Ποιος έδωσε την εντολή «Ρίξτε τον ΓΑΠ»;

Λυκοφιλίες“ Οι μηχανισμοί εξωθεσμικής εξουσίας στήριξαν και στηρίζουν απλόχερα τον Αντώνη Σαμαρά ”Το Periodista έχει αποκαλύψει πρόσφατα όλα όσα είπε σε ιδιωτική συζήτηση πρώην υπουργός«Σίγουρα ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε λάθη. Σίγουρα είναι εκείνος, ο οποίος είπε το λεφτά υπάρχουν και στη συνέχεια έβαλε τη χώρα στο μνημόνιο με τα γνωστά αποτελέσματα για την κοινωνία. Όμως, η αλήθεια είναι ότι κανένας δεν βοήθησε τον Γιώργο Παπανδρέου, να υλοποιήσει το μνημόνιο 1. Κάποιοι είναι από εκείνους, οι οποίοι ασκούν κριτική στον Παπανδρέου και αποδίδουν ευθύνες στον πρώην πρωθυπουργό έκαναν σαμποτάζ τότε».

Τον Νοέμβρη του 2011, τα δομημένα συμφέροντα με έκπληξη παρακολουθούσαν τον τότε πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, μετά τη σύνοδο της Κάννες, να θέτει ζήτημα δημοψηφίσματος, χωρίς να έχει φυσικά γνωστοποιηθεί ποιο ήταν το περιεχόμενο του ερωτήματος – διλήμματος, το οποίο θα ετίθετο στους Έλληνες. Μετά όρμηξαν για τον κατασπαράξουν. Ο Αντώνης Σαμαράς, φίλος του Γιώργου Παπανδρέου από το πανεπιστήμιο στις ΗΠΑ, έδινε καθημερινά Show λαϊκισμού. Πρώτος, αυτός, από τον Μάιο του 2010 είχε σηκώσει την αντιμνημονιακή «παντιέρα», γνωρίζοντας πολύ καλά, όμως, ότι ούτε στο Βερολίνο, ούτε βέβαια στους μεγαλοεκδότες, στους μεγαλοεπιχειρηματίες και στους εφοπλιστές θα μπορούσε να φέρει πολλές αντιστάσεις. Πως θα μπορούσε εξάλλου να συμβαίνει αυτό, δηλαδή να αντιστέκεται στους εκφραστές των αντιλαϊκών συμφερόντων, όταν συνέτρωγε με όλους αυτούς στα υψηλά πατώματα των μαυσωλείων. Πως θα μπορούσε να συμβεί αυτό όταν οι Γερμανοί είχαν ... έτοιμα πεσκέσια για να στείλουν στην Αθήνα. Εκτός από αυτά, ο Αντώνης Σαμαράς γνώριζε και γνωρίζει ότι σαν πολιτικό μέγεθος, οι δυνατότητές του ήταν, και είναι βέβαια, περιορισμένες και η επιρροή του στον ελληνικό λαό περιορίζεται σε ένα μικρό ρεύμα παλαιών φίλων και συναγωνιστών, από την εποχή ακόμη που έδινε το "παρών" στις γιορτές μίσους του Μελιγαλά. Αν δεν μεσολαβούσε η τρομοκρατία που ασκήθηκε στον ελληνικό λαό από τα κέντρα της διαπλοκής, από την τραπεζοκρατία, από την υπερεθνική ελίτ, ακόμη και από ιερείς στα χωριά της ελληνικής επικράτειας στις εκλογές του περασμένου Ιουνίου, πρωθυπουργός δεν θα γινόταν.  Ακόμη και όταν το ΠΑΣΟΚ κατέρρεε, βυθιζόμενο στη δίνη που δημιουργούσαν οι επιπτώσεις της προσφυγής στον μηχανισμό στήριξης, ο Αντώνης Σαμαράς και η Νέα Δημοκρατία, θα ήταν αδύνατον να σχημάτιζαν αυτοδύναμη κυβέρνηση αν διενεργούνταν εκλογές. Οι δυνάμεις στου Αντώνη Σαμαρά στο εκλογικό σώμα, περιορίζονταν σε μία μικρή ομάδα, με πανελλήνια παρουσία, προερχόμενη από το αποτυχημένο εγχείρημα της «Πολιτικής Άνοιξης» και σε κάποιους οι οποίοι από κεκτημένη ταχύτητα και από «κομματικό πατριωτισμό» θα ψήφιζαν Νέα Δημοκρατία. Όπως και έγινε. Στις εκλογές του περασμένου Μαΐου μετά βίας η Νέα Δημοκρατία (η οποία δήθεν πήγαινε και για αυτοδυναμία) συγκέντρωσε μόλις 18%. Άντε και κάτι παραπάνω.

