Τους είδα όταν ωρύονταν για την προδοσία του Παπανδρέου και την ταπείνωση από την Μερκελ και τον Σοιμπλέ. Τους άκουσα να δηλώνουν κάθετα πως δεν συνηγορούσαν στο λάθος. Μετά όμως έγιναν Κυβέρνηση και ίσως έτσι να εξηγείται το πως ξεφούσκωσαν

Τους θυμάμαι που γέμιζαν τις πλατείες των αγανακτισμένων. Τους είδα όταν ωρύονταν για την προδοσία του Παπανδρέου και την ταπείνωση από την Μερκελ και τον Σοιμπλέ. Τους άκουσα να δηλώνουν κάθετα πως δεν συνηγορούσαν στο λάθος.
Μετά όμως έγιναν Κυβέρνηση και ίσως έτσι να εξηγείται το πως ξεφούσκωσαν οι πλατείες.
Δούλευαν για το μνημονιο κι αυτοί άθελα τους καθώς φάνηκε.
Στήθηκε έκτοτε και συντηρείται ένας άγριος καυγάς με τον ΣΥΡΙΖΑ για να χωρίσουν οι κόσμοι της δεξιάς και της αριστεράς που συναντήθηκαν το καλοκαίρι του 2011. Διότι ήταν πράγματι φοβερό αυτό που είχε συμβεί εκείνο το καλοκαίρι
Σήμερα ο Δεξιός κρύβει την λογική και την ψυχή του που είναι αντιμνημονιακή πίσω από ένα μεγάλο Αντι-ΣΥΡΙΖΑ.
Όσοι δεν αντέχουν αυτό το προσωπείο κάνουν το βήμα και πάνε στους ΑΝΕΛ και στην Νεα ΜΕΡΑ.
Οι λιγότερο ψαγμένοι ή περισσότερο μπερδεμένοι καταλήγουν στην Χρυσή αυγή που υποστηρίζει ανοικτά τον Γερμανικό εθνικισμό.
Όμως ένα μεγάλο ΑντιΣΥΡΙΖΑ πέπλο έχει απλωθεί ορίζοντα και μπλοκάρει την δημιουργική σκέψη σε αυτό τον χώρο. Ξεκινώντας Από τις παρυφές της παραδοσιακής Ακροδεξιάς των στελεχών του ΛΑΟΣ, το αντιΣΥΡΙΖΑ καπακώνει το κόσμο των νεοφιλελεύθερων και καταλήγει στην Δεξιά του ΠΑΣΟΚ.
Και ενώ, κάτω από αυτό το πέπλο περνά το μνημονιο, η υποτέλεια, δημοσιονομικά τέρατα και εθνική καταστροφή, στην επιφάνεια επικοινωνιολόγοι έχουν στήσει πόλεμο ώστε να διαιρούν και να περιχαρακώνουν τον λαό.
Σε αυτό το απλό σχήμα το ερώτημα είναι εκεί και είναι αμείλικτο
Πως τόσοι πολλοί φίλοι της ΝΔ έγιναν μνημονιακοί όπως ήταν ο ΓΑΠ και το ΠΑΣΟΚ που πολέμησαν; Τι περιμένουν;
Για πόσο καιρό το πέπλο ΑντιΣΥΡΙΖΑ θα τους αφήνει αδρανείς στην καταστροφή της χώρας;