ΝΑ ΤΙ ΧΡΩΣΤΑΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ. Του Δημήτρη Α. Δριμή εκπαιδευτικού, τ. δημάρχου Αετού

Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΧΡΩΣΤΑΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

του Δημήτρη Α. Δριμή εκπαιδευτικού,
τ. δημάρχου Αετού
Οι οφειλές της Γερμανίας προς τη χώρα μας γεννήθηκαν στη διάρκεια του 2ου παγκόσμιου πολέμου. Το θέμα «κοιμότανε» για πολλά χρόνια. Αναδείχθηκε μετά το 1996, κυρίως, από το Εθνικό Συμβούλιο διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και από το Δίκτυο μαρτυρικών πόλεων και χωριών της Ελλάδας. Οι Γερμανικές κυβερνήσεις με απαράδεκτα προσχήματα (παραίτηση δήθεν του Κ. Καραμανλή το 1958, παραγραφή αξιώσεων λόγω χρόνου, αν και η συμφωνία του Λονδίνου το 1953 προέβλεπε την αναστολή των αξιώσεων μέχρι την ενοποίηση των δύο Γερμανιών …) αρνούνται μέχρι σήμερα την επίλυσή του. Οι κυβερνήσεις μας περιορίζονταν όλα αυτά τα χρόνια στο να συντηρούν τις Ελληνικές απαιτήσεις και όχι να τις διεκδικούν. Η Ελλάδα είναι η μοναδική ευρωπαϊκή χώρα που δεν έχει αποζημιωθεί από τη Γερμανία. Αξίζει να σημειωθεί πως τόσο η Βουλγαρία όσο και η Ιταλία ανταποκρίθηκαν στις οφειλές τους προς τη χώρα μας.
Οι οφειλές της Γερμανίας αφορούν σε τέσσερις κατηγορίες.
1. Επανορθώσεις δημοσίων αγαθών. Οι επανορθώσεις για τις καταστροφές στις υποδομές της χώρας κατά τη διάρκεια της κατοχής είναι ύψους 7,1 δισεκ. δολαρίων αγοραστικής αξίας 1938. Αυτές, σύμφωνα με επίσημο έγγραφο της Τράπεζας της Ελλάδας, υπολογίζονται σήμερα στο ποσό των 108,43 δισεκ. ευρώ, χωρίς τους νόμιμους τόκους.
2. Κατοχικό δάνειο. Το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο είναι ύψους 3,5 δισεκ. δολαρίων αγοραστικής αξίας 1938. Συνήφθη το 1942 και ανέρχεται σήμερα σε περίπου 54 δισεκ. ευρώ, χωρίς τους νόμιμους τόκους. Το δυσβάσταχτο αυτό δάνειο είχε ως αποτέλεσμα τη γενικευμένη πείνα και τους εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς απ’ αυτήν. Αξίζει εδώ να τονίσουμε πως η Γερμανία έχει ήδη εξοφλήσει τα αναγκαστικά δάνεια που είχε συνάψει με τη Γιουγκοσλαβία και την Πολωνία.
3. Αποζημιώσεις των θυμάτων και των συγγενών τους. Οι αποζημιώσεις των θυμάτων και των συγγενών των θυμάτων, τουλάχιστον των 100 ολοκαυτωμάτων, δεν έχουν ακόμα αποδοθεί, όταν σε άλλες περιπτώσεις, όπως στην περίπτωση του Ισραήλ αποδόθηκαν στο ακέραιο. Τέτοια περίπτωση είναι και ο μαρτυρικός Αετός. Είναι και τα θύματα του Διστόμου, που η αποζημίωσή τους ανέρχεται σήμερα περίπου στο ποσό των 60 εκατομμυρίων ευρώ, σύμφωνα με απόφαση της ολομέλειας του Αρείου Πάγου (11/2000), που αναίρεσε ο τότε Υπουργός Δικαιοσύνης, αλλά επικύρωσε η απόφαση του αντίστοιχου Αρείου Πάγου (Corte Suprema di Cassαzione) της Ιταλίας τον Οκτώβριο του 2008. Ύστερα από προσφυγή της Γερμανίας, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, στις 3.2.2012, αποφάνθηκε υπέρ της ετεροδικίας της Γερμανίας. Αυτό σημαίνει ότι και οι διεκδικήσεις των θυμάτων και των συγγενών των θυμάτων αποτελούν πλέον διακρατική υπόθεση.
