Το δημόσιο... προπατορικό αμάρτημα – Αξιολόγηση και απολύσεις

Όλα είναι ανοιχτά σε επίπεδο δημοσίου με την κυβέρνηση να αναζητά 6.500 υπαλλήλους που θα πρέπει να δουν την πόρτα της εξόδου βάσει της συμφωνίας με την τρόικα.

Οι διαβεβαιώσεις όλων των κυβερνητικών παραγόντων είναι πως η αξιολόγηση που επίκειται δεν συνδέεται με τις απολύσεις, αλλά πως η μεγάλη δεξαμενή απ' όπου θα προέλθουν οι προς απόλυση υπάλληλοι θα είναι εκείνη των επίορκων ή όσων πλαστογράφησαν έγγραφα του φακέλου τους. Ωστόσο υπάρχουν και αυτοί που υποστηρίζουν πως θα πρέπει να γίνουν ριζικές αλλαγές στον Δημόσιο τομέα της χώρας και μάλιστα άμεσα.

Η Έλλη Παπαγγελή, υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος στην Αττική, στις τελευταίες εκλογές, λέει στο newsit ότι η αξιολόγηση πρέπει να είναι συνεχής και οι απομακρύνσεις να γίνουν πιο εύκολες στο δημόσιο. Η “γαλάζια” πολιτευτής που ανήκει στη “νέα γενιά” λέει μάλιστα ότι πρέπει επιτέλους να υπάρξει ξεκάθαρη σύγκρουση με το πελατειακό κράτος και το κατεστημένο και αναλύει τις απόψεις της:


Δημόσιοι κ ιδιωτικοί υπάλληλοι. Μερικές διαφορές τους:
O μέσος ιδιωτικός υπάλληλος αμείβεται κατά βάση αρκετά χαμηλότερα σε σχέση με τον μέσο δημόσιο υπάλληλο.
Ο ιδιωτικός υπάλληλος, αν δεν κάνει σωστά τη δουλειά του, απολύεται. Ο δημόσιος; (Σχεδόν ποτέ).
Ο ιδιωτικός υπάλληλος προσλαμβάνεται εν γένει με αξιοκρατικά κριτήρια. Ο δημόσιος; (Ας μην μιλήσουμε καλύτερα ειδικά για τις παλαιότερες προσλήψεις των δεκαετιών 80-90).
Ο ιδιωτικός υπάλληλος δεν απολαμβάνει προνόμια όπως δωρεάν συμμετοχή σε κατασκηνώσεις και σε παιδικούς σταθμούς για τα παιδιά του. Ο δημόσιος; (Άπειρα προνόμια που ισοδυναμούν με αρκετά χρήματα που ΔΕΝ χρειάζεται να ξοδέψει).
Ο ιδιωτικός υπάλληλος ακυρώνει προσωπικά του σχέδια αν υπάρχει ανάγκη στην επιχείρησή του. Ο δημόσιος; (Σε πολύ λίγες περιπτώσεις).
Ο ιδιωτικός υπάλληλος φέρεται με ευγένεια συνήθως στους συνεργάτες του αλλά και στο κοινό. Ο δημόσιος; (Ακόμα και τώρα δυστυχώς όχι αρκετές φορές).
Ο ιδιωτικός υπάλληλος δεν απεργεί κάθε τρεις και λίγο. Ο δημόσιος; (Κάθε τρεις και λίγο, και μάλιστα κάποιες φορές επί πληρωμή!!!)
Ο ιδιωτικός υπάλληλος λαμβάνει τόσες απαράδεκτες άδειες και προκλητικά επιδόματα; (Ώρα προσέλευσης(!), καθαριότητας(!), κ.ά.); Όχι φυσικά. Ο δημόσιος όμως ΝΑΙ.

