Φύκια δολοφονιών για μεταξωτές κορδέλες υποκλοπών‏

Δημοσιεύθηκε από Παραπολιτική
Του Special Guest
Όσο γελοίο και να είναι κάποιοι προσπαθούν ακόμα να συνδέσουν υποκλοπές, Σχέδιο Ανάν, Δεκεμβριανά, πυρκαγιές, Βουκουρέστι, Βατοπέδι, Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη, με κάποιο σχέδιο που οδήγησε στην ήττα Καραμανλή το 2009 αλλά και με άλλο σχέδιο που και καλά κάποιοι ήθελαν να τον δολοφονήσουν κιόλας!
Με αυτά και άλλα ευτράπελα ασχολούνται ακόμα κάποιοι στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας.
Αλλά ας πάρουμε τα γεγονότα. Και όλα έχουν τη σημασία τους.
Απρίλιος 2004: Αντίθετα με ό,τι πιστεύουν κάποιοι αμετανόητοι...
...που τρέφονται με λωτούς, ο Καραμανλής δεν λέει «όχι» στο Σχέδιο Ανάν. Αντίθετα, μετά την παρουσία του στη τελική φάση των διαπραγματεύσεων στο Μπούργκενστοκ της Ελβετίας – παρουσία που γέμισε πολύ κόσμο με απορίες ως προς την χρησιμότητά της δεδομένου ότι εξαντλήθηκε σε ατελείωτα ρουμ σέρβις, ο Κ. Καραμανλής στήριξε το Σχέδιο Ανάν. Εδώ η δήλωσή του. Και εδώ πρωτοσέλιδα εφημερίδων για τη δήλωσή του και την συνάντηση των τότε πολιτικών αρχηγών: Απογευματινή, Έθνος, Ελ. Τύπος, Καθημερινή

Μάιος 2004: ο Καραμανλής επισκέπτεται τις ΗΠΑ, μόλις δύο μήνες από την εκλογή του. Ήταν το δεύτερο ταξίδι του στο εξωτερικό ως Πρωθυπουργός. Συναντάται με τον τότε Πρόεδρο George W. Bush. Συντηρητικός ο ένας, συντηρητικός ο άλλος, τα βρίσκουν. Το κλίμα στις εφημερίδες που στήριζαν την τότε κυβέρνηση είναι πανηγυρικό:Απογευματινή, Ελ. Τύπος, Καθημερινή, Χώρα

Μάιος 2005: ο Καραμανλής επισκέπτεται ξανά τις ΗΠΑ και έχει δεύτερη συνάντηση με τον Πρόεδρο Bush σε ένα χρόνο, κάτι πραγματικά σπάνιο για οποιοδήποτε ξένο αρχηγό. Οι σχέσεις Ελλάδας – ΗΠΑ ποτέ δεν υπήρξαν καλύτερες, το κλίμα ομολογείται από τους πάντες ότι ήταν «άριστο». Από τα πιο επίσημα χείλη ακούγεται ότι Ελλάδα και ΗΠΑ είναι πλέον “στρατηγικοί εταίροι”. Ο κεντροδεξιός τύπος δημοσιεύει ενθουσιώδη άρθρα για τη νέα εποχή των ελληνοαμερικανικών σχέσεων: «Εταιρική σχέση με την Ελλάδα θέλει ο Μπους – Άριστο το κλίμα με Καραμανλή» , «Έξω πάμε πολύ καλά – Εντυπωσίασε ο Καραμανλής στις ΗΠΑ»  

Ιούλιος 2005: το κλίμα με την Ουάσιγκτον είναι τόσο καλό που η κυβέρνηση Καραμανλή αποφασίζει μέσα στο κατακαλόκαιρο και την απευθείας αγορά από τις Η.Π.Α. 30 F-16 με δυνατότητα απόκτησης και άλλων 10.

Φεβρουάριος 2006: Στις 2 του μηνός η εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» αποκαλύπτει πληροφορίες για σκάνδαλο τηλεφωνικών υποκλοπών. Την ίδια μέρα, άρον – άρον, διοργανώνεται έκτακτη συνέντευξη τύπου του τότε Υπουργού Δημοσίας Τάξεως, Γ. Βουλγαράκη, παρουσία του τότε Κυβερνητικού Εκπροσώπου, Θ. Ρουσόπουλου και του τότε Υπουργού Δικαιοσύνης, Α. Παπαληγούρα.

Και εκεί γίνονται τα απίστευτα: αποκαλύπτεται ότι όντως υπάρχει υπόθεση υποκλοπών, οι ίδιοι υπουργοί φωτογραφίζουν εμπλοκή της αμερικανικής πρεσβείας, ότι “θύμα” (σύμφωνα με τους Υπουργούς) είναι ακόμα και ο Καραμανλής, ότι ήξερε ο Πρωθυπουργός και 5-6 άτομα ακόμη επί 11 μήνες (!), από τον Μάρτιο του 2005, ότι επέλεξαν να το κρατήσουν μυστικό, δεν ειδοποίησαν ούτε τις αρμόδιες αρχές, ούτε καν τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, και πως τα ηλεκτρονικά στοιχεία μετά από τόσους μήνες έχουν χαθεί ή και καταστράφηκαν, οπότε οι ένοχοι γλυτώνουν.

