Γαμώτο! Η Λίστα δεν είχε αυτούς που θέλαμε!

Αυτά συμβαίνουν όταν περνάς μεγάλα διαστήματα αναμονής: Τελικά οι προσδοκίες σου μεγεθύνονται σε τέτοιο βαθμό, που όταν τελικά αντικρύσεις την πραγματικότητα (αυτή τέλος πάντων, την κατά Hot Doc πραγματικότητα), να σου φαίνεται λίγη.

Ας το ομολογήσουμε: Από τη λίστα Λαγκάρντ, δεν περιμέναμε να μάθουμε. Περιμέναμε να επιβεβαιώσουμε αυτό που ήδη «ξέραμε» (ή τέλoς πάντων αισθανόμασταν ότι ξέρουμε). 

Περιμέναμε να δούμε ονόματα κοσμικών που χρόνια τώρα μας κοιτούσαν από τις ξαπλώστρες τους στην Ψαρρού, μέσα από τις σελίδες των περιοδικών. Περιμέναμε να δούμε επιτυχημένους και αυτοδημιούργητους επιχειρηματίες με υψηλό προφίλ, που χρόνια τώρα μας γάνωναν τα αυτιά για την τέλεια ζωή τους. Και περιμέναμε καλλιτέχνες και μεγαλοδημοσιογράφους που χρόνια τώρα κουνάνε επτιμητικά δάχτυλο και ηθικολογούν (ο κωμικός Τράγκας δεν μετράει, έτσι κι αλλιώς).

Η Λίστα Λαγκάρντ, είχε συμπυκνώσει την επιθυμία για εκδίκηση, όλων αυτών των χρόνων που κάναμε υπομονή. Και αντί επιτέλους να μας ανταμείψει και να δούμε όλους αυτούς τους επώνυμους να πέφτουν να συντρίβονται και να μας ζητάνε συγγνώμη (a la maniere Λάκης Γαβαλάς π.χ.), ξαφνικά βρισκόμαστε μπροστά σε νοικοκυρές και αγνώστους.

Ας το παραδεχθούμε λοιπόν: Τα ψίχουλα ονομάτων που μας έδωσε η λίστα δεν αρκούν για να χορτάσουν την πείνα μας για διαπόμπευση. Δεν αρκούν για να ταϊσουν αυτη τη αυτο-λυτρωτική βεβαιότητα ότι όλοι είναι «βρώμικοι», ότι «όλοι οι δικαστικοί τα παίρνουν» και ότι «όλοι οι πολιτικοί είναι λαμόγια». Άσε που είναι και αυτή η σπαστική διευκρίνιση που επανέρχεται κάθε τόσο, ότι το να έχεις χρήματα στο εξωτερικό, δεν είναι παράνομο.
 

Τίποτα λοιπόν δεν άλλαξε με τη δημοσιοποίηση των ονομάτων, όπως επλίζαμε(;). Η γκρίζα περιοχή της αμφιβολίας, όπου επιτρέπεται να φυτρώσουν όλες οι συνωμοσίες και όλες οι αυθαίρετες βεβαιότητες, παραμένει. Οι συνήθειές μας δεν θα διαταραχθούν. Όσοι γνωρίζουμε θα είναι «ένοχοι στην καρδιά μας» δηλαδή ένοχοι χωρίς αποδείξεις, άρα και χωρίς ευθύνη. Έτσι θα εξακολουθούμε να πιστεύουμε ο καθένας ό,τι θέλει για τους άλλους χωρίς τον φόβο ότι μπορεί να αποδειχθεί πως κάνει λάθος

Δηλαδή: Οι δημοσιογράφοι θα συνεχίσουν να αλληλοκατηγορούνται με πολιτικούς στα social media για off shore, τα μικρολαμόγια θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν σαν δικαιολογία ότι οι άλλοι κάνουν μεγαλύτερες λαμογιές και όλοι μαζί θα περιμένουμε σε λίγο καιρό, την επόμενη λίστα που θα σκάσει από μιά άλλη τράπεζα, προκειμένου να διαπομπεύσουμε και να κουτσομπολέψουμε λίγο ακόμα, αυτούς που λατρεύουμε να μισούμε: Τους άλλους.