ΕΧΕΙ περάσει ακριβώς ενάμιση χρόνος που η παρούσα κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία. Εχει, δηλαδή, εξαντλήσει κάτι περισσότερο από το ένα τρίτο της θητείας της.
ΑΠΟ την πρώτη ημέρα της διακυβέρνησης γνώριζε η κορυφή της ηγεσίας της ότι αναλαμβάνει μια χώρα υπό επιτήρηση των ξένων δανειστών και υπό επίθεση από τα κερδοσκοπικά κεφάλαια.
ΜΑΣ το έχουν ομολογήσει και ο επικεφαλής του ΔΝΤ Στρος-Καν, που αποκάλυψε τις συνομιλίες του με τον Γ. Παπανδρέου στις αρχές του 2009, όσο και ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, που αποκάλυψε τη σχετική ενημέρωση που έκανε στον τότε πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή και τον Γ. Παπανδρέου, το καλοκαίρι του 2009.
ΕΧΕΙ περάσει ένας χρόνος από την ημέρα που η χώρα μπήκε επισήμως υπό την επίβλεψη των δανειστών της, υπογράφοντας ένα Μνημόνιο τριετούς οικονομικού προγράμματος, το οποίο θα αποπληρώσει ένα μεγάλο κομμάτι του νέου χρέους των 110 δισ. δρχ., θα περιορίσει το έλλειμμα και θα αρχίσει να αποπληρώνει το τρέχον χρέος των 260 δισ. ευρώ.
ΑΠΟ όλα όσα από τα παραπάνω έχει αναλάβει να πραγματοποιήσει η κυβέρνηση, το μόνο που έχει κάνει εδώ και ενάμιση και εδώ και ένα χρόνο είναι να περικόψει τους 13ο και 14ο μισθούς και κατά ένα ποσοστό κάποια από τα επιδόματα κάποιων υπαλλήλων του στενού δημόσιου τομέα, να κόψει τις συντάξεις όλων των συνταξιούχων με τον δήθεν κοινωνικό ΛΑΦΚΑ, να καταργήσει τις 13η και 14η συντάξεις και να απολύσει συμβασιούχους!
ΑΥΤΑ είναι τα μόνα μέτρα αλλαγής του ελληνικού κράτους που πήρε η κυβέρνηση, μαζί με έναν περιορισμένο αριθμό μετατάξεων υπαλλήλων, χωρίς να έχει καν κονδύλια για να στηρίξει αυτές τις μετατάξεις.
ΤΟ σημαντικότερο που έχει συμβεί, χωρίς να το έχει κάνει επί τούτου η κυβέρνηση, είναι ότι έχει σπείρει τον φόβο και την απόλυτη ανασφάλεια στους πολίτες για το οικονομικό τους μέλλον.
ΤΟ ΕΧΕΙ καταφέρει εξ αρχής με απερίσκεπτες δηλώσεις, εξόφθαλμα ψέματα και ανίδεη διαχείριση νευραλγικών τομέων της ζωής από ανθρώπους ανίκανους να διαχειριστούν έστω και περίπτερο στον ιδιωτικό τομέα. Πώς να το διαχειριστούν, άλλωστε, όταν οι 9 στους 10 από όσους συμμετέχουν στη διακυβέρνηση, διαχρονικώς, είτε δεν έχουν εργαστεί ποτέ πραγματικά στη ζωή τους, παρά διαβιούν σιτιζόμενοι από το δημόσιο ταμείο, δήθεν απασχολούμενοι σε μια δημόσια θέση, είτε έχτισαν ένα δημοφιλές τηλεοπτικό προφίλ στην ιατρική, δικηγορική και θεατροδημοσιογραφική τους ζωή. Σ' αυτό ήταν πιο άξιοι.
