκοπικών χρηματιστηριακών και εμποροβιομηχανικών συμπλεγμάτων των κεφαλαιούχων που με τις πολιτικές των Κυβερνήσεων έχουν και την ευθύνη για την κρίση, χαίρονται, στηρίζουν, πλειοδοτούν στη μεταβίβαση του κόστους, του χρέους, των ελλειμμάτων, που επί σειρά χρόνων διόγκωσαν και διογκώνουν προς την πλευρά των απλών ανθρώπων του μόχθου.
Η νοημοσύνη των πολιτών, της κοινωνίας, «απροκάλυπτα – προκαλείται».
Η αποτελεσματικότητα των πολιτικών για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας είναι ανύπαρκτη και παρονομαστής που αυξάνει το στάσιμο πληθωρισμό, βαθαίνει την ύφεση, πολλαπλασιάζει τα κοινωνικά προβλήματα και αδιέξοδα.
Η ρητορική περί αναγκαίων, επώδυνων, σκληρών μέτρων κ.α. που επιχειρεί να υφάνει ένα νέο είδος «εθνικοφροσύνης» είναι άνευ περιεχομένου για τους πολλούς, όπως πάντα συνέβαινε, αλλά και αναιρούμενη όταν τα περί εκχώρησης ή συρρίκνωσης ή αδυναμίας να θέσουμε ως χώρα «κόκκινες γραμμές» στην τρόικα της Ε.Ε., της ΕΚΤ και του ΔΝΤ, δηλώνουν παράδοση άνευ όρων και ερήμην του ελληνικού λαού.
Είναι ώρα, μεγαλύτερων σε ένταση, κοινωνικών αγώνων, πρωτοβουλιών και δράσης για πολιτικές λύσεις διεξόδου για την κοινωνία και την παραγωγική οικονομία.
Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. και οι Ομοσπονδίες, κάθε Συνδικάτο και εργαζόμενος δίνουν, πυκνώνουν, δυναμώνουν στο δρόμο, στις κινητοποιήσεις, στις απεργίες την αλληλεγγύη, την ελπίδα, την άμεση προοπτική εξόδου από την αθλιότητα της κατάστασης που εγκαθίσταται στη ζωή όλων και εμφανίζεται ως εθνική, υπεύθυνη, μόνη «λύση».
Η απεργία της Τετάρτης 5 Μάη, η καθολική και ενωτική συμμετοχή, είναι άμεση, καθοριστική απάντηση, σταθμός δυναμικής συνέχειας.
Η συνέχεια και κλιμάκωση του αγώνα είναι μονόδρομος και ελπίδα για τους εργαζόμενους.
Η Ε.Ε. της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. στα πλαίσια αυτά αποφάσισε τη συνέχιση των απεργιακών κινητοποιήσεων με νέες απεργίες και μετά την απεργία της 5ης Μάη. Η μορφή και ο χρόνος θα συγκεκριμενοποιηθεί την Πέμπτη 6 Μάη 2010 καθώς και η σύγκλιση του Γενικού Συμβουλίου για την παραπέρα πορεία του αγώνα.