Εκλογές 2012: Τέσσερις υποψήφιοι συστήνονται...

Νίκος Πατσαρίνος και Αλέξης Χαρίτσης από τον ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Τσώνης από τη «Δημοκρατική Αριστερά» και Νίκος Διασάκος από το ΚΚΕ παίρνουν σήμερα σειρά στις σελίδες του «Θάρρους» και συστήνονται στους Μεσσήνιους, αναλύοντας την πολιτική των κομμάτων που εκπροσωπούν για έξοδο από την κρίση, λίγο πριν από τις εκλογές της 6ης Μαΐου. Οι τέσσερις υποψήφιοι βουλευτές απάντησαν στις ακόλουθες ερωτήσεις: 1. Ποιο είναι για σας το δίλημμα των εκλογών; 2. Στις συγκεντρώσεις και περιοδείες που κάνετε ποια είναι τα ζητήματα που θέτει ο κόσμος; Τι εισπράττετε ως απαίτηση και προσδοκία από το κόμμα σας; 3. Γνωρίζετε ότι πολλοί λένε ότι οι προτάσεις σας είναι μη ρεαλιστικές και ότι επενδύετε στην οργή των ψηφοφόρων για να κερδίσετε ψήφους; Τι απαντάτε; 4. Η πρόταση η οποία έχει κατατεθεί για συνεργασία των κομμάτων της Αριστεράς έγινε για καθαρά επικοινωνιακούς λόγους ή εκφράζει μια βαθύτερη ανάγκη του κόσμου; Νίκος Τσώνης Υποψήφιος βουλευτής της «Δημοκρατικής Αριστεράς» «Η δική μας θέση δεν είναι “όχι σε όλα”, αλλά παραμονή στην Ευρωζώνη» 1. Το δίλημμα είναι αν θα συνεχιστεί το αδιέξοδο στο οποίο οδηγεί η εφαρμογή του μνημονίου με το «ναι σε όλα» έναντι της τρόικας και με τις γνωστές συνέπειες, που είναι η φτώχεια, τα συσσίτια, η διάλυση του συστήματος υγείας και παροχής περίθαλψης, οι διαδηλώσεις με ξυλοδαρμούς και χημικά, οι αυτοκτονίες, οι ληστείες σε σπίτια, η ανεργία, κυρίως των νέων από 22 ως 35 χρόνων και, τέλος, η μελαγχολία όλων των πολιτών της χώρας. Αυτό είναι το αποτέλεσμα των ενεργειών που επέλεξαν και ακολούθησαν τα κόμματα τα οποία συνεργάστηκαν ως τώρα για να «σωθεί» η χώρα. Η δική μας θέση δεν είναι «όχι σε όλα», αλλά παραμονή στην Ευρωζώνη και πολιτικές πρωτοβουλίες για αλληλέγγυα προς τη χώρα μας στάση των Ευρωπαίων πολιτών. 2. Το μεγαλύτερο μέρος των πολιτών το απασχολεί η πληρωμή των δανείων που έχει πάρει και όλοι οι νέοι αναρωτιούνται αν θα μπορέσουν να βρουν εργασία. Ο κόσμος διαμαρτύρεται για την παροχή των υπηρεσιών του κράτους και έχει κουραστεί από τις συζητήσεις και τους πολιτικούς. Για να τους προσεγγίσεις, πρέπει να καταθέσεις ψυχή, αφού πρώτα διαπιστωθεί ότι δεν υπήρχε συμμετοχή σου στις κοινωνικές περικοπές που υπέστη. Εκείνο που απαιτούν είναι ειλικρίνεια και προσδοκούν σε γρήγορες λύσεις. 3. Μια από τις προτάσεις μας ήταν να φορολογηθούν οι καταθέσεις στην Ελβετία, όπως έκαναν οι Γερμανοί, που εισέπραξαν από φόρους περισσότερα από δύο δισεκατομμύρια ευρώ και οι Βρετανοί, που πήραν περίπου 400.000.000 ευρώ. Όσοι σκέπτονται και παρακολουθούν τα κοινά, αντιλαμβάνονται ποιοι είναι υπεύθυνοι για τη σημερινή τους οργή. Υπάρχουν, βέβαια, και περιπτώσεις αρκετά ταλαιπωρημένων, που βρίσκονται σε κακή κατάσταση και δύσκολα δέχονται νέες προτάσεις. Είναι λογικό, κι αυτό, γιατί οι συνήθειες ενός λαού και οι παραδόσεις του πρέπει να διατηρούνται. Μόνο τότε οι ηγέτες χαρακτηρίζονται πετυχημένοι. Σήμερα έχουν διαταραχθεί τα πάντα στην κοινωνία, υπάρχει απόγνωση και αναζήτηση λύσης. Στη χώρα μας, όσοι ηγήθηκαν τα δύο τελευταία χρόνια, αφαίρεσαν από το λαό δικαιώματα που είχαν αποκτηθεί σε διάρκεια πολλών δεκαετιών. Οι ψήφοι διεκδικούνται πάντα στις εκλογές, αλλά τα μεγάλα κόμματα αυτή τη φορά δεν μπορούν να τις κερδίσουν. 