ΕΝΑΜΙΣΗ χρόνο μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από την παρούσα κυβέρνηση τίποτε δεν έχει πραγματικά γίνει στην πράξη για να αντιμετωπιστούν είτε η απαίτηση των ξένων για ένα ακόμα κράτος με μονεταριστική πολιτική είτε η προσπάθεια κερδοσκοπικών κεφαλαίων να βάλουν χέρι στον πλούτο της χώρας.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ούτε υλοποιεί ένα νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα για να βγάλει τη χώρα από την κρίση από τα δεξιά ούτε επαναστατεί αμφισβητώντας το χρέος και τους πιστωτές, οδηγώντας τη χώρα σε μια περήφανη υπερλιτότητα, όπως κάνουν οι Ισλανδοί. Δεν κάνει τίποτε.
ΔΕΝ κάνει τίποτε, όχι γιατί δεν θέλει ή γιατί έχει ένα σχέδιο πίσω από το τίποτε. Δεν κάνει τίποτε γιατί είναι ανίκανη να κάνει ο,τιδήποτε.
ΣΤΗΝ πράξη, ο διεφθαρμένος μηχανισμός του Δημοσίου, που δεν παράγει τίποτε, εκτός από ελλείμματα και την ανηθικότητα να πληρώνεται για να μην εργάζεται πραγματικά -όπως ξέρει να εργάζεται ο ιδιωτικός τομέας και οι 2 (δύο) στους 10 (δέκα) δημόσιους υπαλλήλους, ώστε οι συνάδελφοί τους να τους λένε ηλίθιους-, εξακολουθεί και είναι εδώ, αλώβητος, ακόμη πιο αντιπαραγωγικός, κάνοντας μούτρα γιατί του κόπηκαν χαριστικές παροχές και απειλούνται και άλλες. Τις οποίες έχει αποκομίσει όχι σαν επιβράβευση εργασίας. Αλλά σαν δωροδοκία υπουργών και βουλευτών στα συνδικάτα, με την ελπίδα ότι θα ξαναψηφιστούν και την επομένη. Και οι βουλευτές και τα συνδικάτα.
ΤΙΠΟΤΕ απ' αυτά δεν έχει αλλάξει. Το κυριότερο: δεν έχει αλλάξει σαν νοοτροπία. Σαν ηθική.
ΑΠΟ την άλλη πλευρά, στον ιδιωτικό τομέα, η συντριπτική πλειονότητα των ελεύθερων επαγγελματιών όλων των κλάδων ευημερεί επί χρόνια εισπράττοντας μαύρα λεφτά, χωρίς ποτέ να πληρώνει φόρους. Απολαμβάνοντας τα κοινά δημόσια έργα, στα οποία δεν έχει συμμετάσχει ποτέ οικονομικά!
ΟΧΙ μόνον αυτό. Με την αδηφαγία του για κέρδος ανεβάζει κάθε χρόνο το κόστος ζωής ανεξέλεγκτα, επιβαρύνοντας την πραγματική οικονομία.
ΟΛΟΣ αυτός ο τομέας έχει μείνει ώς αυτή τη στιγμή πραγματικά ανέγγιχτος. Ακαταδίωκτος. Αμέτοχος.
ΕΙΝΑΙ περιττό να μιλήσει κανείς για τους κεφαλαιούχους επιχειρηματίες. Αυτοί, χέρι χέρι με τους βουλευτές και υπουργούς και γραμματείς και συμβούλους και εφοριακούς και τελωνειακούς και αεριτζήδες υπαλλήλους μεσάζοντες, δεν έχουν υποστεί καμία ουσιαστική αλλαγή στη ζωή τους, αφού καμιά μεταβολή δεν προβλέπεται γι' αυτούς στα πομπωδώς ανακοινούμενα μέτρα της κυβέρνησης. Τα οποία δήθεν περικόπτουν και πατάσσουν, χωρίς να αγγίζουν τις κάτω από το τραπέζι παροχές και συναλλαγές.
