Ο ΣΟΪΜΠΛΕ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟ ΤΟΥ ΑΡΧΗΓΟ...

Όταν από κόμμα μαζών έχεις γίνει "μαγαζί" κάποιων ολίγων βουλευτών συν τους παρατρεχάμενους τους, τι συνέδριο να κάνεις; Ο λόγος για το ΠΑΣΟΚ. Για το άλλοτε κραταιό κόμμα που για τέσσερεις δεκαετίες κυριάρχησε στα πολιτικά πράγματα και το δημόσιο βίο και σήμερα έφθασε να είναι το μικρότερο και τελευταίο κόμμα του Κοινοβουλίου. Όταν στο ριζοσπαστισμό της «3ης Σεπτέμβρη» αντιπαραθέτεις τον «υπεύθυνο» μνημονιακό λόγο, τι νόημα έχει μια κομματική συνάθροιση; Όταν από φορέας αλλαγής έχεις μεταλλαχθεί σε καθεστωτική συνιστώσα, τι ενδιαφέρον μπορεί να παρουσιάζει η εκλογή κομματικών οργάνων και η αλλαγή αρχηγού;Όταν οτιδήποτε διαφορετικό ή και καινούργιο πεις για την Κεντροαριστερά, τη Σοσιαλδημοκρατία, τη μεταρρυθμιστική Αριστερά θα συγκρούεται a priori με τη συμμετοχή σου, μέχρι πριν μερικούς μήνες, στην κυβέρνηση της Δεξιάς, είσαι χαμένος από χέρι. Πολιτικές ομιλίες στο όνομα δήθεν του λαού με το λαό να απουσιάζει ή ακόμη χειρότερα με το λαό απέναντι είναι σαν τους επικήδειους λόγους που εκφωνούν οι ομότιμοι καθηγητές πανεπιστημίων στη μνήμη των αποδημησάντων συναδέλφων τους. Ή όπως το λέει ο λαός στη γλώσσα του "να κάνουμε του μακαρίτη τα σαράντα, να τον κλάψουμε"
Το ΠΑΣΟΚ σαν Κίνημα, σαν κυρίαρχη έκφραση της Δημοκρατικής Παράταξης, σαν ηγεμονικός
πόλος της Κεντροαριστεράς, σαν Φορέας σοσιαλιστικών ιδεών, σαν «Κίνημα λαού» τελείωσε. Μπορεί να κρατάει το όνομα, αλλά δεν έχει τη χάρη. Μπορεί να είναι ένα κόμμα κεντρώων παραγόντων, μια κοινοβουλευτική συνιστώσα συνεργατικής αστικής διακυβέρνησης, ένα κόμμα «υπευθύνων ανδρών» στη διαχείριση της κρίσης που διέρχεται η χώρα. Μέχρι εκεί. Και καλά είναι -όσο συμπεριφέρεται υπεύθυνα και ανταποκρίνεται με επάρκεια στο ρόλο που διάλεξε.
Το ΠΑΣΟΚ για να μπορέσει να υπάρξει χρειάζεται εθνικό όραμα, πολιτικό σχέδιο, κοινωνικές και πολιτικές αναφορές και δυνάμεις στήριξης, ρήξεις, αγώνες και εμπνευσμένη ηγεσία. Και τέτοια δεν υπάρχουν. Το μόνο που υπάρχει είναι η συνεχής επίκληση της νεοφιλελεύθερης (συγ)κυβερνητικής διαχείρισης στο όνομα της υπευθυνότητας. Τίποτε άλλο. Η προσπάθεια να δοθεί, μέσω του συνεδρίου, η (ψευδής) εντύπωση της ενότητας δεν μπορεί να συγκρατήσει τις φυγόκεντρες δυνάμεις.
Το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ ήταν να γίνει τον Μάϊο. Η απόφαση άλλαξε και μετετέθη για τον Ιούνιο. Υπάρχει περίπτωση να αναβληθεί εκ νέου και να πάει για αργότερα; Ναι. Γιατί; Επειδή η έναρξή του ορίστηκε για τις 5 Ιουνίου. Την ημέρα δηλαδή που πρέπει να πληρωθεί η δόση προς το ΔΝΤ. Αν η δόση δεν καταβληθεί και η χώρα μπει σε περιδίνηση τότε το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ θα αναβληθεί για χρόνο μέλλοντα και άγνωστο.
"Θα ήταν κωμικό τη στιγμή που η χώρα χρεοκοπεί, εμείς να συνεδριάζουμε για να δούμε ποιός και πως θα διαδεχθεί τον Βενιζέλο στην ηγεσία του κόμματος", λένε στελέχη της Χαριλάου Τρικούπη. Η άποψη αυτή ακούγεται -και είναι- λογική. Το παράλογο είναι γιατί το ΠΑΣΟΚ επέλεξε να ξεκινήσει το συνέδριό του σε μια ημερομηνία που είναι γνωστό σε όλους και από πολύ καιρό ότι θα ήταν προβληματική;
Κάποιοι υποστηρίζουν πως αυτό έγινε επειδή ο Ευάγγελος Βενιζέλος -γνωρίζοντας τα δημοσιονομικά, χρηματοδοτικά και ταμειακά δεδομένα του κράτους και αναλύοντας την απόφαση της 20η Φεβρουαρίου σε συνδυασμό με την διαπραγματευτική τακτική των κόκκινων γραμμών του ΣΥΡΙΖΑ-είχε πιστέψει ότι το σενάριο της "αριστερής παρένθεσης" θα είχε ως καταληκτική ημερομηνία τον "διαβολεμένο" Ιούνιο. Με άλλα λόγια ο Βενιζέλος αν και έχει δηλώσει ότι θα αποχωρήσει από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν θα ήθελε αυτό και να συμβεί.
Πάντως και ανεξαρτήτως του τι θέλει η δεν θέλει ο Βενιζέλος το σίγουρο είναι πως η διενέργεια του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ έφτασε να καθορίζεται ευθέως από τον Τσίπρα, τον Βαρουφάκη, τον Σόϊμπλε, τη Λαγκάρντ, το Brussels Group και όχι από τη βούληση των μελών και στελεχών του. Κι αυτό δεν είναι καλό για ένα κόμμα που βρίσκεται σε κατάσταση ιδεολογοπολιτικής και κοινοβουλευτικής νεκροφάνειας, όπως πιστεύει το σύνολο του κόσμου ασχέτως αν το ψηφίζει ή όχι, και το οποίο, όπως δηλώνεται, θα επιχειρήσει με το συνέδριό του αφενός να επανατοποθετηθεί στον πολιτικό χάρτη και αφετέρου να πυροδοτήσει διαδικασίες ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς.
Το δεύτερο αρνητικό για το ΠΑΣΟΚ είναι ότι μια σημαντική μερίδα ιστορικών στελεχών του (ανεξαρτήτως του αν συμμετέχουν ή όχι ενεργά στα κομματικά δρώμενα) όπως οι Κ. Σημίτης, Γ. Φλωρίδης, Μιχ. Χρυσοχοΐδης, Α. Διαμαντοπούλου, Αλ. Παπαδόπουλος, συνεπικουρούμενα από πλήθος μεσαίων και ανώτερων στελεχών, θεωρούν πως "το συνέδριο, όπως γίνεται, στο μόνο που θα οδηγήσει ειναι να πάρει το κόμμα η Φώφη Γεννηματά" και διακινούν την άποψη ότι οι σύνεδροι το μόνο που πρέπει να αποφασίσουν είναι η διάλυση του ΠΑΣΟΚ και η εκλογή μιας Συντονιστικής Γραμματείας που θα ορίσει ραντεβού για το Φθινόπωρο, ώστε μαζί με άλλες δυνάμεις (Ποτάμι, ΔΗΜΑΡ, Κίνημα), ομάδες, κινήσεις και προσωπικότητες του Κέντρου να επιχειρήσουν, μέσω ενός συνεδρίου αλά Επινέ (συνέδριο του γαλλικού σοσιαλιστικού κόμματος το 1971), την αναδιοργάνωση του χώρου της σοσιαλδημοκρατίας από μηδενική βάση. Βεβαίως τα ανωτέρω στελέχη, πέραν της διαφορετικότητας των συνθηκών, αδυνατούν να απαντήσουν και στο ερώτημα ποιός είναι ή μπορεί να είναι σήμερα ο Έλληνας Μιττεράν;
Ερχόμαστε έτσι στο τρίτο αρνητικό στοιχείο του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ που δεν είναι άλλο από την έλλειψη ισχυρής ηγετικής προσωπικότητας που θα αντικαταστήσει τον Βενιζέλο στην αρχηγία του ΠΑΣΟΚ. Μέχρι στιγμής δύο είναι τα πρόσωπα που έχουν ξεχωρίσει στην κούρσα της διαδοχής. Η Φώφη Γεννηματά και ο Ανδρέας Λοβέρδος, με την πρώτη να συγκεντρώνει και τις περισσότερες πιθανότητες επικράτησης σε περίπτωση που η εκλογή αρχηγού γίνει από τη βάση των μελών και φίλων. Και λέμε "σε περίπτωση που" επειδή αν και έχει οριστεί η εκλογή αρχηγού να γίνει στις 14 Ιουνίου, εν τούτοις μια σημαντική μερίδα στελεχών και συνέδρων που "ελέγχονται" από τους Κ. Σκανδαλίδη και τον Γραμματέα του κόμματος Ν. Ανδρουλάκη επιθυμούν εκλογή μεταβατικής ηγεσίας και την αλλαγή του Καταστατικού προκειμένου ο Πρόεδρος του κόμματος να μην εκλέγεται από τη βάση, αλλά από το συνέδριο όπου οι ίδιοι διαθέτουν σημαντική αξιοπρόσεκτη δύναμη.
Σε αντιστάθμισμα Λοβέρδος και Γεννηματά -που επιθυμούν να συνεχιστεί η εκλογή αρχηγού όπως την εγκαινίασε ο Γ. Παπανδρέου το 2004, επειδή θεωρούν πως η δύναμή τους είναι μεγαλύτερη στη βάση και όχι στο κομματικό σώμα του συνεδρίου- λέγεται ότι θα αντιπροτείνουν, σίγουρα πάντως ο Λοβέρδος, να εκλεγεί ο Γραμματέας από το Συνέδριο, τον οποίον μέχρι τώρα εξέλεγε η Κεντρική Επιτροπή, και πιθανώς ένας αντιπρόεδρος. Οι συζητήσεις στο παρασκήνιο οργιάζουν και σαφέστατα επικεντρώνονται στα πρόσωπα και στις καρέκλες και όχι στις θέσεις δικαιώνοντας έτσι τον Κ. Σημίτη που σε πρόσφατο άρθρο του, για το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, υποστήριξε πως τα στελέχη που προσπαθούν να αναδειχθούν είναι "λίγο πιό σημαντικοί από τους ασήμαντους".
Να σημειώσουμε εδώ πως τη Φώφη Γεννηματά στηρίζει η τριάδα των φίλων του αείμνηστου πατέρα της Μιλτ. Παπαϊωάννου - Θ. Τσούρας - Κ. Γείτονας, οι "Βενιζελικοί" Π. Κουκουλόπουλος, Τ. Αντωνίου, Χρ. Πρωτοπαππάς, Στ. Σπαθής καθώς και οι Κ. Λαλιώτης και Αντ. Λιβάνης. Ο Ανδρέας Λοβέρδος ελπίζει στη δυναμική που μπορεί να αναπτύξουν, ιδιαίτερα στην Αττική και τη Θεσσαλονίκη, τα μεσαία και ολιγότερον φθαρμένα στελέχη που τον στηρίζουν. Οι Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος και Θανάσης Χειμωνάς που, επίσης, έχουν εκφράσει την επιθυμία να διαδεχθούν τον Βενιζέλο εκτιμάται ότι έχουν περιορισμένες αν όχι ανύπαρκτες δυνατότητες να συγκεντρώσουν τον καταστατικά οριζόμενο αριθμό υποστηρικτών για να είναι υποψήφιοι για τη θέση.
Σε κάθε πάντως περίπτωση το συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, εφόσον τελικά γίνει και δεν αναβληθεί λόγω των ευρύτερων πολιτικών εξελίξεων, περισσότερο θα μοιάζει με κηδεία και τσακωμό για το μοίρασμα της (ανύπαρκτης) κληρονομιάς του εκλιπόντος, ενώ το μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα έχει η πρώτη ημέρα όταν και θα συζητηθούν οι προτάσεις για αυτοδιάλυσή του, αλλαγές στο καταστατικό και ο τρόπος εκλογής Προέδρου. Από το αποτέλεσμα των ψηφοφοριών θα εξαρτηθεί και το μέλλον του και ποιός θα διαδεχθεί τον Βενιζέλο.
Όποιος πάντως και να εκλεγεί και με όποιον τρόπο το σίγουρο είναι ότι δύσκολα θα μπορέσει να παραμερίσει τον Βενιζέλο. Η δήλωσή του ότι θα παραμείνει στη Βουλή από ορισμένους ερμηνεύεται ως πρόθεσή του να παραμείνει ο ίδιος αρχηγός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και ο νέος Πρόεδρος να περιορισθεί στα θέματα της κομματικής ανασυγκρότησης. Όμως, ακόμη κι αν δεν συμβεί αυτό, στον Βενιζέλο δεν θα είναι δύσκολο -με τη συγκρότηση που διαθέτει και τη ρητορική του δεινότητα- να υπερφαλαγγίσει, στη Βουλή, τον διάδοχό του. Ασχέτως τίτλου θα είναι εν τοις πράγμασι ο ηγέτης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Κάτι που το ξέρει, το θέλει και γι' αυτό όντως δεν ενδιαφέρεται να παραμείνει στην ηγεσία ενός κόμματος, του οποίου ούτως ή άλλως δεν υπήρξε ιδρυτικό μέλος και το οποίο, επί των ημερών του, εξεμέτρησε τον πολιτικό του βίο...