4. Όλοι οι αρχηγοί των κομμάτων της Αριστεράς εξέφρασαν την επιθυμία τους για συνεργασία, αλλά δε θεωρώ ότι αυτό έγινε για επικοινωνιακούς λόγους. Υπάρχουν διαφορετικές θέσεις στην Αριστερά, με βασικότερη εκείνη της παραμονής ή όχι της χώρας στην Ευρωζώνη. Διαφορετικές πλέον είναι και οι θέσεις στη Δεξιά, που διασπάστηκε σε 4 μέρη, με έντονες αντιπαραθέσεις. Το ίδιο συμβαίνει και στο ΠΑΣΟΚ. Φυσικά, είναι και ορισμένοι που θεωρούν ότι η χώρα χρειάζεται αυτοδυναμία, αλλά εκτιμώ ότι αυτό ανήκει στο παρελθόν. Νίκος Πατσαρίνος Υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Πρόσωπο «Αφουγκραζόμενοι τις υπάρχουσες συνθήκες θέλουμε να αλλάξουμε το τοπίο» 1. Αυτές οι εκλογές είναι οι πιο κρίσιμες των τελευταίων 50 χρόνων, καθώς η χώρα μας βρίσκεται στην πιο βαθιά κρίση με τα χαρακτηριστικά της χρεοκοπίας στα οικονομικά, πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα. Εδώ μας οδήγησαν από τη μεταπολίτευση και μετά, διαδοχικά, οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. με την αδιέξοδη και εγκληματική πολιτική τους, που στηρίχθηκε στα δάνεια, στη διαφθορά, στο πελατειακό κράτος, στις χρηματιστηριακές φούσκες, στα συνεχή σκάνδαλα, στα δομημένα ομόλογα, στο Βατοπέδι, στις επιδοτήσεις χωρίς κανένα όραμα για τη χώρα, χωρίς στρατηγικό σχεδιασμό ανάπτυξης. Αυτές οι πολιτικές των 2 κομμάτων έθρεψαν την παραοικονομία, τη φοροδιαφυγή, τις μίζες στους εξοπλισμούς κι άλλα που δημιούργησαν τεράστιο χρέος, με αποτέλεσμα να μας επιβάλουν το μνημόνιο και τη δανειακή σύμβαση. Έτσι, όμως, για δεκαετίες υποθηκεύεται το μέλλον της χώρας, διαλύεται ο κοινωνικός ιστός και παρουσιάζονται οξυμμένα τα φαινόμενα της φτώχειας, της ανεργίας, της εξαθλίωσης, της κατάθλιψης, των αυτοκτονιών. Το δίλημμα αυτών των εκλογών είναι εάν θα καταφέρουμε να βάλουμε, επιτέλους, πάτο στο βαρέλι, σταματώντας τον κατήφορο του μνημονίου και να φέρουμε τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης, όπου οδηγός θα είναι ο άνθρωπος και όχι τα κέρδη των τραπεζών. Μια ανάπτυξη που θα αξιοποιήσει, αφ’ ενός, τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας (ναυτιλία, τουρισμός, γεωργία, ορυκτός πλούτος, ήλιος, αέρας) και, αφετέρου, τις πραγματικές δυνάμεις του τόπου, τον παραγωγικό της ιστό, τα δυνατά καθαρά μυαλά, ανακατανέμοντας τον πλούτο, έτσι ώστε το 0,1% του πληθυσμού να μην κατέχει το 99,9% του πλούτου. Το δίλημμα αυτών των εκλογών είναι τώρα να καταφέρουμε να γυρίσουμε τη σελίδα που γράφτηκε με το δικομματισμό από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα, ολοκληρώνοντας την καταστροφή της χώρας με το μνημόνιο, με μια νέα κυβέρνηση, με πυρήνα την Αριστερά, που θα φέρει ελπίδα με τη νέα της εναλλακτική πρόταση. Προϋπόθεση γι’ αυτό είναι και τα δύο κόμματα (Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ) να μην πάρουν το 50% του λαού και 151 έδρες. 2. Είναι πρωτόγνωρο κατ’ αρχάς ότι είμαστε από τα λίγα κόμματα που κάνουν περιοδείες και ανοιχτές συγκεντρώσεις σε αυτή την προεκλογική περίοδο. Τα δύο μεγάλα κόμματα, όχι τυχαία, έχουν επιλέξει τα κλειστά ελεγχόμενα στάδια και αίθουσες. Στις συγκεντρώσεις και περιοδείες μας συναντούμε για πρώτη φορά την έντονη εξωτερίκευση όλων αυτών των προβλημάτων που βιώνει ο κόσμος. Στους ανέργους συναντάς την ανάγκη να υπάρξουν δουλειές, στους φτωχούς την αγωνία για κάλυψη των ελάχιστων αναγκών, στους εργαζόμενους την απορία μέχρι πότε θα έχουν την ήδη μειωμένη δουλειά και τους χαμηλούς μισθούς τους, στους ελεύθερους επαγγελματίες πόσο θα αντέξουν ακόμη να διατηρούν ανοικτές τις επιχειρήσεις