ΣΗΜΕΙΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ ΓΙΩΡΓΟΥ Α. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΣΕ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Αθήνα, 21 Ιανουαρίου 2017

Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι,
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Πριν λίγες ημέρες συμπληρώθηκαν δύο χρόνια από την ίδρυση του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Δημοκρατών Σοσιαλιστών.
Πήραμε τότε μια γενναία απόφαση.
Πήραμε μια απόφαση μαζί, προκειμένου να εκφράσουμε πολίτες που ένοιωθαν πολιτικά άστεγοι, πολίτες που δεν ήταν διατεθειμένοι να μετακινηθούν έξω από τον χώρο της Δημοκρατικής Παράταξης, για να αναζητήσουν μια νέα στέγη.
Δεν αλληθώρισαν προς τα δεξιά.
Δεν πείστηκαν από τα success stories.
Αλλά ούτε γοητεύτηκαν από τα προγράμματα της Θεσσαλονίκης που υπόσχονταν ότι θα λύσουν το πρόβλημα της ύφεσης και της ανεργίας με ένα μαγικό τρόπο.
Γιατί, λέει, αυτή ήταν η βούληση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η οποία θα διαπραγματεύονταν άλλοτε χτυπώντας το χέρι στον τραπέζι και άλλοτε παίζοντας πυρρίχιο και πεντοζάλη για να χορέψουν οι αγορές, οι οποίες θα έχουν απέναντι τους επάξιους λυράρηδες και νταουλιέρηδες.
Ξέρω, σας φαίνονται αστεία αυτά τώρα, όπως αστεία σας φαίνονται και τα 600 δισ. του Σώρρα, αλλά από το 2010 πολλοί Έλληνες υπέκυψαν και υιοθέτησαν διάφορες θεωρίες συνωμοσίας.
Αποδέχτηκαν εξηγήσεις γεμάτες μυθοπλασίες, κάτω από τις δύσκολες αντικειμενικά συνθήκες στις οποίες βρέθηκαν και οι οποίες τους έκαναν να στραφούν σε ό,τι πιο ακραίο υπήρχε ως αντίληψη ή πρόταση, γιατί εμφανιζόταν ως αντισυστημικό.

Τονίζω ότι εμφανιζόταν – δεν ήταν – αντισυστημικό.

Το αντίθετο μάλιστα. Ήταν ο δίαυλος να διοχετευθεί η υπαρκτή και δικαιολογημένη οργή του κόσμου σε σχήματα που δεν θα έθιγαν, δεν θα πείραζαν, δεν θα ανέτρεπαν κατεστημένα.

Ήταν τρόπος να προστατευθεί το κατεστημένο που δεν μας έλεγχε και φοβόταν τις μεγάλες αλλαγές που φέρναμε. Αλλαγές απαραίτητες αλλά όχι αρεστές σε πολλούς ισχυρούς της χώρας.

Ήταν ο εύκολος τρόπος διεκδίκησης εξουσίας μόνο για την εξουσία.

Η φιλοσοφία τους: Δεν αλλάζουμε, δεν ισχυροποιούμε την δημοκρατία προς όφελος των πολλών, όλων των πολιτών, αλλά χειραγωγούμε θεσμούς και κράτος για την ιδιοποίηση, για την νομή της εξουσίας. Διατηρούμε ασθενικές δομές, που εύκολα παραβιάζονται τελικά προς όφελος των ισχυρών.

Αυτές οι δυνάμεις, της συντήρησης – δεξιάς και παραδοσιακής αριστεράς – αντί να συμπαρασταθούν στον λαό, αντί να τον στηρίξουν στην δύσκολη προσαρμογή, τον κορόιδευαν. Διεκτραγωδούσαν τις δυσκολίες και υπόσχονταν παραδείσους. Τα λόγια τους περιστασιακά παυσίπονα που επέτειναν το πρόβλημα αντί να οδηγούν σε ουσιαστική απελευθέρωση με πραγματικές λύσεις και αλλαγές.

Εύκολη η δουλειά της αντιπολίτευσης τότε. Ολόκληρες πολιτικές δυνάμεις έκαναν σημαία τους κάθε ανοησία αρκεί να μας δημιουργήσουν πρόβλημα.

Δημιουργώντας εμπόδια στο δικό μας έργο – πυρόσβεσης και αναπροσαρμογής – άφηναν έτσι να διαιωνίζονται και να μεγαλώνουν τα προβλήματα της χώρας. Αυτά πλήρωσε και πληρώνει ακόμα ο Ελληνικός λαός.

Πολιτικές δυνάμεις, οι οποίες αντί να μας στηρίξουν το 2010 να αντιμετωπίσουμε το εθνικά θανάσιμο πρόβλημα που κληρονομήσαμε, έλεγαν ότι δεν υπήρχε πρόβλημα.

Γιατί;

Γιατί έτσι μπορούσαν να πουν ότι το πρόβλημα ήμασταν εμείς!

Γιατί έτσι μπορούσαν να συγκαλύψουν τα αίσχη που έγιναν μέχρι το 2009.

Γιατί έτσι μπορούσαν να προστατεύσουν το κουρασμένο εθνικό κατεστημένο.

Γιατί, έτσι μπορούσαν αγόγγυστα να γίνουν οι σωτήρες χτίζοντας καριέρες – όχι πάνω σε λύσεις με προοπτική αλλά προκαλώντας και στη συνέχεια αξιοποιώντας την αγανάκτηση του κόσμου.

Για αυτό έλεγαν ότι εμείς δημιουργήσαμε το πρόβλημα της χώρας.

Και ότι το στήσαμε.

Αυτοί που συστηματικά απέκρυπταν την αλήθεια από μας και τον Ελληνικό λαό, μετά ρωτούσαν: «δεν τα ξέρατε;»

Αυτοί που επί 5 χρόνια ήταν κυβέρνηση και ψέλλισαν κάτι για πιθανό πρόβλημα προεκλογικά, μας κατηγορούσαν λέγοντας: «μα εσείς φταίτε, δεν πήρατε γρήγορα μέτρα».

Κατηγορούσαν εμάς, που σε 4 μήνες πήραμε τόσα μέτρα νοικοκυρέματος, όσο καμία άλλη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Και μάλιστα, χωρίς να τα πληρώσει ο πολίτης. Κόψαμε σπατάλες και αχρείαστες δαπάνες.