Ο ΤΟΜΕΑΣ που πλήττεται περισσότερο μετά τους συμβασιούχους είναι του εμπορίου και των υπαλλήλων του. Η ανασφάλεια των αγοραστών έχει σφίξει τις τσέπες τους και το περίσσευμα έχει γίνει κομπόδεμα. Κανείς δεν το ακουμπάει.
Η ΑΘΗΝΑ, και κυρίως το εμπορικό της κέντρο, αλλά και οι γειτονιές της, όλο και πιο πολύ θυμίζουν εικόνα μετασοβιετικού Βουκουρεστίου. Τα μαγαζιά κλείνουν με μεγάλη συχνότητα και μοιάζει σαν να εξοντώνεται η ραχοκοκαλιά της μεσαίας τάξης. Αυτής που παράγει τον πλούτο.
Σ' ΑΥΤΗΝ ακριβώς τη συγκυρία ο πρωθυπουργός εξήγγειλε την Παρασκευή το μεγαλόπνοο σχέδιό του για την καλυτέρεψη της χώρας, τουλάχιστον για την επόμενη τριετία.
Η ΣΤΗΛΗ δεν θέλει να σταθεί τώρα στην ορθότητα και την κριτική όλων των μέτρων που προγραμματίζονται. Θέλει να επισημάνει ότι η προχθεσινή εξαγγελία, ενάμιση χρόνο μετά την εκλογή της κυβέρνησης, είναι κατώτερη μιας έκθεσης μαθητή Γυμνασίου. Και για την αοριστία της και για την ατολμία της και για την ανεδαφικότητά της.
Η ΠΑΡΟΥΣΑ κυβέρνηση είναι ανίκανη να εφαρμόσει όσα εξήγγειλε ο πρωθυπουργός. Η επιχειρηματική περιουσία του Δημοσίου δεν είναι ελκυστική για κανέναν ξένο ή εγχώριο υποψήφιο αγοραστή. Ο αντιπαραγωγικός ρυθμός λειτουργίας, η νοοτροπία των διαρκών δικαιωμάτων χωρίς ταυτόχρονες υποχρεώσεις και η παντοκρατορία συνδικάτων τέτοιας νοοτροπίας, με αυταρχικές αντιλήψεις ως προς την αντιμετώπιση του συνόλου του πληθυσμού (τον οποίο θυμούνται μόνο κάθε φορά που χρειάζονται πλάτη σε μονομερείς διεκδικήσεις) συμπληρώνουν το κάδρο.
Η ΕΙΣΠΡΑΞΗ εσόδων από φόρους είναι πρακτικώς ανέφικτη, αφού ο εισπρακτικός μηχανισμός κάνει λευκή απεργία εδώ και ένα χρόνο που του κόπηκαν επιδόματα.
ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΩΣ, η ατμομηχανή όσων υπηρεσιών εργάζονταν, οι συμβασιούχοι, έχασαν τη δουλειά τους και διευθυντικές θέσεις-κλειδιά έχουν μείνει είτε κενές είτε με αμφίβολης αξίας υπαλλήλους. Ο φόρτος της πρόσθετης εργασίας δεν μπορεί να αναπληρωθεί από τους υπάρχοντες αριθμούς και την υπάρχουσα νοοτροπία.
Η ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ των μεγάλων τομέων της Υγείας και της Παιδείας, που είναι όμηροι κυκλωμάτων, είναι ανέφικτη, όσο τα κυκλώματα αυτά στηρίζονται από κυβερνητικά και συνδικαλιστικά δεκανίκια.
Ο ΜΟΝΟΣ τομέας που θα αποδώσει χρήματα στο δημόσιο ταμείο είναι οι εύκολες περικοπές, πάλι, συντάξεων, επιδομάτων πρόνοιας, επικουρήσεων, επιδομάτων εργασίας και φορολογικών ελαφρύνσεων σε όλο τον πληθυσμό. Δηλαδή, πάλι, η σφαγή των αδύναμων και των φορολογικώς ειλικρινών!
ΟΛΟ αυτό που σήμερα απειλείται, αλλά μένει ολοζώντανο, είναι ένα οικοδόμημα που έχτισαν το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. τα τελευταία, τουλάχιστον, 30 χρόνια, με τη συνένοχη συμμετοχή των μεγάλων κομμάτων της Αριστεράς, η οποία ασχολήθηκε περισσότερο με τη λογιστική λογική, παρά με τη δημιουργία μιας άλλης νοοτροπίας πολιτών, που επαναστατικά θα έσπαγαν το απόστημα.
ΤΟ ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ., λοιπόν, είναι ανίκανοι να γκρεμίσουν τη σημερινή διεφθαρμένη Ελλάδα και να χτίσουν μιαν άλλη. Είναι σαρξ εκ της σαρκός τους. Οι βουλευτές και πολιτευτές τους αντλούν την ύπαρξή τους από το χυδαίο πελατειακό σύστημα του ρουσφετιού, του ψέματος και της αναξιοκρατίας. Το ΚΚΕ αναλίσκεται σε επαναστατικά γυμνάσια, που αν ζούσε ο Λένιν θα τα κατήγγειλε για αριστερισμό, αντί να συγκροτεί ένα Αριστερό πρόγραμμα, μιας πολιτικής εξουσίας. Το μεγαλύτερο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ ξοδεύει τον χρόνο του και τον χρόνο των πολιτών σε πετροπόλεμο λυκειακής ηλικίας, αυτοϊκανοποιούμενος με τις χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα συγκρούσεις δρόμου και χωραφιών. Ο ΛΑΟΣ, τέλος, μέσα στη γενική κατάπτωση, ευτυχώς δεν παράγει πολιτική. Γιατί η πυροτεχνική φρασεολογία του και τα λαϊκιστικά συνθήματά του θα μπορούσαν να δημιουργήσουν έναν πραγματικό ακροδεξιό κίνδυνο, με φιλολαϊκό προσωπείο.
ΕΤΣΙ, μετά και τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες, η χώρα βυθίζεται σε ύφεση, ανεργία και ανασφάλεια, χωρίς κανένα φως να δείχνει έναν δρόμο. Χωρίς να υπάρχει πολιτικός φορέας με σοβαρή, φερέγγυα, χωρίς ψέματα και παρλαπίπες φωνή, που επιπροσθέτως να έχει και την απαραίτητη κατάρτιση και γνώση για να κυβερνήσει έναν λαό και να δημιουργήσει μια δημόσια, κοινωφελή διοίκηση.
ΦΟΡΕΑΣ που να εκπροσωπήσει το κομμάτι του λαού που πραγματικά πονάει τη χώρα περισσότερο από τον εαυτούλη του, που εργάζεται για το κοινωνικό σύνολο και όχι μόνο για το τομαράκι του, που διεκδικεί μια δικαιοσύνη δικαστών και όχι υπαλλήλων, μια δημόσια τάξη για τον λαό και όχι για τις συμμορίες, τους κεφαλαιούχους και τους κυβερνήτες, μια Υγεία για τους ασθενείς και όχι για τους γιατρούς, τους υπαλλήλους και τους εμπόρους.
ΚΥΡΙΩΣ, λείπει ένας πολιτικός φορέας που να κουβαλάει από μόνος του αυτό που πρωτίστως λείπει από την Ελλάδα: Παιδεία για τον λαό και όχι για τους μανδαρίνους και τους καθηγητάδες και τα κυκλώματα. Παιδεία δημοκρατικότητας και όχι του φασισμού των παρεών, των συμφερόντων και των ιδεοληψιών ή της συναλλαγής και της διαφθοράς των παιδικών και νεανικών συνειδήσεων με χυδαία πολιτικοχρηματικά ανταλλάγματα.
