Τριφυλία :Η ανεργία μαστίζει τους νέους και διαλύει την κοινωνία

Σε μείζον κοινωνικό πρόβλημα αναδεικνύεται στη χώρα μας η ανεργία, τα ποσοστά της οποίας διαρκώς αυξάνονται, διαλύοντας την κοινωνική συνοχή, σκορπίζοντας άγχος και αβεβαιότητα και οδηγώντας τους πολίτες, και ιδίως τους νέους, στην απόγνωση και το περιθώριο της ζωής. Το ποσοστό ανεργίας το Φεβρουάριο το 2012 εκτοξεύτηκε στο 21,7% έναντι 15,2% που ήταν το Φεβρουάριο του 2011 και 21,3% τον Ιανουάριο του 2012, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. Οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 318.435 άτομα σε σχέση με το Φεβρουάριο του 2011 (αύξηση 42,3%) και κατά 14.237 άτομα σε σχέση με τον Ιανουάριο του 2012 (αύξηση 1,3%) και διαμορφώθηκαν σε 1.070.724 άτομα. Οι απασχολούμενοι μειώθηκαν κατά 336.589 άτομα σε σχέση με το Φεβρουάριο του 2011 (μείωση 8,0%) και κατά 19.729 άτομα σε σχέση με τον Ιανουάριο του 2012 (μείωση 0,5%) και διαμορφώθηκαν σε 3.872.243 άτομα. Οι οικονομικά μη ενεργοί, δηλαδή τα άτομα που δεν εργάζονται ούτε αναζητούν εργασία, αυξήθηκαν κατά 25.930 σε σχέση με το Φεβρουάριο του 2011 (αύξηση 0,8%) και κατά 7.824 άτομα σε σχέση με τον Ιανουάριο του 2012 (αύξηση 0,2%). Περίπου 900 πολίτες χάνουν καθημερινά τη δουλειά τους, ενώ όλο και περισσότεροι καθίστανται οικονομικά μη ενεργοί, δηλαδή δεν εργάζονται αλλά και ούτε καν αναζητούν εργασία... Ηλικιακά, η ανεργία στους νέους 15- 24 ετών ανήλθε σε 53,8% (από 40,3% το Φεβρουάριο 2011). Άνω του μέσου όρου είναι η ανεργία και στις ηλικίες 25- 34 ετών (29,1% από 20,4%). Ακολουθούν οι ηλικίες 35- 44 ετών (17,6% από 12,9%), 45- 54 ετών (16,2% από 10,4%) και 55- 64 ετών (11,2% από 7,5%). Ακόμη και στις ηλικίες 65 - 74 ετών (ουσιαστικά μετά τη συνταξιοδότηση για την πλειονότητα του πληθυσμού) η ανεργία διπλασιάστηκε (4,3% από 2,2%). Η ανεργία παραμένει «γένους θηλυκού», καθώς στις γυναίκες ανήλθε σε 25,7% (από 18,8% το Φεβρουάριο 2011). Στους άνδρες το ποσοστό είναι 18,6% από 12,5% ένα χρόνο πριν. Στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου - Δυτικής Ελλάδος - Ιονίων Νήσων η ανεργία εκτινάχθηκε στο 19,8% από 13,6% το Φεβρουάριο του 2011 και στη Μεσσηνία ξεπερνά το 25%. Στην Τριφυλία, η ανεργία πλήττει, κυρίως, τους νέους και τις γυναίκες. Δύσκολα τα βγάζουν πέρα, η καθημερινότητα που βιώνουν είναι τραγική και το μέλλον, όσο αισιόδοξοι και αν θέλουν να είναι, με τις υπάρχουσες συνθήκες της πολιτικής - κυβερνητικής αβεβαιότητας και οικονομικής κρίσης, δυσοίωνο. Να προγραμματίσουν στη ζωή τους δεν μπορούν, να κάνουν σχέδια είναι ουτοπικό, ενώ τα όνειρά τους καταστρέφονται στη λαίλαπα της εποχής. Μιλήσαμε με νέους και νέες της Τριφυλίας οι οποίοι σημείωσαν στο «Θ» τη σκληρή πραγματικότητα της ανεργίας στην περιοχή: Γιώτα Πανταζοπούλου: «Η ανεργία είναι μια σύγχρονη μάστιγα που εξαπλώνεται με πολύ μεγάλη ένταση και πλήττει, κυρίως, τους νέους και τις γυναίκες. Στην περιοχή μας δεν υπάρχει οικογένεια που να μην έχει έναν άνεργο. Τα προβλήματα είναι πολλά, οικονομικά και κοινωνικά. Δουλειές δεν υπάρχουν, επιχειρήσεις κλείνουν και η ζωή και καθημερινότητα γίνεται ακόμη πιο δύσκολη. Ήδη η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο και δε φαίνεται να γίνεται κάτι για να αλλάξει αυτό, δυστυχώς». Δήμητρα Βασιλοπούλου, μητέρα ενός κοριτσιού