Η ομιλία που κέρδισε το χειροκρότημα των Κ 75

Κυριακή πρωί και πολύ ζέστη, στο ξεκίνημα της Μεγαλοβδομάδας δεν είναι και οι καλύτερες συνθήκες για πολιτική συγκέντρωση. Κι όμως, η πολιτική «κίνηση των 75″ , που πρωτοεμφανίστηκε στο πρόσφατο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, πραγματοποίησε μια εξαιρετικά επιτυχημένη εκδήλωση σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, αποδεικνύοντας ότι ο λαός του ΠΑΣΟΚ είναι ΕΔΩ και επιζητεί την ειλικρινή και ανόθευτο πολιτικό διάλογο.
Όπως παρουσιάσαμε εδω σε προηγούμενα άρθρα υπήρξε αξιοσημείωτη η συμμετοχή εκατοντάδων μελών και φίλων του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι εξέφρασαν τον προβληματισμό τους με την παρουσία τους -ακόμα κι αν έχουν επιλέξει να απομακρυνθούν από το χώρο και δεν μετείχαν στην κίνηση. Το ζητουμενο για όλους ήταν ο πολιτικός διάλογος, ένας διάλογος που απέτυχε να γίνει προσυνεδριακά όσο και στο συνέδριο.
Η δυναμική των ανθρώπων που πλαισιώνουν την κίνηση έφερε ένα αεράκι ελπίδας ότι μέσα από γνήσιες κομματικές διαδικασίες και ζυμώσεις μπορεί το ΠΑΣΟΚ να ξαναβρεί τον βηματισμό του, στηριζόμενο στις αρχές και τις αξίες που το καθιέρωσαν και το εδραίωσαν στη συνείδηση του ελληνικού λαού.
Μια από τις ομιλίες που έκανε εντύπωση και απέσπασε θερμό χειροκρότημα, ήταν από ένα ...."αουτ-σάιντερ" .. τον νεαρο Δημοτικο Σύμβουλο του Δήμου Αλίμου, ο οποίος έμεινε εκτός ΚΠΕ για λίγους ψήφους, τον Οδυσσέα Κορακίδη, που καταφερε να δώσει παλμό και ζωντάνια στους παρεβρισκομένους:
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Δεν είναι σύνηθες για το σημερινό ΠΑΣΟΚ να μαζεύει τα πρωινά των Κυριακών εκατοντάδες μελών του και κυρίως, να τα μαζεύει για να συζητήσει μαζί τους πολιτικές.
Για κάποιους πέριξ της σημερινής ηγεσίας αυτές είναι παρασυναγωγικές μαζώξεις.
Για τα χιλιάδες μέλη του ΠΑΣΟΚ και τα εκατομμύρια πολιτών που το εμπιστεύτηκαν στο παρελθόν, αυτή η συνάντηση είναι τμήμα της ιστορίας και του DNA του.
Γίνεται σημαντική η σημερινή μας συνάντηση γιατί βρισκόμαστε σε ένα πολύ κρίσιμο σταυροδρόμι και χρέος μας είναι να περισώσουμε, ότι προλαβαίνουμε από το ιστορικότερο και μαζικότερο κίνημα των τελευταίων 50 ετών στην πατρίδα μας.
Ένα κίνημα που έχτισαν οι παππούδες και οι πατεράδες μας στο εξωτερικό,
μετανάστες από τις μετεμφυλιακές πολιτικές του Παπάγου, της ΕΡΕ και της Χούντας.
Που θέριεψε στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης γιατί εξέφρασε τις δημιουργικές δυνάμεις του τόπου,
την κοινωνία που ασφυκτιούσε έξω από τα συστήματα.
Το κίνημα της ουσιαστικής Εθνικής συμφιλίωσης, του Εθνικού Συστήματος Υγείας, του ΑΣΕΠ για την αξιοκρατία στο Δημόσιο, της Αυτοδιοίκησης, του Ευρωπαϊκού νομίσματος.
Το κίνημα του Ανδρέα Παπανδρέου, της Μελίνας, του Γεννηματά, του Πεπονή και χιλιάδων άλλων στελεχών που μας έκαναν υπερήφανους και ούτε χαρίζονται, ούτε αντιγράφονται.
Το κίνημα όμως που αρκετές φορές ξέχασε την ιστορία του, το πολιτικό του DNA, άφησε ανοιχτά τα παράθυρα να παρεισφρήσουν λαθρεπιβάτες με ιδιοτελείς σκοπούς, περιορίστηκε στη διαχείριση της εξουσίας και ο κόσμος του γύρισε την πλάτη, ακόμη και αν όταν το ψήφιζε, ίσως από ανοχή.