τους, στους δημοσίους υπαλλήλους ποιοι θα απολυθούν και πώς θα τα καταφέρουν με τις ανοιχτές υποχρεώσεις τους, στους αγρότες αν αξίζει να ασχολείσαι με τις καλλιέργειες. Όλα αυτά αναδεικνύονται από ανθρώπους με απογοήτευση, με διαμαρτυρία, με θυμό και με την ανάγκη να τιμωρήσουν τα δύο μεγάλα κόμματα στις προσεχείς εκλογές. Οι αναφορές «δεν πάει άλλο», «δεν τα φάγαμε όλοι μαζί και γιατί τώρα να πληρώσουμε», «ποιος είσαι και τι έχεις κάνει εσύ για μένα», εκφράζουν τη γνώμη τους για την κατάσταση στην οποία περιήλθαμε και το τι ζητούν από τους πολιτικούς. Οι απαιτήσεις τους εντοπίζονται στο ότι δεν μπορεί να είναι τα κέρδη πάνω από τις ανθρώπινες ανάγκες. Ότι, επιτέλους, σε αυτή τη χώρα πρέπει να υπάρξουν αρχές και κανόνες και να μην παλεύουμε για τα αυτονόητα. Ότι πρέπει να επέλθει στην κοινωνία διαφάνεια, ήθος, δικαιοσύνη, αλληλεγγύη και αλληλοκατανόηση, αξιοπρέπεια, δημιουργικότητα, ενότητα και αγώνας από όλους για να σταματήσουμε τον κατήφορο και να ανακάμψουμε. Ο κόσμος, όχι μόνο προσδοκά από το κόμμα μας, αλλά αποδέχεται και επιμένει ότι η Αριστερά πρέπει να περάσει από το χώρο της διαμαρτυρίας στο χώρο της εξουσίας, με συγκεκριμένες προτάσεις. Ακόμα, ότι για να γίνει αυτό δεν περισσεύει κανείς και απαιτείται ευρύτερη συνεργασία με τις άλλες υγιείς προοδευτικές αριστερές δυνάμεις. 3. Η δικαιολογημένη οργή των ψηφοφόρων πηγάζει από τις συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές των κομμάτων που κυβέρνησαν. Προέρχεται από τη συνεχή προσπάθεια εδώ και δύο χρόνια των δυνάμεων του συστήματος να τους φοβίσουν και να τους τρομοκρατήσουν, για να περνάνε τα μέτρα που τους συμφέρουν. Ο ρεαλισμός των προτάσεών μας δοκιμάστηκε το τελευταίο διάστημα από τις εξελίξεις. Θυμίζουμε τι λέγαμε πριν δύο χρόνια: α) απαιτείται γνώση του πραγματικού χρέους και σοβαρή αντίσταση και διαπραγμάτευση, β) πρέπει να διεκδικήσουμε τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, γ) να θεσμοθετηθεί το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, πάνω από τα όρια της φτώχειας, για τα χαμηλά εισοδήματα, δ) τα μέτρα του μνημονίου φέρνουν ύφεση στην αγορά και διάλυση του κοινωνικού ιστού, ε) απαιτούνται κονδύλια για ανάπτυξη, προκειμένου να τονωθεί η αγορά, στ) το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πανευρωπαϊκό και πρέπει να διεκδικηθεί πανευρωπαϊκή λύση, ζ) δεν πρέπει να φέρουμε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην Ευρώπη, η) όχι στις σπατάλες στους Ολυμπιακούς Αγώνες και στους εξοπλισμούς. Όλα αυτά τώρα αναγνωρίζονται είτε από τα κόμματα της χώρας μας που τα διαχειρίστηκαν είτε από ευρωπαϊκούς και διεθνείς πολιτικούς εκπροσώπους. Η σημαντική μας διαφορά είναι ότι αυτοί δε θέλουν και δεν μπορούν να θίξουν τα μεγάλα συμφέροντα που εκπροσωπούν. Απαντάμε, λοιπόν, ότι επαληθευόμαστε, ότι η Αριστερά αλλάζει ρότα και από δύναμη διαμαρτυρίας διεκδικεί να παρέμβει στην κυβέρνηση της χώρας. Διεκδικεί το χώρο που χρόνια τώρα ο δικομματισμός και οι αδυναμίες της, της στέρησαν. Δεν αρκούμαστε στην αύξηση του αριθμού των βουλευτών, αλλά αφουγκραζόμενοι τις υπάρχουσες συνθήκες θέλουμε να αλλάξουμε το τοπίο. Μαζί με τους άλλους λαούς θέλουμε να αλλάξουμε και την Ευρώπη. Έτσι σήμερα ρεαλιστικά προτείνουμε: -Άμεση απεμπλοκή από τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις και ακύρωση των μέτρων που απορρέουν απ’ αυτά. -Ανατροπή της πολιτικής λιτότητας - να πληρώσουν οι πλούσιοι και αυτοί που