Μας έλεγαν ότι δεν δανειστήκαμε χρήματα ενώ μπορούσαμε, ενώ μας τα έδιναν. Που τα είδαν; Όσοι το δοκίμασαν εισέπραξαν ένα καθαρό «νιέτ».

Δυστυχώς, κατάφεραν – αρχικώς έστω – αλλά στην πιο κρίσιμη περίοδο – να αποπροσανατολίσουν τον λαό από την πραγματικότητα.

Βλέπετε, φίλες και φίλοι, Σώρρα είχαμε και το 2010 και το 2011 και το 2012.

Μόνο που τότε τον έλεγαν Σαμαρά, Καμμένο και Τσίπρα.

Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί σήμερα ο Ελληνικός λαός και ειδικότερα η νέοι άνθρωποι αισθάνονται απογοητευμένοι αν όχι προδομένοι.

Βάλτε τον εαυτό σας στη θέση ενός νέου ανθρώπου.

Πίστεψε στην αλλαγή το 2009.

Την αρχίσαμε, παλέψαμε, συγκρουστήκαμε, αλλά οι μεταρρυθμίσεις έμειναν στη μέση. Και οι αντίπαλοι κατάφεραν να ρίξουν το βάρος της κρίσης σε μας υποσχόμενοι Ζάππεια και Προγράμματα Θεσσαλονίκης.

Όταν ανέλαβε ο Σαμαράς – ήρθε νέα απογοήτευση.

Και στη συνέχεια ο Τσίπρας, παραπλανώντας τους νέους.

Πολλές προσδοκίες. Μίλαγε για το καινούργιο, γιατί δεν είχε μπλέξει με την εξουσία.

Αναρωτήθηκαν, κάτι διαφορετικό δεν θα κάνει;

Και φέρνει το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο, χωρίς καν να συγκρουστεί με τα κακώς κείμενα της χώρας.

Τι θα αισθανόσουν ως νέος; Όλοι ίδιοι! Δεν έχει μέλλον η χώρα! Παραιτούμαι! Φεύγω στα ξένα! Στερεότυπες πια απαντήσεις που ακούω από πολλούς.

Φίλες και φίλοι,

Αν υπάρχει ελπίδα, και υπάρχει φίλες και φίλοι, είναι να ειπωθούν αλήθειες.

Αυτές που ακόμα και εμείς δεν υπερασπιστήκαμε με τον πιο δυναμικό τρόπο.

Ένας από τους λόγους που ιδρύσαμε το ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών.

Ήρθε η ώρα να ακουστούν αλήθειες.

Αυτές δύσκολες ή όχι – είναι οι βάσεις για να χτίσουμε κάτι υγιές, διαφορετικό, πατριωτικό.

Αλλά ποιος από αυτούς – που μας λοιδορούσαν – μπορεί να τις παραδεχτεί;

Ποιος να παραδεχτεί ότι αν μας είχαν στηρίξει τότε, η χώρα θα είχε ήδη βγει από τα Μνημόνια;

Ποιος να παραδεχτεί ότι η στάση τους κόστισε στην Ελλάδα δεκάδες δισεκατομμύρια και αμέτρητο πολύτιμο χρόνο;

Καθώς η μια χώρα μετά την άλλη έβγαινε από τα μνημόνια, η Ελλάδα ήταν η μόνη που υπέγραφε ένα τρίτο μνημόνιο. Πιο «ηθικό». Πιο «καλό», γιατί ήταν το μνημόνιο της Πρώτης Φορά Αριστερά κυβέρνησης με ολίγη από ακροδεξιά των Ανεξάρτητων Ελλήνων.

Η Ευρώπη προσπαθούσε να ξεπεράσει την κρίση της και να ανορθωθεί, ενώ εμείς για δύο χρόνια βυθιζόμασταν ολοένα και πιο βαθιά, γιατί τα δυο κυβερνητικά πια κόμματα σερβίριζαν ζαχαρωμένες αυταπάτες στον Ελληνικό λαό.

Η νέα γενιά θα ξαναπιστέψει όταν δει ότι δεν της πουλάμε αυταπάτες. Όταν αντιμετωπίζουμε ήσυχα και απλά αλλά και κατάφατσα αλήθειες.

Η αλήθεια δεν είναι πάντα πικρή. Η Ελλάδα έχει και τεράστιες ανεκμετάλλευτες δυνατότητες. Και μαζί μπορούμε να χτίσουμε επάνω σε αυτά, τα δικά μας συγκριτικά πλεονεκτήματα. Σπάζοντας κατεστημένα. Απελευθερώνοντας δημιουργικές παραγωγικές δυνάμεις.

Η πολιτική συγκυρία σήμερα.

Σήμερα, η Ελλάδα είναι ξανά σε ένα σταυροδρόμι που θα έπρεπε προ πολλού να έχει αφήσει πίσω της, εάν μας άφηναν να ολοκληρώσουμε το έργο μας.

Υπάρχει όμως και ένα ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα, το οποίο οργανώνεται μέρα με τη μέρα:

Η επιβίωση όσων κορόιδεψαν, το οξυγόνο όσων αρνήθηκαν να βάλουν πλάτη στην αρχή της κρίσης, είναι να διαιωνίσουν τα ψέμματα. Να αποκρύψουν αλήθειες.

Να συνεχίσουν το τροπάριο ότι το μνημόνιο έφερε την κρίση.

Εδώ βρίσκεται και η ανίερη συμμαχία ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.

Μαζί το 2010 ύψωσαν την αντιμνημονιακή σημαία για μικροκομματικό συμφέρον.

Μαζί καταδίκασαν την Ελλάδα σε μια δεκαετία – όπως πάει, εξάρτησης, εποπτείας και επαιτείας.

Η χώρα, δυστυχώς, δεν διαθέτει αριστερή κυβέρνηση.

Η χώρα έχει κυβέρνηση υπερασπιστών του καραμανλικού εφιάλτη.

Κυβέρνηση Καραμανλή.

Παράδοση άνευ όρων στους εμπρηστές που κατέκαψαν τη χώρα και μετά δραπέτευσαν.

Μεγάλο τμήμα της ΝΔ έχει εξελιχθεί στο βασικότερο εταίρο της σημερινής κυβέρνησης, με αντάλλαγμα ακριβώς αυτό το ξέπλυμα του καραμανλικού εφιάλτη.

Κοινός στόχος της ανίερης συμμαχίας είναι η απαξίωση της προσφοράς της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης.

Αλλά ειδικότερα της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ 2009-2011.

Η κυβέρνηση που σταμάτησε το πάρτι – ένα πάρτι για το οποίο δαπανήθηκαν περισσότερα από 150 δισ. Ευρώ, με αποτέλεσμα να υπερδιπλασιαστεί το χρέος της χώρας. Ένα πάρτι στο οποίο συμμετείχε σύσσωμο το πελατειακό σύστημα της χώρας, το ίδιο σύστημα που στήριξε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά ο βασικότερος εχθρός τους δεν είναι πρόσωπα, δεν είναι κόμματα, είναι η αλήθεια.

Με αυτήν έχουν πρόβλημα, αυτήν επιχειρούν να αλλοιώσουν.

Το «ντηλ» βγάζει μάτια. Το βρώμικο 2016 κάνει το βρώμικο 1989 να μοιάζει νηπιαγωγείο.

Την ίδια ώρα, η επίσημη ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ανήμπορη, υποτίθεται πως αντιπολιτεύεται.

Μιλάει για «Συμφωνία Αλήθειας» αλλά υιοθετεί κάθε ψέμα που καλύπτει την καραμανλική λαίλαπα.

Όσοι ψήφισαν με ελπίδα την αλλαγή στην ηγεσία της ΝΔ, σήμερα βλέπουν να μην συγκρούεται με ότι χαντάκωσε την χώρα.

Εύκολο να λες – θα κόψουμε τις δαπάνες για να μειώσουμε φόρους.

Δύσκολο να πεις ποιος εκτίναξε τις δαπάνες στα ύψη, ποιές πρακτικές θα χτυπηθούν και ποιές βαθιές αλλαγές θα γίνουν για να λειτουργεί το κράτος για τον πολίτη και όχι για τους λίγους.

Εύκολα και πάλι τα λόγια προς τον Ελληνικό λαό.

Όμως συγκαλύπτουν τα αίτια της κρίσης. Ομερτά. Συμβιβασμός με ό,τι πιο συντηρητικό και πελατειακό.

Όπως η κυβέρνηση που υποτίθεται ότι αντιπολιτεύεται.

ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και ΝΔ είναι οι δύο όψεις του ίδιου προβλήματος.

Στην ουσία συγκαλύπτουν το ίδιο ένοχο παρελθόν και διεκδικούν το ίδιο πελατειακό μέλλον: τη νομή εξουσίας και κράτους.

Οι ορθολογικά σκεπτόμενοι φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ οφείλουν να αντιδράσουν.

Τους καλώ να αντιδράσουν.

Να μην αφομοιωθούν από την θελκτικότητα της εξουσίας. Να πατήσουν πόδι απαιτώντας το αυτονόητο.

Ότι η χώρα έχει ανάγκη να αναπνεύσει αέρα αυτογνωσίας και αλήθειας.

Ορθολογισμού και προόδου.

Άμεσα.

Χωρίς αλήθεια και αυτογνωσία για το πώς φτάσαμε στην κρίση, δεν θα βγούμε ποτέ από αυτήν.

Γιατί πρόβλημα που δεν αναγνωρίζεται, δεν λύνεται. Η λάθος διάγνωση οδηγεί σε λάθος λύση.

Σε αυτήν την προσπάθεια η χώρα έχει ανάγκη ένα μαζικό Κίνημα Ορθολογισμού και Προόδου.

Κίνημα όσων πολιτών αποδέχονται δύο, ιστορικά επιβεβαιωμένες, αλήθειες :

Πρώτον, ότι Εθνικόν, είναι το Αληθές. Η κρίση, που γιγαντώθηκε την περίοδο 2004-2009 έφερε τα Μνημόνια, όχι το αντίθετο.

Και δεύτερον, ότι η χώρα χρειάζεται ριζικές αλλαγές παντού για να ξεριζώσει τα αίτια της κρίσης, τον πελατειασμό σε κάθε τομέα.

Μόνο έτσι θα τελειώσουμε μια ώρα αρχύτερα με τα Μνημόνια και κυρίως, δεν θα ξαναχρειαστούμε Μνημόνια.

Οδηγός μας αλλαγές όπως το ΑΣΕΠ, τα ΚΕΠ, το ΕΣΥ, η αποκέντρωση με τον Καλλικράτη, το δικαίωμα του πολίτη στην πληροφόρηση, τον έλεγχο και τη λογοδοσία από το δημόσιο – η Διαύγεια, το OpenGov, αλλά και η ηλεκτρονική συνταγογράφηση – ένα δείγμα ηχηρό ότι λεφτά υπάρχουν, αλλά και η μεταρρύθμιση στα Πανεπιστήμια, η καταπολέμηση του ηλεκτρονικού εγκλήματος, η ανεξάρτητη Στατιστική Υπηρεσία, η ομαλοποίηση της παρουσίας και η ένταξη των μεταναστών στην Ελληνική κοινωνία, η αξιοποίηση της αγροτικής δημόσιας γης για νέους επιχειρηματίες, τα κονδύλια για start-ups καινοτόμων νέων, η ανάπτυξη της πράσινης ενέργειας αλλά και η έρευνα, ο εντοπισμός των παραδοσιακών πηγών – όπως των κοιτασμάτων στη δυτική Ελλάδα και στην Κρήτη, η ηλεκτρονική διαβούλευση – προοίμιο μιας δημοκρατίας συμμετοχικής, τα δημοψηφίσματα για καίρια ζητήματα της χώρας, και τόσες άλλες που γέννησε ο δικός μας πολιτικός χώρος.

Αυτό το Κίνημα χρειάζεται να γίνει πλειοψηφικό παντού.

Στην κοινωνία, στη Βουλή, στα συνδικάτα, στο καφενείο, παντού.

Να βρεθεί δίπλα σε κάθε πολίτη, να δώσει τη μάχη των επιχειρημάτων.

Δηλητηριάστηκε τόσα χρόνια η κοινωνία με μύθους.

Απαιτείται αποψεκασμός, είναι ζήτημα επιβίωσης και απελευθέρωσης της χώρας.

Το κακό που έγινε δεν θα διορθωθεί μέσα από τα τηλεοπτικά πάνελ, τα τηλεπαράθυρα ή τις στήλες των εφημερίδων.

Ούτε μόνο μέσα από νομοθετικές ρυθμίσεις.

