Οι φιλιππικοί εναντίον των μνημονίων... δοξαστικά άσματα!

Τα παλαιότερα γυμνασιακά βιβλία των αρχαίων ελληνικών έγραφαν ότι «ανθρώπων έκαστος δύο πήρας φέρει∙ την μεν έμπροσθεν, την δε όπισθεν». Τούτ' αυτό συμβαίνει και με τους πολιτικούς μας, που στον εμπρός σάκο τοποθετούν τα καλά τους και στον δεύτερο κρύβουν τις αμαρτίες τους.

Αμαρτίες έχουν πολλές αυτοί που συγκροτούν την πολιτική ηγεσία της χώρας, οι περισσότεροι οπωσδήποτε. Το πάθος που τους κυριεύει όταν διεκδικούν την εξουσία δεν τους αφήνει να κρίνουν πρόσωπα και πράγματα με ανοιχτά μάτια και καθαρά μυαλά. Ετσι φθάνουμε στο σημείο όλοι να καταδικάζουν τον λαϊκισμό, όπως άλλοτε καταδίκαζαν τα αυταρχικά καθεστώτα. Αλλο παράδειγμα: η καταδίκη του Μνημονίου με συνθήματα θολά, ακατανόητα από την πλειοψηφία των πολιτών...

Η μεγάλη όσο και αναγκαία ανατροπή στην πολιτική σκηνή θα ήταν η εκάστοτε πολιτική ηγεσία να μάθει όχι μόνο να ψέγει αλλά και να επαινεί τους προγενέστερους.

Οι φιλιππικοί εναντίον των μνημονίων θα μπορούσαν να είναι δοξαστικά άσματα, αν οι ρήτορές μας σημείωναν ότι με ξένα κεφάλαια η πτωχή Ελλάς άλλαξε ριζικά μέσα στις τελευταίες, λίγες δεκαετίες.

Το αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» εξυπηρέτησε εφέτος περισσότερους από 50 εκατομμύρια επιβάτες. Η Εγνατία Οδός άλλαξε τους όρους ζωής στη Βόρεια Ελλάδα. Η Γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου αναβάθμισε τη Δυτική Ελλάδα. Οι νέοι δρόμοι έκαναν... προάστιο της Αθήνας την Καλαμάτα: στο
πρόσφατο παρελθόν ήθελες πεντέμισι ώρες οδήγηση, τώρα φθάνεις από την πρωτεύουσα στην Καλαμάτα σε δύο ώρες. Το Μουσείο της Ακροπόλεως έκανε την Αθήνα (και) νέο τουριστικό προορισμό. Οι τηλεπικοινωνίες άλλαξαν τη ζωή μας κ.λπ. κ.λπ.    

Ολα αυτά δεν θα είχαν γίνει διότι «δει δη χρημάτων, ω άνδρες Αθηναίοι». Αν τώρα τα έργα αυτά κατασκευάστηκαν με σπατάλες ή υπερβολές, αυτό είναι μια ιστορία που αφορά τα «αφεντικά» και όχι τους συνήθως κουτοπόνηρους εργολάβους.  

Για να θυμηθούμε τον Σαίξπηρ, εκείνοι δεν θα ήσαν λύκοι αν οι άλλοι δεν ήσαν αρνιά!