δημιούργησαν την κρίση. Δραστική μείωση της φορολόγησης των λαϊκών εισοδημάτων. Αύξηση της φορολογίας στο μεγάλο κεφάλαιο, στους βιομήχανους και τους εφοπλιστές. Άμεσα μέτρα επιβίωσης του λαού. Μέτρα για την αντιμετώπιση της ακρίβειας και της υπερχρέωσης των νοικοκυριών. Αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις. Υπεράσπιση και αποκατάσταση των εργασιακών δικαιωμάτων. Διαφάνεια και πραγματική Δικαιοσύνη παντού. Κατάργηση των χαρατσιών. -Επιλεκτική διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους και αποπληρωμή του υπολοίπου ανάλογα με τις δυνατότητές μας. Στη θέση του PSI, αντιπροτείναμε αναστολή πληρωμών για εύλογο χρονικό διάστημα. Αν δεν το αποδεχτούν, η μονομερής αναστολή πληρωμών είναι αναγκαία. Για μας η απάντηση στο δίλημμα «λεφτά για μισθούς, συντάξεις, πρόνοια ή για τους πιστωτές» είναι δεδομένη: προτεραιότητα είναι οι ανάγκες της κοινωνίας. -Εθνικοποίηση χρηματοπιστωτικού συστήματος με κοινωνικό και δημοκρατικό έλεγχο. -Μέτρα για την οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας. Υιοθέτηση ενός νέου παραγωγικού μοντέλου, στη βάση των αναγκών της κοινωνίας. Αναζωογόνηση της υπαίθρου και ανόρθωση του πρωτογενούς τομέα της οικονομίας. Ανάπτυξη νέων μορφών οικονομικής δράσης: Δημοκρατικά οργανωμένοι συνεταιρισμοί, δομές αλληλέγγυας και κοινωνικής οικονομίας, δυνατότητα να ελέγχουν και να δουλεύουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, όσες επιχειρήσεις κλείνουν. -Υπεράσπιση δημόσιων αγαθών. -Υπεράσπιση της δημοκρατίας, της λαϊκής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας. 4. Η πρότασή μας για συνεργασία της Αριστεράς έρχεται από παλαιά και υλοποιείται εν μέρει και μέσα στο σχήμα μας ΣΥΡΙΖΑ – Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο. Όμως, όταν σήμερα: α) οι αντίπαλοι σμίγουν για να περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα τους και τα συμφέροντά τους, β) η καταστροφή της κοινωνίας είναι πρωτόγνωρη και καθολική και χρειάζεται για την ανατροπή της όχι μόνο η ενότητα δυνάμεων, αλλά συνεχείς και σκληροί αγώνες, γ) η ιστορία στην Ελλάδα και στον κόσμο μάς διδάσκει ότι τις μεγάλες ανατροπές τις επιβάλλει η πλειοψηφία του λαού με μπροστάρη την Αριστερά, δ) έγιναν καθημερινοί κοινοί αγώνες, με τους οποίους επιβλήθηκαν λύσεις (κίνημα «δεν πληρώνω χαράτσι», αγανακτισμένοι, να γίνουν εκλογές), ε) στην Ευρώπη όπου παρουσιάζονται παρόμοια προβλήματα, η Αριστερά συσπειρώνεται, στ) το απαιτεί η συντριπτική πλειοψηφία του λαού για να γλιτώσει από την καταστροφή, τότε επιβάλλεται να αγωνιστούμε για την ενότητα της αριστεράς. Πιστεύουμε πια ότι η ανάγκη γι’ αυτό έχει γίνει απαίτηση και αλλοίμονο σε όποιον δεν το βλέπει, γιατί κινδυνεύει να τον προσπεράσει και να τον αφήσει πίσω η ιστορία. Ο κόσμος γυρίζει την πλάτη στα μαγαζιά των κομμάτων και τον αφήνουν παγερά αδιάφορο οι κομματικές ισορροπίες, οι προσωπικές διεκδικήσεις και το μοίρασμα των καρεκλών. Ιδιαίτερα σήμερα ο κόσμος επιμένει να δουλέψουμε πάνω σε αυτά που μας ενώνουν και είναι πολλά και όχι να μεγεθύνουμε και να διογκώνουμε αυτά που μας χωρίζουν. Πιστεύουμε ότι μπορούμε να συμφωνήσουμε σε ένα ελάχιστο πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση, διατηρώντας ο καθένας τις απόψεις του. Όλα τα άλλα μοιάζουν αυτή την περίοδο στα μάτια του κόσμου σαν περιττές πολυτέλειες, τον θυμώνουν και τον στρέφουν σε συντηρητικές απόψεις. Για μας είναι στρατηγική επιλογή η ενότητα της