Το κυπριακό «ΟΧΙ”, γιατί δεν θα χρεοκοπήσει η Κύπρος, κι ένα υστερόγραφο…

By itzikas 
Το «ΟΧΙ» της κυπριακής βουλής τείνει να μετατρέψει την Κύπρο από «Κούβα της Μεσογείου», όπως κάποτε λεγόταν σε «Ισλανδία της Μεσογείου». Υπό όρους δε, μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά όχι μόνο για την Κύπρο αλλά για το σύνολο της ευρωζώνης.
Τα έντρομα ελληνικά ΜΜΕ και οι παράγοντες της τρικομματικής κυβέρνησης μας εξηγούν πόσο διαφορετικά και μικρότερα είναι τα μεγέθη της κυπριακής οικονομίας από αυτά της ελληνικής και των υπολοίπων κρατών της Ευρωζώνης. Έχουν απόλυτο δίκιο. “Ξεχνούν” όμως επίσης ότι και οι διαπραγματευτικές δυνατότητες στη βάση του συστημικού κινδύνου είναι εξίσου μικρότερες από πλευράς Κύπρου.
Πάντα στη βάση κάθε διαπραγμάτευσης με την όποια χώρα ευρίσκετο ο κίνδυνος του ντόμινο από τη συστημική επίδραση της άτακτης στάσης πληρωμών ενός κράτους- μέλους του ευρώ ή της εξόδου από το ευρώ. Η διαδικασία δε των διαπραγματεύσεων ήταν πανομοιότυπη: η Γερμανία άφηνε την κρίση σε κάθε χώρα να εξελιχθεί μέχρι το μη περαιτέρω αντιμετωπίζοντάς την ως αρχικά μονοδιάστατα εθνικό ζήτημα. Έπειτα, η κάθε χώρα αναγκαζόταν έχοντας γονατίσει- ή επειδή η κυβέρνησή της διατεινόταν ότι η χώρα είχε γονατίσει- να αιτηθεί βοήθεια.

Και έπειτα με προεξάρχουσα τη Γερμανία και τους στενούς συμμάχους της ετίθεντο οι εξοντωτικοί όροι στο πλαίσιο εκβιαστικών διλημμάτων και ηθικιστικών, τιμωρητικών προτροπών. Κανείς μέχρι το όχι της κυπριακής βουλής δε διανοήθηκε να επιστρέψει το μπαλάκι στη Γερμανία ώστε να διαγνώσει την αντίδρασή της.

Είναι βέβαιο ότι η Γερμανία δε θα υποχωρήσει εύκολα. Αφενός γιατί θεωρεί ότι αν κάνει πίσω θα ανοίξει δρόμο για αντίστοιχες συμπεριφορές και από άλλα κράτη- μέλη της ΟΝΕ και αφετέρου επειδή εκτιμά ότι η Κύπρος δεν αποτελεί συστημικό κίνδυνο (λάθος τους!). Η Γερμανία θα πιέσει την κυπριακή δημοκρατία, ελπίζοντας να την κάνει εν τέλει να λυγίσει.

-Το πρόβλημα της Κύπρου και η Αριστερά…

Σήμερα λοιπόν, χάρη στο «ΟΧΙ» της κυπριακής βουλής διαμορφώνεται ένα «άνοιγμα» στο ασφυκτικό πλαίσιο που έχει επιβληθεί στην ευρωζώνη. Η πορεία είναι αμφίβολη από εδώ και πέρα και επικίνδυνη. Εδώ όμως, που ένα νέο «κυπριακό» ζήτημα διαμορφώνεται με πανευρωπαϊκές και διεθνείς επιπτώσεις και ενόσω οι δεξιές, μνημονιακές δυνάμεις της Ελλάδας είναι απολύτως έκθετες, η αριστερά καλείται να αναλάβει τον πρωτοπόρο ρόλο.
Πρώτον, θέτοντας το καθαρό πολιτικό ζήτημα σε εθνικό επίπεδο της συμπαράστασης στην κυπριακή δημοκρατία. Η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε τη λογική του «η Κύπρος βρίσκεται μακριά». Η αριστερά οφείλει να συνδέσει το κοινωνικό με το πατριωτικό ζήτημα όπως και σε άλλες φάσεις της ιστορίας της έκανε με επιτυχία.

Δεύτερον, πρέπει να αποπειραθεί να παίξει ρόλο σε μια ευρύτερη συνεννόηση. Αν μπορεί η Κύπρος, τότε μπορούν και η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία, με την τελευταία ακόμα πασχίζει να συγκροτήσει κυβέρνηση. Η συνεννόηση αυτή πρέπει να κατατείνει προς την απαίτηση πλήρους αλλαγής πολιτικής προς αναπτυξιακή και κοινωνικά δίκαιη κατεύθυνση, με κλιμάκωση της σύγκρουσης έως την έξοδο από το ευρώ. Το ευρώ δεν είναι φετίχ ούτε θέσφατο υπέρτερο της δημοκρατίας και της κοινωνικής επιβίωσης. Αυτό πρέπει να ειπωθεί πλέον καθαρά.

