Τι πληρώνει απο το 1929 μέχρι σήμερα η Αυστρία που το κρύβουν επιμελώς οι Μνημονιακοί Σωτήρες της Ελλάδας;;;

Κεκλεισμένων των θυρών πραγματοποιήθηκε στα Ιλίσια Πεδία στο Παρίσι, η συνάντηση Ολάντ - Ντράγκι εν όψει της Συνόδου Κορυφής της περασμένης Παρασκευής. Το μόνο που διέρευσε από τη συνάντηση ήταν, το πως μπορεί η ΕΚΤ να γίνει περισσότερο αποτελεσματική. 
Την περασμένη Τετάρτη, ο Γάλλος πρόεδρος συναντήθηκε με τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ. Όπως επισημαίνει η Deutsche Welle, ο κ. Ολάντ έδωσε στις 28-29 Ιουνίου την πρώτη του μεγάλη νικηφόρα μάχη στην Ευρώπη και όλα δείχνουν ότι θα κάνει τα πάντα προκειμένου να εξασφαλίσει τη συνεργασία με τους σημαντικότερους εταίρους του, πριν βρεθεί ανάμεσα στους «27».
Στη Ρώμη, επετεύχθη η συμφωνία για ένα σχέδιο ανάπτυξης το οποίο θα περιλαμβάνει τα πρώτα 130 δισ. ευρώ, η Γαλλία όμως θέλει να ελπίζει ότι θα μπορέσει να πείσει και για την εναρμόνιση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος, με μια κεντρική διοικητική αρχή, η οποία θα εγγυάται παράλληλα και για τις καταθέσεις των Ευρωπαίων πολιτών. Ποιός επομένως θα είναι ο ρόλος της ΕΚΤ απο εδώ και πέρα, σύμφωνα με την πρόταση των Γάλλων ;;; Στη σκληρή αντιπαράθεσή του με τη Μέρκελ εκτιμάται ότι ο κ. Ολάντ, διατηρεί ως διαπραγματευτικό ατού, την επικύρωση του Δημοσιονομικού Σύμφωνου το οποίο δεν έχει έλθει ακόμα στη νέα Γαλλική Βουλή. Σε σημαντικές αποφάσεις για τη διαχείριση της εκρηκτικής κρίσης χρέους στην ευρωζώνη κατέληξε η Σύνοδος των Βρυξελλών του Ιουνίου 2012, μια συμφωνία που συνιστά “σταθμό” και ισχυρό “ράπισμα” στην γερμανική αδιάλλακτη στάση έως πρότινος.
 
Η Άγκελα Μέρκελ αναγκάστηκε σε άτακτη υποχώρηση, μετά απο το “βέτο” το οποίο όρθωσαν οι ηγέτες της Ιταλίας και της Ισπανίας, υπό τις ευλογίες του Φρανσουά Ολάντ και του Μάριο Ντράγκι. Η Ελλάδα απούσα!!! Η διάσκεψη είχε πολλές στιγμές έντασης, με οξείς και έντονους διαλόγους και σκληρά παζάρια για να λήξει τις πρώτες πρωινές ώρες της Παρασκευής με νίκη του ευρωπαϊκού Νότου επί του Βορρά.
 
Συγκεκριμένα, οι ηγέτες των χωρών της ευρωζώνης αποφάσισαν την τροποποίηση του καθεστώτος του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), στο πλαίσιο της στήριξης των ισπανικών τραπεζών, ένα μέτρο το οποίο, αναμένεται να ικανοποιήσει τις αγορές. «Καλό αποτέλεσμα» χαρακτήρισε ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) κ. Μάριο Ντράγκι, την απόφαση των ευρωπαίων ηγετών, να δοθεί η δυνατότητα για άμεση ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών οι οποίες, αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες, προσθέτοντας ωστόσο πως η όποια μελλοντική οικονομική βοήθεια θα άπτεται άμεσα της τήρησης “αυστηρών” όρων.
 
Ευκόλως συνάγεται το συμπέρασμα, απο τα λεχθέντα του κεντρικού Τραπεζίτη της Ευρώπης, ότι η ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών γίνεται σε Τράπεζες οι οποίες αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα. Επομένως η ανακεφαλαιοποίηση των Ελληνικών Τραπεζών γίνεται για να “λύσουν” οικονομικά τους προβλήματα, και όχι όπως ήθελαν να το παρουσιάζουν οι κ. Βενιζέλος και κ. Παπαδήμος, για το καλό της χώρας.
 
Η κρίση χρέους τελικά είναι κρίση τών Τραπεζών και όχι του Δημοσίου.
 