Από τον Μάιο του 2010 η προοπτική της ανάληψης πρωθυπουργικών καθηκόντων είχε προσλάβει για τον Αντώνη Σαμαρά χαρακτηριστικά εμμονής. Κάποιοι, οι οποίοι γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, υποστηρίζουν ότι πάντοτε ο Αντώνης Σαμαράς πραγματοποιεί λάθος εκτιμήσεις και πάσχει από φοβικά σύνδρομα, το αιτιολογικό πλαίσιο των οποίων θα το αναζητήσει κανείς στην μακρόχρονη πολιτική του απομόνωση. Μετά τα όσα συνέβησαν στις παρελάσεις την 28η Οκτωβρίου 2011, ο Αντώνης Σαμαράς πείσθηκε ότι η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου σύντομα θα κατέρρεε. Τότε σκέφτηκε ότι είναι κοντά στην επιτυχία. Αποφάσισε στο παρασκήνιο να έρθει σε συνεννόηση με πρόσωπα μέσα από το ΠΑΣΟΚ και να δει ποιες είναι οι προθέσεις τους. Ταυτόχρονα συνομιλούσε με τους διαμένοντες στα μαυσωλεία των δομημένων συμφερόντων, οι οποίοι ήταν δυσαρεστημένοι από τον Γιώργο Παπανδρέου ο οποίος δεν τους έκανε διευκολύνσεις.  Αντιλαμβανόταν ότι οι κοινωνικές αντιδράσεις θα διέλυαν τα παραδοσιακά κόμματα, τα οποία ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας θεωρούσε υπεύθυνα για τον κίνδυνο χρεοκοπίας της χώρας. Ακόμη δε, ήταν νωπές οι μνήμες από τη θητεία της χειρότερης κυβέρνησης που ανέδειξε ποτέ αυτός ο τόπος: Της κυβέρνησης Καραμανλή. Ήθελε ο Αντώνης Σαμαράς να διαπιστώσει ποιο είναι το κλίμα στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, διότι κάποιοι από τον στενό πυρήνα συνεργατών του του είχαν «περάσει» την ιδέα της «Νέας Μεταπολίτευσης». Αλλά δεν του είχαν πει ότι η Νέα Μεταπολίτευση δεν έρχεται με πρώην υπουργούς της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και του Κώστα Καραμανλή. «Στη νέα μεταπολίτευση πρέπει να υπάρχει ένα ισχυρό κόμμα, Κεντροδεξιό», του έλεγαν, εκμεταλλευόμενοι ότι έτσι κι αλλιώς δεν ένιωθε και πολύ νεοδημοκράτης, αλλά και την ματαιοδοξία του που τον οδήγησε να δώσε "γη και ύδωρ" στους Γερμανούς, γνωρίζοντας ότι η αμείλικτη ιστορία θα τον καταδικάσει.

Εκείνη την περίοδο, το φθινόπωρο του 2011, στις κοινοβουλευτικές ομάδες του ΠΑΣΟΚ το κλίμα ήταν εκρηκτικό και δεν ήταν λίγοι εκείνοι, οι οποίοι πίεζαν τον Γιώργο Παπανδρέου να παραιτηθεί. Ήταν τότε που η Άννα Διαμαντοπούλου, η οποία σύμφωνα με τις πληροφορίες που έρχονται στο φως ετοιμάζεται να προσχωρήσει στο νέο κόμμα Σαμαρά, δήλωνε «’Όχι εκλογές, Όχι δημοψήφισμα, και άμεσες συζητήσεις για τη συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ευθύνης μέχρι να ψηφιστεί από την παρούσα Βουλή η νέα δανειακή σύμβαση». Τελικά ο Γιώργος Παπανδρέου παραιτήθηκε. Την πρωθυπουργία αργότερα ανέλαβε ο Λουκάς Παπαδήμος και την κυβέρνησή του υποστήριξε ο Αντώνης Σαμαράς, ο οποίος αν και είχε σηκώσει νωρίτερα την αντιμνημονιακή παντιέρα, στη συνέχεια στήριξε με θέρμη το μνημόνιο 2, πραγματοποιώντας μία από τις πλέον ηχηρές κυβιστήσεις στην ιστορία της ελληνικής πολιτικής ζωής. Σταδιακά ακούγοντας κανείς τον Αντώνη Σαμαρά, νόμιζε ότι άκουγε μεταφρασμένη την ... φωνή του Βερολίνου στην Ελλάδα. Στην πραγματικότητα την ανάλγητη κυβέρνηση Παπαδήμου, ο Αντώνης Σαμαράς δεν την βοήθησε όσο θα έπρεπε ή όσο θα μπορούσε. Σύμφωνα με κάποιους γνωρίζοντες πολλά από το παρασκήνιο, ναρκοθέτησε ή καθυστέρησε το έργο της. Ο λόγος; Βιαζόταν να γίνει πρωθυπουργός, αλλά και να εφαρμόσει εκείνος τα σκληρά μέτρα έχοντας την ψευδαίσθηση ότι κάπως έτσι θα έσωζε την Ελλάδα. Όταν ψηφίστηκε από τη βουλή το δεύτερο μνημόνιο και πέρασε η 19η Φεβρουαρίου, άρχισαν να τον ζώνουν τα φίδια. Ηρέμησε περισσότερο όταν το ΠΑΣΟΚ εισήλθε στη διαδικασία αλλαγής ηγεσίας, εμφανίζοντας, όμως, ταυτόχρονα, διαλυτικά φαινόμενα, τα οποία συνεχίζονται αφού ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στη διαδικασία ανατροπής του Γιώργου Παπανδρέου έχει τελειώσει πολιτικά. Συνέχισε ο Αντώνης Σαμαράς να ζητά εκλογές και τελικά το χατήρι έγινε … Στον δρόμο για τις κάλπες της 16ης Μαΐου, οι συνεργάτες του έπιασαν δουλειά. Διαλαλούσαν δεξιά και αριστερά ότι η Νέα Δημοκρατία θα υπερβεί το 35% και θα αγγίξει οριακά την αυτοδυναμία. Βέβαια οι ψυχραιμότεροι και οι σοβαρότεροι συνιστούσαν ψυχραιμία και αντιμετώπισαν όλα αυτά που λεγόντουσαν, ως αστεία. Τελικά, όχι μόνο αυτοδυναμία δεν έλαβε η Νέα Δημοκρατία, στις εκλογές του Μαΐου του 2012, αλλά πέτυχε το χαμηλότερο ποσοστό της στην ιστορία της, δηλαδή στην ιστορία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Η Νέα Δημοκρατία τον περασμένο Μάιο κατάφερε και συγκέντρωσε ποσοστό λίγο μεγαλύτερο από τα ποσοστά της Πολιτικής Άνοιξης. Η συνέχεια είναι γνωστή. Για να πετύχει το 29% η Νέα Δημοκρατία, για να πετύχει την ανάπηρη πρωτιά της και να συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ και την Δημοκρατική Αριστερά χρειάστηκε να συνωμοτήσει ολόκληρο το σύμπαν, η εγχώρια διαπλοκή, τα δομημένα συμφέροντα, η τραπεζοκρατία, επιχειρηματίες εφοπλιστές και φυσικά τα ξένα συμφέροντα με αιχμή του δόρατος το Βερολίνο. Ο Αντώνης Σαμαράς έγινε πρωθυπουργός και ξαφνικά οι αντιδράσεις πολλών κάμφθηκαν. Οι μηχανισμοί εξωθεσμικής εξουσίας, οι οποίοι δεν βοήθησαν τον Γιώργο Παπανδρέου, στήριξαν και στηρίζουν απλόχερα το νέο πρωθυπουργό, στον οποίο επενδύουν το μέλλον τους - σε βάρος του λαού πάντοτε.

