Η ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, Η “ΤΣΟΝΤΑ” ΚΑΙ ΟΙ…ΚΑΜΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Φελνίκος

Χθες, ο Ευάγγελος Βενιζέλος έδωσε συνέντευξη στους, διαπιστευμένους στο ΠΑΣΟΚ, δημοσιογράφους.

Την παρακολούθησα με ενδιαφέρον είναι η αλήθεια. Για μία ακόμη φορά θαύμασα τη ρητορική δεινότητα του ανδρός, αλλά και κατέληξα στο ίδιο συμπέρασμα. Ο Βενιζέλος δεν είναι πολιτικός, αλλά συνήγορος της πολιτικής. Δεν είναι ηγέτης που μπορεί να εμπνεύσει με όραμα το λαό και το έθνος, να οργανώσει κινηματικές διαδικασίες υλοποίησης ενός σχεδίου για τη χώρα και να καθοδηγήσει ένα σοσιαλιστικό κόμμα. Είναι διαχειριστής υποθέσεων. Θα μπορούσε με την ίδια ευκολία που υπερασπίζεται το ΠΑΣΟΚ να υπερασπιστεί τη ΔΗΜΑΡ, τη ΔΡΑΣΗ ακόμη και τη Νέα Δημοκρατία. Δεν θα ήθελα να αναφερθώ και στο αν είναι ή όχι αποτελεσματικός επειδή δεν είναι αυτή σήμερα η πρόθεση μου.
Επειδή είναι ευφυής άνθρωπος και καταλαβαίνει που πάει η ιστορία, προσπαθεί να την περιγράψει και να προσδιορίσει τις ελλείψεις. Προφανώς το κάνει επειδή θεωρεί εαυτόν αρκετά επαρκή οπότε έτσι ορίζει και για τον ίδιο πρωταγωνιστικό ρόλο. Όμως αυτό που χρειάζεται σήμερα ο τόπος και το κόμμα του οποίου ηγείται, δεν είναι ιστοριογραφείς ή απουσιολόγους, αλλά διαμορφωτές. Ο τόπος και το κόμμα του δεν χρειάζεται ρήτορες, χρειάζεται αναμορφωτές. Για παράδειγμα, υποστηρίζει ότι χρειάζεται ανασύνθεση της Κεντροαριστεράς και στο πλαίσιο αυτό ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ. Γι’ αυτό και το διέλυσε και γι’ αυτό, λέει, ότι θα εργαστεί.

