ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΟΓΟΥ !

 

Κήνσορες και θεράποντες, τοξικός λαϊκισμός

Σκόρπιες κουβέντες....
από τον Θαλή



Λαθεμένος κυβερνητισμός; 

Σε κάθε περίπτωση είναι αλήθεια ότι το ΠΑΣΟΚ  και η Νέα Δημοκρατία υπήρξαν άδικοι στην διαχείριση των επιπτώσεων και των ευκαιριών. Έτσι στις τελευταίες εκλογές ο λαός έστειλε πολλαπλό μήνυμα με πολλούς αποδέκτες. Δεν έδωσε σε κανέναν όμως το ποσοστό που ήταν απαραίτητο για να διαχειριστεί μόνος του την εκπροσώπηση των πολιτών και την άσκηση της εξουσίας. Υπέδειξε την σύνθεση και την συνεννόηση μοιράζοντας την ψήφο του…. πλήν όμως την αγνόησαν προκλητικά όλοι!



Είναι ιστορικά διαπιστωμένο ότι σε όλες τις κρίσιμες ιστορικές στιγμές της ανθρωπότητας παρουσιάζονται οι επικριτές και οι κόλακες της ασκηθείσης εξουσίας. Οι Κασσάνδρες, που προβλέπουν την συντέλεια των πάντων και οι θεράποντες, που επιδιώκουν την διατήρηση της εξουσίας.

<<Φέρτε τα κλεμμένα πίσω>> <<οι κλέφτες και προδότες του λαού στην φυλακή>> κ.α.  τέτοια πολλά!

Τα συνθήματα αυτά εκφράζουν πράγματι ένα συντριπτικά μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας η οποία αν και γνώριζε τα προηγούμενα χρόνια τους υπεύθυνους για τα οικονομικά εγκλήματα προτιμούσε όμως να τους επιβραβεύει με μεγάλες πλειοψηφίες στις εκλογικές αναμετρήσεις.

Το ουσιώδες όμως ζήτημα σήμερα είναι, πως σημαντική μερίδα των ίδιων των πολιτικών που σχεδόν διαχρονικά διαχειρίστηκαν τις τύχες του τόπου, από διάφορες θέσεις εξουσίας, δηλώνουν πρόθυμοι να εκκαθαρίσουν το πολιτικό σκηνικό, οικειοποιούνται τη λαϊκή απαίτηση και ζητούν τιμωρία των υπευθύνων. Αυτό δεν είναι απλά λαϊκισμός, είναι το θέατρο του παραλόγου...

Η αλήθεια είναι ότι φτάσαμε ως εδώ διότι τα τελευταία χρόνια μας κυβέρνησαν ανάξιοι που είχαν ως πυξίδα τις ιδεοληψίες τους και μοναδικό στόχο πώς να παρατείνουν την παραμονή τους στις καρέκλες τους. Ταυτόχρονα για να αποφύγουν και την οποιαδήποτε άλλη κριτική δημιούργησαν ένα πρωτοφανές σύστημα πολιτικής και ποινικής ασυλίας.
Η λογική υπαγορεύει ότι την έξοδο από τη κρίση, δεν την γνωρίζει μόνο ένας και αν τη γνωρίζει, δεν μπορεί να μας οδηγήσει σε αυτή μόνο ένας.
Μόνο όλοι μας μπορούμε να βγούμε από αυτή και πάλι με τεράστιο αγώνα, κόπο και πρωτοφανείς απώλειες. Το να είναι κανείς επικριτής ενός αποτυχημένου μοντέλου εξουσίας είναι το πιο καθαρτικό για την ψυχή μας και την οργή που νοιώθουμε από την προδοσία των ηγετών μας.
Έτσι και τώρα το να αποδίδουμε τα πάνδεινα στο ομολογουμένως σαθρό πολιτικό μας σύστημα αποδίδει κατά μεγάλο μέρος αλήθεια και δικαιοσύνη, είναι όμως και πολύ εύκολο. Αυτή η ευκολία και η ένταση της κριτικής του πεθαμένου πολιτικού καθεστώτος, οδηγεί στο προσκήνιο μία άλλη τάξη πραγμάτων. Αυτή αποτελείται από τους μηδενιστές, που ζητούν εδώ και τώρα την καταστροφή των πάντων και ευαγγελίζονται την ως εκ θαύματος επανεκκίνηση της χώρας αλλά και τους λαϊκιστές, που ουσιαστικά θέλουν να συνεχίσουν ακριβώς την ίδια διακυβέρνηση αυτή την φορά με αυτούς στην εξουσία.
Τους μηδενιστές θα τους αποβάλει ο λαός γιατί πλέον ελάχιστοι πιστεύουν στα θαύματα. Τους λαϊκιστές τους φοβάμαι γιατί εμπορεύονται την ελπίδα και μας παραμυθιάζουν με το φόβο. Αυτού του είδους η πολιτική είναι απόλυτα τοξική για τα μυαλά μας. Χρειάζονται ισχυρά αντισώματα στην Ελληνική κοινωνία για να γλυτώσει από το δηλητήριο των «εθνοσωτήρων».
Τα αντισώματα αυτά είναι η λογική και η αλήθεια.
Η αλήθεια είναι η υποχρέωση των πολιτικών μας να μας περιγράφουν την κρίσιμη κατάσταση και τις σκέψεις τους για την έξοδό μας από αυτή και η λογική είναι απαραίτητη σε μας για να επιλέγουμε τι από όλα αυτά αξίζει της ψήφου μας. Αυτά πρέπει να μας πείτε κύριοι της εξουσίας και αφήστε τα παραμύθια για μαγικές λύσεις. Να βρεθούν πέντε άξιοι (προερχόμενοι από όσες δυνάμεις ενδιαφέρονται ειλικρινά) να μας οδηγήσουν έξω από την κρίση. Ακολούθως όλοι μας και κρίση έχουμε και μνήμη και λογική για να αξιολογήσουμε, ποιος μας είπε τι και τι έκανε για το συμφέρον μας και το συμφέρον της πατρίδας.