Αριστεράς και το δείχνουμε συνέχεια στον πολιτικό και κοινωνικό στίβο, μέσα και έξω από τη Βουλή. Καταθέσαμε τώρα, πριν από τις εκλογές, συγκεκριμένες προτάσεις, που δυστυχώς αντιμετωπίστηκαν από τα άλλα κόμματα στατικά, με τεχνικούς όρους και όχι δυναμικά, με πολιτικούς όρους. Θα συνεχίσουμε και μετά τις εκλογές. Ζητάμε από τον κόσμο να το επιβάλλει αυτό με την ψήφο τους στις 6 του Μάη. Να είμαστε όλοι εκεί! Νίκος Διασάκος Υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ «Έχει να κερδίσει ο λαός με ισχυρό ΚΚΕ την επομένη των εκλογών» 1. Ευρώ ή δραχμή; Σταθερότητα ή αστάθεια και χάος; Αυτοδύναμη κυβέρνηση ή κυβερνήσεις συνεργασίας; Είναι μερικά μόνο απ’ τα εκβιαστικά ψευτοδιλήμματα με τα οποία βομβαρδίζονται οι εργατικές λαϊκές συνειδήσεις απ’ το πολιτικό προσωπικό της πλουτοκρατίας, τα Μέσα Ενημέρωσης που αυτή διαθέτει και τους κονδυλοφόρους τους, εν όψει της εκλογικής αναμέτρησης την οποία εν χορώ αναγορεύουν σε «κρισιμότερη της μεταπολίτευσης». Αυτά τα διλήμματα ο λαός πρέπει να τα απορρίψει ευθύς εξαρχής. Απηχούν φόβους, ανησυχίες και προσδοκίες του ταξικού του αντιπάλου. Δεν πρέπει να γίνουν δικοί του. Ο λαός οφείλει να απαντήσει στην προσπάθειά τους να «κατευθύνουν» την ψήφο του, να του επιβάλλουν «γραμμή», που όχι μόνο δεν ανταποκρίνεται στα δικά του συμφέροντα, αλλά, απεναντίας τα υπονομεύει. Αξιώνουν απ’ τον εργάτη, τον άνεργο, το φτωχό αγρότη, τον αυτοαπασχολούμενο, που ζουν το «χάος» που προκάλεσε στη ζωή τους η πολιτική που εφάρμοσαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ., να τους ξαναψηφίσουν στο όνομα της «σταθερότητας»! Να δώσουν ψήφο εμπιστοσύνης στις άλλες δυνάμεις του «ευρωμονόδρομου», όταν η ίδια τους η εμπειρία αποδεικνύει πόσο καταστροφικός είναι αυτός για τα συμφέροντά τους. Να σκύψουν το κεφάλι, να διαγράψουν μονοκοντυλιά τη συσσωρευμένη πείρα τους και να εξουσιοδοτήσουν τους εκπροσώπους των αστών για το νέο γύρο σφαγής των δικαιωμάτων τους. Το ίδιο πλαστός είναι και ο διαχωρισμός των κομμάτων σε μνημονιακά και αντιμνημονιακά, γιατί το «αντιμνημονιακό» μέτωπο που προβάλλεται περιλαμβάνει δυνάμεις οι οποίες στήριξαν ή συμβιβάστηκαν με την πολιτική που δημιούργησε και όξυνε την κρίση, έφερε τα μνημόνια και τα βάσανα στις λαϊκές οικογένειες. Το δίλημμα του λαού πρέπει να είναι ένα: Ισχυρός ο ίδιος ή ισχυρός ο αντίπαλός του. Και σ’ αυτό το δίλημμα η απάντησή του πρέπει να είναι ισχυρός λαός, με ισχυρό ΚΚΕ. Αδύναμα τα αστικά πολιτικά κόμματα και οι παραφυάδες τους, αλλά και εκείνες οι δυνάμεις που με αυταπάτες τον καθησυχάζουν, καταστέλλουν αγωνιστικές διαθέσεις και τον ωθούν από άλλο δρόμο στην ενσωμάτωση. Για το λαό είναι ευκαιρία αυτή η εκλογική μάχη. Ευκαιρία να δώσει την ψήφο του στο μοναδικό κόμμα που είναι ικανό, έμπειρο, διατεθειμένο μαζί του να ορθώσει ανάχωμα στις θύελλες που έρχονται, συνδυάζοντας την πάλη για τα καθημερινά προβλήματα με την προοπτική να νικήσει ο λαός, να κατακτήσει αυτός την εξουσία. 2. Με δεδομένους τους σχεδιασμούς κυβέρνησης και τρόικας να προωθήσουν νέα αντιλαϊκά μέτρα από την επόμενη μέρα των εκλογών, αλλά και τη δέσμευση των ΠΑΣΟΚ – Ν.