Του Θόδωρου Σκυλακάκη
Οι ασφαλισμένοι του ΙΚΑ έχουν εδώ και πολλά χρόνια τις υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές στη χώρα. Οι συντριπτικά περισσότεροι δουλεύουν παραγωγικά στον ιδιωτικό τομέα. Ως μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα ως επί το πλείστον δεν φοροδιαφεύγουν και δεν εργάζονται σε μονοπώλια, ώστε να αποσπούν από το κοινωνικό σύνολο πολύ μεγαλύτερους μισθούς από αυτούς που τους αναλογούν, με βάση την παραγωγικότητά τους. Για πολλά χρόνια απολάμβαναν χειρότερες υπηρεσίες υγείας σε σχέση με τις προνομιούχες ομάδες, ενώ λάμβαναν και πολύ χαμηλότερες συντάξεις και άλλες συνταξιοδοτικές παροχές, σχετικά με τις εισφορές που είχαν πληρώσει (εξαίρεση η κατώτατη σύνταξη). Πρόκειται δε για πολύ μεγάλο αριθμό ανθρώπων. Το 2010 ήταν ασφαλισμένοι περίπου 2,2 εκ. άνθρωποι ενώ οι συνταξιούχοι που λαμβάνουν κύρια σύνταξη είναι περίπου 1 εκ. άνθρωποι.
Η επιχορήγηση στο ΙΚΑ από τον κρατικό προϋπολογισμό, στα πλαίσια της τριμερούς χρηματοδότησης των ταμείων το 2012 έφτασε τα 3,7 δις ευρώ. Ήταν δηλαδή περίπου 3.700 ευρώ ανά συνταξιούχο.Από το 2013 και μέχρι το 2016, με βάση το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που ψήφισε η κυβέρνηση, η επιχορήγηση αυτή μειώνεται από τα 3,7 στα 2,2 δις ευρώ το χρόνο. Χάνουν δηλαδή οι ασφαλισμένοι του ΙΚΑ αθροιστικά στα τέσσερα επόμενα χρόνια 6 δις ευρώ, ή 6000 ευρώ ανά συνταξιούχο, αφού η ετήσια επιδότηση ανά συνταξιούχο πέφτει από τα 3,7 στα 2,2 χιλιάδες ευρώ.
Τι γίνεται όμως με τα άλλα ταμεία, τα λεγόμενα και ευγενή;
Ας πάρουμε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Το ταμείο του ΤΑΠ-ΟΤΕ με περίπου 46.000 συνταξιούχους έλαβε το 2012 επιχορήγηση από το κράτος 535 εκ. ευρώ. Επιδότηση από τον προϋπολογισμό 11 χιλ. ευρώ ανά συνταξιούχο. Τριπλάσια από αυτή του ΙΚΑ. Η επιδότηση αυτή με βάση το μεσοπρόθεσμο θα παραμείνει η ίδια, απείραχτη, 535 εκ. από τώρα μέχρι και το 2016. Έτσι η διαφορά στην επιδότηση που λαμβάνει ο συνταξιούχος του ΙΚΑ από το ένα τρίτο της επιδότησης του ΤΑΠ-ΟΤΕ γίνεται το ένα πέμπτο.
Αντίστοιχα συμβαίνουν και με την επιδότηση του ταμείου της ΔΕΗ(1), η οποία μένει απείραχτη όσο ήταν και το 2012, 579 εκ. μέχρι το 2016. Δηλαδή με τα σημερινά δεδομένα των περίπου 35000 συνταξιούχων, 16 χιλιάδες περίπου ευρώ ανά συνταξιούχο.
Σε μια εποχή ακραίας κρίσης, η κυβέρνηση ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ και η τρόικα δηλώνουν ότι προχωρούν σε εκλογίκευση του συστήματος δίνοντας «μάχη κατά των συντεχνιών». Στο ασφαλιστικό σύστημα, που αποτελεί το 1/3 των δαπανών της κεντρικής κυβέρνησης, πραγματοποίησε όμως, με τις οριζόντιες περικοπές που έκανε στις παροχές (χωρίς να λάβει ουσιαστικά υπόψη τι είχε ο καθένας ως τώρα πληρώσει σε ασφαλιστικές εισφορές), μια τεράστια αντιμεταρρύθμιση εις βάρος των ασφαλισμένων του ΙΚΑ. Κάτι που είναι όχι μόνο άδικο και αντιαναπτυξιακό, αλλά και ευθέως αντικοινωνικό, αν σκεφτεί κανείς ότι αφορά τους ίδιους ανθρώπους που έχουν ήδη οδηγηθεί κατά εκατοντάδες χιλιάδες στην ανεργία, όταν οι χρονίως ευνοημένοι από τα παραδοσιακά κόμματα προστατεύονται (κατά το δυνατόν), ακόμα και τώρα από την τρικομματική κυβέρνηση και την τρόικα.
