Επιδοτούμενα σεμινάρια της «αρπαχτής»

Τα 80.000 ευρώ των ευρωπαϊκών κονδυλίων αντί να χρησιμοποιηθούν για την ουσιαστική εκπαίδευση των εργαζομένων κατέληξαν στις τσέπες των επιτηδείων.
Της Λίνας Γιάνναρου
Αυτό το ρεπορτάζ δεν έχει στοιχεία. Τα ονόματα και οι φορείς που εμπλέκονται βρίσκονται φυσικά στη διάθεση της «Κ», ωστόσο η δημοσιοποίησή τους θα δημιουργούσε σημαντικό πρόβλημα σε λάθος ανθρώπους. Εξάλλου, στην ιστορία κατασπατάλησης κοινοτικών χρημάτων που θα διηγηθούμε, οι λεπτομέρειες δεν έχουν ενδιαφέρον – περισσότερο είναι δηλωτική της αντίληψης «όσα αρπάξουμε» που φαίνεται ότι, παρά τα όσα έχουν συμβεί, δεν έχει εγκαταλειφθεί.
Τα πάντα στον σημερινό κόσμο κινούνται μέσα από τις οθόνες των υπολογιστών. Η συνεχής εκπαίδευση στις τεχνολογίες, που εξελίσσονται με καταιγιστικό ρυθμό, είναι παραπάνω από απαραίτητη. Για ορισμένους, όμως, στην Ελλάδα, αυτή η ανάγκη αποτελεί απλώς μια ευκαιρία παράνομου πλουτισμού. Η κρίση δεν τους έμαθε τίποτα.
Η πρόσκληση-προκήρυξη είχε φτάσει στο μέιλ του Γ.Χ. πριν από περίπου δύο χρόνια. Ο επαγγελματικός σύλλογος της περιφέρειας, στον οποίο ανήκε, συνδιοργάνωνε ένα επιδοτούμενο επιμορφωτικό σεμινάριο για την κατάρτιση των εργαζομένων στις νέες τεχνολογίες. Οι ενδιαφερόμενοι καλούνταν να δηλώσουν συμμετοχή σε συνεργαζόμενο με τον επαγγελματικό φορέα ΚΕΚ. Μολονότι από την αρχή καχύποπτος, ο Γ.Χ. εκδήλωσε αμέσως ενδιαφέρον. Τα 800 ευρώ που θα έπαιρναν οι συμμετέχοντες δεν είναι αμελητέο ποσό στις μέρες μας – εξάλλου οι γνώσεις του στα νέα μέσα ήθελαν ξεσκόνισμα.

Ακολούθησε μεγάλη περίοδος αναμονής. Οι αλλεπάλληλες κρούσεις του στον επαγγελματικό του φορέα είχαν πάντα την ίδια απάντηση: «Περιμένουμε να απεγκλωβιστούν τα κονδύλια». Τελικά, πριν από λίγο καιρό, ειδοποιήθηκε για την έναρξη του προγράμματος.

Το μάθημα θα γινόταν σε ένα από τα μεγαλύτερα ΚΕΚ της πόλης. Ολες οι αίθουσες ήταν εξοπλισμένες με κομπιούτερ τελευταίας τεχνολογίας. Καθώς καθόταν στη θέση του -μαθητής πάλι στα 40- την πρώτη ημέρα του προγράμματος, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι τα κομπιούτερ αυτά δεν θα άνοιγαν ποτέ.

Η πρώτη ημέρα κύλησε ομαλά, ο δάσκαλος -καθηγητής σε ΙΕΚφαινόταν κατηρτισμένος και όλα έδειχναν ότι ίσως και κάτι να έβγαινε από αυτή την εμπειρία. Ωστόσο, η εντύπωση αυτή δεν κράτησε πολύ. Το πρώτο που τον ανησύχησε ήταν ότι παρατήρησε στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα το όνομά του κάτω από ημέρες που δεν είχε παρακολουθήσει μάθημα. Οταν ρώτησε το γιατί, ενημερώθηκε ότι δεν πρέπει να ανησυχεί, «απλώς επειδή άργησαν να εκταμιευθούν τα χρήματα, έχουμε συμπτύξει το πρόγραμμα για να γίνουν νωρίτερα οι πληρωμές». Επίσης, καθημερινά, στο βιβλίο σημειωνόταν ότι οι συμμετέχοντες έχουν παρακολουθήσει περισσότερες ώρες.