Τρίτον, η αριστερά πρέπει να κινητοποιήσει το λαό και να χτίσει την πίεση υπέρ της έμπρακτης αλληλεγγύης στην Κύπρο. Ο κυπριακός λαός δεν πρέπει να εγκαταλειφθεί μόνος του. Η ισχυρότερη συμπαράσταση που μπορεί να του προσφερθεί είναι να αποδειχτεί το «όχι» του όντως συστημικό. Και αυτό προϋποθέτει 2,3, πολλά «όχι» στην ευρωπαϊκή περιφέρεια. Να η νέα μεγάλη πρόκληση για την αριστερά στη χώρα μας και όχι μόνο.

-Γιατί δεν θα χρεοκοπήσει η Κύπρος…

Στους λεονταρισμούς και τσαμπουκάδες του ανελέητου και κυνικού Σόιμπλε που θέλει να τελειώσει την Κύπρο, υπάρχει ένα μυστικό για το οποίο δεν γίνεται κουβέντα στο Βερολίνο.

Και το μυστικό αυτό είναι ότι οι γερμανικές τράπεζες είναι εκτεθειμένες κατά 5,9% δισεκατομμύρια ευρώ στο κυπριακό τραπεζικό σύστημα.

Δηλαδή η Κύπρος (κράτος, ιδιώτες και επιχειρήσεις) έχουν ανοιχτά δάνεια με γερμανικές τράπεζες ύψους 5,9 δισ. και η Γερμανία είναι σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας Διεθνών Διακανονισμών, ο δεύτερος μεγάλος πιστωτής της Κύπρου μετά τη Ρωσία.

Γι’ αυτό και δεν θα αφήσουν οι Γερμανοί να καταρρεύσει οικονομικά και να πτωχεύσει η Κύπρος. Γιατί αυτόματα χάνουν τα λεφτά τους οι γερμανικές τράπεζες και αυτόματα μπαίνουν στο κόκκινο και στις αρνητικές προβλέψεις των διεθνών οίκων αξιολόγησης.

Φυσικά αυτό το λεπτό και κρίσιμο σημείο στη σύγκρουση Βρυξελλών-Λευκωσίας το γνωρίζουν όλοι, από Μέρκελ και Σόιμπλε μέχρι Πούτιν, Αναστασιάδη και Σαμαρά, αλλά δεν το αγγίζουν καθόλου γιατί η απλή και μόνο αναφορά του μπορεί να προκαλέσει τεράστια τραπεζική αναταραχή στη Γερμανία και να χαλάσει η «σούπα» που έχουν ετοιμάσει για την Κύπρο, Μέρκελ και λοιποί συγγενείς.

Λύση θα βρεθεί. Και θα είναι πολύ επώδυνη για την Κύπρο. Αλλά η μεγαλόνησος δεν θα βυθιστεί στο χάος της χρεοκοπίας, γιατί όπως λένε πολλοί τελικά είναι καλύτερο να χρωστάς, παρά να σου χρωστάνε.

Υ.Γ: Για να βάζουμε κάποια πράγματα στη θέση τους, μετά την κρίση στην Κύπρο, γιατί μ’ αυτά που διαβάζω το τριχωτό της κεφαλής μου αποχωρεί με ταχύτατους ρυθμούς:
Ο Πούτιν δεν είναι ο Άγιος Πέτρος (δεν είναι καν άγιος)

Η Ρωσία δεν είναι η ΕΣΣΔ. Το σύστημα της είναι ο καπιταλισμός και μάλιστα εκ των αγριότερων. Όσοι έχουν μείνει στη δεκαετία του ’80 ας κινήσουν σιγά- σιγά. Έχει πολύ δρόμο μέχρι το 2013.

Οι γερμανοί κυβερνώντες δεν είναι ευρωπαϊστές. Είναι ένα διαστροφικό μείγμα νεοφιλελεύθερων εθνικιστών.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση κάνει τα πάντα για να πάρουν χαμπάρι οι νότιοι ότι θα είναι η εργασιακή Κίνα των βορείων. Αλλά οι νότιοι από τον νταλγκά τους έχουν πιει πολλά ούζα και δεν το καταλαβαίνουν.

Το μαύρο χρήμα δεν υπάρχει μόνο στην Κύπρο. Υπάρχει σε όλον τον κόσμο. Το παραδοσιακότερο πλυντήριο βρίσκεται στο κέντρο της Ευρώπης.

Το κύριο βάρος για τις αδύναμες οικονομίες της Ευρώπης είναι το ίδιο το ενιαίο νόμισμα. Το ότι δεν το ομολογούν οι ίδιοι δεν σημαίνει ότι δεν συμβαίνει.

Όταν πεις “όχι” στον ισχυρό να περιμένεις με σιγουριά τον εκβιασμό. Κι όταν έρθει ο εκβιασμός πρέπει να είσαι αποφασισμένος. Αν είσαι απλώς αμήχανος το παιχνίδι έχει χαθεί.
*Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες ο Σαμαράς βρίσκεται στη ζωή (το λέω για όσους έχετε ανησυχήσει λόγω της παρατεταμένης σιωπής του)