Η αναδιάρθρωση του χρέους του 2010 και άλλα παραμύθια

Πότε είπατε?! Στις 13-5-2010 και 28-6-2010; Και ενημερώσατε πότε; Στις 21-9-2010?! Δηλαδή...ΜΕΤΑ το Μνημόνιο που υπογράφηκε 1-5-2010?! Άρα ούτε ο Στρως Κάν δεν έθεσε το θέμα ΠΡΙΝ υπογραφεί το μνημόνιο?!!!!!!!!!!!!!

 Και ξαφνικά...μπήκε στην πολιτική ατζέντα ένα θέμα που νομίσαμε ότι είχε ξεχαστεί: η αναδιάρθρωση του χρέους του 2010.

Αυτή που υποτίθεται μας πρότειναν διάφοροι το 2010 και εμείς είπαμε ένα σθεναρό όχι! Ποιος το είπε το όχι; Μα το γνωστό τρισκατάρατο "δίδυμο": Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου...

Το θέμα επενέφερε ο κ. Ιγνατίου. Ο γνωστός δημοσιογράφος (η κόντρα με τον Παπανδρέου κρατάει χρόνια, από το σχέδιο Ανάν...) ετοιμάζει βιβλίο για την κρίση.
Και έκανε ένα μικρό preview παρουσιάζοντας εσωτερικά έγγραφα του ΔΝΤ που κατ' αυτόν αποδεικνύουν ότι "το ΔΝΤ είχε προτείνει αναδιάρθρωση και η Ελληνική κυβέρνηση την απέρριψε".
Στη συνέχεια ήρθε η Ελευθεροτυπία για να αναβιώσει μία παλιά ιστορία: τις αντίστοιχες αιτιάσεις του κ. Ρουμελιώτη (αυτός το βιβλίο το έχει ήδη γράψει).
Η εφημερίδα λοιπόν θυμήθηκε να δημοσιεύσει την κατάθεση του κ. Ρουμελιώτη στον οικονομικό εισαγγελέα κ. Πεπόνη - κατάθεση του 2012...
(αν θυμάστε ο ατρόμητος εισαγγελέας τον είχε καλέσει μετά από μία συνέντευξη στους New York Times για να του εξηγήσει πως ακριβώς οι Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου είχαν διαπράξει εσχάτη προδοσία το 2010...)
Εκεί λοιπόν ο κ. Ρουμελιώτης ισχυρίζεται και αυτός ότι το ΔΝΤ μέσω του Στρώς Κάν είχε προτείνει στην Ελληνική κυβέρνηση αναδιάρθρωση του χρέους το 2010 και αυτή είπε όχι, επιλέγοντας το μνημόνιο.

Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή.
Αναδιάρθρωση χρέους το 2010. Μάλιστα. Ερώτημα πρώτο: τι είδους; Συναινετική με τους πιστωτές; Ή μονομερής;
Ας υποθέσουμε καταρχάς ότι όσοι μιλάνε για "την αναδιάρθρωση που μας προτάθηκε το 2010 και την αρνηθήκαμε" δεν μιλούν για μονομερείς Ελληνικές αποφάσεις.
Γιατί μονομερείς Ελληνικές αποφάσεις για το χρέος σημαίνει απόφαση μη εξυπηρέτησης. Στάση πληρωμών. Δεν σας πληρώνουμε βρε αδερφέ. Ουκ αν λάβεις, πως το λένε!
Με πρωτογενές έλλειμμα 24 δις (εφόσον δεν θα πληρώναμε τόκους τα 11 δις των τοκων δεν μετράνε). Σε απλά ελληνικά, με 24 δις περισσότερες δαπάνες από έσοδα.
Μία παρόμοια απόφαση λοιπόν θα σήμαινε ότι το κράτος θα έπρεπε να γεννήσει από κάπου τα 24 δις που του έλειπαν για να μπορεί να συνεχίσει να πληρώνει μισθούς, συντάξεις κλπ.
Γιατί προφανώς η στάση πληρωμών σημαίνει ότι κανείς δεν σου δανείζει πια - ούτε οι αγορές ούτε τα κράτη. Και πρέπει να κάνεις κουμάντο μόνος σου. Και μάλιστα αμέσως - όχι σε 3-4 χρόνια.