Κατ’ αρχήν δεν χρειάζεται ανασύνθεση και ανασυγκρότηση, αλλά επαναθεμελίωση. Και αυτή δεν γίνεται με λόγια και συνέδρια, αλλά με πρωτοπόρα και ενεργή συμμετοχή σε κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες. Με ιδεολογικές επεξεργασίες που στις μέρες μας δεν μπορεί να είναι ο ρεαλισμός, η υπευθυνότητα και η επίκληση του Καποδίστρια και του Πλαστήρα. Με νέες εθνικές και κοινωνικές προτεραιότητες. Με ανάδειξη καινούργιων υποκειμένων, εναλλακτικών μορφών δράσης, οικοδόμησης συμμαχιών και σφυρηλάτηση νέου μπλοκ εξουσίας. Χρειάζονται διεθνείς συμμαχίες που θα προκύπτουν μέσα από την ορθή ανάγνωση των ευρωπαϊκών και παγκόσμιων εξελίξεων, των νέων γεωπολιτικών ισορροπιών,του καταμερισμού εργασίας και της σχέσης των αγορών με την πολιτική εξουσία και τη δημοκρατική νομιμοποίηση. Και βέβαια χρειάζεται νέος λόγος, άλλη δικτύωση και καινούργια πρόσωπα.
Ο αξιότιμος κύριος Βενιζέλος πρέπει να κατανοήσει καλώς ή κακώς ότι για να ανταποκριθεί η λεγόμενη Δημοκρατική Παράταξη στα καθήκοντα και το ρόλο που ορίζει γι’ αυτήν η νέα εποχή πρέπει να πάψει να σκέπτεται σαν Νέο Κέντρο και να γίνει Νέα Αριστερά. Να μετακινηθεί τρία και τέσσερα κλικ αριστερά χρειάζεται και όχι να διακηρύττει ότι χωρίς το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να σχηματισθεί κυβέρνηση. Όσο συνεχίζει στο ίδιο βιολί τόσο περισσότερο χώρο θα εκχωρεί στο ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και ο ρεαλισμός και η υπευθυνότητα στις οποίες ομνύει ο συνεχιστής του Τρικούπη και του “γέρου της δημοκρατίας” είναι κούφια λόγια όσο το ΠΑΣΟΚ περιθωριοποιείται και μετατρέπεται σε κυβερνητικό συμπλήρωμα.
Δεν αρκεί να λες ότι δεν είσαι κυβερνητική “τσόντα”. Είσαι. Όταν υποστηρίζεις ότι δεν μπορεί να σχηματισθεί κυβέρνηση χωρίς εσένα και αυτός είναι ο εκλογικός και πολιτικός σου στόχος, είσαι “τσόντα”, άντε “αναγκαίο συμπλήρωμα” άντε “γκενσερικού τύπου κόμμα”. Κυρίαρχη και κεντρική έκφραση της Δημοκρατικής Παράταξης πάντως δεν είσαι. Ούτε μπορεί, επειδή εσύ απώλεσες ως κόμμα την κεντρικότητά σου στο πολιτικό παιχνίδι, να κηρύσσεις και τη λήξη του διπολισμού. Ο δικομματισμός ηττήθηκε, αλλά ο διπολισμός υφίσταται και μάλιστα σε πιό έντονη μορφή. Μάλιστα διαγενομένων των εξελίξεων ο δικομματισμός θα επανέλθει, αλλά με εκφραστές όχι τα κόμματα που κυριάρχησαν τις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες.
Ένα επίσης σημαντικό, ίσως το πιό σημαντικό, πράγμα που πρέπει να κατανοήσει ο αξιότιμος κύριος Βενιζέλος και οι συν αυτώ είναι ότι δεν μπορούν να ξαναφτιάξουν το μαγαζί αυτοί που το “έκαψαν”. Όσο κι αν δεν θέλουν να το παραδεχτούν ορισμένοι, το ΠΑΣΟΚ …κάηκε μαζι με το μνημόνιο. Θες απο αβλεψία, θες από αβελτηρία, θες επειδή η πολύχρονη εξουσία αχρήστεψε τους “πυροσβεστήρες” του, θες επειδή το ίδιο το υλικό ήταν εύφλεκτο, πάντως …κάηκε. Και μαζί του κάηκαν και όσοι ψήφισαν, στήριξαν και εφάρμοσαν το μνημόνιο.
Να τους αναγνωριστεί ότι το έκαναν για το καλό της πατρίδας; Να τους αναγνωριστεί. Από την Ιστορία. Να τους αποδοθούν τιμές επειδή έβαλαν το δημόσιο συμφέρον υπεράνω του κομματικού; Να τους αποδοθούν. Από την Ιστορία. Δυστυχώς γι’ αυτούς, αυτό δεν μπορεί να γίνει σήμερα. Σήμερα πρέπει να παραμερίσουν. Για το καλό και των ιδίων, και της παράταξής τους και του πολιτικού συστήματος. Δεν μπορείς να λες δεν ήθελα ή δεν συμφωνούσα με το ΔΝΤ το μνημόνιο, την τρόϊκα και τώρα θα επανορθώσω. Οι μεταμορφισμοί τελείωσαν. Ψήφισες, στήριξες, εφάρμοσες …κάηκες…αφήνεις τη δουλειά της ανασύνθεσης, της ανασυγκρότησης, της αναγέννησης για τους επόμενους.
Αν επιμένεις να τα κάνεις εσύ, είσαι ή εγωϊστής ή βλαξ. Δεν μπορείς να λες ότι χρειάζεται ένας τριαντάρης και να μην του δίνεις τη δυνατότητα και την ευκαιρία να βάλει αυτός την ατζέντα. Γιατί να λες εσύ το τι χρειάζεται να γίνει; Άσε να τα πεί ο καινούργιος. Αν του κάψεις και την ατζέντα, τι θα ‘χει αυτός για να πλασσάρει στην πολιτική αγορά; Μόνον την ηλικία του; Οι ευφυείς άνθρωποι που έχουν ιδέες, αξίες, και νοιάζονται για την παράταξή τους και τον τόπο τους, γνωρίζουν και αποδέχονται ακόμη και την αδικία που μπορεί ενδεχομένως να επεφύλαξε για αυτούς η Ιστορία. Διαφορετικά δεν είσαι ευφυής, ενώ κινδυνεύεις και να παραμεριστείς από τις εξελίξεις και να διασυρθείς…