Το υποτιθέμενο “θύμα” επομένως των υποκλοπών, ο Κ. Καραμανλής, ενώ γνώριζε όπως μας είπαν την υπόθεση από το Μάρτιο του 2005, πήγε το Μάιο του 2005 στην Ουάσιγκτον για δεύτερη μέσα σε ένα χρόνο συνάντηση με τον «στρατηγικό εταίρο» του και επικεφαλής ουσιαστικά των υπηρεσιών που τoν παρακολουθούσαν, όπως μας είπαν, και λίγο αργότερα, τον Ιούλιο του ίδιου έτους, αγόρασε και καμιά 30αριά F-16. Ο δε χειρισμός στην υπόθεση των υποκλοπών, με το γεγονός να κρατιέται μυστικό επί ένα χρόνο, γλύτωσε τους πάντες από τα ενοχοποιητικά στοιχεία.

Φεβρουάριος 2006: Ο Γιώργος Παπανδρέου σε ομιλία του στη Βουλή λέει απευθυνόμενος στον Καραμανλή: «Μήπως δεν θέλατε να ανακαλυφθούν οι δράστες, αυτοί που είναι πίσω από τις υποκλοπές; Και μιλήσατε για λαϊκισμό. Όταν όμως οι υπουργοί σας έδωσαν την θεατρική παράσταση για την παρουσίαση των υποκλοπών, υπονόησαν ευθέως ότι , ευθύνη έχει μια συγκεκριμένη χώρα για τις υποκλοπές. Αυτό ήταν διότι έχετε στοιχεία; Εάν έχετε στοιχεία, θα πρέπει αυτή τη στιγμή, να ζητήσετε την αποπομπή του πρέσβη αυτής της χώρας. Εάν δεν έχετε στοιχεία, τότε εσείς κ. Καραμανλή ήσαστε λαϊκιστής, απέναντι στην ευθύνη την μεγάλη που έχετε σε αυτή την δημοκρατική χώρα. Να μην ξεχνάμε ότι, από το Γουότεργκειτ, από τότε και μετά, όσοι επικαλέστηκαν το εθνικό συμφέρον, το εθνικό συμφέρον για να καλύψουν και να δικαιολογήσουν τις ενέργειές τους, αποδείχθηκε ότι, κρύβουν αλήθειες».

Απάντηση καμία.

Φεβρουάριος 2006: Ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος δηλώνει: «Συνεπής στις αρχές και τις αξίες που παγίως πρεσβεύει, ιδίως έναντι του θεσμού του Κοινοβουλίου, η κυβέρνηση, αμέσως μετά την ολοκλήρωση της δικαστικής έρευνας και ακριβώς προκειμένου να μην παρεμβληθεί οποιοδήποτε εμπόδιο στην έρευνα αυτή, καθώς και προκειμένου να μην θιγεί η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, θα προτείνει στη Βουλή, τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για το μεγάλο αυτό θέμα… Η Εξεταστική Επιτροπή θα ερευνήσει όλες τις πτυχές του θέματος».

2007 – 2008: η κυβέρνηση της ΝΔ αρνείται δύο φορές τη σύσταση Εξεταστικής Επιτροπής για το σκάνδαλο. Η πρόφαση ήταν ότι υπήρχε δικαστική έρευνα. Τη δεύτερη φορά αρνήθηκε την Εξεταστική παρά το γεγονός ότι η δικαστική έρευνα είχε ολοκληρωθεί και η υπόθεση είχε τεθεί στο αρχείο. Η κυβέρνηση της Ν.Δ. δέχτηκε μόνο να επιληφθεί της υπόθεσης η Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής - αλλά διέκοψε τις εργασίες της Επιτροπής βίαια, μετά από ελάχιστες συνεδριάσεις και ενώ είχε αρνηθεί την κλήση ουσιωδών μαρτύρων.

Μάιος 2009: Παρασκευή βράδυ 8 Μαΐου, γύρω στις 10 μ.μ., ανακοινώνεται το με Πρωθυπουργική απόφαση κλείσιμο της Βουλής (αρχές Μαΐου!) και ο τερματισμός της Β' Συνόδου, που οδηγεί στην οριστική παραγραφή όλων των ενδεχόμενων ποινικών ευθυνών πολιτικών προσώπων για όλα τα σκάνδαλα της περιόδου 2004-2007, μεταξύ των οποίων και εκείνο των υποκλοπών.

Συμπέρασμα: Η τότε Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός επικαλέστηκαν ότι υπήρξαν θύματα των υποκλοπών. Αν τα πράγματα ήταν όντως έτσι, το λιγότερο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι στην υπόθεση αυτή, παρατηρήθηκε το πρωτοφανές φαινόμενο τα “θύματα” να μη θέλουν να μάθουν τους “θύτες” τους, να μην επιδιώκουν την τιμωρία τους και να κάνουν τα πάντα για να τους γλυτώσουν.

Το σίγουρο πραγματικό θύμα είναι η αλήθεια.

Σύντομα το Β' μέρος