Το χειρότερο όμως είναι ότι υπό το πρόσχημα της μνημονιακής ή της αντιμνημονιακής ρητορείας κανείς ουσιαστικά δεν συζητά για την ουσία των μεταρρυθμίσεων, αλλά και για τον τρόπο που -με δικαιοσύνη αλλά και με επιδίωξη της διατήρησης της κοινωνικής συνοχής- θα κατανεμηθούν τα σημερινά βάρη και τα μελλοντικά οφέλη της αναγκαστικής προσαρμογής. Υπονομεύουν έτσι η μεν κυβέρνηση τις μεταρρυθμίσεις, στις οποίες υποκριτικά ομνύει, η δε αντιπολίτευση την κοινωνική συνοχή, εν ονόματι της οποίας εκστρατεύει. Όσο για την τρόικα, αυτή κυνικά συμβιβάζει τις εκάστοτε σκοπιμότητες δανειστών και κυβερνώντων.
(1) Το θέμα του ταμείου της ΔΕΗ είναι ως γνωστόν πιο σύνθετο λόγω της εμπλοκής του με την περιουσία της ΔΕΗ, καθώς η ΔΕΗ λειτουργούσε μέχρι την ιδιωτικοποίησή της και ως ασφαλιστικό ταμείο και είχε συνεπώς και σοβαρές ασφαλιστικές υποχρεώσεις. Η σχετική αναλογιστική μελέτη όμως, όπως εξηγεί ο κατ’ εξοχήν ειδικός στα θέματα του ασφαλιστικού συστήματος καθηγητής κ. Π. Τήνιος, δεν στηρίζεται στις εισφορές (με αντίστοιχο τοκισμό τους), αλλά στις παροχές. Θεωρήθηκε δηλαδή ότι η ΔΕΗ είχε την υποχρέωση να καλύψει ό,τι χρέος θα δημιουργηθεί στο μέλλον με βάση το ύψος των συνταξιοδοτικών παροχών που είχαν θεσμοθετηθεί. Το ταμείο όμως έδινε εξωπραγματικές παροχές σε σχέση με τις εισφορές. Παροχές που είχαν εξασφαλιστεί μέσω της καταχρηστικής χρήσης της πολιτικής ισχύος. Αποτέλεσμα να έχουν ήδη πάρει οι ασφαλισμένοι της ΔΕΗ, μόνο από το 2000 και μετά, πάνω από 5 δις από τον κρατικό προϋπολογισμό, ποσό πολύ πάνω από την συνολική αξία ολόκληρης της ΔΕΗ όταν έγινε η αποκρατικοποίηση.
* Ο κ. Θόδωρος Σκυλακάκης είναι Ευρωβουλευτής, μέλος της Συμμαχίας Φιλελεύθερων και Δημοκρατών για την Ευρώπη
Πηγή:www.capital.gr
Η επιχορήγηση στο ΙΚΑ από τον κρατικό προϋπολογισμό, στα πλαίσια της τριμερούς χρηματοδότησης των ταμείων το 2012 έφτασε τα 3,7 δις ευρώ. Ήταν δηλαδή περίπου 3.700 ευρώ ανά συνταξιούχο.Από το 2013 και μέχρι το 2016, με βάση το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που ψήφισε η κυβέρνηση, η επιχορήγηση αυτή μειώνεται από τα 3,7 στα 2,2 δις ευρώ το χρόνο. Χάνουν δηλαδή οι ασφαλισμένοι του ΙΚΑ αθροιστικά στα τέσσερα επόμενα χρόνια 6 δις ευρώ, ή 6000 ευρώ ανά συνταξιούχο, αφού η ετήσια επιδότηση ανά συνταξιούχο πέφτει από τα 3,7 στα 2,2 χιλιάδες ευρώ.
Τι γίνεται όμως με τα άλλα ταμεία, τα λεγόμενα και ευγενή;
Ας πάρουμε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα. Το ταμείο του ΤΑΠ-ΟΤΕ με περίπου 46.000 συνταξιούχους έλαβε το 2012 επιχορήγηση από το κράτος 535 εκ. ευρώ. Επιδότηση από τον προϋπολογισμό 11 χιλ. ευρώ ανά συνταξιούχο. Τριπλάσια από αυτή του ΙΚΑ. Η επιδότηση αυτή με βάση το μεσοπρόθεσμο θα παραμείνει η ίδια, απείραχτη, 535 εκ. από τώρα μέχρι και το 2016. Έτσι η διαφορά στην επιδότηση που λαμβάνει ο συνταξιούχος του ΙΚΑ από το ένα τρίτο της επιδότησης του ΤΑΠ-ΟΤΕ γίνεται το ένα πέμπτο.