ΠΑΙΔΕΙΑ. Αυτό κυρίως λείπει από τον τόπο. Αλλά αυτήν μόνον ένας επαναστατημένος, αγανακτισμένος, πολιτισμένος λαός μπορεί να την διεκδικήσει και να την κερδίσει. Με τις κάλπες ή εξωθημένος σε ξέσπασμα βίας. Από το σε βάρος του σύστημα.
ΟΙ κυβερνήτες, εκτός από ηθικοί, είναι χρήσιμοι και όταν φοβούνται τον λαό. Κυρίως τότε.
ΕΧΕΙ περάσει ένας χρόνος από την ημέρα που η χώρα μπήκε επισήμως υπό την επίβλεψη των δανειστών της, υπογράφοντας ένα Μνημόνιο τριετούς οικονομικού προγράμματος, το οποίο θα αποπληρώσει ένα μεγάλο κομμάτι του νέου χρέους των 110 δισ. δρχ., θα περιορίσει το έλλειμμα και θα αρχίσει να αποπληρώνει το τρέχον χρέος των 260 δισ. ευρώ.
ΑΠΟ όλα όσα από τα παραπάνω έχει αναλάβει να πραγματοποιήσει η κυβέρνηση, το μόνο που έχει κάνει εδώ και ενάμιση και εδώ και ένα χρόνο είναι να περικόψει τους 13ο και 14ο μισθούς και κατά ένα ποσοστό κάποια από τα επιδόματα κάποιων υπαλλήλων του στενού δημόσιου τομέα, να κόψει τις συντάξεις όλων των συνταξιούχων με τον δήθεν κοινωνικό ΛΑΦΚΑ, να καταργήσει τις 13η και 14η συντάξεις και να απολύσει συμβασιούχους!
ΑΥΤΑ είναι τα μόνα μέτρα αλλαγής του ελληνικού κράτους που πήρε η κυβέρνηση, μαζί με έναν περιορισμένο αριθμό μετατάξεων υπαλλήλων, χωρίς να έχει καν κονδύλια για να στηρίξει αυτές τις μετατάξεις.
ΤΟ σημαντικότερο που έχει συμβεί, χωρίς να το έχει κάνει επί τούτου η κυβέρνηση, είναι ότι έχει σπείρει τον φόβο και την απόλυτη ανασφάλεια στους πολίτες για το οικονομικό τους μέλλον.
ΤΟ ΕΧΕΙ καταφέρει εξ αρχής με απερίσκεπτες δηλώσεις, εξόφθαλμα ψέματα και ανίδεη διαχείριση νευραλγικών τομέων της ζωής από ανθρώπους ανίκανους να διαχειριστούν έστω και περίπτερο στον ιδιωτικό τομέα. Πώς να το διαχειριστούν, άλλωστε, όταν οι 9 στους 10 από όσους συμμετέχουν στη διακυβέρνηση, διαχρονικώς, είτε δεν έχουν εργαστεί ποτέ πραγματικά στη ζωή τους, παρά διαβιούν σιτιζόμενοι από το δημόσιο ταμείο, δήθεν απασχολούμενοι σε μια δημόσια θέση, είτε έχτισαν ένα δημοφιλές τηλεοπτικό προφίλ στην ιατρική, δικηγορική και θεατροδημοσιογραφική τους ζωή. Σ' αυτό ήταν πιο άξιοι.
ΕΝΑΜΙΣΗ χρόνο μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από την παρούσα κυβέρνηση τίποτε δεν έχει πραγματικά γίνει στην πράξη για να αντιμετωπιστούν είτε η απαίτηση των ξένων για ένα ακόμα κράτος με μονεταριστική πολιτική είτε η προσπάθεια κερδοσκοπικών κεφαλαίων να βάλουν χέρι στον πλούτο της χώρας.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ούτε υλοποιεί ένα νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα για να βγάλει τη χώρα από την κρίση από τα δεξιά ούτε επαναστατεί αμφισβητώντας το χρέος και τους πιστωτές, οδηγώντας τη χώρα σε μια περήφανη υπερλιτότητα, όπως κάνουν οι Ισλανδοί. Δεν κάνει τίποτε.