Σήμερα, σχεδόν 40 χρόνια μετά την ιδρυτική διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη το ΠΑΣΟΚ αγωνίζεται για την ύπαρξη του, στην κοινωνία και στη Βουλή.
Η Ελλάδα που παραλάβαμε το 2009 κουβαλώσε όλες τις παθογένειες και τα προβλήματα από συστάσεως νεοΕλληνικού κράτους για αυτό και δεν ήταν η πρώτη φορά που βρεθήκαμε στα πρόθυρα πτώχευσης.
Όμως ήταν η πρώτη ίσως κρίση που αναδείκνυε ταυτόχρονα όλα τα προβλήματα μας. Προβλήματα δανεισμού και μετέπειτα οικονομικά, προβλήματα οργάνωσης και λειτουργίας κράτους και κοινωνίας, προβλήματα πολιτικού συστήματος και κοινωνίας.
Στον αντίποδα όλοι οι εμπλεκόμενοι στο πρόβλημα, δηλαδή δανειστές και εταίροι στην Ε.Ε, πολιτικό σύστημα και κοινωνία αδυνατούσαν ή αρνούνταν να δουν το βάθος του προβλήματος.
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον το ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος ο Παπανδρέου αναζήτησαν λύση εντός ενός Ευρωπαϊκού πλαισίου.
Ήταν τότε που οι Σύμμαχοι του κου Σαμαρά στην Ευρώπη μας έστελναν στο ΔΝΤ.
Και οι σύμμαχοι του Κου Τσίπρα καταψήφιζαν στα Εθνικά τους κοινοβούλια την δανειοδότηση της Ελλάδας.
Ήταν τότε που ο Γιώργος Παπανδρέου έλεγε τα αυτονόητα για να δικαιωθεί σήμερα.
Πρώτον, ότι χρειαζόταν μια Ευρωπαϊκή συνολική λύση. Ένα ενιαίο οικονομικό πλαίσιο που θα στηρίζει το ισχυρότερο νόμισμα του κόσμου, ένα ενιαίο πλαίσιο απέναντι στη φοροδιαφυγή και τους φορολογικούς παραδείσους, έναν ενιαία φόρο στις τράπεζες που θα αναχρηματοδοτούσε τα Ελλείμματα τους. Τότε ήταν σχεδόν μόνος του, σήμερα πλέον το έχουν καταλάβει οι περισσότεροι από την Αμερική μέχρι την Ευρώπη.
Έλεγε επίσης πως χρειάζεται άμεσα μια εσωτερική αναδιάταξη κράτους, κοινωνίας, θεσμών. Με αλλαγές παντού.
Το επιχείρησε με μια νέα σχέση μεταξύ κράτους και πολίτη για να επέλθει ουσιαστική αξιοκρατία και σεβασμός στις μεταξύ τους σχέσεις. Το επιχείρησε με το δεύτερο μόλις νομοθέτημα του, που ήταν η κατάργηση της συνέντευξης στον ΑΣΕΠ και η υπαγωγή όλων των προσλήψεων ακόμη και της Βουλής στον ΑΣΕΠ. Το επιχείρησε με την κατάργηση των stage, του επίσημου ρουσφετιού δλδ. Τότε που Νέα Δημοκρατία και ΣΥΡΙΖΑ δήλωναν παραστάτες στους stager.
Το επιχείρησε με το πρόγραμμα διαύγεια και το open gov, τότε που ακόμη και Βουλευτές μας γέλαγαν με τα καμώματα του «Αμερικανοτραφούς», όπως έλεγαν.
Το επιχείρησε στην ανασυγκρότηση του κράτους με τις συγχωνεύσεις δεκάδων οργανισμών παραγωγής παραγόντων και ρουσφετιών όπως για παράδειγμα η αγρογή.
Με τον Καλλικράτη στην Αυτοδιοίκηση που κατήργησε χιλιάδες μικρά και μεγάλα τσιφλίκια φέρνοντας παράλληλα νέους θεσμούς όπως οι επιτροπές διαβούλευσης, ο συμπαραστάτης δημότη και επιχείρησης, η διαφάνεια και οι πολλαπλοί έλεγχοι. Ήταν τότε που το Αυτοδιοικητικό κίνημα στη χώρα μας αμφιταλαντεύτηκε αλλά προς τιμήν του ένα μεγάλο του τμήμα στήριξε αυτή τη μεταρρύθμιση.