εξίμισι μηνών: «Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Η ζωή γίνεται κάθε μέρα και πιο σκληρή. Και να θέλεις, όπως οι περισσότεροι, να βρεις μια δουλειά, δεν υπάρχει. Τα καταστήματα κλείνουν το ένα μετά το άλλο, για το Δημόσιο δεν το συζητάμε. Όταν κάποιος είναι μόνος, έστω και δύσκολα, μπορεί να επιβιώσει κάπως. Όταν έχεις οικογένεια, είναι τραγικά τα πράγματα. Όλα ακριβαίνουν και περιοριζόμαστε μόνο στα απαραίτητα για το μωρό μας». Χρήστος Τσακανίκας: «Υπάρχει πολύ μεγάλο πρόβλημα με την ανεργία και εδώ, είναι πολύ δύσκολα. Δεν υπάρχουν δουλειές, δεν κινείται και η οικοδομή, γιατί εγώ είμαι και παιδί της οικοδομής. Αν δεν κινείται η οικοδομή, δεν κινούνται πολλά επαγγέλματα. Άμεσα έχουν σχέση 17 επαγγέλματα, οπότε καταλαβαίνετε την κρίση που υπάρχει και πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα. Αν δούλευε η οικοδομή, θα κινιόταν όλη η αγορά, τώρα που δεν κινείται η οικοδομή, δεν κινείται και η αγορά ολόκληρη. Χρήματα δεν υπάρχουν, ακρίβεια υπάρχει, είναι πολύ δύσκολα για όλους. Λένε για κάτι προγράμματα από την Ευρώπη, αν θα ανοίξουν, κάτι μπορεί να γίνει, αλλά θα είμαστε στην Ευρώπη τότε για να ανοίξουν;». Χρήστος Πιτταράς: «Είναι πολύ έντονο το πρόβλημα της ανεργίας, ιδίως στις μέρες μας, λόγω και της οικονομικής κρίσης. Όλο αυτό έχει ξεκινήσει από τις παλιότερες γενιές, που δεν έκαναν σωστή διαχείριση και ορθολογικούς σχεδιασμούς, και από τους πολιτικούς που δε δημιούργησαν στη χώρα μας υποδομές για ανάπτυξη, για να ανοίξουν επαγγέλματα, να υπάρχουν δουλειές και να κινείται η αγορά. Σήμερα δυσκολεύει καθημερινά η ζωή μας. Σχέδια για το μέλλον δεν μπορεί να κάνει ένας νέος άνθρωπος, έτσι όπως είναι η οικονομική κατάσταση. Μόνο απαισιοδοξία επικρατεί. Μας έχουν οδηγήσει σε απόγνωση και τα άκρα». Νικήτας Γιαννόπουλος: «Φυσικά και υπάρχει μεγάλο πρόβλημα ανεργίας. Όμως, δε φταίει μόνο το κράτος. Φταίμε κι εμείς οι άνεργοι, καθώς η επιλογή των επαγγελμάτων έγινε από πάρα πολύ μικρή ηλικία, ίσως τότε δεν ξέραμε τι θα συναντήσουμε στο μέλλον. Κατά κάποιον τρόπο, του καθενός η τσέπη καθορίζεται από το τι προεργασία έχει κάνει από μικρός, ώστε να έχει δουλειά, ένα μεροκάματο, στο μέλλον. Βέβαια, να σκεφτούμε και τους μετανάστες, που στην αρχή είχαν έρθει με μεροκάματα εξευτελιστικά και σιγά σιγά "εδραιώθηκαν", γιατί έτσι συνέφερε τους εργοδότες - πολίτες. Οι νέοι μένουμε αναγκαστικά με τον πατέρα μας και τη μάνα μας, άσχημο είναι, αλλά τι να κάνουμε; Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, όπως είναι η κατάσταση. Μία διέξοδος είναι ίσως η μετανάστευση, αλλά προς τα πού; Σε χώρες που έχουν ήδη κρίση;» Ναντίν Βωβού: «Υπάρχει πολύ σοβαρό πρόβλημα, επειδή υπάρχει και η οικονομική κρίση και δεν υπάρχει χρήμα στον κόσμο. Τα μαγαζιά κλείνουν το ένα μετά το άλλο, εργαζόμενοι χάνουν τις δουλειές τους, η ζωή έχει ακριβύνει πολύ και χρήμα δεν υπάρχει. Για την εργασία παίζει ρόλο και το μεροκάματο, γιατί κάποιος που έχει σπουδάσει δεν πάει για δουλειά στον άλλον με 20 ευρώ και χωρίς ένσημα. Είναι άσχημα τα πράγματα και δε βλέπω να φτιάχνουν. Γι' αυτό και πολλοί φεύγουν στο εξωτερικό, για να έχουν μιαν ανθρώπινη δουλειά και ζωή, γιατί η Ελλάδα φαίνεται πως μέλλον δεν έχει. Δεν μπορεί να μείνει εδώ ένας νέος, να δουλέψει και να φτιάξει τη ζωή του». Του Ηλία Γιαννόπουλου