ΔΕΝ κάνει τίποτε, όχι γιατί δεν θέλει ή γιατί έχει ένα σχέδιο πίσω από το τίποτε. Δεν κάνει τίποτε γιατί είναι ανίκανη να κάνει ο,τιδήποτε.
ΣΤΗΝ πράξη, ο διεφθαρμένος μηχανισμός του Δημοσίου, που δεν παράγει τίποτε, εκτός από ελλείμματα και την ανηθικότητα να πληρώνεται για να μην εργάζεται πραγματικά -όπως ξέρει να εργάζεται ο ιδιωτικός τομέας και οι 2 (δύο) στους 10 (δέκα) δημόσιους υπαλλήλους, ώστε οι συνάδελφοί τους να τους λένε ηλίθιους-, εξακολουθεί και είναι εδώ, αλώβητος, ακόμη πιο αντιπαραγωγικός, κάνοντας μούτρα γιατί του κόπηκαν χαριστικές παροχές και απειλούνται και άλλες. Τις οποίες έχει αποκομίσει όχι σαν επιβράβευση εργασίας. Αλλά σαν δωροδοκία υπουργών και βουλευτών στα συνδικάτα, με την ελπίδα ότι θα ξαναψηφιστούν και την επομένη. Και οι βουλευτές και τα συνδικάτα.
ΤΙΠΟΤΕ απ' αυτά δεν έχει αλλάξει. Το κυριότερο: δεν έχει αλλάξει σαν νοοτροπία. Σαν ηθική.
ΑΠΟ την άλλη πλευρά, στον ιδιωτικό τομέα, η συντριπτική πλειονότητα των ελεύθερων επαγγελματιών όλων των κλάδων ευημερεί επί χρόνια εισπράττοντας μαύρα λεφτά, χωρίς ποτέ να πληρώνει φόρους. Απολαμβάνοντας τα κοινά δημόσια έργα, στα οποία δεν έχει συμμετάσχει ποτέ οικονομικά!
ΟΧΙ μόνον αυτό. Με την αδηφαγία του για κέρδος ανεβάζει κάθε χρόνο το κόστος ζωής ανεξέλεγκτα, επιβαρύνοντας την πραγματική οικονομία.
ΟΛΟΣ αυτός ο τομέας έχει μείνει ώς αυτή τη στιγμή πραγματικά ανέγγιχτος. Ακαταδίωκτος. Αμέτοχος.
ΕΙΝΑΙ περιττό να μιλήσει κανείς για τους κεφαλαιούχους επιχειρηματίες. Αυτοί, χέρι χέρι με τους βουλευτές και υπουργούς και γραμματείς και συμβούλους και εφοριακούς και τελωνειακούς και αεριτζήδες υπαλλήλους μεσάζοντες, δεν έχουν υποστεί καμία ουσιαστική αλλαγή στη ζωή τους, αφού καμιά μεταβολή δεν προβλέπεται γι' αυτούς στα πομπωδώς ανακοινούμενα μέτρα της κυβέρνησης. Τα οποία δήθεν περικόπτουν και πατάσσουν, χωρίς να αγγίζουν τις κάτω από το τραπέζι παροχές και συναλλαγές.
Ο ΤΟΜΕΑΣ που πλήττεται περισσότερο μετά τους συμβασιούχους είναι του εμπορίου και των υπαλλήλων του. Η ανασφάλεια των αγοραστών έχει σφίξει τις τσέπες τους και το περίσσευμα έχει γίνει κομπόδεμα. Κανείς δεν το ακουμπάει.
Η ΑΘΗΝΑ, και κυρίως το εμπορικό της κέντρο, αλλά και οι γειτονιές της, όλο και πιο πολύ θυμίζουν εικόνα μετασοβιετικού Βουκουρεστίου. Τα μαγαζιά κλείνουν με μεγάλη συχνότητα και μοιάζει σαν να εξοντώνεται η ραχοκοκαλιά της μεσαίας τάξης. Αυτής που παράγει τον πλούτο.
