ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΠΩΛΗΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΤΡΙΦΥΛΙΑ

Περικοπή και στα μέσα ελαιοσυγκομιδήςλύτερο οικονομικό όφελος.

Η καλλιέργεια της ελιάς και η παραγωγή του ελαιολάδου έχει χαρακτηριστεί, όχι άδικα, η κινητήριος δύναμη της οικονομίας σε πολλές περιοχές της Μεσσηνίας. Αποτελεί ένα από τα κυριότερα εισοδήματα για τις αγροτικές και όχι μόνο οικογένειες, επηρεάζοντας παράλληλα πολλές ακόμη επαγγελματικές δραστηριότητες. Η σταθερά χαμηλή τιμή του προϊόντος όμως τα τελευταία χρόνια έχει κάνει τους παραγωγούς να προσπαθούν να περιορίσουν τις δαπάνες που απαιτεί η καλλιέργεια, ώστε στο τέλος να μπορέσουν να έχουν όσο το δυνατόν μεγα

Από τις πρώτες περικοπές που φαίνεται να γίνονται είναι τα μέσα ελαιοσυγκομιδής που χρησιμοποιούν. Οπως καταμαρτυρούν επαγγελματίες που ασχολούνται με την πώλησή τους στην περιοχή της Τριφυλίας, υπάρχει μια κατακόρυφη πτώση χρόνο με το χρόνο.

Η ανανέωση των μέσων αυτών (ελαιόπανα, ραβδιστικά, αλυσοπρίονα και άλλα μηχανήματα) δεν είναι εύκολη υπόθεση. Με δεδομένες τις χαμηλές τιμές που καταγράφονται για ακόμη μια χρονιά στο προϊόν οι παραγωγοί αρκούνται στα μέσα που είχαν από τα προηγούμενα χρόνια, ενώ πολλές φορές δανείζοντας ο ένας στον άλλον προσπαθούν να αποφύγουν τα νέα έξοδα. Μιλώντας με επαγγελματίες της περιοχής, μας είπαν ότι η ελαιοσυγκομιδή εξακολουθεί να γίνεται με τον παραδοσιακό τρόπο και μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό παραγωγών έχει αρχίσει να χρησιμοποιεί μηχανικά μέσα ραβδίσματος όπως είναι οι διάφορες ηλεκτρικές δέμπλες που κυκλοφορούν στην αγορά. Χαρακτηριστικά από την περιοχή των Γαργαλιάνων ο Δημήτρης Γλαρόπουλος μας επισήμανε: «Η κίνηση τα τελευταία χρόνια έχει επηρεαστεί πάρα πολύ, πλέον ο κόσμος δεν ψωνίζει. Με αυτή την τιμή που έχει το λάδι, τους φαίνονται όλα ακριβά, καθώς η τιμή όλο κατεβαίνει Ειδικά φέτος βλέπουμε ότι ο κόσμος δεν ψωνίζει. Ο,τι μηχανήματα ή μέσα έχει, χρησιμοποιεί αυτά και τα εξαντλεί τελείως. Λόγω αύξησης του ΦΠΑ υπάρχει μια αύξηση και στα προϊόντα αυτά, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι δεν έχει καλή τιμή το λάδι για να μπορεί να αγοράσει ο κόσμος. Στην περιοχή μας πολλοί λίγοι έχουν στραφεί προς την μηχανική ελαιοσυγκομιδή. Οι περισσότεροι μαζεύουν τις ελιές με τον παραδοσιακό τρόπο - αν και υπάρχει μηχανική υποστήριξη, δεν υπάρχει το χρήμα. Βλέπω τις μηχανικές δέμπλες που έχουμε να μην τις παίρνουν. Τους αρέσουν αλλά κολλάνε στην τιμή. Οταν το λάδι έχει 2,10 πώς να πάρει ο άλλος ένα μηχάνημα;». Στο υποκατάστημα της Ενωσης ο γεωπόνος ο Μανώλης Κεντρής μας είπε: «Η κίνηση στα προϊόντα αυτά έχει πέσει κατά πολύ, κυρίως γιατί το λάδι είναι φτηνό αλλά και γιατί οι παραγωγοί που ρίχνουν χρήματα τη μια χρονιά δύσκολα θα ξαναρίξουν και τη δεύτερη για εργαλεία και διάφορα υλικά. Μόνο λίγοι - και όσοι κάνουν συστηματική δουλειά. Η μείωση των πωλήσεων είναι 30-40% σε σχέση με προηγούμενα χρόνια και είναι καθαρά θέμα τιμής του λαδιού και ψυχολογίας που έχει δημιουργηθεί, αν και στα περισσότερα είδη οι τιμές είναι οι περσινές. Για να μπορέσουν οι παραγωγοί να μαζέψουν τις ελιές τους εξαντλούν ό,τι μέσα έχουν - κι από την άλλη θα έλεγα ότι μειώνουν και το κεφάλαιο που διαθέτουν. Τα προηγούμενα χρόνια που ήταν καλύτερα τα πράγματα, πολλοί είχαν -και έχουν- στραφεί στη μηχανική συγκομιδή των ελιών, ειδικά οι μεγάλοι παραγωγοί».