Δ. να διασφαλίσουν με κάθε τρόπο τη νομοθέτηση αυτών των μέτρων, ο λαός μάς ζητάει άμεση λύση ανακούφισης. Απαντάμε, λοιπόν, ότι έχει να κερδίσει ο λαός με ισχυρό ΚΚΕ την επομένη των εκλογών. Ένα ισχυρό φόβητρο απέναντι στα κόμματα του κεφαλαίου, ώστε να δυσκολεύονται να νομοθετήσουν αντιλαϊκά, να βρίσκουν απέναντί τους ισχυρές αντιστάσεις, από αυτές που το ΚΚΕ παλεύει να χτιστούν σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε εργατογειτονιά. Σ’ αυτήν την ελπιδοφόρα διαδικασία θα δώσει ώθηση η εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ, θα τους τρομάξει, θα τους ανησυχήσει. Ο λαός θα κερδίσει χρόνο και νέες δυνάμεις για να οργανωθεί καλύτερα και να αντεπιτεθεί, δημιουργώντας προϋποθέσεις για οριστική ρήξη και ανατροπή με το σάπιο που υπηρετούν τα κόμματα της Ε.Ε. και του ντόπιου κεφαλαίου. Καμιά υποταγή στην τρομοκρατία των αστικών κομμάτων, καμιά ανοχή στις αυταπάτες των οπορτουνιστών. Άφοβα στην κάλπη με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ στο χέρι! 3. Αυτοί που μας κατηγορούν ότι δεν είναι ρεαλιστική η πρόταση διεξόδου του κόμματός μας, η λαϊκή εξουσία και οικονομία, ο σοσιαλισμός, λένε στην ουσία στο λαό ότι είναι καταδικασμένος να ζει αιώνια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα, με ανεργία, μισθούς και συντάξεις πείνας, με Υγεία και Παιδεία μόνο για όποιον αντέχει η τσέπη του. Του λένε πως δεν έχει τη δύναμη να αλλάξει τους συσχετισμούς προς όφελός του, μέχρι και το επίπεδο της εξουσίας. Λένε πως η Ε.Ε. του κεφαλαίου και του πολέμου είναι μονόδρομος. Θέλουν να σύρουν το λαό στην ηττοπάθεια και τη μοιρολατρεία, να συμβιβάζεται με τα ψίχουλα από τον τεράστιο πλούτο που παράγει, να ανέχεται τη σαπίλα του αστικού συστήματος και των κομμάτων του. Να μη διεκδικεί και μέσα από τη διεκδίκηση να αποκτά πείρα και πίστη στη δύναμή του. Η πρότασή μας για λαϊκή εξουσία είναι και ρεαλιστική και άμεση με την έννοια ότι εναπόκειται στο λαό να την υλοποιήσει, με την πάλη του και ισχυρό ΚΚΕ. Είναι μεγάλο ψέμα ότι το ΚΚΕ δεν παλεύει για το σήμερα. Οι αποδείξεις είναι πολλές: το άνοιγμα των διοδίων, η ανυπακοή σε όλα τα αντιλαϊκά χαράτσια, οι αγώνες για καλύτερες αμοιβές εργασίας, η πάλη ενάντια στις απολύσεις και οι αγώνες για δωρεάν υγεία-παιδεία. Το ΚΚΕ κατέθεσε προτάσεις νόμου για την προστασία των ανέργων, για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, για την επιστροφή δισ. ευρώ που μας πήραν από τα ταμεία κ.α. Οι προτάσεις αυτές απορρίφτηκαν ως ανέφικτες, ενώ δεν είναι τα 130 δισ. για τις τράπεζες. Η επίθεση θα συνεχιστεί και επιβεβαιώνεται καθημερινά πως τα όρια των κατακτήσεων στενεύουν. Για μια τέτοια εφ’ όλης της ύλης θα πρέπει να προετοιμάζεται ο λαός, με επιθετικά αιτήματα, με οξυμμένες μορφές, για να εμποδίζεται η αντιλαϊκή πολιτική μέχρι να γίνει η αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας. 4. Αν εννοείτε το πυροτέχνημα που πέταξε ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ με την πρόταση συνεργασίας των «κομμάτων της Αριστεράς», για να μην πάρει το ΠΑΣΟΚ ή η ΝΔ τις 50 έδρες που βάσει του εκλογικού νόμου πάνε στο πρώτο κόμμα ή τη συνεργασία με το ΚΚΕ, τη ΔΗΜΑΡ και τους Οικολόγους στις μονοεδρικές, με αλληλοστήριξη των υποψηφίων τους, για να εκλεγούν και να «κόψουν» 8 έδρες (όσες είναι οι μονοεδρικές) από το ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ., απαντάμε ότι είναι ψεύτες και πολιτικοί απατεώνες, γιατί με βάση τον εκλογικό νόμο δεν μπορεί να γίνει τίποτα από αυτά. Στην ουσία επιβεβαιώνουν ότι ο στόχος της «ενότητας» που παπαγαλίζουν είναι άλλοθι για να συγκαλύψουν το γεγονός ότι ενότητα δυνάμεων με διαφορετικές, αντίθετες στρατηγικές δεν μπορεί να υπάρξει. Και αν γίνει, σύντομα οι διαφορετικές στρατηγικές των διαφορετικών δυνάμεων