Σ' ΑΥΤΗΝ ακριβώς τη συγκυρία ο πρωθυπουργός εξήγγειλε την Παρασκευή το μεγαλόπνοο σχέδιό του για την καλυτέρεψη της χώρας, τουλάχιστον για την επόμενη τριετία.
Η ΣΤΗΛΗ δεν θέλει να σταθεί τώρα στην ορθότητα και την κριτική όλων των μέτρων που προγραμματίζονται. Θέλει να επισημάνει ότι η προχθεσινή εξαγγελία, ενάμιση χρόνο μετά την εκλογή της κυβέρνησης, είναι κατώτερη μιας έκθεσης μαθητή Γυμνασίου. Και για την αοριστία της και για την ατολμία της και για την ανεδαφικότητά της.
Η ΠΑΡΟΥΣΑ κυβέρνηση είναι ανίκανη να εφαρμόσει όσα εξήγγειλε ο πρωθυπουργός. Η επιχειρηματική περιουσία του Δημοσίου δεν είναι ελκυστική για κανέναν ξένο ή εγχώριο υποψήφιο αγοραστή. Ο αντιπαραγωγικός ρυθμός λειτουργίας, η νοοτροπία των διαρκών δικαιωμάτων χωρίς ταυτόχρονες υποχρεώσεις και η παντοκρατορία συνδικάτων τέτοιας νοοτροπίας, με αυταρχικές αντιλήψεις ως προς την αντιμετώπιση του συνόλου του πληθυσμού (τον οποίο θυμούνται μόνο κάθε φορά που χρειάζονται πλάτη σε μονομερείς διεκδικήσεις) συμπληρώνουν το κάδρο.
Η ΕΙΣΠΡΑΞΗ εσόδων από φόρους είναι πρακτικώς ανέφικτη, αφού ο εισπρακτικός μηχανισμός κάνει λευκή απεργία εδώ και ένα χρόνο που του κόπηκαν επιδόματα.
ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΩΣ, η ατμομηχανή όσων υπηρεσιών εργάζονταν, οι συμβασιούχοι, έχασαν τη δουλειά τους και διευθυντικές θέσεις-κλειδιά έχουν μείνει είτε κενές είτε με αμφίβολης αξίας υπαλλήλους. Ο φόρτος της πρόσθετης εργασίας δεν μπορεί να αναπληρωθεί από τους υπάρχοντες αριθμούς και την υπάρχουσα νοοτροπία.
Η ΕΞΥΓΙΑΝΣΗ των μεγάλων τομέων της Υγείας και της Παιδείας, που είναι όμηροι κυκλωμάτων, είναι ανέφικτη, όσο τα κυκλώματα αυτά στηρίζονται από κυβερνητικά και συνδικαλιστικά δεκανίκια.
Ο ΜΟΝΟΣ τομέας που θα αποδώσει χρήματα στο δημόσιο ταμείο είναι οι εύκολες περικοπές, πάλι, συντάξεων, επιδομάτων πρόνοιας, επικουρήσεων, επιδομάτων εργασίας και φορολογικών ελαφρύνσεων σε όλο τον πληθυσμό. Δηλαδή, πάλι, η σφαγή των αδύναμων και των φορολογικώς ειλικρινών!
ΟΛΟ αυτό που σήμερα απειλείται, αλλά μένει ολοζώντανο, είναι ένα οικοδόμημα που έχτισαν το ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ. τα τελευταία, τουλάχιστον, 30 χρόνια, με τη συνένοχη συμμετοχή των μεγάλων κομμάτων της Αριστεράς, η οποία ασχολήθηκε περισσότερο με τη λογιστική λογική, παρά με τη δημιουργία μιας άλλης νοοτροπίας πολιτών, που επαναστατικά θα έσπαγαν το απόστημα.