Ο Eυστάθιος Κρεκούκιας ανέφερε χαρακτηριστικά:

«Η κίνηση στην αγορά είναι μηδενική. Σε σχέση με πέρυσι έχει μειωθεί κατά ένα 20% αλλά αν την υπολογίσουμε σε σχέση με προηγούμενα χρόνια τότε μιλάμε για 60% κάτω. Υπάρχει σταδιακή μείωση χρόνο με το χρόνο, και το βασικότερο είναι η τιμή που έχει το λάδι.

Για να μαζέψει πλέον ο κόσμος τις ελιές του επισκευάζει ό,τι παλιό μέσο έχει, δανείζεται ο ένας από τον άλλον για να μην αγοράσουν καινούργια ώστε να μειώσουν το κόστος. Στην περιοχή μας η συγκομιδή γίνεται ακόμη με τον παραδοσιακό τρόπο, δεν χρησιμοποιούν τα καινούργια μηχανήματα που έχουν βγει, λόγω εδάφους, λόγω κλαδέματος... Η τιμή των μέσων αυτών μπορώ να πω ότι είναι σταθερή εδώ και πολλά χρόνια, άντε να έχει μια αύξηση 3-5% μέσα σε μια δεκαετία, η τιμή του λαδιού όμως είναι απαγορευτική ώστε να κάνει καινούργιες επενδύσεις ο παραγωγός».
 Στην περιοχή των Φιλιατρών ο  Λεωνίδας Καραβίτης μας είπε  «Υπάρχει μια μείωση στην πώληση εργαλείων για την ελαιοσυγκομιδή από 50-70% τα τελευταία χρόνια. Δεν ρωτάει κανείς για καινούργια μηχανήματα, όλοι προσπαθούν να περάσουν τη χρονιά με ό,τι μέσα έχουν. Αυτό φυσικά οφείλεται στην τιμή του ελαιολάδου αλλά και της γενικότερης οικονομικής κατάστασης.

Οι περισσότεροι βολεύονται με τα παλιά μέσα που έχουν, ενώ αγοράζουν και μεταχειρισμένα. Χαρακτηριστικό είναι ότι φέτος δεν ρώτησε κανένας για τίποτα, αν και η ελαιοσυγκομιδή έχει ξεκινήσει κανονικά. Στην περιοχή μας οι παραγωγοί εξακολουθούν να μαζεύουν τις ελιές τους με τον παραδοσιακό τρόπο - βέβαια έχουμε ξεφύγει από τις παλιές ξύλινες δέμπλες κι έχουμε πάει σε αυτές που είναι τύπου χούφτας. Μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό μπορεί κανείς να πει ότι χρησιμοποιεί μηχανικές δέμπλες».

Τέλος, ο Παναγιώτης Τσαφαράς σημείωσε τα εξής:
 «Τα τελευταία τρία χρόνια οι πωλήσεις συνεχώς μειώνονται, και αυτό έχει να κάνει καθαρά με το θέμα των τιμών. Δεν είναι μόνο ότι μειώνονται οι πωλήσεις σε ελαιοκομικά είδη αλλά και οι όποιες επενδύσεις θα μπορούσαν να γίνουν στα ελαιοπερίβολα, από αρδευτικά, λιπάνσεις, ραντίσματα, τρόπο καλλιέργειας.

Με αποτέλεσμα και η ποιότητα και η ποσότητα της παραγωγής να μειώνεται. Αυτό είναι κακό για την περιοχή αλλά και για τους ίδιους τους παραγωγούς, αφού υποβαθμίζεται η αξία του ελαιόδεντρου. Αν συνεχιστούν έτσι τα πράγματα και σταματήσει και η επιδότηση όπως λέγεται, τότε θα υπάρχουν πολλοί πωλητές και ελάχιστοι αγοραστές. Ελάχιστα καινούργια πράγματα βλέπουμε να αγοράζουν οι παραγωγοί, προσπαθούν να τα βγάλουν έστω και με δανεικά μέσα -όπως είναι τα ελαιόπαναμιας και εδώ στην περιοχή μας φέτος δεν έχουμε μεγάλη παραγωγή. Πόσο θα κρατήσει αυτό δεν ξέρουμε, θα εξαρτηθεί όμως από την πορεία των τιμών. Εδώ και 4-5 χρόνια είχε ξεκινήσει κάπως έντονα να στρέφεται ο κόσμος προς τη μηχανική ελαιοσυγκομιδή, όμως καθώς οι τιμές δεν βοηθούν -αλλά και επειδή οι παραγωγοί δεν έχουν μόνιμο προσωπικό να χρησιμοποιεί αυτά τα νέα μέσα- δεν προχώρησε. Αξίζει όμως τον κόπο, ειδικά αν κάποιος δουλεύει μόνος του, να τα χρησιμοποιεί καθώς προστατεύει το δέντρο του. Ολα αυτά όμως είναι συνάρτηση του τι μένει στο τέλος - γι‘ αυτό και ο κόσμος είναι διστακτικός».