Τις επόμενες ημέρες, οι μαθητές αραίωναν. Από 25 άτομα στην αρχή, κατέληξαν να συγκεντρώνονται βία 10. Οσο για το μάθημα, σκέτος χαβαλές. Τη μία η συζήτηση περιστρεφόταν γύρω από την πολιτική κατάσταση, την άλλη οι «μαθητές» αντάλλασσαν επαγγελματικές εμπειρίες της κρίσης. Τα νέα μέσα πάντως παρέμεναν ανεξερεύνητο έδαφος.

Το διάλειμμα κρατούσε πάνω από μισή ώρα, ενώ σε πάνω από δύο περιπτώσεις, αφέθηκε να εννοηθεί ότι δεν χρειάζεται να ξαναμπούν στην αίθουσα. «Ωραία μέρα για καφέ», τους είπε ο δάσκαλος συνωμοτικά. «Κι αν γίνει έλεγχος;», ρωτούσαν οι πιο αφελείς. «Γιατί, πότε γίνεται έλεγχος απογεύματα στο Δημόσιο;», ήρθε αποστομωτική η απάντηση.

Ο Γ.Χ. πάντως, σε κάποιες πιο χαλαρές στιγμές στην αίθουσα ή τους διαδρόμους, έμαθε και μερικά πράγματα της πιάτσας. Μάθημα νούμερο ένα: «Αν κόβεις όλες τις αποδείξεις, είσαι κορόιδο». Εκεί κατέληγε η συζήτηση μεταξύ των συμμαθητών. Μάθημα νούμερο δύο: Πώς καταλαβαίνεις εάν ο εφοριακός που ήρθε για έλεγχο χρηματίζεται. Επιγραμματικά, βάζεις μερικά χρήματα στο βιβλίο. Αν ο ελεγκτής φύγει και τα χρήματα λείπουν, σημαίνει ότι λαδώνεται. Αν σου πει κάτι ξέχασες εδώ, σημαίνει ότι δεν χρηματίζεται. Αν τα πάρει και σου πει «έχουμε κάποια θεματάκια ακόμα», σημαίνει ότι θέλει κι άλλα.

Η προκήρυξη του προγράμματος προέβλεπε επίσης την εκπόνηση εξατομικευμένης μελέτης από ειδικό σύμβουλο για κάθε έναν από τους συμμετέχοντες. Θα περιελάμβανε, υποτίθεται, συμβουλές για τις επιχειρηματικές τους κινήσεις ύστερα από συνεργασία του συμβούλου με την κάθε επιχείρηση. Αυτή η συνεργασία δεν υπήρξε ποτέ, το μόνο που έκανε ο Γ.Χ. ήταν να συμπληρώσει ένα ερωτηματολόγιο σχετικά με τη δραστηριότητά του. Εχει την αίσθηση ότι αυτή θα είναι η μοναδική πηγή στοιχείων για τη σύνταξη της μελέτης.

Η δουλειά πάντως έγινε. Η επιδότηση για κάθε καταρτιζόμενο ξεπερνά τις 3.000 ευρώ, που μοιράζονταν μεταξύ των συμμετεχόντων, του ΚΕΚ και του συμβούλου. Για το συγκεκριμένο τμήμα, ξοδεύθηκαν χοντρικά 80.000 ευρώ. Αγνωστο πόσα φαγώθηκαν σε άλλα ΚΕΚ όπου «έτρεξε» το ίδιο πρόγραμμα.