ΤΟ ΠΑΣΟΚ και η Ν.Δ., λοιπόν, είναι ανίκανοι να γκρεμίσουν τη σημερινή διεφθαρμένη Ελλάδα και να χτίσουν μιαν άλλη. Είναι σαρξ εκ της σαρκός τους. Οι βουλευτές και πολιτευτές τους αντλούν την ύπαρξή τους από το χυδαίο πελατειακό σύστημα του ρουσφετιού, του ψέματος και της αναξιοκρατίας. Το ΚΚΕ αναλίσκεται σε επαναστατικά γυμνάσια, που αν ζούσε ο Λένιν θα τα κατήγγειλε για αριστερισμό, αντί να συγκροτεί ένα Αριστερό πρόγραμμα, μιας πολιτικής εξουσίας. Το μεγαλύτερο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ ξοδεύει τον χρόνο του και τον χρόνο των πολιτών σε πετροπόλεμο λυκειακής ηλικίας, αυτοϊκανοποιούμενος με τις χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα συγκρούσεις δρόμου και χωραφιών. Ο ΛΑΟΣ, τέλος, μέσα στη γενική κατάπτωση, ευτυχώς δεν παράγει πολιτική. Γιατί η πυροτεχνική φρασεολογία του και τα λαϊκιστικά συνθήματά του θα μπορούσαν να δημιουργήσουν έναν πραγματικό ακροδεξιό κίνδυνο, με φιλολαϊκό προσωπείο.
ΕΤΣΙ, μετά και τις πρωθυπουργικές εξαγγελίες, η χώρα βυθίζεται σε ύφεση, ανεργία και ανασφάλεια, χωρίς κανένα φως να δείχνει έναν δρόμο. Χωρίς να υπάρχει πολιτικός φορέας με σοβαρή, φερέγγυα, χωρίς ψέματα και παρλαπίπες φωνή, που επιπροσθέτως να έχει και την απαραίτητη κατάρτιση και γνώση για να κυβερνήσει έναν λαό και να δημιουργήσει μια δημόσια, κοινωφελή διοίκηση.
ΦΟΡΕΑΣ που να εκπροσωπήσει το κομμάτι του λαού που πραγματικά πονάει τη χώρα περισσότερο από τον εαυτούλη του, που εργάζεται για το κοινωνικό σύνολο και όχι μόνο για το τομαράκι του, που διεκδικεί μια δικαιοσύνη δικαστών και όχι υπαλλήλων, μια δημόσια τάξη για τον λαό και όχι για τις συμμορίες, τους κεφαλαιούχους και τους κυβερνήτες, μια Υγεία για τους ασθενείς και όχι για τους γιατρούς, τους υπαλλήλους και τους εμπόρους.
ΚΥΡΙΩΣ, λείπει ένας πολιτικός φορέας που να κουβαλάει από μόνος του αυτό που πρωτίστως λείπει από την Ελλάδα: Παιδεία για τον λαό και όχι για τους μανδαρίνους και τους καθηγητάδες και τα κυκλώματα. Παιδεία δημοκρατικότητας και όχι του φασισμού των παρεών, των συμφερόντων και των ιδεοληψιών ή της συναλλαγής και της διαφθοράς των παιδικών και νεανικών συνειδήσεων με χυδαία πολιτικοχρηματικά ανταλλάγματα.
ΠΑΙΔΕΙΑ. Αυτό κυρίως λείπει από τον τόπο. Αλλά αυτήν μόνον ένας επαναστατημένος, αγανακτισμένος, πολιτισμένος λαός μπορεί να την διεκδικήσει και να την κερδίσει. Με τις κάλπες ή εξωθημένος σε ξέσπασμα βίας. Από το σε βάρος του σύστημα.
ΟΙ κυβερνήτες, εκτός από ηθικοί, είναι χρήσιμοι και όταν φοβούνται τον λαό. Κυρίως τότε.
Πέστα Χρυσόστομε.....
ΑπάντησηΔιαγραφή