Ο δημόσιος υπάλληλος δεν είναι σπάνιο να καθυβρίζει τον εργοδότη του –δηλαδή όλους εμάς που τον πληρώνουμε– ανερυθρίαστα συχνά αλλά ταυτόχρονα δεν παραιτείται ΠΟΤΕ και για κανέναν λόγο.. Αφήστε που λόγω αξιοπρέπειας, όταν ένας άνθρωπος αισθάνεται υποτιμημένος εκεί που βρίσκεται ή δεν του αρέσει, ΦΕΥΓΕΙ με δική του πρωτοβουλία. Έχετε δει ποτέ εσείς να φεύγει κανείς;

Για να μη μιλήσουμε για τα απαράδεκτα κ προκλητικά προνόμια των υπαλλήλων των ΔΕΚΟ. Ο ένας είχε φθηνότερο τιμολόγιο στο ρεύμα, ο άλλος στο τηλέφωνο, σε κάθε ΔΕΚΟ όλοι γνωρίζουμε πως ίσχυε και κάτι διαφορετικό κ.λπ.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε το φαινόμενο του χρηματισμού κάποιων δημοσίων υπαλλήλων είτε στον χώρο της υγείας, είτε στον χώρο της πολεοδομίας, της εφορίας, καθώς σε πολλούς άλλους χώρους, που κάνουν καθημερινά τη ζωή του Έλληνα πολίτη ΚΟΛΑΣΗ. Τι πάει να πει δύο-τρεις μήνες αργία και μετά τους τοποθετούν σε άλλη θέση όπως γινόταν συνήθως; ΑΠΟΛΥΣΗ.

Ένα ακόμα μείζον θέμα είναι οι θέσεις εργασίας που έχουν χαθεί από την έναρξη της κρίσης. Ο ιδιωτικός τομέας έχει δυστυχώς απολέσει πάνω από 1.200.000 θέσεις εργασίας. Ο δημόσιος; Ούτε 6.000, κι αυτές κυρίως κάποιων κατ’ εξακολούθηση επίορκων.

Τραγικό είναι επίσης και το θέμα της αξιολόγησης που αρνούνται μετά βδελυγμίας. Γιατί άραγε; Όλοι γνωρίζουμε πως οι άξιοι και οι ικανοί την επιζητούνε την αξιολόγηση. Προφανώς οι συγκεκριμένοι δεν θεωρούν ούτε άξιους ούτε ικανούς τους εαυτούς τους. Θα μου πείτε, τι ψάχνουμε να βρούμε τώρα; Εδώ βρέθηκε το 7,5% των δημοσίων υπαλλήλων με ΠΛΑΣΤΑ δικαιολογητικά πρόσληψης!!! Και η ΑΔΕΔΥ (με τον τρόπο της), μέχρι και αυτούς τους υπερασπίζεται και δεν είναι εύκολο να απομακρυνθούν ούτε καν αυτοί!

Επίσης οι δημόσιοι υπάλληλοι πληρώνονται από το κράτος, από τους φόρους που πληρώνουμε όλοι μας και οι οποίοι είναι δυσβάστακτοι. Επομένως, θα έπρεπε να ήταν μακράν οι πιο ευσυνείδητοι και οι πρώτοι που θα ήθελαν την αξιολόγηση. Γιατί ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι αξιολογούμαστε κάθε μέρα ΠΑΝΤΟΥ. Ο υπάλληλος από το διευθυντή του, το εστιατόριο από τους πελάτες του, ο φούρναρης και ο μανάβης από τον τελικό καταναλωτή. Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί οι κύριοι που αρνούνται οποιοδήποτε σύστημα αξιολόγησης που υπάρχει παγκοσμίως ή έστω να προτείνουν ένα δικό τους;

Υπάρχουν βέβαια και αρκετοί δημόσιοι υπάλληλοι που κάνουν σωστά τη δουλειά τους, αλλά αυτοί χάνονται μέσα στο γενικό κακό που επικρατεί. Γνωρίζω προσωπικά πολλούς άξιους δημόσιους υπάλληλους που το ίδιο το σύστημα δεν τους αφήνει να δουλέψει. Οι ίδιοι πρέπει να βγουν μπροστά και να καταγγείλουν τα κακώς κείμενα.

