Η ζωή δίκασε. Οι δικαστές;

Γράφει ο Κώστας Βαξεβάνης
Πριν από έναν ακριβώς χρόνο, καμιά πενηνταριά αστυνομικοί της Κρατικής Ασφάλειας με συνέλαβαν για τη δημοσιοποίηση της λίστας Λαγκάρντ. Σήμερα, παρακολουθώ τους ίδιους αστυνομικούς να προσπαθούν να συγκεντρώσουν στοιχεία για την εγκληματική ομάδα που λέγεται Χρυσή Αυγή. Πριν από ένα χρόνο Παπακωνσταντίνου και Βενιζέλος, ισχυρίζονταν πως η λίστα Λαγκάρντ την οποία παρέλαβαν, ήταν ένα ανεπίσημο ντοκουμέντο με βάση το οποίο δεν μπορούσαν να γίνουν έρευνες και άρα εγώ δεν ήμουν τίποτα άλλο από ένα δημοσιογράφο που έριξε στην αρένα προσωπικά δεδομένα ανθρώπων.
Σήμερα, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου μπορεί να οδηγηθεί προς το Ειδικό Δικαστήριο γιατί απέκρυψε τη λίστα. Ο Βενιζέλος δεν έχει την ίδια ατυχία γιατί ο Αντώνης Σαμαράς και η κυβέρνησή του δεν θα υπήρχαν αν δεν υπήρχε ο Βενιζέλος και η σχέση τους δεν απαιτούσε όχι τόσο ειλικρίνεια όσο ανταλλάγματα.
Ακόμη και με την προσπάθεια που έγινε στην Προανακριτική της Βουλής να συγκαλυφθούν τα πράγματα, κάποια βγήκαν στην επιφάνεια. Εν ολίγοις, η ζωή έχει αποκαλύψει και έχει κρίνει είτε το ήθελαν, είτε όχι. Έκρυψαν τη λίστα και εμείς την αποκαλύψαμε, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα όλο το σύστημα της διαπλοκής που ήταν κρυμμένο. Πολιτικοί, επιχειρηματίες, εκδότες και βέβαια, οι κρυφές offshore τους.
Στις 8 Οκτωβρίου, καλείται να κρίνει και το δικαστήριο για δεύτερη φορά, μετά από έφεση που άσκησε η Εισαγγελία, ύστερα από την αθώωσή μου. Δεν ξέρω αν αυτοί οι δικαστές θα κρίνουν διαφορετικά από τη ζωή. Αν δηλαδή, παρότι έχει αποδειχθεί πως αποκαλύψαμε ό,τι οι άλλοι παρανόμως ήθελαν να κρύψουν, αυτό σημαίνει ενοχή και όχι δημοσιογραφική λειτουργία. Δεν ξέρω αν αυτοί οι δικαστές που αμήχανοι είδαν πριν μερικές μέρες τις δικογραφίες για τη Χρυσή Αυγή στα χέρια τους, μετά την εγκληματική απάθεια χρόνων των Διωκτικών Αρχών και της κυβέρνησης, θα μπορέσουν να κάνουν το λογικό άλμα και να πουν πως σε αυτή την Ελλάδα της διαφθοράς και της εξωθεσμικής λειτουργίας, ένοχοι δεν είναι όσοι κρύβουν, αλλά οι δημοσιογράφοι που κάνουν τη δουλειά τους.

Η νομική ουσία της υπόθεσης είναι ξεκάθαρη και δεν δικαιολογεί καμιά καταδίκη. Αλλά η παραθεσμική λειτουργία και το παρακράτος (φαντάζομαι πως όλοι το έχουν δει να δρα μαζί με την Χρυσή Αυγή πια) θέλουν μια νίκη και περισσότερο έναν ενεργό εκφοβισμό για όσους τολμάνε.

Η αθώωση ή η καταδίκη μου, δεν θα αλλαξει κάτι στην άσκηση της δημοσιογραφίας. Ο δημοσιογράφος κάνει αυτό που πρέπει να κάνει ανεξάρτητα από το κόστος. Θέλω να πω αυτό που ήδη έχω δηλώσει στα ξένα Μέσα Ενημέρωσης, γιατί μόνο αυτά ασχολούνται με την προσπάθεια «φίμωσης της δημοσιογραφίας», όπως την αποκαλούν: αν καταδικαστώ θα απαιτήσω να οδηγηθώ στη φυλακή, προκειμένου να γίνει γνωστό στον κόσμο πως στην Ελλάδα ως δημοσιογραφία νοείται η σχέση με τις Τράπεζες, τα δάνειά τους προς τα συγκροτήματα και οι διαφημίσεις της ομηρίας. Η πραγματική δημοσιογραφία είναι ποινικό αδίκημα.

ΥΓ Όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου, όπως αποκαλύψαμε το σχέδιο εξόντωσης για το οποίο σήμερα υπάρχουν διώξεις (ούτε γι αυτό λένε τα ελληνικά ΜΜΕ) θα αποκαλύψουμε και το ποιοί ήθελαν οπωσδήποτε να συλληφθω και πολύ περισσότερο να καταδικασθώ με κάθε τρόπο.

arouraios.gr