4. Αρχαιολογικοί θησαυροί. Οι πολιτιστικοί θησαυροί που κλάπηκαν από τα μουσεία, τους αρχαιολογικούς χώρους και από παράνομες ανασκαφές, είναι καταγεγραμμένοι και δεν έχουν επιστραφεί ως όφειλαν. Είναι πάνω από 8.500 τα αρχαία αντικείμενα που μεταφέρθηκαν στη Γερμανία.
Την τελευταία περίοδο, με πρωτοβουλίες κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχει κινητικότητα γύρω από το θέμα των οφειλών. Το ελληνικό κοινοβούλιο, ύστερα από σχετική επερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ, αποφάσισε, Απρίλιος 2013, τη συγκρότηση διακομματικής επιτροπής για το θέμα και ανέλαβαν αρμόδια θεσμικά όργανα τον οικονομικό προσδιορισμό των απαιτήσεων και τη νομική τους θωράκιση. Η διακομματική αυτή επιτροπή, όμως, δεν έχει ακόμα συσταθεί.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ. Τσίπρας παρουσιάζοντας το θέμα το χαρακτήρισε «ως μείζονος σημασίας εθνικό θέμα που δεν διεκδίκησαν και δεν έθεσαν οι κυβερνήσεις», τόνισε ότι «είμαστε υπόλογοι απέναντι στον ελληνικό λαό, στην γενιά της εθνικής αντίστασης και στις μελλοντικές γενεές» και επεσήμανε πως το θέμα συζητείται σε μια στιγμή που στη χώρα επικρατούν συνθήκες «ενός νέου, κοινωνικού αυτή την φορά, ολοκαυτώματος».
Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών κ. Σόιμπλε στην πρόσφατη επίσκεψή του, 18-7-2013, στη χώρα μας άφησε ανοιχτό το θέμα του κατοχικού δανείου ενώ απέκλεισε το ζήτημα των γερμανικών επανορθώσεων.
Την ίδια ώρα που ο Πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς υποδέχονταν το Γερμανό υπουργό οικονομικών, Β. Σόιμπλε, στο Μέγαρο Μαξίμου, ο Αλ. Τσίπρας και ο Μ. Γλέζος αναδείκνυαν, κατά την επίσκεψή τους στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, το ανεκπλήρωτο ιστορικό χρέος των Γερμανικών οφειλών. Ο Αλ. Τσίπρας δήλωσε ότι δεν γίνεται να αναγνωρίζουμε μόνο το Δημόσιο χρέος σε τράπεζες και funds και την ίδια στιγμή να μην διεκδικούμε το χρέος τρίτων προς την Ελλάδα και τον Ελληνικό λαό. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θύμισε οτι ήταν ο πρώτος Υπουργός Εξωτερικών που έθεσε, με ρηματική διακοίνωση το Νοέμβριο του 1995, το θέμα των οφειλών στη γερμανική κυβέρνηση.
Η μεταπολεμική διεθνής κατάσταση, η εξάρτηση, η αδυναμία αλλά και η άρνηση των μετεμφυλιακών κυβερνήσεων να αξιοποιήσουν την κατοχική εμπειρία συνετέλεσαν στο να μην προβληθεί η τεράστια συμβολή της χώρας μας στον διεθνή αντιφασιστικό αγώνα. Είχαν ως αποτέλεσμα να μην διεκδικηθούν οι υποχρεώσεις έναντι της χώρας μας από αυτούς που την κατάστρεψαν. Καταστροφές που γέννησαν ανάγκες δανεισμού μετά τον πόλεμο. Αξίζει να σημειωθεί πως το κόστος κατοχής, χωρίς να υπολογίζεται το κατοχικό δάνειο, αντιστοιχούσε στο 113,7% του ΑΕΠ της χώρας μας ενώ στην Ολλανδία το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 18% του ΑΕΠ..
Ο Ελληνικός λαός υποφέρει εκ νέου σήμερα από τους δανειστές του. Ο κοινωνικός ιστός διαλύεται, η χώρα εκποιείται, τα Ελληνόπουλα ξενιτεύονται. Ένας έντιμος συμψηφισμός, για παράδειγμα του κατοχικού δανείου, θα ελαχιστοποιούσε ή και θα μηδένιζε το ελληνικό χρέος. Μια εθνική κυβέρνηση οφείλει να ανταποκριθεί στο ιστορικό της χρέος, να προτάξει και να διεκδικήσει τα δίκαια του λαού μας. Να κινηθεί με όρους ρεαλισμού και όχι ραγιαδισμού.