Το επιχείρησε όμως μέσα σε ένα ασφυκτικό οικονομικό μανδύα που ήθελε αποτελέσματα άμεσα και για αυτό με αιματηρές περικοπές κατάφερε σχεδόν να μηδενίσει ένα έλλειμμα 17%.
Με τους Ευρωπαίους συμμάχους να απαιτούν την Ελλάδα σε ρόλο Ιφιγένειας,
Με τον Τσίπρα και τον Καμένο να μιλούν για προδότες, Πινοσέτ, Τσολάκογλου και Γουδί,
Με τη Νέα Δημοκρατία να τάζει άλλους δρόμους και αναρίθμητα Ζάπια,
Με τους εθνικούς προμηθευτές, κατασκευαστές και καναλάρχες να υμνούν την πλατεία για να γυρίσουμε στη Δραχμή που θα ξεπλήρωνε τις αμαρτίες τους.
Όλα αυτά τα είδαμε πως εξελίχτηκαν. Το ΠΑΣΟΚ θυσιάστηκε για να σταθεί όρθια η Ελλάδα, η κοινωνία φανατισμένη και ανενημέρωτη έβγαλε τις δυνάμεις της ανευθυνότητας κυρίαρχες στη Βουλή, οι αδικημένοι καναλάρχες πήραν ξανά τα θαλασσοδάνεια τους επί τρικομματικής.
Ταυτόχρονα όμως όλως περιέργως οι μαγικές λύσεις, των Ρώσων, των κινέζων, των πετρελαίων της Βενεζουέλας κατάρρευσαν μέσα σε μια βδομάδα στην Κύπρο και στον υπόλοιπο Ευρωπαϊκό νότο.
Πριν απ’ αυτά είχε καταρρεύσει το ΠΑΣΟΚ.
Για τα αντικειμενικά λάθη του και τις υπερβολές,
για τις πραγματικά πολύ δύσκολες συνθήκες για τη χώρα,
για την επιλογή να μην υπερασπιστεί την πολιτική του διορθώνοντας τα λάθη του,
για τα ιδιοτελή παιχνίδια ορισμένων που ανακάλυψαν τις παρασυναγωγές το 2013.
Συντρόφισσες και σύντροφοι θα ήταν πολύ εύκολο και πολύ βολικό να επαναλάβομε τα λάθη του παρελθόντος. Ο βασιλιάς είναι γυμνός.
Αλλά το μέλημα μας αυτή τη στιγμή τη στιγμή είναι πως θα παραμείνει η παράταξη όρθια.
Οι θέσεις μας είναι ακόμη ισχυρές στην κοινωνία. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει κυβερνώσα παράταξη. Έχει κολλήσει μεταξύ 17-27%. Περίπου ένα άλλο αντίστοιχο τμήμα των πολιτών είναι μεταξύ ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και αναμονής.
Ταυτόχρονα οι κοινωνικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ ακόμη και σήμερα με σχήματα λιγότερο η περισσότερο κοντά στο ΠΑΣΟΚ είναι πολύ ισχυρές στην κοινωνία.
Πρωτιά στην Αυτοδιοίκηση,
πρωτιά ακόμη και σήμερα της ΠΑΣΚΕ στο συνδικαλιστικό,
δεύτερη θέση της ΠΑΣΠ στις πρόσφατες εκλογές.
Οι πολίτες δλδ στηρίζουν ουσιαστικά θέσεις και οργανώσεις κοντά στο ΠΑΣΟΚ σε επίπεδο βάσης απέχουν ή στηρίζουν άλλα κόμματα όμως σε κεντρικό επίπεδο.
Τώρα λοιπόν που οι βασικές μας θέσεις για την οικονομία και τη χώρα έχουν επιβεβαιωθεί πρέπει να υπερβούμε την κρίση προσώπων, στρατηγικής και συνολικών επιμέρους θέσεων για να ξαναβρούμε το δρόμο μας.
Και εδώ έρχεται ο ρόλος της κίνησης μας.
Η βασική μας στρατηγική που ήταν ξεκάθαρες επιλογές για τις κοινωνικές τάξεις που εκπροσωπούμε, κοινοβουλευτική στήριξη αλλά όχι συμμετοχή στην καθημερινή διαχείριση της Κυβέρνησης,
τήρηση της συμφωνίας των τριών κομμάτων,
δική μας ατζέντα και αναδιάταξη του κόμματος
έχει δικαιωθεί από τις εξελίξεις.