Αντίστοιχα συμβαίνουν και με την επιδότηση του ταμείου της ΔΕΗ(1), η οποία μένει απείραχτη όσο ήταν και το 2012, 579 εκ. μέχρι το 2016. Δηλαδή με τα σημερινά δεδομένα των περίπου 35000 συνταξιούχων, 16 χιλιάδες περίπου ευρώ ανά συνταξιούχο.
Σε μια εποχή ακραίας κρίσης, η κυβέρνηση ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ και η τρόικα δηλώνουν ότι προχωρούν σε εκλογίκευση του συστήματος δίνοντας «μάχη κατά των συντεχνιών». Στο ασφαλιστικό σύστημα, που αποτελεί το 1/3 των δαπανών της κεντρικής κυβέρνησης, πραγματοποίησε όμως, με τις οριζόντιες περικοπές που έκανε στις παροχές (χωρίς να λάβει ουσιαστικά υπόψη τι είχε ο καθένας ως τώρα πληρώσει σε ασφαλιστικές εισφορές), μια τεράστια αντιμεταρρύθμιση εις βάρος των ασφαλισμένων του ΙΚΑ. Κάτι που είναι όχι μόνο άδικο και αντιαναπτυξιακό, αλλά και ευθέως αντικοινωνικό, αν σκεφτεί κανείς ότι αφορά τους ίδιους ανθρώπους που έχουν ήδη οδηγηθεί κατά εκατοντάδες χιλιάδες στην ανεργία, όταν οι χρονίως ευνοημένοι από τα παραδοσιακά κόμματα προστατεύονται (κατά το δυνατόν), ακόμα και τώρα από την τρικομματική κυβέρνηση και την τρόικα.
Το χειρότερο όμως είναι ότι υπό το πρόσχημα της μνημονιακής ή της αντιμνημονιακής ρητορείας κανείς ουσιαστικά δεν συζητά για την ουσία των μεταρρυθμίσεων, αλλά και για τον τρόπο που -με δικαιοσύνη αλλά και με επιδίωξη της διατήρησης της κοινωνικής συνοχής- θα κατανεμηθούν τα σημερινά βάρη και τα μελλοντικά οφέλη της αναγκαστικής προσαρμογής. Υπονομεύουν έτσι η μεν κυβέρνηση τις μεταρρυθμίσεις, στις οποίες υποκριτικά ομνύει, η δε αντιπολίτευση την κοινωνική συνοχή, εν ονόματι της οποίας εκστρατεύει. Όσο για την τρόικα, αυτή κυνικά συμβιβάζει τις εκάστοτε σκοπιμότητες δανειστών και κυβερνώντων.
(1) Το θέμα του ταμείου της ΔΕΗ είναι ως γνωστόν πιο σύνθετο λόγω της εμπλοκής του με την περιουσία της ΔΕΗ, καθώς η ΔΕΗ λειτουργούσε μέχρι την ιδιωτικοποίησή της και ως ασφαλιστικό ταμείο και είχε συνεπώς και σοβαρές ασφαλιστικές υποχρεώσεις. Η σχετική αναλογιστική μελέτη όμως, όπως εξηγεί ο κατ’ εξοχήν ειδικός στα θέματα του ασφαλιστικού συστήματος καθηγητής κ. Π. Τήνιος, δεν στηρίζεται στις εισφορές (με αντίστοιχο τοκισμό τους), αλλά στις παροχές. Θεωρήθηκε δηλαδή ότι η ΔΕΗ είχε την υποχρέωση να καλύψει ό,τι χρέος θα δημιουργηθεί στο μέλλον με βάση το ύψος των συνταξιοδοτικών παροχών που είχαν θεσμοθετηθεί. Το ταμείο όμως έδινε εξωπραγματικές παροχές σε σχέση με τις εισφορές. Παροχές που είχαν εξασφαλιστεί μέσω της καταχρηστικής χρήσης της πολιτικής ισχύος. Αποτέλεσμα να έχουν ήδη πάρει οι ασφαλισμένοι της ΔΕΗ, μόνο από το 2000 και μετά, πάνω από 5 δις από τον κρατικό προϋπολογισμό, ποσό πολύ πάνω από την συνολική αξία ολόκληρης της ΔΕΗ όταν έγινε η αποκρατικοποίηση.
* Ο κ. Θόδωρος Σκυλακάκης είναι Ευρωβουλευτής, μέλος της Συμμαχίας Φιλελεύθερων και Δημοκρατών για την Ευρώπη
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα