Χάσαμε και την χαρά των εκπλήξεων… Κατερίνα Μπατζελή

Ζούμε σε μία περίοδο όπου δεν μας εκπλήσσει τίποτα!!! Τα πάντα είναι αναμενόμενα και δρομολογημένα, η εμφάνιση τους αιτιολογημένη, τα πρόσωπα γνωστά και ανακυκλούμενα και τα αποτελέσματα γνωστά από την αρχή.

Ο κόσμος, οι πολίτες ως οργανωμένα σύνολα δεν θέλουν πλέον να εκπλήσσουν, να προδιαθέτουν ή να προκαταλαμβάνουν την θέση τους με μαζικές κινητοποιήσεις ή αγωνιστικές συσπειρώσεις–όπως συνέβαινε στο παρελθόν-αλλά πάνε στις κάλπες και «λένε» την απόφασή τους χωρίς καμία διαπραγμάτευση. Η οικονομική και κοινωνική ανασφάλεια είναι πλέον στην καθημερινότητα τους ,την ζουν δεν την αναλύουν, την χρεώνουν σε εκείνους που την έφεραν, αποστασιοποιούν την συμμετοχή τους στην δημιουργία της, δεν λειτουργούν συλλογικά αλλά ατομικά ,δεν έχουν στήριξη από κανένα κράτος πρόνοιας διότι κι αυτό αποδομείται, η πολιτική κρίση άλλων χωρών χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά με διαφορετική κουλτούρα και θρησκεία τους κτυπάει την δική τους πόρτα και δεν μπορούν να την αποδεκτούν, η δημοκρατία με συμμέτοχους τα πολιτικά κόμματα αδύναμα και πολυδιασπασμένα δεν μπορούν να επιβληθούν και να σχηματίσουν ισχυρούς συνασπισμούς για να αντισταθούν-όπως στην δεκαετία του 80- όλοι λοιπόν αυτοί οι παράμετροι λειτουργούν συνδυαστικά ως πολλαπλασιαστές «ανατροπής»…

