Τα leaks για τα Panama Papers: To ΔΝΤ, ο ρόλος των Αμερικανών και η Ελλάδα

Πηγή: http://www.hindustantimes.com/world/censorship-cia-and-no-us-citizens-panama-papers-
conspiracy-theories/story-
WeVcXDpdBdukiV8HxxW8WL.html

Του Δημήτρη Σκουτέρη
Διαβάσαμε συνομιλίες στελεχών του ΔΝΤ σχετικά με την γραμμή του ταμείου στη φάση της αξιολόγησης του προγράμματος για την Ελλάδα, αλλά και στοιχεία για φορολογικούς παραδείσους τα γνωστά ως Panama-Papers, σε περίοδο που τα απόνερα της πρόσφατης παγκόσμιας κρίσης δεν αφορούν μόνον την Ελλάδα αλλά όλες τις χώρες. Υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ τους εκτός του ότι προέρχονται από την ίδια πηγή οι περίφημες πλέον διαρροές; Πόσο μπορούν να μας επηρρεάσουν αυτά τα νέα δεδομένα; Πως θα πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε; Χρήζουν ανάλυσης ή συλλήβδην απορρίπτονται ως επικοινωνιακά τεχνάσματα; Δεν θεωρώ τυχαία ούτε το χρόνο (timing), ούτε τη μεταξύ τους σχέση. Αλλοίμονο σε αυτούς που δεν πήραν το ή τα μηνύματα.

Οι ΗΠΑ αποφάσισαν να επιταχύνουν τις διαδικασίες, όχι μόνον στο ζήτημα της αξιολόγησης, αλλά στο παγκόσμιο γίγνεσθαι.Έστειλαν μέσω των περίφημων LEAKS, τα μηνύματα. Άλλωστε ο Πρόεδρος Ομπάμα εγκαίρως είχε προειδοποιήσει αναφερόμενος χαρακτηριστικά σε Κυβερνώντες Αραβικών χωρών, που αγωνιούσαν λόγω της αποκατάστασης σχέσεων ΗΠΑ-Ιραν: «Αλλά σε περίπτωση εξωτερικής απειλής, θα είμαστε εκεί για να βοηθήσουμε τους Αραβες φίλους μας….Οι
μεγαλύτερες απειλές που αντιμετωπίζουν,όμως, μπορεί να μην αφορούν μια ενδεχόμενη εισβολή του Ιράν. Η μεγαλύτερη απειλή θα προέλθει από τους δυσαρεστημένους πολίτες, στο εσωτερικό αυτών των χωρών. »( http://www.kathimerini.gr/811100/article/epikairothta/kosmos/to-neo-dogma-ompama-kai-h-symfwnia-me-to-iran).
Προφανώς αυτή η προεδρική διαπίστωση για τους δυσαρεστημένους πολίτες στο εσωτερικό των χωρών αφορά στο σύνολον των χωρών, που πλήτονται από τέτοιου είδους ενέργειες των κυβερνώντων τους και όχι μόνον σε Αραβικές χώρες. Προσοχή γιατί για πρώτη φορά εμφανίζεται από τη μοναδική Υπερδύναμη αιτιολογική βάση, που «νομιμοποιεί» κινήματα «αγανακτισμένων» πολιτών και όχι μόνον. Πόσο, λοιπόν, ευχαριστημένοι θα είναι οι πολίτες της Αργεντινής, της Γεωργίας, της Ισλανδίας, της Ιορδανίας, του Κατάρ, της Σαουδικής Αραβίας, της Ρωσίας, της Κίνας,του Σουδάν, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, της Ουκρανίας, της Μεγάλης Βρετανίας, του Αζερμπαϊτζάν, του Πακιστάν, του Μαρόκο, της Γκάνα της Ισπανίας, του Μεξικό λόγω της εμπλοκής Κυβερνητικών τους (άμεσα ή έμμεσα μέσω φίλων και συγγενών τους) στελεχών στο σκάνδαλο αυτό; Πρώτοι και με αποτέλεσμα το έδειξαν οι Ισλανδοί που υποχρέωσαν σε παραίτηση τον εμπλεκόμενο Πρωθυπουργό τους. Αλλά ο Πρόεδρος Ομπάμα προχώρησε περισσότερο αναφέροντας μεταξύ των άλλων: «Το ζήτημα της φοροαποφυγής είναι ένα τεράστιο πρόβλημα..» και κάλεσε το Κογκρέσο να κλείσει τα «παράθυράκια» της φοροδιαφυγής που «Πολλά από αυτά τα παραθυράκια επιβαρύνουν τις οικογένειες της μεσοαστικής τάξης» και «φορτώνουν σε εμάς τους υπόλοιπους τη λυπητερή» http://mignatiou.com/2016/04/ompama-gia-to-skandalo-panama-papers-i-foroapofigi-ine-ena-pagkosmio-provlima/).

Αν ο Αμερικανός Πρόεδρος στρέφεται στο Νομοθετικό σώμα της χώρας του τι θα πρέπει να αναμένουμε από τις υπόλοιπες χώρες αλλά και κάποιους υπερεθνικούς οργανισμούς, όπως το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα; Ναί από το ΔΝΤ του Δανού κ. Τόμσεν και της ωμής απόπειρας παρέμβασης στα πολιτικά μας πράγματα δια της πρόκλησης πιστωτικού γεγονότος.

Κυνηγάει και γονατίζει δηλαδή το ΔΝΤ του Τόμσεν χώρες (όπως η Ελλάδα, η Κύπρος κλπ) και αφήνουν στο απυρόβλητο τουλάχιστον 500 μεγάλες τράπεζες (και κλεπτοχρηματιστικούς «οργανισμούς»)να μεταφέρουν και παρκάρουν χρήματα μέσω offshore βαρώνων ναρκωτικών-εμπόρων όπλων-εξωνημένων πολιτικών.

Όμορφος κόσμος ηθικός,αγγελικά πλασμένος!!! Ο ρόλος του, όμως, απεκαλύφθη και από την πρόσφατη διαρροή. Έτερος στόχος των αποκαλύψεων είναι η εμπλοκή του παγκόσμιου κλεπτοχρηματοπιστωτικού συστήματος στη μεταφορά και παρκάρισμα 21 ως 31 τρις δολλαρίων. Ποσά, που έχει ανάγκη στη σημερινή φάση ολοκλήρωσης του ο καπιταλισμός, να πέσουν στην παγκόσμια αγορά. Το μήνυμα σαφές. Θα φορολογηθεί και ελεγχθεί μέρος του πλούτου αυτού (εξαιρούνται βεβαίως και για ευνόητους λόγους τα παρκαρισμένα ποσά σε περιοχές όπως το Delaware κλπ). Το σύστημα αυτό, που γιγαντώθηκε και αυτονομήθηκε λόγω της επικράτησης του νεοφιλελευθερισμού και προκάλεσε την τελευταία παγκόσμια κρίση το 2008 δεν μπορεί να μείνει ανεξέλεγκτο, θα υποχρεωθεί να υπακούσει σε κανόνες, που προφανώς πλέον ορίζονται μόνον από τις ΗΠΑ.

