Το μέτρο είναι ηρωική επιλογή και όχι δειλία

Γιάννης Μαγκριώτης

Στην χώρα μας, οι ιδέες του Διαφωτισμού, που ενέπνευσαν μεγάλο μέρος των νέων αστικών στρωμάτων ,όπως και των εργατικών και αγροτικών τάξεων στην Γαλλία και οδήγησαν στην επανάσταση του 1789 ,έφθασαν πολύ αργότερα , κυρίως μέσα από τους Έλληνες που ζούσαν στις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Η έλλειψη των αντίστοιχων κοινωνικών τάξεων, στους υπόδουλους ελληνικούς πληθυσμούς, δεν επέτρεψε την δημιουργική αφομοίωση τους.
Αυτό, γεννά επικίνδυνες στρεβλώσεις, ακόμη και από αυτούς που τον επικαλούνται. Μια τέτοια στρέβλωση ζούμε σήμερα, από τις επιλογές του Πρωθυπουργού.
Οι ιδέες του Διαφωτισμού, έχουν ως πυρήνα, τις αξίες του ανθρωπισμού, που αναπτύχθηκαν στην κλασσική αρχαιότητα.
Κεντρική θέση, έχει η έννοια της Ελευθερίας.
Αυτήν, που ο Βολταίρος, κεντρικό πρόσωπο του Διαφωτισμού, μαζί με τον Ρουσσώ, αποτύπωσε στην φράση:
«Διαφωνώ μ” αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου , να το λες» .
Μια ελευθερία όμως, που δεν οδηγεί στην αποθέωση του ατομικισμού, ξέχνα τις υποχρεώσεις και υπερασπίζεται μόνο τα δικαιώματα.
Μόνο η ελευθερία, που περιλαμβάνει δικαιώματα και καθήκοντα, είναι μια ελευθερία δημιουργική
και μπορεί να βιωθεί παραγωγικά.
Η παραποίηση της έννοιας του «γενικού συμφέροντος», του Ρουσσώ, στο «Κοινωνικό συμβόλαιο «και η τρομοκρατία του Ροβεσπιέρου , δεν έχουν καμία σχέση με τις αρχές του Διαφωτισμού, της ελευθερίας της ισότητας και της δικαιοσύνης.
Το πνεύμα της κλασικής αρχαιότητας και του Διαφωτισμού, έχουν επίσης τις έννοιες της κριτικής και του πλουραλισμού , ως θεμελιώδεις, στην υπεράσπιση της ελευθερίας.
Η ανάπτυξη του ανθρώπου, πολύ περισσότερο των κοινωνιών, χρειάζεται την αποδοχή του διαφορετικού και την ενότητα των αντιθέτων.
Αυτά επιτυγχάνονται, μόνο σε κοινωνίες , που γνωρίζουν την αξία του μέτρου.
Το ,»παν μέτρον άριστον», του Άριστου Σωκράτη, ταυτίζεται στην χώρα μας σκοπίμως, με το μέτριο.
Το μέτρο και η μετριοπάθεια, δεν καταργούν τις διαφορές και τις αντιθέσεις, πολιτικές, οικονομικές κοινωνικές και κάθε μορφής.
Το αντίθετο ,επιτρέπουν να φωτιστούν και να λυθούν προωθητικά, σε αντίθεση με το φανατισμό και την επιθετικότητα, που επιδιώκουν την συσκότιση και την επιβολή.
Δημιουργικά άτομα, είναι μόνο τα ισορροπημένα άτομα. Όσο περισσότερα ισορροπημένα άτομα έχει μια ομάδα, τόσο πιο δημιουργική είναι.
Δυστυχώς σε μια χώρα ,όπου η ισορροπία θεωρείται ύποπτη και ταυτόσημη της αδράνειας και η μετριοπάθεια αδυναμία και ταυτόσημη της δειλίας ,πως να υπάρξει περιθώριο συνεννόησης;
Ο διχασμός καραδοκεί και καταστρέφει κάθε επίτευγμα ,της προηγούμενης περιόδου.
Η Ελλάδα, είναι χώρα πολλών ,αναλόγων παραδειγμάτων.
Από ιδρύσεως Ελληνικού κράτους, μπορούμε να μετρήσουμε τουλάχιστον 7 μεγάλους διχασμούς , με κορυφαίους των «Βενιζελικων -Βασιλικών «και των «Εθνικοφρόνων-Κομμουνιστοσυμοριτων»
Ο τελευταίος ,»Μνημονιακών -Αντιμνημονιακών» ,το Καλοκαίρι ξεφτιλίστηκε. Έκανε και κάνει όμως, μεγάλη ζημιά.
Η κυβέρνηση κυρίως, αλλά και οι ηγεσίες των δημοκρατικών κομμάτων ξέρουν, ότι η χώρα, η οικονομία και οι πολίτες, είναι στο όριο.
Ξέρουν πολύ καλά, ότι πρέπει να δώσουν το παράδειγμα στους πολίτες. Δεν μπορούν να ανακυκλώνουν, τις μανιχαιστικές ς ανοησίες τους, γιατί έχουν εξαντληθεί τα ψυχοσυναισθηματικά αποθέματα και όχι μόνο ,της κοινωνίας.
Ο δρόμος είναι μακρύς και δύσκολος μπροστά μας και μόνο όλοι μαζί μπορούμε να τον περπατήσουμε.
Το προεκλογικό σύνθημα του Τσιπρα, «Ή θα τους εξαφανίσουμε, ή θα μας εξαφανίσουν», είναι, ότι πιο διχαστικό έχει ακουστεί, στην μεταπολίτευση.
Όμως, δεν δικαιολογεί, όσο και αν υπάρχει δίκιο το, «Όπως έστρωσες, θα κοιμηθείς», της αντιπολίτευσης.
Η Ελλάδα δεν είναι κανενός, είναι μόνο των ανθρώπων της.
Αν οι πολιτικές ηγεσίες, είναι ανίκανες να το αντιληφθούν, τότε οι άνθρωποι πρέπει να δράσουν.