Εάν επιστρέψουν οι Ελληνικές Τράπεζες τα επιχορηγούμενα χρήματα ή εγγυήσεις, στο Ελληνικό Δημόσιο εντόκως, το Ελληνικό Δημόσιο χρέος περίπου θα μηδενισθεί ή τουλάχιστον θα καταστεί μικρό και διαχειρίσιμο ;;; Οι επιλογές των Τραπεζιτών αφορούν τούς ίδιους, σε ότι αφορά τίς σωστές ή όχι, επιχειρηματικές τους κινήσεις, δεν αφορούν τον Ελληνικό λαό, και για αυτόν τον λόγο δέν πρέπει να πληρώσει “αμαρτίες” αλλων.
 
Δεν μπορεί να ισχύει η σχέση “στο κέρδος χωριστά και στην ζημία μαζί”, αποτελεί εμπαιγμό ενός ολόκληρου λαού, ενός Έθνους. Όσο και εάν προσπαθήσαν τα λεγόμενα “μνημονιακά” κόμματα (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) να στρέψουν την προσοχή του Έλληνα πολίτη μακριά απο το πραγματικό πρόβλημα, θέτοντάς του ψευδή διλλήματα περί της παραμονής της χώρας στην ΕΕ, η αλήθεια είναι ότι, τούς εκθέτουν πλέον αξιωματούχοι της ΕΕ, δηλώνοντας απερίφραστα, ότι η ανακεφαλαιοποίηση αφορά Τράπεζες οι οποίες έχουν οικονομικό πρόβλημα.
 
Θυμάμαι τίς αγωνιώδεις προσπάθειες του κ. Γεωργίου Α. Παπανδρέου, του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, του κ. Ε. Βενιζέλου, του κ. Λ. Παπαδήμου, και τών “κηπουρών” των, τίς οποίες κατέβαλλαν, για να πείσουν τον Ελληνικό λαό ότι τον “σώζουν”, και ότι η ανακεφαλαιοποίηση των Ελληνικών Τραπεζών δηλ. και το περιβόητο PSI+, αποτελεί, λίγο πάνω λίγο κάτω, την αποκλειστική και μοναδική οδό "σωτηρίας" της χώρας. Και αφού οδηγήσαν την χώρα στο πλήρες αδιέξοδο, στην πραγματική χρεοκοπία, στην βίαιαη φτωχοποίηση του Έλληνα πολίτη, με την “σωτήρια” διακυβέρνησή τους, σήμερα “ιδιωτεύουν” ώς απόμαχοι, πλήν “πλούσιοι”, πολιτικοί, έχοντας την συνείδησή τους “ήσυχη”.
 
Πολλοί πλέον προσβλέπουν στο Παρίσι, άραγε η κ. Τίνα Μπιρμπίλη πού βρίσκεται ;;;
 
Υποστηρίξαν τα συμφέροντα των Τραπεζιτών, απροσχημάτιστα, λέγοντας ασύστολα ψεύδη, εκβιάσαν τον απλό συνταξιούχο και μισθωτό αυτής της χώρας, μεταθέτοντας και μετατρέποντας το πραγματικό πρόβλημα σε ψευδές δίλλημα περί της παραμονής της χώρας στην ΕΕ, διέπραξαν την βίαιη εσωτερική υποτίμηση για να καλύψουν το πραγματικό πρόβλημα, την κρίση χρέους των Τραπεζιτών, την οποίαν με απόλυτο θράσσος απαιτούν να “πληρώσει” ο απλός Έλληνας πολίτης.
 
«Η δυνατότητα χρήσης στο μέλλον του EFSF ή αλλιώς ΕΤΧΣ (Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) για μια άμεση ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, τις οποίες η ΕΚΤ είχε συστήσει εδώ και καιρό, είναι ένα καλό αποτέλεσμα», δήλωσε ο Ντράγκι στο περιθώριο της ευρωπαϊκής συνόδου κορυφής στις Βρυξέλλες. Ο Ντράγκι επισήμανε ότι τα εργαλεία της ευρωζώνης για να βοηθηθούν η Ιταλία και η Ισπανία να αντιμετωπίσουν τις τραπεζικές κρίσεις πρέπει να συνοδεύονται από αυστηρούς όρους.
 
Με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι και τη Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ επρόκειτο να συναντηθεί στο Παρίσι ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ, εν όψει της Συνόδου Κορυφής στις 28 και 29 Ιουνίου, στις Βρυξέλλες. Η συνάντηση με τον Μάριο Ντράγκι είχε προγραμματιστεί για την περασμένη Δευτέρα, ενώ την Άνγκελα Μέρκελ θα συναντούσε αμέσως μετά, την περασμένη Τετάρτη.
 