Τουλάχιστον 28 γερμανικές τράπεζες κατέφυγαν στις υπηρεσίες της εταιρείας παροχής νομικών υπηρεσιών “Μοσάκ Φονσέκα” που εδρεύει στον Παναμά για να δημιουργήσουν ή να να διαχειριστούν πάνω από 1.200 εταιρείες – βιτρίνες για λογαριασμό των πελατών τους. Ανάμεσά τους, όπως αποκαλύπτει η γερμανική εφημερίδα “Suddeutsche Zeitung” που έφερε στο φως το μεγαλύτερο οικονομικό σκάνδαλο διαφθοράς στην ιστορία είναι η Deutsche Bank, η Commerzbank και η Βank Bayern LB. Για παράδειγμα, έως το 2007 η Deutsche Bank είχε σχέση με πάνω από 400 offshore (http://www.protothema.gr/world/article/567555/morfi-hionostivadas-pairnoun-oi-apokalupseis-ton-panama-papers-/). Είναι μεταξύ αυτών και Τράπεζες που «διασώθηκαν» χάρις και στα μνημόνια που επιβλήθηκαν στις χώρες του Νότου της Ευρώπης. Τώρα θα τρέχουν να επαναποκτήσουν την αξιοπιστία τους. Ο πολιτικός τους, όμως, προϊστάμενος, ο Σόιμπλε, θα θυμηθεί τους κανόνες ή θα εξακολουθήσει, το πιθανότερο, να επιμένει σε αδιέξοδες πολιτικές μείωσης των δημόσιων δαπανών; Υπενθυμίζεται ότι στην πρόσφατη σύνοδο των 20 πλουσιότερων χωρών του κόσμου στη Σαγκάη, όλοι συμφώνησαν μαζί με το ΔΝΤ, με μοναδική αντίρρηση από τη Γερμανία, ότι επιβάλλεται να δοθεί σήμερα μια «μεγάλη ώθηση» στην παγκόσμια οικονομία προκείμενου να απεμπλακεί από το τέλμα στο οποίο την καθηλώνουν οι μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενες πολιτικές συρρίκνωσης.Μήπως θα πρέπει να περιμένουμε ακόμη μέχρι την ολική κατάρρευση των ευρωπαϊκών οικονομιών και κοινωνιών, όπως ακριβώς στη δεκαετία του 1930, για να αποδεχθούν οι Γερμανοί και τα Ευρωπαϊκά φερέφωνα τους, ότι ένας άλλος δρόμος για την ανοικοδόμηση επιβάλλεται και είναι εφικτός; Γιατί με δεδομένο ότι οι ξένες επενδύσεις, που υποτίθεται ότι αποτελούν τον κινητήρα της παγκοσμιοποίησης, έχουν σήμερα κατέλθει αισθητά κάτω του 2% του παγκόσμιου ΑΕΠ και με περαιτέρω πτωτική τάση, παρά ανοδική η όποια λύση απορρέει από την επέκταση των δημοσίων δαπανών σε κάθε περιοχή προς αντιμετώπιση της κρίσης, με συνέπεια την πτωτική πίεση επί των νομισμάτων.






SKOUTERHS-XARTHS12

Ήδη οι ΗΠΑ αυξάνουν τόσο τις δημόσιες όσο και τις ιδιωτικές δαπάνες, όπως επίσης η Ιαπωνία, αλλά και η Κίνα. Πού θα βρούν τα επιπλέον ποσά που απαιτούνται; Και από την φορολόγηση-έλεγχο των παρκαρισμένων μέσω offshore κεφαλαίων. Όπως χαρακτηριστικά μεταξύ των άλλων αναφέρει ο καθηγητής κ. Βεργόπουλος: «Στο σημερινό κόσμο, υπάρχουν τεράστιες και πρωτοφανείς ποσότητες χρήματος που αποφεύγουν να επενδύονται, ενόσω οι αποδοσεις παραμένουν χαμηλές. Υπάρχουν επίσης τεράστιες ανάγκες για επενδύσεις στις υποδομές, στην εκπαίδευση, στην επιμόρφωση. Αντί να ισχυριζόμαστε ότι η στασιμότητα μακράς διαρκείας αποτελεί τη νέα πραγματικότητα του καπιταλισμού, θα ήταν προτιμότερο και οπωσδήποτε εφικτό να κάνουμε τα πάντα προκειμένου να αποφύγουμε μια παρόμοια προοπτική. Η ανάκαμψη δεν πρόκειται ποτέ να έλθει από τις ιδιωτικές επενδύσεις, όπως πρόθυμα διαβεβαιώνουν οι απολογητές των οικονομικών της προσφοράς, αφού, ως γνωστόν, ουδείς επενδύει ενόσω η οικονομία παραμένει σε αστάθεια και ύφεση. Μόνος τρόπος εξόδου από το φαύλο κύκλο της στασιμότητας είναι η ενίσχυση της ενεργού ζήτησης, είτε ιδιωτικής είτε δημόσιας, η σταθεροποίηση των αγορών, που θα ξαναδώσει εμπιστοσύνη στους επενδυτές.