Αλήθεια δεν πρέπει να αλλάξουν όλα αυτά; Είναι δυνατόν εν έτει 2014 να είναι τόσο δύσκολο να απομακρυνθούν άτομα που όχι μόνο αποδεδειγμένα δεν προσφέρουν την παραμικρή αξία στην υπηρεσία τους, αλλά αντιθέτως κάνουν και πολύ μεγάλο κακό καθώς απομυζούν το κράτος αλλά και το δημόσιο, δηλαδή όλους ΕΜΑΣ;

Προσοχή: Δεν εννοώ να γίνουν ΟΛΑ ιδιωτικά, σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση αλλά να μαζευτεί ο ευρύτερος δημόσιος τομέας, να μπουν νέοι άνθρωποι επαρκώς καταρτισμένοι και μορφωμένοι, μόνον ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΑ, και να λειτουργήσει ο δημόσιος τομέας όπως λειτουργεί στο εξωτερικό. Μόνο με σωστές προσλήψεις, κατάργηση της μονιμότητας, συνεχή αξιολόγηση και πιο γρήγορες απολύσεις μπορεί να γίνει αυτό. Ξέρω πως αρκετοί θα διαφωνήσουν αλλά με αυτά, αλλά δεν πειράζει. Πολλές φορές το φάρμακο όπως και η αλήθεια είναι πικρά αλλά είναι το μόνο που μπορεί να μας κάνει καλό μακροπρόθεσμα.

Φυσικά όλα τα κόμματα φέρουν πολύ μεγάλη ευθύνη για αυτή την κατάντια και τη δημιουργία του πελατειακού κράτος, όπως και αρκετοί πολίτες που ενδίδουν σε παράνομες πρακτικές π.χ. για να βγάλουν άδεια οδήγησης, να κτίσουν ένα αυθαίρετο μέχρι του να “σβήσουμε” μία κλήση κ.α. αλλά τη μεγαλύτερη ευθύνη την φέρει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. που διέλυσε τα πάντα στον δημόσιο τομέα «νομιμοποιώντας» τη μίζα, καταργώντας τις αξιολογήσεις και τροφοδοτώντας επί σειρά ετών τη συνδικαλ(η)στική ασυλία που οδήγησε στην ασυδοσία και την ατιμωρησία σε όλα τα επίπεδα. Το θεάρεστο δε έργο του φαίνεται να έχει αναλάβει να το συνεχίσει εργολαβικά ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α, που σε κάθε σωστή μεταρρύθμιση που γίνεται προς όφελος του πολίτη κ της χώρας την αντιμάχεται λυσσαλέα, υπόσχεται στους πάντες τα πάντα!, θυμίζοντας το ΠΑ.ΣΟ.Κ της δεκαετίας του 80 τις συνέπειες του οποίου πληρώνουμε σήμερα.

Το δόγμα να μην αλλάξει τίποτα που ευαγγελίζεται η αξιωματική αντιπολίτευση είναι ότι πιο οπισθοδρομικό υπάρχει. Η Ελλάδα χρειάζεται αλλαγές παντού κυρίως στη νοοτροπία του Έλληνα πολίτη και πολιτικού. Πρέπει να σταματήσει ο πολίτης να κοιτάει το προσωπικό του βόλεμα και ο πολιτικός να μάθει να λέει αλήθειες και ας πληρώνει το πολιτικό κόστος. Τα ψέματα, oι ανέξοδες υποσχέσεις, ο λαϊκισμός και τα “λεφτά υπάρχουν” είδατε που μας φέρανε..

Είναι θέμα κοινής λογικής να πιέσουμε όλοι ΤΩΡΑ ώστε να αλλάξουν όλα αυτά, γιατί αλλιώς υποθηκεύουμε όχι μόνο το δικό μας μέλλον αλλά και των παιδιών μας.