Οι επαφές του Γάλλου προέδρου πραγματοποιήθηκαν λίγο μετά τη «μίνι Σύνοδο» της Ρώμης, κατά την οποία Παρίσι, Βερολίνο, Ρώμη και Μαδρίτη συμφώνησαν να διατεθούν 130 δισ. ευρώ (το 1% του ΑΕΠ της Ευρωζώνης), για αναπτυξιακά μέτρα και κατ` επέκταση στη δημιουργία θέσεων εργασίας. Όλοι χαρακτήρισαν χρήσιμη και παραγωγική τη συνάντηση των ηγετών της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας, που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή στίς 29/06/2012.
 
Η λέξη «ανάπτυξη» κυριάρχησε στις δηλώσεις και των τεσσάρων, ενώ η λέξη λιτότητα ακούστηκε μία φορά, και απεσύρθη, όταν ο Ολάντ είπε ότι «δεν του αρέσει». Ειδικά για το θέμα των 130 δισ. ευρώ, ο Γάλλος πρόεδρος δεσμεύθηκε ότι δεν θα μείνει στα χαρτιά, ούτε θα κολλήσει στα γρανάζια της γραφειοκρατίας, αλλά «θα τεθεί συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα».
 
Η ίδια η καγκελάριος κ. Άνγκελα Μέρκελ, σε πρόσφατη δήλωσή της στην γερμανική βουλή εξέφρασε την ανησυχία της ότι στην Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ εδόθη «υπερβολικό βάρος στην αμοιβαία εγγύηση του χρέους». Ωστόσο, για πολλοστή φορά υπογράμμισε την αντίθεσή της σε αυτό, υποστηρίζοντας ότι «η αμοιβαία εγγύηση του χρέους, η έκδοση ευρωομολόγου δηλαδή, είναι πολιτικά και οικονομικά λανθασμένη».
 
Ο κ. Μοσκοβισί τόνισε πως η «εβδομάδα που ξεκινά είναι πολύ σημαντική, καθώς αναμένεται να οδηγήσει στη δημιουργία μιας `σπονδυλικής στήλης` της Ευρωζώνης, στη δημιουργία μιας ρύθμισης, μιας νέας “τραπεζικής ένωσης”, την οποίαν, τόσο έχει ανάγκη η Ευρώπη». Την ίδια στιγμή, προέβλεψε πως στη Σύνοδο οι πολιτικοί ηγέτες κατέληξαν σε αποφάσεις για το πακέτο μέτρων κατά της κρίσης χρέους.
 
Η δήλωση του Τζορτζ Σόρος, ο οποίος με άρθρο του στους Financial Times, προειδοποιούσε για «επερχόμενο φιάσκο» στη Σύνοδο Κορυφής, κυρίως γιατί κατά την άποψή του οι Γερμανοί και πάλι δεν δείχνουν κάποια εμφανή πρόθεση για να συνδράμουν στην διάσωση της Ευρωζώνης, είναι μιά προσπάθεια έμμεσης χειραγώγησης των αποφάσεων της Συνόδου.

Στο ίδιο μήκος κύματος, βρίσκεται και ο νομπελίστας Αμερικανός οικονομολόγος, Πολ Κρούγκμαν. Σύμφωνα με τον κ. Πόλ Κρούγκμαν, είναι πρωτοφανής ο τρόπος με τον οποίο οι Ευρωπαίοι ηγέτες χειρίζονται την τραπεζική κρίση στην Ισπανία. Μάλιστα, εμφανίζεται ιδιαίτερα απαισιόδος για τη χώρα μας, λέγοντας χαρακτηριστικά: «Ξεχάστε την Ελλάδα, που λίγο ως πολύ είναι χαμένη υπόθεση. Το μέλλον της Ευρώπης θα κριθεί στην Ισπανία» και τέλος προβλέποντας πως αν το ευρώ κατακρημνιστεί η Ευρώπη θα διασπαστεί για μια ακόμα φορά, όπως το 1931, που δεν έσωσε κανείς την Αυστρία.
 
Είναι γνωστό ότι στην Κεντρική Ευρώπη το 1931, οι κρίσεις του χρηματοπιστωτικού συστήματος προκάλεσαν γενικότερες οικονομικές και πολιτικές καταρρεύσεις. Συνδυάστηκαν δύο είδη προβλημάτων :
 
1. η αστάθεια του χρηματοπιστωτικού συστήματος και
 
2. η δημοσιονομική αδυναμία να εκπληρωθεί με κάθε τρόπο η απαίτηση του οικονομικού δόγματος της εποχής που απαιτούσε τον πλήρη ισοσκελισμό των κρατικών προϋπολογισμών.(σ.σ. όρα Μέρκελ-Σαρκοζί).
 
1929: Η ιστορία επαναλαμβάνεται
 
Μετά την άνοιξη του 1931 η παγκόσμια οικονομική κρίση πέρασε σε μια καινούργια φάση , με βασικό της χαρακτηριστικό την κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Τη δεκαετία του 1920 η Αυστρία είχε πλήθος τραπεζών, λόγω του ότι η Βιέννη ήταν η τραπεζική πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας των Αψβούργων.
 