Άρα δεν μιλάμε για μονομερείς αποφάσεις. Προφανώς οι οπαδοί της θεωρίας "μας προτάθηκε αναδιάρθρωση το 2010 και δεν την δεχτήκαμε" εννοούν συναινετική απόφαση αναδιάρθρωσης.
Ωραία. Ποιοι λοιπόν θα έπρεπε να συναινέσουν; Οι ιδιώτες καταρχάς στους οποίους χρωστούσαμε. Και τα κράτη της ΕΕ στη συνέχεια.
Γιατί τα κράτη; Γιατί και όλο το χρέος να σβήναμε (συναινετικά πάντα!) πάλι παραμένει το μικρό πρόβλημα εκείνων των 24 δις που κάποιος θα έπρεπε να μας δώσει για να πορευόμαστε...
Θα μας τα έδιναν οι ιδιώτες; Χλωμό, τη στιγμή που θα είχαν ήδη συμφωνήσει να κουρευτούν οι απαιτήσεις τους. Και κερατάδες, και δαρμένοι?!
Άρα θα έπρεπε να μας τα δώσουν τα κράτη, οι εταίροι μας στην ΕΕ. Με τη συμφωνία των κοινοβουλίων τους.
Φανταστείτε τη σκηνή: ο Γερμανός (Γάλλος, Ολλανδός, Φινλανδός,...) Υπουργός Οικονομικών εμφανίζεται στο Κοινοβούλιο και λέει περίπου τα εξής:
"Λοιπόν, η κυβέρνηση προτείνει να χαρίσουμε τα μισά χρέη των Ελλήνων (ναι, θα χάσουν και οι Γερμανικές τράπεζες), και να τους δώσουμε και χρήματα για να καλύπτουν τα ελλείμματά τους.
Ναι, μιλάμε γι αυτούς που μας λένε ψέματα χρόνια τώρα για τα πραγματικά τους στοιχεία. Και όχι, ακόμα δεν έχουν δεσμευθεί και δεν μας έχουν δείξει ότι πράγματι είναι διατεθειμένοι να βάλουν τάξη στο σπίτι τους. Αλλά ας τους δώσουμε αυτά που ζητάνε, τι λέτε;" Χμ....εσείς τι λέτε να λέγανε;
Και βέβαια, υπήρχε και το μικρό θέμα με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Η οποία δεν δανείζει τα κράτη μεν, κρατάει όμως το Ελληνικό τραπεζικό σύστημα από....από εκεί που το κρατάει.
Και η οποία είχε επανειλημμένα δηλώσει ότι δεν πρόκειται να συναινέσει σε οποιαδήποτε αναδιάρθρωση ή ελάφρυνση του χρέους.
Και αν η Ελλάδα εμφανιστεί να ζητάει αναδιάρθρωση, θα σταματήσει τη χρηματοδότηση των Ελληνικών τραπεζών (που με κλειστές διεθνείς αγορές, είχαν πλήρη εξάρτηση από την ΕΚΤ), οδηγώντας τη χώρα σε άμεση κατάρρευση.