Στην υπό γερμανική διεύθυνση Ευρώπη κυριαρχεί η άποψη ότι στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, οποιαδήποτε αύξηση της εσωτερικής ζήτησης θα απέβαινε προς όφελος των εισαγωγών και θα διόγκωνε το εξωτερικό έλλειμμα. Η παγκοσμιοποίηση υποτίθεται ότι απαγορεύει κάθε προσπάθεια ανόρθωσης της εσωτερικής αγοράς και ταυτόχρονα κάθε δυνατότητα ανάκαμψης μέσω της αύξησης της δημοσίας δαπάνης. Κατά συνέπεια, ο στόχος της ανάκαμψης αντικαθίσταται με αυτόν της δημοσιονομικής ισοσκέλισης. Όμως έτσι, οι ευρωπαϊκές χώρες δεν αντιμάχονται πλέον τις προκλήσεις της παγκοσμιοποίησης, αλλά αντίθετα επιδιώκουν να προσαρμόζονται σε αυτές και μάλιστα σε όλο και πιο χαμηλό επίπεδο λειτουργίας» (http://piotita.gr/2016/03/03/κώστας-βεργόπουλος-το-τέλος-της-αυταπ/). Οι ΗΠΑ έστειλαν και άλλο ένα μήνυμα προς Ε.Ε, αλλά ιδίως προς Γερμανία-Ρωσία με τις διαρροές αυτές. Αφορά στην προετοιμασία κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2, που θα μεταφέρει Ρώσικο αέριο στη Γερμανία.

Σύμφωνα με το σχεδιασμό ο Nord Stream 2 θα μπορούσε να είναι έτοιμος μέχρι το 2019 με ικανότητα μεταφοράς 55 εκατ. κυβικών φυσικού αερίου ετησίως. Ο στόχος των Ρώσων είναι η ολοκληρωτική παράκαμψη της Ουκρανίας. Στο σχεδιασμό-υλοποίηση μετέχουν οι εταιρείες Gazprom (50%), E.ON (10%), OMV (10%), Shell (10%), Wintershall(10%),andENGIE(10%). Στις 11 Μαρτίου μετά από διαγωνισμό επελέγησαν μία Γερμανική και τρείς Ρώσικες εταιρείες που θα προμηθεύσουν τους αγωγούς(http://www.europarl.europa.eu/RegData/etudes/ATAG/2016/580875/EPRS_ATA(2016)580875_EN.pdf).. Κατά τα λοιπά το εμπάργκο των μέτρων κατά της Ρωσίας ισχύει για τους Έλληνες αγρότες αλλά και τις Ελληνικές επιχειρήσεις. Με στοιχεία του 2014 η ΕΕ κάλυψε το 67% των αναγκών της σε φυσικό αέριο από Ρωσσία (39%), Νορβηγία (30%), Αλγερία (13%), και Κατάρ (7%). Τώρα που οι ΗΠΑ λόγω «σχιστολιθικού» αερίου μπαίνουν στην παγκόσμια αγορά ως προμηθευτές, πιστεύει κανείς ότι δεν θα απαντήσουν ευσχήμως σε τέτοιου είδους «προκλήσεις» για τα Αμερικανικά συμφέροντα; Είναι τυχαίο ότι τα Leaks αναφέρονται στο περιβάλλον του Πούτιν; Δεν επιθυμούν την ολοκληρωτική του αποδόμηση, αλλά επιχειρούν να στείλουν μήνυμα με ένα «τσαλάκωμα» του. Τους Γερμανούς αποδομούν στο θεωρούμενο πεδίο του συγκριτικού τους πλεονεκτήματος. Αυτό των ισχυρών Γερμανικών Τραπεζών και της βιομηχανίας (αποκαλύπτεται μέχρι και η εμπλοκή της Siemens).Βεβαίως βρισκόμαστε ακόμα στην αρχή των αποκαλύψεων, οψόμεθα για τη συνέχεια. Ελληνικό ζήτημα Είναι γνωστό εδώ και καιρό ότι ο Δανός Τόμσεν (διευθυντής του ΔΝΤ για θέματα Ευρώπης) είχε προσδιορίσει τη θέση του (μένει να αποδειχθεί αν ήταν προσωπική ή του ταμείου): « Ή άμεση απομείωση μεγάλου μέρους του χρέους ή σκληρότερα μέτρα». Ο Τόμσεν τα δημοσιοποίησε σε χρόνο, που το ΔΝΤ δια της Λαγκάρντ στη σύνοδο των G20 είχε προτείνει για την αντιμετώπιση της παγκόσμιας οικονομικής αβεβαιότητας και αστάθειας μέτρα για αύξηση της παγκόσμιας ζήτησης, ακόμα και αύξηση των Δημοσίων επενδύσεων (http://mignatiou.com/2016/03/to-diprosopo-dnt-os-sigchronos-ianos-ke-i-stasi-ton-inomenon-polition/).

Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι η διγλωσσία αυτή δεν υποκρύπτει άλλους στόχους. Το εξοργιστικό όμως είναι η απόπειρα ωμής παρέμβασης και στα πολιτικά μας πράγματα δια της πρόκλησης πιστωτικού γεγονότος. Ποιοί είναι αυτοί και από που αντλούν το «δικαίωμα» αυτής της απειλής; Αντί, λοιπόν, σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό να τους στείλει στο*@*(εκεί που πρέπει δηλαδή), αναλώθηκε και αναλώνεται με …τις πηγές των διαρροών. Ιδιαίτερα οι Νεοδημοκράτες πολιτικοί και κάποιοι δημοσιολογούντες, στην απόπειρά τους να αποπροσανατολίσουν, επιδίδονται σε διατύπωση σενάριων κακογραμμένης αστυνομικής ταινίας. Και για τους «πολιτικούς» αυτούς ας το δεχτούμε, οι δημοσιολογούντες που αντιδεοντολογικά βέβαια, πρώτα σχολιάζουν και μετά «ενημερώνουν» τι κέρδος έχουν; «Ρίχνουν» στα δημοσιογραφικά στέκια στις καφετέριες στις ταβέρνες τον Τσίπρα και την κυβέρνησή του κάθε επόμενη βδομάδα, αλλά αυτός δεν πέφτει. Δεν βαρέθηκαν πιά τις αποτυχημένες απόπειρες αποδόμησης; Τους διαβεβαιώ ότι υπάρχουν πολλά σπουδαιότερα πράγματα για να ασχοληθούν. Ας το τολμήσουν. Οι διαρροές, όμως ανέδειξαν, και διάφορες τακτικές συμμαχίες. Το ζεύγος Τόμσεν-Σόιμπλε. Και οι δύο απέτυχαν στον σχεδιασμό ή και στην επιβολή ουσιαστικού αποτελεσματικού πλάνου στην περίπτωση της Ελλάδας. Τουλάχιστον αυτό φαίνεται μέχρι τώρα. Εκτός και αν άλλα φαίνονται και αλλού το πάνε. Πού δηλαδή; Είναι γνωστές οι εξαιρετικές σχέσεις αλλά και εξάρτηση και των δύο από το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Πιστοί υπηρέτες του νεοφιλελευθερισμού αρνούνται να αντιληφθούν τη νέα παγόσμια πραγματικότητα, το νέο παγκόσμιο καταμερισμό εργασίας, τη νέα οικονομία που πλέον στηρίζεται στην Έρευνα και καινοτομία, στην πληροφορική τεχνολογία. Έγιναν old fashioned «τεχνοκράτες». Θεωρούν ότι με παλιές αποτυχημένες συνταγές μπορούν να αποφασίζουν για τις τύχες χωρών, λαών, ανθρώπων.Αν μάλιστα υπάρξει αντίδραση, τότε υπάρχει η λύση του εκβιασμού με πιστωτικά γεγονότα, capital controls, απώλειας καταθέσεων, οικονομικής ασφυξίας. Και στο πεδίο Ελλάδα είχαν επιλέξει να δώσουν την υπερπάντων μάχη τους αδιαφορώντας για τις οικονομικές, πολιτικές, κοινωνικές συνέπειες . Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι προτάσεις τους για την τύχη των κόκκινων δανείων. Επιθυμούν να τα πάρουν μεγάλοι χρηματοοικονομικοί όμιλοι και ενδεχομένως μεγάλες τράπεζες. Ποιοί δηλαδή, κάποιοι από αυτούς, που συμμετείχαν στο ξέπλυμα χρημάτων όπως αποκαλύφθηκε στα Panama Papers. Έχουν μάλιστα προετοιμάσει το τοπίο με σχετικές αναλύσεις, χαρακτηριστικά δείτε: http://www.europarl.europa.eu/RegData/etudes/BRIE/2016/574400/IPOL_BRI(2016)574400_EN.pdf SKOUTERHS-SXEDIAGRAMMA02

