Πόσο αριστερή είναι η μέθοδος «φόροι επί φόρων και πάλι φόροι”;

Toυ Γ. Λακόπουλου                                                                                           Αν ο μέσος Έλληνα ήταν ηθοποιός,  θα ήταν ο Νίκος Κούρκουλος στην ταινία  ‘Ορατότης μηδέν” που φωνάζει: ‘Όχι άλλο κάρβουνο’.   Η κραυγή ‘όχι άλλοι φόροι’ δεν  φαίνεται, όμως, να συγκινεί μια  κυβέρνηση  η οποία όταν διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να βρει τα  έσοδα που προσδοκά από τους φόρους βάζει καινούργιους φόρους. Ακολουθεί δηλαδή πιστά  δρόμο των προκατόχων της.  Σε τι διαφέρει άραγε ο Τσακαλώτος  από τον Στουρνάρα, τον Βενιζέλο ή τον Παπακωνσταντίνου; 

Συνεπώς ο όρος  ‘κυβέρνηση της  Αριστεράς’  αποτελεί ευφημισμό, όταν δε είναι δυσφημιστικός για την έννοια της  Αριστεράς.

Η καθ’ όλα έγκυρη επιστημονική επιτροπή της Βουλής προειδοποιεί με την τελευταία έκθεσή της ότι η  αύξηση των φόρων δεν οδηγεί σε αύξηση των δημοσίων εσόδων. Πόσο μάλλον όταν η  φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων έχει εξαντληθεί. Την ίδια μέρα που η κυβέρνηση  ξεκινούσε να  εισπράξει πάνω από 2,5 δισ. ευρώ από τον ΕΝΦΙΑ για την κατάργηση του οποίου είχε εκλεγεί. Μαζί με τους υπολοίπους φόρους – από τη φορολογία εισοδήματος ως τον ΦΠΑ που καταβάλλει αναγκαστικά ο πολίτης- το  60% του  μέσου εισοδήματος πάει σε φόρους -σύμφωνα με μελέτη του ΣΕΒ.

Πρακτικά αυτό που συμβαίνει είναι ότι η πολιτεία φορολογεί το εισόδημα και στη συνέχεια στο καθαρό ποσό που μένει, επιβάλει νέους φόρους, εισφορές, πρόστιμα, προσαυξήσεις.
Τα  απλήρωτα δάνεια  και οι  απλήρωτες οφειλές στο δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, –
αφήνουμε τις οφειλές σε ιδιώτες, δείχνουν ότι ο μέσος Έλληνας ξέρασε τα  όρια του να πληρώνει φόρους χωρίς ανταπόδοση από ένα εισόδημα που διαρκώς συρρικνώνεται,ή εκλείπει εντελώς. Παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση συνεχίζει να τον μαστιγώνει φορολογικά για καλύψει την αποτυχία της στην παραγωγή  εθνικού εισοδήματος και τη δίκαια διανομή του.
Περί αυτού πρόκειται. Καμία από τις λίστες φοροφυγάδων του παρελθόντος δεν άγγιξε ως τώρα.
Κανέναν από τους μεγαλοοφειλέτες -που περνούν ζωή χαρισάμενη, αλλά δεν πληρώνουν τράπεζες και  ταμεία- δεν  πιέζει. Κανένα αποτελεσματικό μέτρο  καταπολέμησης της  φοροδιαφυγής μεγάλης κλίμακας δεν έχει εφαρμοστεί  στην πράξη. Προβάλλουν το ότι κυνηγάνε τη  φοροδιαφυγή του  παρελθόντος, αλλά  αποδεικνύονται ανίκανοι να αντιμετωπίσουν τη φοροδιαφυγή του παρόντος.
Το αποτέλεσμα είναι να αναζητούν  έσοδα εκεί που δεν υπάρχουν. Τα  συνήθη φορολογικά υποζύγια δεν αντέχουν άλλο. Οι πολίτες δεν  μπορούν να ζουν και να εργάζονται μόνο για να πληρώνουν φόρο  και όταν δεν εργάζονται -γιατί έχασαν δουλειά τους- πάλι πρέπει να πληρώνουν φόρο. Ακόμη και πεθαμένοι  πάλι  πρέπει να πληρώνουν δια των  κληρονόμων  τους!
Έλεος!  Τα έσοδα του κράτους πρέπει να προέρχονται από την αύξηση του εθνικού προϊόντος με την αυτονόητη κοινωνική δικαιοσύνη στη φορολογία προσώπων και επιχειρήσεων. Από την ανάπτυξη. Όχι από την αφαίμαξη μισθωτών συνταξιούχων και ακίνητης περιουσίας.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται  οκτώ μήνες στην εξουσία και ούτε μία επενδυτική προσπάθεια δεν έχει ξεκινήσει. Δεν έχει ανοίξει ούτε μία νέα θέση εργασίας και δεν έχει πείσει ούτε έναν κεφαλαιούχο να βάλει τα λεφτά του σε μια υγιή επένδυση. Αυτή η αδράνεια  στο μέτωπο της  ανάπτυξης φέρνει την αποτυχία και η αποτυχία  οδηγεί στην ολική στέρηση του εισοδήματος  των συνεπών φορολογουμένων. Τι είδους αριστερή διακυβέρνηση είναι αυτή που από τη μια πλευρά συρρικνώνει το εθνικό εισόδημα και από την άλλη το αναδιανέμει σε βάρος των πολλών;