Η πραγματικότητα λοιπόν είναι ότι ΚΑΝΕΙΣ στην Ευρώπη το 2010 πριν το μνημόνιο δεν ήταν διατεθειμένος να μιλήσει για αναδιάρθρωση χρέους, πόσο μάλλον να συναινέσει. Ούτε τα κράτη, ούτε η ΕΚΤ.
Εδώ δεν είχαν καλά-καλά συμφωνήσει σε πακέτο βοήθειας!
Το ΔΝΤ όμως; Δεν είχε διαφορετική άποψη; Δεν ήθελε αναδιάρθρωση;
Εδώ τόσο ο κ. Ιγνατίου όσο και ο κ. Ρουμελιώτης κάνουν ζαβολιές. Γιατί το ΔΝΤ επανειλημμένα - τόσο ο Στρος Κάν όσο και επίσημα ο εκπρόσωπος τύπου - είχαν δηλώσει εκείνη την εποχή σε όλους τους τόνους ότι δεν υπάρχει θέμα αναδιάρθρωσης. Και γιατί ξέρουν και οι δύο πολύ καλά ότι άλλο η εσωτερική συζήτηση και άλλο οι επίσημες θέσεις του ΔΝΤ.
Η περίφημη φράση από τα πρακτικά του ΔΣ του ΔΝΤ που "αποκάλυψε" ο κ. Ιγνατίου ("Το προσωπικό του Ταμείου επεσήμανε ότι η αναδιάρθρωση του χρέους έχει αποκλειστεί από τις Ελληνικές αρχές") δεν είναι τίποτα άλλο από προσπάθεια να κοπεί η συζήτηση απέναντι σε χώρες-μέλη από τον Τρίτο Κόσμο που έβλεπαν με πολύ κακό μάτι να δοθούν τόσο χρήματα σε μία χώρα της ΕΕ.
Και στο κάτω-κάτω: αν το ΔΝΤ ήθελε πραγματικά αναδιάρθρωση και η Ελληνική κυβέρνηση αρνιόταν πεισματικά, γιατί δεν την επέβαλε; Γιατί επέβαλε μέτρα αλλά όχι αναδιάρθρωση, εάν τη θεωρούσε αναγκαία;! Εάν θεωρούσε ότι το πρόγραμμα "δεν έβγαινε αλλιώς";!

Το καλύτερο επιχείρημα όμως το προσφέρει - άθελά του - ο ίδιος ο κ. Ρουμελιώτης. Λέει κάπου στο μέσο της κατάθεσης στον κ. Πεπόνη: «Ο Ντομινίκ Στρος- Καν με κάλεσε στο γραφείο του, στις 13-5-2010 και στις 28-6-2010, για να συζητήσουμε το θέμα της ελάφρυνσης του χρέους και της αποπληρωμής του. Από την αρχή μού ξεκαθάρισε ότι θα πρέπει το συντομότερο δυνατό να επιδιωχθεί αναδιάρθρωση του χρέους, μου επεσήμανε όμως ότι αυτό θα πρέπει να το ζητήσει η ίδια η κυβέρνηση». «Είχα την ευκαιρία να ενημερώσω τον πρώην πρωθυπουργό κ. Παπανδρέου για τους υψηλούς κινδύνους του προγράμματος και την πιθανή αποτυχία του και σε μία συνάντηση που είχα μαζί του στην Ουάσιγκτον στις 21-9-2010. Ομως ο υπουργός Οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου συνέχιζε με δηλώσεις του να αποκλείει το ενδεχόμενο της αναδιάρθρωσης».
Πότε είπατε?! Στις 13-5-2010 και 28-6-2010; Και ενημερώσατε πότε; Στις 21-9-2010?! Δηλαδή...ΜΕΤΑ το Μνημόνιο που υπογράφηκε 1-5-2010?! Άρα ούτε ο Στρως Κάν δεν έθεσε το θέμα ΠΡΙΝ υπογραφεί το μνημόνιο?!