Στο γράφημα θα παρατηρήσετε ότι από τα ελληνικά κόκκινα δάνεια κυρίως είναι αυτά των Μικρομεσαίων επιχειρήσεων, στη συνέχεια των νυκοκυριών και μετά των μεγάλων επιχειρήσεων. Που κτυπάνε λοιπόν; Στη διάλυση της βάσης της Ελληνικής οικονομίας. Στη ραχοκοκκαλιά της που είναι οι ΜΜ Επιχειρήσεις και στα νοικοκυριά, σε αυτούς που θα μπορούσαν υπό συνθήκες να συμβάλλουν στην ανάκαμψη της οικονομίας μας μέσω της αύξησης της ζήτησης.

Το δεύτερο ζεύγος είναι αυτό των κυριών Λαγκάρντ και Μέρκελ. Και οι δύο έχουν να διαχειριστούν τις αντιφάσεις που γέννησαν οι πολιτικές και του ΔΝΤ και η απόπειρα εγκαθίδρυσης της Γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη. Η Λαγκάρντ οφείλει να επιστρέψει το ΔΝΤ στην αγκαλιά των ΗΠΑ και της νέας πολιτικής τους για την παγκοσμιοποιημένη οικονομία. Οφείλει επίσης να τιθασσεύσει τις εσωτερικές τάσεις αυτονόμησης υπαλλήλων της στυλ Τόμσεν, χωρίς να τις δημοσιοποιεί . Πρέπει να προσαρμόσει το ρόλο του ΔΝΤ όχι μόνον ως ενός από τους χωροφύλακες της παγκόσμιας οικονομίας, αλλά και του μηχανισμού που προετοιμάζει σε περιφερειακό επίπεδο γεωπολιτικές αλλαγές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Κύπρος, όπου έβαλαν στο ίδιο τραπέζι την Ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία με το ψευδοκράτος προκειμένου να σχεδιάσουν το οικονομικό μέλλον της μελλοντικά ενιαίας Κυπριακής Δημοκρατίας. Η Μέρκελ έχει να τετραγωνίσει τον κύκλο. Να αντιμετωπίσει μεταξύ των άλλων την πίεση και αμφισβήτηση, που υφέρπει στο κόμμα της για σημαντικές αποφάσεις της, ιδίως σε σχέση με το προσφυγικό. Την αυξανόμενη μείωση στις παραγγελίες της Γερμανικής εξαγωγικής δραστηριότητας όπου οι παραγγελίες εξωτερικού υποχώρησαν κατά 2,7% (http://www.newmoney.gr/palmos-oikonomias/europi/279360-germania-aprosdokiti-meiosi-stis-ergostasiakes-paraggelies-ton-febrouario). Την εμπλοκή Γερμανικών Τραπεζών και επιχειρήσεων στα Panama Papers. Το δωράκι της δυσαρέσκειας των Αμερικανών για την εν γένει ηγεμονική Γερμανική πολιτική και εν πολλοις υφέρπουσα Αντιαμερικανική πολιτική, που ακούει στο όνομα διαχείριση του προσφυγικού. Την ουσιαστική ύφεση της Ευρωζώνης την οποία χρεώνεται το Βερολίνο. Την σταδιακή απομάκρυνση των δορυφόρων της στην Ε.Ε (Πολωνία, Τσεχία, Ουγγαρία) και αμφισβήτηση του ηγεμονικού της ρόλου. Την διάλυση του Γαλλογερμανικού άξονα. Τον κίνδυνο του Brexit. Την προσωπική πρόσκληση και εγκατάσταση του ΔΝΤ στην Ε.Ε., η παρουσία του οποίου μόνον αρνητικές συνέπειες για τις χώρες όπου παρενέβη είχε. Κοινό σημείο συμφωνίας Μέρκελ και Λαγκάρντ ήταν η πάση θυσία παραμονή του ΔΝΤ στην Ε.Ε. Αυτό διευκολύνει τη Μέρκελ, γιατί επικαλούμενη την παρουσία του ταμείου δεν υποχρεώνεται να αποδεχτεί πολιτικές λύσεις σε σειρά ζητημάτων. Συμφωνούν επίσης στη εφαρμογή δημοσιονομικών και νομισματικών πολιτικών, ως των κύριων οικονομικών και δυνάμει πολιτικών μέσων, που μπορούν να αντιμετωπίσουν τους κινδύνους αστάθειας του οικονομικού περιβάλλοντος. Οι σχέσεις τους πάντως στηρίζονται σε μιά εύθραυστη ισορροπία. Μια ισορροπία που πολύ εύκολα κλονίζεται.