Τέτοιες όχι μόνο κάναμε την περίοδο 2009-11, αλλά είμασταν το πιο παραγωγικό κοινοβούλιο σε νομοθετικές αλλαγές.

Όμως κόλλησαν στην εφαρμογή.

Αντιστάσεις μέσα και έξω από το δημόσιο.

Γι’ αυτό πρέπει να χτυπήσουμε κάθε πόρτα και να μιλήσουμε με κάθε πολίτη.

Αντίπαλός μας η λήθη, το ψέμα και κυρίως η πελατειακή συντήρηση της καραμανλικής δεξιάς και αριστεράς.

Αντίπαλός μας η ηττοπάθεια, η παραίτηση, ο κυνισμός και η ισοπέδωση που καλλιεργείται παντού.

Να σέρνεται ο πολίτης από τον έναν σωτήρα στον άλλον, αλλά ο ίδιος να μένει θεατής σε μια εικονική πραγματικότητα.

Εξουσία στους εξουσιαστές!

Ο αντίπαλός μας οργανώνεται παντού.

Καιρός να κάνουμε το ίδιο.

Να αντιπαρατεθούμε στην ηττοπάθεια και την λήθη.

Σύμμαχός μας κάθε πολίτης που πιστεύει στην ικανότητά του, την ικανότητα της κοινωνίας των πολιτών να αποφασίσουν για την μοίρα τους.

Χωρίς διαμεσολαβητές με την αυτονομία της πολιτικής, τον ορθολογισμό και την πρόοδο.

Με συλλογική αλληλέγγυα δράση.

Ακόμα κι αν δεν συμφωνούμε σε όλα – Συμφωνούμε στα θεμελιώδη.

Γιατί δεν είμαστε ίδιοι. Δεν μας κρατάει κανείς.

Κάποιοι ορθώσαμε ανάστημα στα εκδοτικά συγκροτήματα και άλλοι κάνουν ντηλ με αυτά.

Εμείς συγκρουστήκαμε. Έγιναν πολλά. Αλλά μπορούμε πολλά περισσότερα.

Μπορούμε, ναι ή όχι, να κάνουμε την Ελλάδα, τα πανεπιστήμια μας, κέντρα ξένων φοιτητών, όπως το κάνει η Κύπρος. Φέρνοντας πόρους δημιουργώντας φίλους και συνεργασίες;

Μπορούμε, ναι ή όχι, να αξιοποιήσουμε το ανθρώπινο δυναμικό στην υγεία, γιατρούς, νοσηλευτές, αντί να φεύγουν στη Γερμανία για να γίνει η Ελλάδα προορισμός τουρισμού ευζωίας για όλη την Ευρώπη, για όλο τον κόσμο;

Μπορούμε, ναι ή όχι, να γίνουμε πρότυπο ανανεώσιμων πηγών ενέργειας αξιοποιώντας την αιολική, την ηλιακή ενέργεια και το γεωθερμικό δυναμικό της πατρίδας μας; Κάνοντας ακόμη και εξαγωγή ηλεκτρισμού και καθιστώντας τα νησιά μας παράδειγμα αυτονομίας σε ενέργεια;

Μπορούμε, ναι ή όχι, να γενικεύσουμε μέσω ΕΣΠΑ και αυτοχρηματοδότησης προγράμματα εξοικονόμησης ενέργειας σε όλες τις κατοικίες και τις κατασκευές στη χώρα δίνοντας δουλειές σε νέους μηχανικούς και τεχνίτες. Μειώνοντας το κόστος ενέργειας για την ελληνική οικογένεια;

Μπορούμε, ναι η όχι, να αναμορφώσουμε τη Δικαιοσύνη ώστε να απονέμεται γρήγορα, ορθά, χωρίς πολιτικές ή άλλες παρεμβάσεις;

Μπορούμε, ναι ή όχι, να κάνουμε όλες τις πράξεις του δημοσίου, απλές, κατανοητές, φιλικές προς τον πολίτη, ηλεκτρονικές; Απελευθερώνοντάς τον από την απίστευτη γραφειοκρατία και την ταλαιπωρία, απελευθερώνοντας τη δημιουργική επιχειρηματικότητα, νοικοκυρεύοντας ακόμα περισσότερο το δημόσιο ώστε να αποδίδουν τα λεφτά του;

Μπορούμε, ναι η όχι, να έχουμε νοσοκομεία που λειτουργούν αποτελεσματικά με ηλεκτρονικές προμήθειες, ώστε να μην χάνονται χρήματα;

Μπορούμε, ναι ή όχι, να κάνουμε τα σχολεία μας κέντρα κριτικής σκέψης, για γνώσεις ζωής, όπως της σωστής διατροφής, της σωστής χρήσης της νέας τεχνολογίας, δίνοντάς εργαλεία για την σύγχρονη τεχνολογική κοινωνία αντί της παπαγαλίας;

Μπορούμε, ναι ή όχι, να εξασφαλίσουμε ένα αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης για όλους τους πολίτες;

Μπορούμε, ναι ή όχι, να αξιοποιήσουμε τα Ελληνόπουλα που μεταναστεύουν, το μυαλό και τις δυνατότητές τους, στηρίζοντας την καινοτομία, τα startups στις νέες τεχνολογίες;

Μπορούμε, ναι ή όχι, να αξιοποιήσουμε την απίστευτη περιουσία του δημοσίου, που παραμένει ανεκμετάλλευτη κάτω από το βάρος της γραφειοκρατίας, ενώ εντός και εκτός Ελλάδας περιμένουν σοβαροί επιχειρηματίες να επενδύσουν τα λεφτά τους;

Μπορούμε, ναι ή όχι, να οργανώσουμε την γεωργία και την κτηνοτροφία σε μια σύγχρονη ποιοτική, οικολογική και ανταγωνιστική βιομηχανία που θα συνάδει με τις καλύτερες παραδόσεις της χώρας μας, τη μεσογειακή και την κρητική διατροφή;

Χθες, στην Ρώμη, συνάντησα τον ιδρυτή της μεγαλύτερης γιαουρτοβιομηχανίας της Αμερικής, Chobani – Τούρκος κουρδικής καταγωγής, πρόσφυγας στην Αμερική με brand name greek yoghurt, δηλαδή, ελληνικό γιαούρτι.