Μένει ένα επιχείρημα. Ναι, μπορεί οι Ευρωπαίοι να μην το ήθελαν, και το ΔΝΤ να το ψιλο-ήθελε χωρίς να το λέει επίσημα. Αλλά δεν μπορούσε η Ελλάδα να απειλήσει για μονομερή στάση πληρωμών; Μπροστά σον κίνδυνο κατάρευσης της Ευρωζώνης, θα υποχωρούσαν και θα κουρεύαμε συναινετικά το χρέος. Γιατί δεν το κάναμε;
Απάντηση: αν η Ελληνική κυβέρνηση ξεκινούσε μία δημόσια συζήτηση για το θέμα, ή αν έλεγε έστω και ακροθιγώς ότι το σκέφτεται, την επόμενη μέρα οι αγορές θα ήταν κλειστές ("γιατί να δανείζουμε σε κάποιον που δεν θα μας αποπληρώσει αυτά που μας χρωστάει ήδη;") και η ΕΚΤ θα είχε στραγγαλίσει το Ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Τη στιγμή που δεν υπήρχε ακόμα ούτε μηχανισμός ούτε τίποτα.
Η χώρα δεν είναι παιχνίδι πόκερ για να κάνεις μπλόφες, κι άμα σου κάτσει. Όταν απειλείς ότι θα ανατιναχθείς και θα τους πάρεις όλους μαζί σου, το πρώτο πράγμα που θα συμβεί είναι ο δικός σου ακαριαίος θάνατος - και μετά οι παράπλευρες απώλειες στους γύρω σου. Άρα πολύ καλά έκανε η κυβέρνηση τότε και ξόρκιζε την αναδιάρθρωση (α, και ο κ. Σαμαράς το ίδιο έκανε, για να μην ξεχνιόμαστε). Η πραγματική προδοσία θα ήταν να έκανε ο,τιδήποτε άλλο και να έπαιζε με τις τύχες της χώρας.

Αυτά δεν τα ξέρει ο κ. Ιγνατίου; Ο κ. Ρουμελιώτης; Προφανώς. Τότε γιατί αυτή η συζήτηση; Τι και ποιον εξυπηρετεί;

Η συζήτηση γίνεται γιατί παρά όλα όσα πέρασε η χώρα, υπάρχει ένα μεγάλο κομμάτι του πολιτικού φάσματος (ναι, ναι, και ο κ. Σαμαράς...) που θέλει απεγνωσμένα να υποκρίνεται και να λέει στον κόσμο ότι το 2010 υπήρχαν και άλλες εναλλακτικές λύσεις από την επώδυνη λύση του μνημονίου και του δανείου. Ζάππεια, ισοσκελισμός του ελλείμματος σε 2 χρόνια (το θυμάστε αυτό;), αναδιαρθρώσεις χωρίς κόστος, άλλου είδους περήφανες διαπραγματεύσεις, διάφορα ωραία. Η συζήτηση λοιπόν εξυπηρετεί τους πάντες.
Εξυπηρετεί τη ΝΔ, που επιχειρεί την απόλυτη απάτη: να καρπωθεί τα οφέλη από την αιματηρή δημοσιονομική προσαρμογή, τη στιγμή που επί δύο χρόνια την πολέμησε λυσσαλέα. Και βέβαια έτσι να κάνει τον κόσμο να ξεχάσει ποιός πραγματικά ευθύνεται για την εθνική τραγωδία που ζούμε.
Εξυπηρετεί τον ΣΥΡΙΖΑ, που ψαρεύει στα θολά νερά της οργής, χωρίς να έχει πάρει κανένα μάθημα από την τελευταία τριετία, χωρίς να αντιλαμβάνεται τι θα του συμβεί αν τελικά έρθει πρώτος στις επόμενες εκλογές και αναλάβει τις τύχες του τόπου.
Εξυπηρετεί το ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου, που θέλει να ξεχάσει τη διετία 2010-11, γιατί φυσικά η ιστορία ξεκινά από τη στιγμή που ο κ. Βενιζέλος αποφάσισε να μη βάλει τα προσόντα του στον τόκο.
Εξυπηρετεί τους κάθε λογής ψεκασμένους και αντισυστημικούς, που πορεύονται εφευρίσκοντας "προδότες" και επενδύοντας στα χειρότερα αντανακλαστικά της φυλής.
Όλους τους βολεύει.

Η αλήθεια βέβαια δεν είναι ποτέ βολική. Παραμένει αλήθεια όμως.

epikairo.gr