Η Ελλάδα θα πρέπει να αξιοποιήσει όλες τις ευκαιρίες που παρουσιάζονται από τις περιγραφείσες αντιφάσεις και αντιθέσεις. Οφείλει, όμως, έστω και τώρα η Κυβέρνηση και όποιοι από την Αντιπολίτευση μπορούν να απαγκιστρωθούν από ιδεοληψίες και μικροσυμφέροντα να επανατοποθετήσει το Ελληνικό ζήτημα. Το κυρίαρχο πρόβλημα της χώρας δεν είναι το Δημοσιονομικό και η κρίση Χρέους. Αυτά είναι συνέπειες. Συνέπειες της άνισης ανταλλαγής που χρόνια τώρα επιβάλλονται στην Ελληνική οικονομία στην Ελληνική κοινωνία. Υπενθυμίζεται ότι η άνιση κατανομή του πλούτου αλλά και η ανισότητα ανάμεσα στις χώρες της Ε.Ε καθορίζεται από σχέσεις πολιτικών παραγωγής, ελέγχου της γνώσης και της καινοτομίας,διανομής και συγκέντρωσης πλούτου και πλεονασμάτων σε βάρος ελλειμματικών χωρών και περιοχών που δεν έχουν τις ίδιες παραγωγικές και αναπτυξιακές δυνατότητες για τη δημιουργία πλούτου. Επομένως το κύριο πρόβλημά μας είναι παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας με βάση την καινοτομία, τη δημιουργία, τις θέσεις εργασίας,την παραγωγή πλούτου προς όφελος της πραγματικής Οικονομίας ώστε να ξαναποκτήσει η χώρα και η ελληνική κοινωνία, όσα κατέστρεψαν πολιτικές ηγεσίες, αλλά και συγκεκριμένα ντόπια (μεταπρατικά) και ξένα συμφέροντα. Ο Δημήτρης Σκουτέρης είναι Πολιτικός Επιστήμων, πολιτικός αναλυτής – (skouterisd@gmail.com)

Πηγή: Τα leaks για τα Panama Papers: To ΔΝΤ, ο ρόλος των Αμερικανών και η Ελλάδα https://wp.me/p3kVLZ-vu1