Από το 1926 μέχρι το 1929, είχαμε σημαντικές συγχωνεύσεις στον τραπεζικό τομέα, λόγω των οικονομικών προβλημάτων που παρουσίαζαν διάφορες τράπεζες, με αποτέλεσμα κατόπιν συγχωνεύσεων, να δημιουργηθεί ένας χρηματοπιστωτικός κολοσσός η Τράπεζα Creditanstalt, καθ’ υπόδειξη της κυβέρνησης. Ο γίγαντας αυτός στηριζόταν όμως σε γυάλινα πόδια. Η συγχώνευση πολλών και αφερέγγυων τραπεζών δεν δημιουργεί μια υγιή τράπεζα.
 
Το πρόβλημα ξέσπασε όταν η Creditanstalt, ανήγγειλε με καθυστέρηση τη δημοσίευση του ισολογισμού της και των αποτελεσμάτων χρήσης. Μεταξύ 11ης και 12ης Μαΐου κατόπιν ελέγχων, αποκαλύφθηκαν ζημιές 140 εκατομμυρίων σελινίων, τα οποία, αποδόθηκαν στις δαπάνες για τις συγχωνεύσεις. Οι καταθέτες έχασαν την εμπιστοσύνη τους. Απεσύρθησαν πάνω από 200 εκατομμύρια σε καταθέσεις . Το 1/4 κατατέθηκαν σε άλλες τράπεζες ενώ τα υπόλοιπα πήραν το δρόμο του εξωτερικού. Το τελικό αποτέλεσμα μετά από διάφορες ενδιάμεσες στάσεις ήταν, η Αυστρία να προβεί σε έκκληση για διεθνή βοήθεια. Σάς θυμίζει κάτι ;;;
 
Την άνοιξη του 1932, έγινε φανερό πλέον, ότι ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα της Αυστρίας είχε σοβαρά προβλήματα. Στις 25 Μαίου 1934 η Τράπεζα Creditanstalt συγχωνεύτηκε με δύο άλλες τράπεζες. Η καταστροφή της Creditanstalt, απετέλεσε μια κατάσταση έκτατης ανάγκης. Μόνο το κόστος της διάσωσης της Creditanstalt ισοδυναμούσε με το 9,0% του ετήσιου ΑΕΠ της Αυστρίας. Όμως το συνολικό κόστος ξεπέρασε το 15,0% του ΑΕΠ, αγγίζοντας το κόστος διάσωσης των κρίσεων της δεκαετίας του 1990.
 
Ο αυστριακός προϋπολογισμός διογκώθηκε εξαιτίας των δημοσίων δαπανών για τη διάσωση των τραπεζών. Επίσης η επιβολή σταθεροποιητικού προγράμματος μείωνε το ΑΕΠ, ενώ αυξάνονταν οι δαπάνες για συντάξεις (απολυμένοι δημόσιοι υπάλληλοι, κτλ) , για την κοινωνική πρόνοια (λόγω των απολύσεων και της υπεραυξημένης ανεργίας). Τα ελλείμματα συνέχιζαν να αυξάνονται με εκρηκτικούς ρυθμούς.
 
Παρά το σταθεροποιητικό πρόγραμμα της 1ης Ιουλίου του 1932, η Αυστρία σταμάτησε(!), την εξυπηρέτηση του δανείου που είχε λάβει, και οι ξένοι πιστωτές δέχτηκαν μια καινούργια συμφωνία (Πρωτόκολλο Λωζάννης) που συμπεριλάμβανε ένα άλλο δάνειο σε αντικατάσταση του προηγουμένου , το οποίο όμως, ασφαλίστηκε επι τη βάσει των μικτών εισπράξεων των αυστριακών τελωνείων και του μονοπωλίου καπνού .
 
Η Αυστρία μέχρι σήμερα πληρώνει αυτό το δάνειο, υποθηκεύοντας ουσιαστικά τίς μικτές εισπράξεις των τελωνείων της και του τότε μονοπωλίου καπνού της. Αυτά μας κρύβανε οι “μνημονιακοί” σωτήρες της χώρας, το πραγματικό πρόβλημα, η κρίση χρέους του Ελληνικού Δημοσίου, δημιουργήθηκε εξ αιτίας των δημοσίων δαπανών για την διάσωση των Τραπεζών. Όσοι “εγκλημάτισαν” είς βάρος του Ελληνικού λαού, του Έλληνα πολίτη, πρέπει να δικαστούν με την κατηγορία της “εσχάτης προδοσίας” εις βάρος της χώρας.

aegean times