Μπορούμε, ναι ή όχι, να αποκεντρώσουμε εξουσίες και πόρους στην αυτοδιοίκηση, ώστε η περιφερειακή ανάπτυξη να απογειωθεί και η συμμετοχική δημοκρατία να εμπεδωθεί;

Μπορούμε, ναι ή όχι, να ζωντανέψουμε τα μνημεία μας μέσω σύγχρονης τεχνολογίας, τεχνητής νοημοσύνης ή ενισχυόμενης πραγματικότητας για τον κάθε επισκέπτη; Ακόμα περισσότερο, να μάθουμε εμείς – όχι στιχάκια από στήθους – τον τεράστιο πλούτο της φιλοσοφίας των Αρχαίων Ελλήνων;

Μπορούμε, ναι ή όχι, να αποποινικοποίησουμε τη χρήση ναρκωτικών και αντί να διώκονται και να φυλακίζονται οι χρήστες και να στοιβάζονται σε κρατητήρια και δικαστήρια, να βοηθούνται όσοι έχουν βαριές εξαρτήσεις, αντί να πέφτουν θύματα στα χέρια της μαφίας;

Μπορούμε, ναι ή όχι, να καλλιεργήσουμε οργανωμένα, ελεγχόμενα, για ιατρική χρήση την ινδική κάνναβη; Όταν σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες έχει αποποινικοποιηθεί σε πολλές πολιτείες και ήδη γίνεται βιομηχανία πολλών δισεκατομμυρίων;

Τρελές ιδέες, θα πουν κάποιοι.

Τα ίδια έλεγαν και στο παρελθόν, αλλά τελικά πολλοί υιοθέτησαν πολλές, εδώ και στο εξωτερικό.

Γιατί,

Τρέλα είναι να βλέπει κανείς τις τόσες δυνατότητες της χώρας να μην αξιοποιούνται.

Τρέλα είναι να μην κάνουμε τα απλά και τα αυτονόητα.

Η τρέχουσα αξιολόγηση και οικονομικές εξελίξεις

Δεν αισθάνεται κανείς ότι τρελαίνεται – όταν για μια ακόμη φορά οι Έλληνες πολίτες νοιώθουν παγιδευμένοι και απογοητευμένοι από την πορεία της χώρας και τις προοπτικές της;

Όταν μετά από επτά χρόνια κρίσης η κυβέρνηση ακόμη δεν έχει κατανοήσει το κόστος που συνεπάγονται οι αναβολές για τη χώρα και τους πολίτες.

Όταν για πολλοστή φορά δυσκολευόμαστε όλοι να κατανοήσουμε ποιος είναι ο σχεδιασμός της κυβέρνησης ώστε η χώρα να επιστρέψει σε θετικούς και βιώσιμους ρυθμούς ανάπτυξης;

Όταν ασχολούμαστε και πάλι για το αν θα γίνει ή αν θα πετύχει η αξιολόγηση;

Δεν είναι να τρελαίνεται κανείς όταν συνεχίζεται αυτή η αβεβαιότητα με θύμα την ανάπτυξη, την επένδυση και την ανασφάλεια;

Τώρα ο νέος στόχος της κυβέρνησης είναι να ολοκληρωθεί τον Φεβρουάριο.

Γιατί;

Ποιος θα πληρώσει το κόστος;

Το κόστος από την ύφεση στην οικονομία που οδηγεί σε νέα μέτρα και σε απογοήτευση των πολιτών.

Ποιος φταίει για όλα αυτά που κρατούν τη χώρα σε ύφεση για ένατο χρόνο;

Γιατί δεν αξιοποιούμε την θέση του επάρατου ΔΝΤ, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα δεν μπορεί και δεν πρέπει να επιδιώξει να δημιουργήσει πλεονάσματα της τάξης του 3,5% σε βάθος δεκαετίας η έστω πενταετίας;

Ότι η Ελλάδα σήμερα χρειάζεται περισσότερες πρωτοβουλίες από την πλευρά της Ευρώπης για το χρέος της και μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα ώστε να πάει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης;

Γιατί αυτό θα οδηγήσει σε πρόσθετα μέτρα που θα ακυρώνουν την προοπτική ανάπτυξης.

Τι, τελικά, διαπραγματεύεται η κυβέρνηση;

Αν προσπαθήσεις στις παρούσες συνθήκες να δημιουργήσεις πλεόνασμα της τάξης του 3,5% του ΑΕΠ αυτό θα γίνει μόνο σε βάρος της ανάπτυξης.

Ακόμη και αν πετύχει η Ελλάδα να δημιουργήσει πλεόνασμα της τάξης του 3,5% αυτό θα είναι προσωρινό και μειωμένης αξιοπιστίας.

Η ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης με μικρότερο στόχο για το πλεόνασμα, απομακρύνει την αβεβαιότητα.

Αποτελεί ένα αναγκαίο, αλλά πιθανότατα όχι από μόνο του ικανό βήμα, για τη συμμετοχή των κρατικών ομολόγων στο ελληνικό πρόγραμμα χαλάρωσης της ΕΚΤ και την ελάττωση του κόστους δανεισμού του ελληνικού Δημοσίου.

Η χώρα για να ανακάμψει θέλει ένα εθνικό σχέδιο, ώστε να προσελκύσει πολλές νέες επενδύσεις. Επενδύσεις με στόχο να φέρουν ψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, νέες θέσεις εργασίας και εισοδήματα.

Μόνο έτσι η Ελλάδα μπορεί να βγει από το τέλμα της ύφεσης και της υψηλής ανεργίας.

Μόνο έτσι θα δημιουργήσει πόρους για να αντιμετωπίσει τις κοινωνικές ανισότητες.

Για την Κύπρο

Σύντροφοι και συντρόφισσες,

Η συντήρηση δεξιά και αριστερή ποντάρει στην ηττοπάθεια.

Ή χειρότερα, στην απάθεια, που αναζητά κάθε φορά νέους σωτήρες.

Η «πρωτοπορία» σε αυτό, είναι η πρώτη φορά αριστερά, που είναι η αναπαλαίωση της δεξιάς.

Βασικό υποσυνείδητο μοτίβο; Η Ελλάδα δεν μπορεί.

Εμείς αποδείξαμε ότι μπορούμε.