Καμία έκπληξη συνεπώς δεν μπορεί να αιτιολογηθεί για την πορεία της δημοκρατίας στην Ευρώπη. Οι πολίτες θέλοντας να «κτυπήσουν»την περιρρέουσα ανασφάλεια εκφράστηκαν με σαφή τρόπο πρόσφατα και στην Γαλλία σε μία χώρα που χτυπήθηκε από την τρομοκρατία που μέρος της εκκολάπτεται στα συνοικιακά της γκέτο, οι πολίτες αντιδρούν με αρνητικότητα τους στα προβλήματα βιωσιμότητας των περιφερειακών χωρών της ΕΕ, ενώ κυβερνήσεις χωρών του πρώην Ανατολικού μπλοκ που ενώ οι πολίτες τους πριν χρόνια εισέρεαν παράνομα στην ΕΕ της «ευημερίας και του καπιταλισμού»τώρα αντιτάσσονται με ακραίο τρόπο σε ότι τους διαταράσσει την εθνική τους ισορροπία, ενώ η ανασφάλεια γίνεται πιο έντονη από την απουσία ριζικών, τολμηρών και στρατηγικού τύπου παρεμβάσεων από την Ενωμένη Ευρώπη.
Καμία έκπληξη όμως δεν αιτιολογείται και για τις πολιτικές εξελίξεις στην χώρα μας…
Όταν ένα κόμμα στην μεταμνημόνιο εποχή θέλει να αναλάβει την κυβέρνηση «συμπορεύεται» για το νέο Μνημόνιο με την Μέρκελ και όταν συναντάει αδιέξοδο «αντιπαρατίθεται» με τον Σόιμπλε και με το ΔΝΤ. Και ο κ.Τσίπρας δυστυχώς ακολουθεί αυτή την πρακτική την οποία θα μπορούσε να αποφύγει αν θεωρούσε ότι υπάρχει άλλη λύση και διαδικασία από εκείνη που ακολούθησαν οι προηγούμενοι για τους οποίους η κατάσταση ήταν πρωτόγνωρη αλλά και ασταθής εντός και εκτός χώρας. Αλλά και τα άλλα πολιτικά κόμματα με το δικό τους σκεπτικό κόβουν κάθε γέφυρα συνεννόησης και διαλόγου επί θεμάτων ριζικών αλλαγών. Εικόνα που δεν οδηγεί εκ των πραγμάτων σε εθνική συνθετική πρόταση αλλά σε μία ατέρμονη «Λεβεντολογία»… Καμία έκπληξη δεν θα προκαλέσει για την πορεία της χώρα μας όταν έχει κυβέρνηση της Αριστεράς που συνεργάζεται με την ΑΝΕΛ και βρίσκει «χαριμετωνιά» τα λεγόμενα του κ.Λεβέντη. Όταν σε κρίσιμες στιγμές για την χώρα και για την ίδια την ΕΕ-τον ζωτικό μας γεωπολιτικό χώρο-η κυβέρνηση είναι πελαγωμένη στην διαχείριση και αποστασιοποιημένη από τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας ,η αντιπολίτευση μάχεται για την ιστορία της, η ανασύνταξη του κεντρώου χώρου φαίνεται να έχει ακόμη αγκυλώσεις πολιτικές καταρχήν διότι το σύστημα βρίσκεται ακόμη σε φάση διάλυσης του, οι πολίτες έχουν αποιδεολογοποιήσει πλέον τα πιστεύω τους και αναζητούν νέες αξίες στην νέα κοινωνική και οικονομική αρχιτεκτονική, δεν θα υπάρξει καμία έκπληξη για την πολιτειακή πορεία της χώρας!
Θεωρεί κάποιος ότι σε πιθανές εκλογές στην χώρα μας θα μας εκπλήξουν τα αποτέλεσμα τους; Και φυσικά όχι. Δεν χρειάζονται ούτε exit polls ούτε αγωνίες των πολιτικών κομμάτων. Απλά τότε θα είναι αργά για να βρεθεί μία από κοινού λύση με τους ευρωπαίους εταίρους διότι η θεσμική κρίση μετά τις διεθνείς εξελίξεις και την τρομοκρατία θα έχει εισβάλλει στον πυρήνα της δημοκρατίας τους και του ίδιου του κράτους τους οπότε μία ελληνική υπόθεση θα τους είναι πλέον πολύ ενοχλητική. Αλλά θα είναι αργά και για μία συμφωνία μεταξύ των εθνικών πολιτικών κομμάτων αν δεν υπάρξει προεκλογική συμφωνία -και μάλιστα αν γίνουν εκλογές με το υπάρχον εκλογικό σύστημα- διότι οι ακραίες εκφάνσεις των κομμάτων θα εμποδίζουν μία μετέπειτα σύγκλιση. Η δε κοινωνία θα έχει απομακρυνθεί, θα έχει κλειστεί στο καβούκι της, στην φοβικότητα της και την ανασφάλεια της. Και για να ανοίξει ξανά, για να γίνει συλλογική, εταιρική, φιλόξενη θα χρειαστεί κόπος, χρήμα, έργα, δουλειά, αλλαγές, αναδιανομή, παιδεία, δύναμη και δημιουργικότητα στους νέους. Θέλει πολύ δουλειά για να βρούμε ξανά το ανθρωποκεντρικό σύστημα της δημοκρατίας που σήμερα φαίνεται ότι έχει παραλλαχθεί από τα νέο-εθνικιστικά συστήματα.
Δεν μπορεί και δεν πρέπει να χανόμαστε στις λεπτομέρειες τακτικισμών και να προάγουμε το τυχαίο σε στρατηγική πολιτική ούτε ως πολίτες ,ούτε ως πολιτικά κόμματα... Είναι η εποχή των μεγάλων αποφάσεων, των προσωπικών, των εθνικών ,των πολιτικών, των κομματικών, των εθνικών, των ευρωπαϊκών.
Μπορεί να τελείωσε η εποχή των εκπλήξεων αλλά μπορούμε να ζήσουμε την εποχή των θαυμάτων.

Κατερίνα Μπατζελή