Μιχάλης Χαραλαμπίδης: Για τις δυο συναθροίσεις με αφορμή την 3η Σεπτέμβρη

Ένα χαρακτηριστικό της περιόδου της παρακμής είναι η επιστροφή της ιστορίας ως φάρσα. Αυτό συνέβαινε πάντοτε.
Είδα την πρώτη εκδήλωση.Το θέαμα ήταν θλιβερό, ιδιαίτερα για ανθρώπους που έχουν μνήμη. Μια συνάθροιση ενόχων Μανδαρίνων, μάλλον Μπέηδων της μεταπολίτευσης μια και οι Μανδαρίνοι ήταν αλλού.
Με ρωτάτε για το νέο ήλιο.Θα σας έλεγα ήλιος με τα δόντια.
Στην πολιτική όταν σβήνουν οι ακτίνες φωτός, επανέρχονται ως δόντια. Πρόκειται γιαυτό που ονομάζω τερατογονία. Απορώ όμως εδώ και καιρό γιατί ο Βαγγέλης Βενιζέλος ανέλαβε να βάλλει αυτός ο ίδιος την ταφόπλακα στην τερατογόνα μετεξέλιξη ενός κινήματος, στο ΚΚΚΑΣΟΡ.
Είδα χθές στην τηλεόραση άλλους, που η ιστορία τούς δίνει αυτό το ρόλο, αυτό το έπαθλο, αυτόν τον τίτλο. Είδα και την άλλη εκδήλωση.Εκεί είχες άλλη πρόκληση συναισθημάτων.
Δεν σου ξεφεύγει ένα μειδίαμα. Ένα χαρακτηριστικό των περιόδων παρακμής είναι η εμμονή, η τάση να ευτελίζουν στιγμές αλλά και την πολιτική.
Ας πάμε όμως σε ένα επίπεδο σοβαρότητας, διανοητικής σοβαρότητας. Δεν νομίζω- αυτό λέει η σύγχρονη πολιτική ιστορία αλλά και η επιστήμη- ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί, έχει τα μορφωτικά, αναλυτικά εφόδια να ανοίξει μια συζήτηση για την 3η του Σεπτέμβρη.
Ένας ουδέτερος παρατηρητής θα σας έλεγε ότι δεν μπορεί να ανοίξει γενικότερα μια δημόσια εθνικού επιπέδου συζήτηση για πολλά ζητήματα. Παρατηρείς ένα ξύλινο λόγο που χαρακτήριζε τη μεταπολίτευση.Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα απολίθωμα αυτής της εποχής.
Πρέπει να πω ότι μου θυμίζουν πολύ, σε πολλά πράγματα, τη νομενκλατούρα του ΚΚΚΑΣΟΡ. Το πώς και το γιατί είναι ερμηνεύσιμα. Τώρα πώς προέκυψε ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι; Προϊόντα μιας μπλοκαρισμένης δημοκρατίας.

ΠΗΓΗ: polis-agora.blogspot.gr