θα την ακυρώσουν στην πράξη. Μόνο που, στο μεταξύ, θα έχουν σπείρει απογοήτευση στο λαό. Άλλωστε, στο δικό τους «ενωτικό σχήμα», το οποίο έχει διασπαστεί τουλάχιστον τέσσερις φορές σε λιγότερο από δέκα χρόνια, οι δέκα τάσεις και συνιστώσες έχουν δεκαπέντε διαφορετικές απόψεις και θέσεις, συχνά αντιφατικές και συγκρουόμενες μεταξύ τους. Καλούμε το λαό να τους αποκαλύψει για το ρόλο τους. Να τους τιμωρήσει και στην κάλπη, για τις κακές υπηρεσίες που προσφέρουν στην ανάπτυξη του κινήματος, στη ριζοσπαστικοποίησή του. Αλέξης Χαρίτσης Υποψήφιος βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-Ενωτικό Κοινωνικό Πρόσωπο «Η δικαιολογημένη οργή θα πρέπει να αποκτήσει πολιτικά χαρακτηριστικά» 1. Τα διλήμματα και οι μονόδρομοι τίθενται από τις δυνάμεις εκείνες που επιδιώκουν να εγκλωβίσουν και να τρομοκρατήσουν τους πολίτες. Εμείς προτιμούμε να απευθυνόμαστε στην ελληνική κοινωνία με όρους κοινωνικών αναγκών και πολιτικών προτεραιοτήτων. Εδώ και 2-3 χρόνια, η κρίση αξιοποιείται ως ευκαιρία για την εμβάθυνση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης που εν πολλοίς ακολουθείται στις περισσότερες χώρες τα τελευταία 20-30 χρόνια, με κυρίαρχους πυλώνες την απελευθέρωση των χρηματαγορών και την απορρύθμιση της εργασίας. Το συγκεκριμένο μοντέλο, μαζί με τις εγχώριες παθογένειες της διαπλοκής και του πελατειακού κράτους που ο δικομματισμός δημιούργησε και συντήρησε όλα αυτά τα χρόνια, οδήγησε στη σημερινή πρωτοφανή κρίση. Όπως αναγνωρίζουν πολλοί οικονομολόγοι διεθνώς, το μνημόνιο 2 απλά «δε βγαίνει», δηλαδή δεν επιτυγχάνει τους ονομαστικούς δημοσιονομικούς στόχους του. Από την άλλη, γίνεται σαφές αυτό που ως ΣΥΡΙΖΑ λέγαμε από πολύ νωρίς. Πραγματικός στόχος των μνημονίων είναι η υποτίμηση της εργασίας, η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και η αναδιανομή πλούτου και εξουσίας από κάτω προς τα πάνω. Οι επιδιώξεις αυτές έχουν ήδη επιτευχθεί σε σημαντικό βαθμό και οι συνέπειες αυτής της «επιτυχίας» είναι πρόδηλες και τις βιώνουμε όλοι μας. Νομίζω ότι όπως είναι σήμερα η κατάσταση, το πρώτο ζητούμενο είναι η συγκρότηση μιας νέας πολιτικής πλειοψηφίας που θα αναχαιτίσει την πρωτοφανή επίθεση που δέχεται η κοινωνία και θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια διαφορετική, προοδευτική πορεία της χώρας. 2. Ο κόσμος έχει τεράστια ανάγκη να εκφράσει την οργή και την αγανάκτησή του για το κυρίαρχο δικομματικό σύστημα που τον έχει οδηγήσει σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση κοινωνικής εξαθλίωσης. Η αποδοκιμασία του κόσμου προς τα μέχρι σήμερα κόμματα εξουσίας, τα οποία στήριξε με την ψήφο του και τελικά τον πρόδωσαν, είναι πιο έκδηλη από ποτέ. Από την πλευρά μας, βασική μας επιδίωξη είναι να πείσουμε την ελληνική κοινωνία ότι η δικαιολογημένη οργή θα πρέπει να αποκτήσει πολιτικά χαρακτηριστικά. Η πολιτικοποίηση της οργής θα πρέπει να εκφραστεί στην κάλπη με την ενίσχυση των δυνάμεων εκείνων που στάθηκαν στο πλευρό της κοινωνίας όλο αυτό το διάστημα. Δυνάμεων, μάλιστα, που διαθέτουν συγκροτημένο εναλλακτικό σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης. Η ανταπόκριση του κόσμου στην πρόταση εξουσίας που ως ΣΥΡΙΖΑ καταθέτουμε ξεπερνά τις προσδοκίες μας και διευρύνεται καθημερινά. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υπερβεί πλέον τα όρια μιας δύναμης διαμαρτυρίας και καταγράφεται στη συνείδηση του κόσμου ως το αντίπαλο δέος στον καταρρέοντα δικομματισμό. 