Ένα συντριπτικό παράδειγμα είναι η Κύπρος. Θυμάμαι τα λόγια βουλευτών της ΝΔ, υπεύθυνων για την εξωτερική πολιτική, που μου έλεγαν “δεν μπορείτε”. Δεν θα μπορέσετε ποτέ να βάλετε την Κύπρο στην ΕΕ χωρίς να έχει λυθεί το πρόβλημα. Δηλαδή, χωρίς να συναποφασίσει η Τουρκία για την πορεία της Κύπρου.

Το κάναμε, χωρίς να ανοίξει μύτη.

Γιατί πιστέψαμε ότι μπορούμε. Γιατί το παλέψαμε. Γιατί κάναμε σκληρές αλλά και αποτελεσματικές διαπραγματεύσεις. Γιατί κατανοήσαμε τις γεωπολιτικές εξελίξεις. Γιατί τολμήσαμε μια άλλη προσέγγιση με την Τουρκία.

Σήμερα, σε μια εποχή μεγάλης γεωπολιτικής αστάθειας υπάρχουν και ελπιδοφόρες εξελίξεις.

Αναφέρομαι στην επίσημη έναρξη στη Γενεύη των συνομιλιών μεταξύ του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκου Αναστασιάδη και του Τουρκοκύπριου ηγέτη, Μουσταφά Ακιντσί, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών.

Πρόκειται για έναν κρίσιμο σταθμό στη διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη από το Μάιο του 2015.

Μετά το πρώτο στάδιο των συνομιλιών που ολοκληρώθηκε στο Μον Πελερέν, ήρθε η συνάντηση σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων για τα θέματα ασφαλείας. Θα γίνει γνωστό το επόμενο διάστημα πότε και σε ποιο επίπεδο θα γίνει το επόμενο βήμα.

Πρόκειται για μια δύσκολη διαδικασία, με αρκετά ακανθώδη εκκρεμή θέματα. Όμως μέχρι τώρα προχώρησε σε κλίμα καλό, χωρίς κανείς να εγκαταλείψει την προσπάθεια.

Δεν θα βλέπαμε ποτέ τέτοια πρόοδο, αν δεν είχαμε πιστέψει ότι μπορούμε το 1999 στο Ελσίνκι, που σφράγισε τις αποφάσεις της ΕΕ για την Κυπριακή Δημοκρατία.

Σε αυτή την ιστορική συγκυρία είναι σημαντικό οι πολιτικές δυνάμεις της Ελλάδας να στηρίξουν ουσιαστικά τις προσπάθειες του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας για την επίτευξη μιας λύσης βιώσιμης και λειτουργικής για μια ενωμένη ευρωπαϊκή Κύπρο.

Μίας λύσης, σε συνέχεια των συμφωνιών κορυφής του 1977 και 1979 και των αποφάσεων του ΟΗΕ για δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία, στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού κεκτημένου, που θα λαμβάνει υπόψη τις ανησυχίες των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκύπριων.

Η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΕΕ που δρομολογήθηκε το 2003, έχει δημιουργήσει το πλαίσιο των εγγυήσεων για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κάθε πολίτη στη μεγαλόνησο και συνέβαλε στη δημιουργία νέων προϋποθέσεων για τη λύση του Κυπριακού ζητήματος.

Είναι προς το συμφέρον όλων, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκύπριων, της Ελλάδας, της ευρύτερης περιοχής αλλά και της Ευρώπης, να υπάρξει μια λύση που θα γυρίζει σελίδα στην τραγωδία της εισβολής και της κατοχής, με ασφάλεια και ειρήνη. Που θα οδηγήσει σε μια ενωμένη Κύπρο υπόδειγμα δημοκρατίας, ανάπτυξης και σταθερότητας.

Για το προσφυγικό ζήτημα

Η λύση του Κυπριακού θα αποτελέσει και μήνυμα κόντρα στην μισαλλοδοξία της εποχής.

Παρακολουθούμε να αναδύεται μια νέα μορφή ηγετών.

Αυτών που καλλιεργούν τον φόβο, αυτών που επιβιώνουν πολιτικά πολώνοντας και διαιρώντας κοινωνίες, αυτών που μοστράρουν ως σωτήρες, αυτών που κάνουν τους μάγκες δήθεν επαναστατικά, αλλά τελικά καταλήγουν υπηρέτες των κατεστημένων. Παράδειγμα, ο Τραμπ, που καλλιέργησε τον αντισυστημισμό με περίσσιο ρατσισμό, ήρθε στην εξουσία – για «να τα αλλάξει όλα» όπως λέει.

Σκεφτείτε όμως, το νέο του υπουργικό συμβούλιο: Ο πλούτος που κατέχουν οι υπουργοί του, είναι ίσος με αυτόν του 1/3 των φτωχότερων πολιτών της ΗΠΑ.

Αυτές οι δυνάμεις εδώ, στην Αμερική, στην Ευρώπη, στην Ασία, (πχ Φιλιππίνες), έχουν βρει μια εύκολη φόρμουλα.

Φόβισαν το λαό από την επιδρομή των ξένων. Ταύτισαν τον κατατρεγμένο με τον εγκληματία. Ταύτισαν τον τρομοκρατούμενο με τον τρομοκράτη.

Όχι, η προσφυγιά και η μετανάστευση δεν έχει απλές λύσεις – υπάρχουν όμως δύο διαφορετικές στάσεις. Η μία θέλει να φτιάξει τοίχους να ξορκίσει και εξορίσει το πρόβλημα ή άλλη βλέπει την ανάγκη να αντιμετωπίσει ρεαλιστικά και αποτελεσματικά το πρόβλημα.

Για αυτό οι τραγικές εικόνες που είδαμε τις μέρες της κακοκαιρίας μετά τις γιορτές, ήρθαν απλώς να υπενθυμίσουν τις δομικές αδυναμίες αλλά και έλλειψη στρατηγικής και φιλοσοφίας σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση του προσφυγικού.

Πώς να είμαστε αποτελεσματικοί όταν χάνεται πολύτιμος χρόνος λόγω έλλειψης συνεννόησης μεταξύ υπουργείων και υπηρεσιών με διαφορετικές αρμοδιότητες;

Πώς να είμαστε αποτελεσματικοί στη σωστή απορρόφηση κονδυλίων όταν δεν υπάρχει ακόμα ενιαία διαχειριστική αρχή;

Πως να είμαστε αποτελεσματικοί όταν αρνείται το Υπουργείο Άμυνας να συνδράμει στις κρίσιμες εξάρσεις του προσφυγικού κύματος.