Οφείλουμε να παραδεχτούμε πως στη βασική μας θέση που ήταν η μη συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ στην Κυβέρνηση δικαιώθηκε από τις εξελίξεις. Δυστυχώς αποτύχαμε να την επιβάλουμε στο συνέδριο και πρέπει να είμαστε ειλικρινείς.
Όμως όπως διαπιστώνουμε όλοι πλέον ο πρόεδρος,
παρ’ ότι πέρασε ότι ήθελε από το συνέδριο αφού ήταν γνωστό άλλωστε για την αξιοπιστία του,
αφού άφηνε διαρροές έκτοτε για θέση αντιπροέδρου στον ίδιο στην Κυβέρνηση,
αναγκάστηκε μετά να τα πάρει όλα πίσω και κυρίως τη δική του συμμετοχή, γιατί μάλλον διαπίστωσε ότι δεν είναι η βασική αγωνία αυτή τη στιγμή ούτε των πολιτών ούτε των μελών μας.
Εξ αυτού και μόνο νομίζω δικαιούμαστε να λέμε ότι ήμασταν ο μόνος χώρος που έβαλε ξεκάθαρα το ζήτημα της συμμετοχής, μαζί με το ζήτημα των κοινωνικών πολιτικών στο οποίο τελευταία βλέπουμε μια ευχάριστη επιμονή και της ηγεσίας, σε αντίθεση με όσους μετρούσαν κουκιά και πίστευαν πως αρκεί ένας 35άρης σε ρόλο γλάστρας για να αλλάξει το μέλλον του κινήματος.
Θέλω να πω κλείνοντας πως στην κρίση προσώπων, στρατηγικής, συμμαχιών, οργάνωσης και δουλείας δεν υπάρχουν μαγικές ούτε θολές λύσεις. Ο ρόλος της κίνησης μας πρέπει να είναι ακριβώς αυτός, να συμβάλει στην εύρεση λύσεων στα παραπάνω.
Γιατί δεν χαρίζουμε το ΠΑΣΟΚ ούτε τον κόσμο του σε κανέναν Σαμαρά και σε κανέναν Τσίπρα.
Και αυτό συντρόφισσες και σύντροφοι δεν μπορεί να γίνει ούτε με δελτία τύπου και ανακοινώσεις ούτε με tea party.
Χρειάζεται να γυρίσουμε κάθε γωνιά της πατρίδας μας, να μιλήσουμε με κάθε σύντροφο, να αναζητήσουμε κάθε πιθανή συνεργασία με τους ομοϊδεάτες μας σε Ευρωπαϊκό επίπεδο και κυρίως να δράσουμε.
Να πάρουμε πρωτοβουλίες θέτοντας ζητήματα, στόχους, προτάσεις. Ξέρουμε πως έχουμε το δίκιο με το μέρος μας, έχουμε όμως και την υποχρέωση να το συνδέσουμε με τον συμπολίτη μας που περνά δύσκολα για να το μετατρέψουμε ξανά σε πλειοψηφικό ρεύμα και σε Κυβερνητική λύση.
Για αυτό σας παρακαλώ, σήμερα εκτός από σκέψεις και θέσεις να ακούσουμε και συγκεκριμένες προτάσεις για δράσεις. Εγώ καταθέτω δύο.
Έχουμε τους Ευρωβουλευτές μας, αυτούς που η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ τους έκρινε λιγότερο αναγκαίους από τον οποιοδήποτε φοιτητοπατέρα, να τους αξιοποιήσουμε, να συνεργαστούμε μαζί τους εν’ όψη Ευρωεκλογών να βρούμε από κοινού λύσεις και προτάσεις και να κινητοποιήσουμε δυνάμεις εντός και εκτός πατρίδας.
Να κάνουμε το ίδιο στην Αυτοδιοίκηση, έχουμε εκατοντάδες εξαιρετικά στελέχη. Χωρίς να καπελώσουμε κανένα, χωρίς να βάλουμε καμιά ταμπέλα. Μπορούμε άμεσα να οργανώσουμε κάποιες συζητήσεις σε επίπεδο στρογγυλών τραπεζιών να συμμετέχετε και να συμμετέχουμε όσοι σύντροφοι του επιθυμούν.
Κλείνοντας θέλω να σας απευθύνω έκκληση. Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορούμε να το χαρίσουμε σε κανένα, έδωσε πολλά σε πάρα πολλούς, τώρα έχουμε εμείς χρέος να αγωνιστούμε να ξαναβρεί τον δρόμο του.
Σας ευχαριστώ

Αναρτήθηκε από pame mprosta