Ομιλία του προέδρου της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτη Κουβέλη, κατά τη διάρκεια της συζήτησης για την κύρωση του κρατικού προϋπολογισμού

Ο προϋπολογισμός είναι συμβατικός. Είναι συμβατικά τα μεγέθη που παραθέτει, αν μάλιστα λάβουμε υποψή το γεγονός ότι η εκτίμηση και του προηγούμενου προϋπολογισμού σε ότι αφορά στο τελευταίο δεκάμηνο εμφάνιζε έντονες αποκλίσεις.
Είναι αυτονόητο ότι θα χρειαστεί και θα υπάρξει εκ των πραγμάτων νέος προϋπολογισμός σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Αυτός ο προϋπολογισμός δεν έχει κανένα στοιχείο που μπορεί να διαμορφώσει την ελπίδα έστω ότι είναι δυνατόν να έχουμε την αντιστροφή της ύφεσης. Όταν, μάλιστα,  έχουμε μια αγορά παγωμένη, όταν έχουμε συνεχώς αυξανόμενα τα  λουκέτα στις μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις, όταν απουσιάζει η οποιαδήποτε ρύθμιση για τη χρηματοδότηση αυτής της αγοράς. Όταν μάλιστα αυτή η αγορά σπουδαιολογείται- και ορθά σπουδαιολογείται- ως σημαντικό μέγεθος  και για τη λειτουργία της οικονομίας και για τη λειτουργία και την αποτελεσματικότητα σε ότι αφορά  τα έσοδα του ελληνικού δημοσίου.  Προφανέστατα μας ενδιαφέρει η λειτουργία της αγοράς διότι κάθε επιχείρηση που κλείνει έρχεται να προσθέσει και άλλους ανέργους σε μια ανεργία η οποία καλπάζει και ξεπερνάει με βάση τα επίσημα στοιχεία  το 18,2%. Και είναι προφανές ότι δεν συνοπολογίζουμε στο ποσοστό των ανέργων που ανέφερα ούτε την ανεργία που είναι κρυπτόμενη, ούτε την ανεργία που είναι λανθάνουσα, αλλά ούτε και τους ανέργους μικροεπαγγελματίες, οι οποίοι όταν κλείσουν την επιχείρησή τους δεν εντάσσονται σε καμία κατάσταση ανέργων.

Το ζήτημα γίνεται ακόμη οξύτερο διότι μετά τη συμφωνία της 26ής Οκτωβρίου θα υπάρχει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα της λεγόμενης ανακεφαλαιοτικής διαδικασίας των τραπεζών, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορεί να ελπίζει κανείς ότι θα υπάρξει έστω στοιχειωδώς η χρηματοδότηση της αγοράς.
Υπάρχει ένα ΕΣΠΑ σε βαθιά ύπνωση. Ενώ βρίσκεται στο μέσο της χρονικής του διαδρομής-τελειώνει σε μικρό χρονικό διάστημα- η απορροφητικότητά του εξασφαλίζει ποσοστό δυστυχώς 17,8%. Πώς είναι δυνατόν να ελπίζει ο οποιοσδήποτε, με ένα ΕΣΠΑ σε ύπνωση, ότι είναι δυνατόν να υπάρξουν κάποιες επενδυτικές διαδικασίες προκειμένου να κινηθεί, έστω στοιχειωδώς, η λειτουργία της οικονομίας, να αντιμετωπιστεί έστω στοιχειωδώς η ύφεση, για να έχουμε συν τοις άλλοις και ανάσχεση της καλπάζουσας ανεργίας.

Ο ελληνικός λαός φορτώνεται κάθε μέρα και περισσότερα βάρη στις πλάτες τους. Και δεν είναι μόνο το βάρος που έχει στις πλάτες του, ταυτόχρονα είναι και η πεποίθησή του ότι αυτά τα βάρη είναι  άδικα και άνισα. Όταν η ελληνική κοινωνία έχει τη βεβαιότητα της ανισότητας και της αδικίας των μέτρων, τότε είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να εγερθεί και σε καμία περίπτωση δεν είναι δυνατόν πεσμένος όπως είναι ο έλληνας πολίτης να στηρίξει διαδικασίες εξόδου από τα αδιέξοδα στα οποία βρίσκεται σήμερα η πατρίδα μας.

Έρχομαι στο φορολογικό σύστημα για να πω ότι είναι τραγικό 10δις ευρώ να πληρώνουν φόρους τα φυσικά πρόωπα και μόλις 2δις ευρώ να πληρώνουν σε φόρους τα νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου. Δεν αντιμετωπίζεται η καθιέρωση του φορολογικού πόθεν έσχες. Δεν είναι δυνατόν ο άλλος να έχει τεράστιες καταθέσεις σε ελληνικές ή ξένες τράπεζες και σε σύγκριση με τη φορολογική του δήλωση να προκύπτει να μια τεράστια αναντιστοιχία. Δεν είναι δυνατόν με τη φοροκλοπή και τη φοροδιαφυγή να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που είναι συσωρρευμένα στον τόπο, με κυρίαρχη και τεράστια την ευθύνη του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που κυβέρνησαν και άσκησαν την οικονομική πολιτική.

Ο ΦΠΑ δοκιμάστηκε και  απέτυχε. Πρέπει να επαναξιολογηθεί. Δεν είναι δυνατόν να εξακολουθεί να έχει ο τόπος ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά εμμέσων φόρων σε όλη την Ευρώπη. Περίπου το 62% των εισπραττωμένων φόρων είναι έμμεσοι φόροι. Γνωρίζουμε όλοι ότι οι έμμεσοι φόροι ισοπεδώνουν τη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών και είναι οι κατ’εξοχήν άδικοι.

Με ένα εκατομμύριο ανέργους είναι απαράδεκτο να απουσιάζει ένα δίχτυ κοινωνικής προστασίας. Το 30% του ελληνικού λαού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και μεγάλα στρώματα μετατοπίζονται συνεχώς προς τα κάτω. Απουσιάζει το δίχτυ κοινωνικής προστασίας, τη στιγμή που έχουμε μείωση των ποσων που δίνονται για τους ανέργους. Τι θα γίνει με αυτούς τους ανθρώπους; Πώς θα επιβιώσουν; 

Πρέπει να προστατευθούν τα ασφαλιστικά ταμεία, διότι δεν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν ούτε στις συντάξεις και το εφάπαξ, αλλά ούτε και σε ότι αφορά στην παροχή των ασφαλιστικών υπηρεσιών προς τους ασφαλισμένους.

Τη στιγμή που δοκιμάζεται η εξέλιξη και η πορεία της ΕΕ, είναι αβέβαιη η αντιμετώπιση της Ελλάδας στο πλαίσιο της λειτουργίας της ΕΕ και προφανέστατα της ευρωζώνης. Εκεί πρέπει να υπάρξει εστίαση του πολιτικού ενδιαφέροντος . Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση η Ελλάδα ούτε να ενταχθεί σε ένα δεύτερο κύκλο,  δηλαδή σε μια δεύτερη ταχύτητα μέσα στην ΕΕ,  αλλά ούτε, όπως κάποιοι εισηγούνται,  να αναχωρήσει από την ΕΕ και την ευρωζώνη. Τότε θα είναι ακόμη μεγαλύτερες οι καταστροφικές συνέπειες ενός τέτοιου ενδεχομένου.

Η Δημοκρατική Αριστερά καταψηφίζει τον προϋπολογισμό.

04 / 12 / 2011