Η αναβάθμιση του υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής ήταν θετικό βήμα αλλά δεν αρκεί.

Πολλά μπορεί να πει κανείς για την Ευρώπη. Και πολλές δυσκολίες προκύπτουν από το γεγονός ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει να αντιμετωπίσει την απροθυμία των κρατών – μελών να έχουν ενιαία στάση στο μεταναστευτικό αλλά και να δείξουν συνέπεια στις δεσμεύσεις τους.

Όμως προέχει να κάνουμε ό,τι μπορούμε σωστά ως Ελλάδα.

Να είναι ξεκάθαρος ο ρόλος του κράτους, της τοπικής αυτοδιοίκησης, των μη κυβερνητικών οργανώσεων, ώστε ο καθένας να συμβάλει εποικοδομητικά στην διαχείριση του προβλήματος με αποτελεσματικότητα και σεβασμό στον άνθρωπο.

Δεν είναι ντροπή να υπάρχουν φαινόμενα πορνείας και εκμετάλλευσης ανθρώπων και παιδιών στους καταυλισμούς;

Να μην υπάρχουν οι μίνιμουμ συνθήκες αξιοπρεπούς διαβίωσης;

Ή μήπως φοβόμαστε να πούμε και εδώ αλήθειες; Να αντιπαρατεθούμε στα ψέματα και τον ρατσισμό;

Μήπως η Ελλάδα – παρά τις οικονομικές της δυσκολίες – έχει πολλά αποθέματα, πολύ μεγαλύτερα αποθέματα για την ομαλή ένταξη μεταναστών και προσφύγων στην κοινωνία μας; Μήπως μας συμφέρει;

Χθες, στη Ρώμη, συζήτησα με την πρώην υπουργό εξωτερικών, Έμμα Μπονίνο.

Μου είπε: Η Ιταλία γερνάει. Έχουμε 5,5 εκατομμύρια νεο-ιταλούς (δηλαδή μετανάστες και πρόσφυγες). Αυτοί προσφέρουν 11.5% στο ΑΕΠ της Ιταλίας κάθε χρόνο. Προσφέρουν και 8 δισ. τον χρόνο στα ασφαλιστικά ταμεία της χώρας. Είναι νέοι και άρα δίνουν, δεν παίρνουν.

Θα μας πει η Χρυσή Αυγή ότι χάνεται η ελληνικότητα, κινδυνεύουν οι παραδόσεις μας, ότι θα χαθεί το ελληνικό DNA!

Δεν ξέρω, αλλά εγώ αισθάνομαι περήφανος ως Έλληνας όταν βλέπω έναν μετανάστη να προκόβει και να σηκώνει την Ελληνική σημαία. Να αγαπά την Ελλάδα ακόμα πιο πολύ και από πολλούς ντόπιους.

Ποιος δεν αισθάνεται περήφανος όταν ένας μπασκετμπολίστας γίνεται ο πρώτος Έλληνας που μπαίνει στην πεντάδα του NBA για το μεγαλύτερο παιχνίδι των «All Star Games»; Και όταν αυτός ο «greek freak» όπως τον αποκαλούν, δεν χάνει ευκαιρία να θυμίζει στην υφήλιο το πόσο Έλληνας είναι σε κάθε του τουίτ, έστω και αν τον λένε Αντετοκουνμπο!

Ως ΚΙΝΗΜΑ, έχουμε επανειλημμένα πάρει δυναμικά θέσεις για το προσφυγικό – χωρίς ενοχές – και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε.

Το ύφος της εξουσίας

Συμπληρώνονται δύο χρόνια κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και αυτοί που ήρθαν ως εκπρόσωποι του καινούργιου αναπαράγουν όλες τις παθογένειες του παλαιού πελατειασμού που οδήγησε τη χώρα στην κατάρρευση.

Κάθε μέρα παρακολουθούμε φαινόμενα εκφυλισμού στη δημόσια ζωή που δεν έχουν προηγούμενο, με ευθύνη μάλιστα εκείνων που για ασήμαντα θέματα στο παρελθόν ξεσήκωναν τον κόσμο.

Οι συνεχείς παρεμβάσεις στη λειτουργία της Δικαιοσύνης είναι ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Σε μια δικαιοσύνη που ήδη χρόνια τώρα ταλαιπωρείται από την κομματικοποίηση και τις παρεμβάσεις.

Οι πρώιμες διακηρύξεις για κτύπημα της διαφθοράς και των ολιγαρχών αντικαταστάθηκε από τα «ντηλς» των κρυφών συναντήσεων.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στα δυο αυτά χρόνια προξένησε ζημιά και ανέδειξε νέες μεθόδους διαπλοκής και καθεστωτισμού στην πολιτική ζωή της χώρας.

Με τις πρακτικές τους οδηγούν τον κόσμο στην απάθεια και στην αδιαφορία. Στο συμπέρασμα ότι τελικά όλοι ίδιοι είναι, που ωφελεί μόνο όσους στέκονται εχθρικά απέναντι στην κοινοβουλευτική δημοκρατία.

Το προεκλογικό μας σύνθημα του 2009, “ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε”, είναι πιο επίκαιρο από ποτέ – είναι η πρόταση μας για το αύριο.

Το 2017, το σύνθημα των εκλογών του 2009 «ή αλλάζουμε, ή βουλιάζουμε» παραμένει περισσότερο επίκαιρο από ποτέ.

Για να γίνουν οι αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα χρειάζεται ένα σχέδιο που να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον,

όχι το συμφέρον των κομματικών παραγόντων,

των ημέτερων και των ισχυρών στη χώρα.

Εάν αυτές οι αλλαγές δεν προχωρήσουν άμεσα, τότε οι προσπάθειες του Ελληνικού λαού θα είναι ημιτελείς ή ακόμα και χωρίς αντίκρυσμα.

Οι κρίσεις θα επανέρχονται ως συστημικά και όχι συγκυριακά φαινόμενα.

Γιατί το πραγματικό πρόβλημα της χώρας ήταν και παραμένει το παρασιτικό πελατειακό κράτος, για την αντιμετώπιση του οποίου απαιτούνται μεγάλες μεταρρυθμίσεις.

Όσοι πίσω από τις μεταρρυθμίσεις έβλεπαν και βλέπουν τον εαυτό τους να απειλείται, ανέλαβαν δράση από νωρίς για να τις ακυρώσουν.