3. Κατ’ αρχάς, όλοι μας βιώνουμε ως μη ρεαλιστική την προοπτική να συνεχίσουμε στη σημερινή καταστροφική πορεία. Πέρα από το μη βιώσιμο του δημόσιου χρέους, διερωτάται κανείς πώς μπορεί να είναι ρεαλιστικό ένα σχέδιο που οδηγεί μια ολόκληρη γενιά στο περιθώριο. Ένα σχέδιο που προβλέπει μισθούς πείνας, διάλυση των εργασιακών σχέσεων και fast track περιβαλλοντική υποβάθμιση. Ρεαλιστική για μας είναι η αντίσταση στην ισοπεδωτική τάση για υπαγωγή και των πλέον βασικών κοινωνικών αναγκών στο νόμο του χρηματοπιστωτικού κέρδους. Η ελληνική και ευρωπαϊκή ιστορία έχει λαμπρά παραδείγματα νικηφόρων αγώνων των λαών. Ας μην υποτιμούμε το πόσα πολλά ενδεχόμενα ανοίγονται μπροστά μας. Ας μην ξεχνάμε, επίσης, ότι όταν πέρυσι εμείς μιλούσαμε για κούρεμα του χρέους και για ευρωομόλογα, θεωρούμασταν μη ρεαλιστές, καθώς, σύμφωνα με τον κυρίαρχο δημόσιο λόγο, «αυτά δε γίνονται». Τώρα έγιναν και γίνονται, αλλά σε λάθος κατεύθυνση λόγω των αρνητικών συσχετισμών πανευρωπαϊκά. Και σε αυτό το πλαίσιο, όμως, υπάρχουν περιθώρια διαπραγμάτευσης. Το βασικό είναι η κυβέρνηση που διαπραγματεύεται με τους δανειστές και τους τραπεζίτες να «αντιλαμβάνεται» τη σύγκρουση συμφερόντων, ειδάλλως τι διαπραγμάτευση να γίνει; Η πολιτική μας πρόταση εμπεριέχει, επίσης, ως βασική προτεραιότητα την ανασυγκρότηση της οικονομίας προς όφελος της ίδιας της κοινωνίας. Ξέρουμε και το λέμε καθαρά ότι αυτό δεν είναι εύκολη υπόθεση, αλλά είναι για παράδειγμα απολύτως ρεαλιστικό να υπάρξει, επιτέλους, δίκαιη φορολόγηση του πλούτου σε αυτή τη χώρα. Μη ρεαλιστικά είναι τα επιπλέον βάρη σε μισθωτούς και συνταξιούχους, με ταυτόχρονη μείωση των φορολογικών συντελεστών των μεγάλων επιχειρήσεων. 4. Ο χώρος μας έχει καταθέσει εδώ και καιρό πολλές και συγκεκριμένες προτάσεις για συνεργασία των δυνάμεων της Αριστεράς. Αυτό δείχνει ότι η επίκληση της ανάγκης για ενότητα δεν αποτελεί για εμάς ευκαιριακό, επικοινωνιακό τακτικισμό, αλλά μια σταθερή στρατηγική επιδίωξη. Άλλωστε, ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αποτέλεσμα αμφίπλευρων συμμαχιών. Μέσα από δυσκολίες και κρίσεις, που όμως υπάρχουν πάντα στις δημοκρατικές διαδικασίες, μπορούμε να πούμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον περάσει ορισμένες επώδυνες «παιδικές ασθένειες» και μπροστά στην κρισιμότητα της ιστορικής περιόδου που διανύουμε, δείχνει τη μεγαλύτερη ωριμότητα στο χώρο της Αριστεράς. Το μεν ΚΚΕ επιμένει σε μια στάση απομονωτισμού στη λογική του «εμείς, οι μόνοι συνεπείς», αρνούμενο, κατά τη γνώμη μας, να αναλάβει το ιστορικό του καθήκον, ενώ η ΔΗΜΑΡ έχει επιλέξει να θεωρεί το ΠΑΣΟΚ ως πιο αξιόπιστο συνομιλητή από τους μέχρι πρότινος συντρόφους της ανανεωτικής Αριστεράς. Είναι σαφές ότι ο κόσμος περιμένει πρωτοβουλίες από την Αριστερά. Η συνεργασία των κομμάτων της Αριστεράς είναι, όπως λέτε, βαθύτερη ανάγκη. Αν και οι διαφορές ανάμεσα στα κόμματα είναι σημαντικές, η ιστορική φάση που διανύουμε θέτει νέα καθήκοντα και φτιάχνει νέες ταυτότητες. Όσο πιο σύντομα το καταλάβουμε, τόσο το καλύτερο για την ίδια την κοινωνία, η οποία παραζαλισμένη από το σοκ της κρίσης, αναζητεί τις άμυνές της απέναντι στη μνημονιακή βαρβαρότητα και τη φασιστική απειλή. Εμείς θα επιμείνουμε και μετεκλογικά στις προτάσεις συνεργασίας. Θεωρούμε ότι αποτελεί ιστορική ευθύνη για την Αριστερά να υπερβεί τις όποιες μικροκομματικές σκοπιμότητες και να πρωταγωνιστήσει στην υπεράσπιση της κοινωνίας και της δημοκρατίας.