Η κριτική που ασκήθηκε και ασκείται στον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά – κυρίως μέσω του διαδικτύου – σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να είναι ίδιου μεγέθους με εκείνη την οποία είχε δεχθεί ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος βέβαια ως πρωθυπουργός έχει διαπράξει το τεράστιο ολίσθημα της ένταξης της χώρας στον μηχανισμό στήριξης. Όμως, στο εσωτερικό μέτωπο, ο Γιώργος Παπανδρέου δεν έκανε τα χατίρια στα δομημένα συμφέροντα, αυτά που γίνονται επί των ημερών του Αντώνη Σαμαρά: Το ξεπούλημα της Αγροτικής Τράπεζας και τα δάνεια που μοιράζονται αριστερά και δεξιά. Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών δημιουργούν περίεργες σκέψεις: Ο Θεόδωρος Πάγκαλος, ο οποίος δηλώνει ότι μόνη σωτηρία (!!!) της χώρας είναι ο Αντώνης Σαμαράς και εκείνοι, οι οποίο ετοιμάζονται να προσχωρήσουν στο νέο κεντροδεξιό κόμμα, που λέγεται ότι θα δημιουργήσει ο τοπικός φύλαρχος, είχαν έρθει άραγε σε συνεννόηση με τον Αντώνη Σαμαρά πριν από τον Νοέμβριο του 2011; Για να φέρουν τον Σαμαρά στην εξουσία, έριξαν τον Παπανδρέου; Υπήρξαν εκδοτικά συμφέροντα, τραπεζίτες και επιχειρηματίες, οι οποίοι διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο, ώστε να ανοίξει ο δρόμος για την δημιουργία ενός βαθύτατα συστημικού και εχθρικού προς τον ελληνικό λαό κόμματος με «μπροστινό» τον Αντώνη Σαμαρά; Όλοι αυτοί θέλουν να θέσουν σύντομα το δίλημμα «Σαμαράς ή τάνκς», ώστε παρέα με τη Νέα Μεταπολίτευση να στήσουν και τη Νέα Διαπλοκή; Ενίσχυσαν κάποια από αυτά τα συμφέροντα την «Χρυσή Αυγή», ώστε να τεθεί σύντομα αυτό το δίλημμα, δηλαδή "Σαμαράς ή Χρυσή Αυγή" και μετά να απορροφήσουν τους Δεξιούς οι οποίοι "έφυγαν από το μαντρί"; Ποιοι και γιατί έδωσαν την εντολή "να πέσει ο ΓΑΠ"; Μήπως είναι οι ίδιοι που πολεμούν τον Αλέξη Τσίπρα και στον ΣΥΡΙΖΑ;

Απο το www.periodista.gr