Γιατί;

Γιατί ήθελαν να αποκρύψουν την αλήθεια και όλα τα πελατειακά φαινόμενα που ευθύνονται για την κρίση.

Τι είχα πει;

«Λεφτά υπάρχουν, εάν χτυπήσουμε φαινόμενα φοροδιαφυγής, αδιαφάνειας, αναξιοκρατίας, κλειστών επαγγελμάτων, σπατάλης, και γραφειοκρατίας που εμποδίζουν την υγιή επένδυση και πρωτοβουλία.»

Γι’ αυτό και επιμένω.

Και ρωτώ,

Υπάρχει κανείς που να διαφωνεί με τη φράση, όπως εγώ την είπα το 2009 και όχι όπως με απάτη καιροσκόποι την «έκοψαν» και τη διαστρέβλωσαν

Προφανώς και δεν υπάρχει κανείς. Ούτε όσοι την πολέμησαν. Γιατί δεν θέλουν και δεν μπορούν να πουν δημόσια ότι διαφωνούν. Γιατί, αν διαφωνήσουν θα αποκαλυφθούν. Επομένως, τα έδωσαν όλα για να αποκρύψουν το μέρος εκείνο της φράσης, που τους φωτογράφιζε και τους φωτογραφίζει. Γιατί αυτοί βρίσκονται πίσω από όλα αυτά τα πελατειακά φαινόμενα.

Ο πελατειασμός, δεν είναι παρά η ψευδαίσθηση ότι έχοντας κάποιον ισχυρό “νονό” θα βολευτείς, αντί να έχεις μια πολιτεία για να απελευθερωθείς και να προστατεύονται τα δικαιώματά σου.

Ο πελατειασμός οδηγεί στην εξάρτηση και αυτή η εξάρτηση είναι που μας έφερε και τα μνημόνια.

Συστρατεύθηκαν από το 2010 για να μην επιτρέψουν να επικρατήσει μεταρρυθμιστικό πνεύμα στη χώρα.

Για να συνεχίσουν να παρασιτούν και να κλέβουν λεφτά και εξουσία που δεν τους ανήκουν.

Σε βάρος των πολλών, υποθηκεύοντας το μέλλον της χώρας.

Η χώρα όμως, δεν χρειάζεται άλλους μύθους. Η χώρα χρειάζεται αλήθειες. Η χώρα χρειάζεται σχέδιο. Η χώρα χρειάζεται τις συγκρούσεις που ξεκίνησαν την περίοδο 2009 – 2011 και ουδείς συνέχισε έκτοτε.

Με τα λεφτά από εκείνες τις μεταρρυθμίσεις όπως αυτή για τα φάρμακο μπορούν σήμερα να υπάρχουν στην εξουσία και να συνεχίζουν τις βλαπτικές για τη χώρα και τους Έλληνες επιλογές τους.

Το γνωρίζουν και γι’ αυτό είναι δύο φορές έκθετοι.

Δυστυχώς, οι Έλληνες συνεχίζουν να πληρώνουν ακριβά τα εύκολα λόγια και την επικίνδυνη προπαγάνδα.

Οι εξελίξεις και ο προοδευτικός χώρος

Η χώρα πρέπει επιτέλους να αποκτήσει προοπτική εξόδου από την κρίση.

Χρειάζεται γι’ αυτό, ένα καλά συγκροτημένο σχέδιο προοδευτικών αλλαγών στην παραγωγή, στο κράτος, στους θεσμούς, στο πολιτικό σύστημα.

Για να υπηρετηθεί η ανάγκη αυτή, απαιτείται να αποκτήσουν κρίσιμο πολιτικό βάρος οι προοδευτικές δυνάμεις, οι δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού.

Δυνάμεις που συνεργάζονται και συνενώνονται βάση αρχών, πολιτικών. Μακριά από πελατειακές στοχεύσεις, νομής εξουσίας.

Μια συμπαγής, μέσα στην πολυμορφία της, και ισχυρή Κεντροαριστερά, μπορεί να ωθήσει προς τις αναγκαίες προοδευτικές και δημοκρατικές αλλαγές που έχει ανάγκη η χώρα.

Να ωθήσει σε συνέργειες ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις στο πλαίσιο της εθνικής προσπάθειας ώστε να μπει τέλος στην κρίση.

Το ΚΙΝΗΜΑ μας φιλοδοξεί από την ίδρυσή του, όπως και σήμερα, να συμβάλει, να εμπνεύσει, να προωθήσει δυναμικά την διαμόρφωση μιας νέας εναλλακτικής προοδευτικής πρότασης εξουσίας.

Με αφετηρία τις σκέψεις αυτές για τη χώρα και τους πολίτες, θεωρήσαμε και ώριμο και αναγκαίο, να συμπράξουμε και να συνεργαστούμε για την ανασύνταξη και τη συνεργασία των δυνάμεων της ευρείας δημοκρατικής παράταξης.

Για την ανασύνταξη των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της οικολογίας, της μεταρρυθμιστικής αριστεράς και του πολιτικού φιλελευθερισμού.

Το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών θα συμμετάσχει στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, διατηρώντας τη δική του διακριτή φυσιογνωμία, διατηρώντας την πολιτική και οργανωτική του αυτοτέλεια, όπως άλλωστε και οι άλλες συμπράττουσες πολιτικές δυνάμεις.

Φιλοδοξία μας το Κίνημα να συμβάλλει καθοριστικά με τη δική του ιδιαίτερη φωνή στη διαμόρφωση μιας σύγχρονης, πειστικής και ολοκληρωμένης πρότασης της προοδευτικής παράταξης για το μέλλον της χώρας και των πολιτών της.

Φίλες και φίλοι,

Αγωνιζόμαστε για μια δημοκρατική και κυρίως, προοδευτική διακυβέρνηση απέναντι στη συντήρηση.

Αγωνιζόμαστε για την εκ βάθρων ΑΛΛΑΓΗ της χώρας.

Αυτός είναι ο στόχος μας.

Η κρίση και οι επιπτώσεις της, αλλά κυρίως οι επιπτώσεις από τις επιλογές και τις πολιτικές τόσο της δεξιάς συντήρησης, της ΝΔ, όσο και της δήθεν αριστερής συντήρησης, των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, καθιστά αυτόν τον στόχο ακόμη πιο επίκαιρο και επιτακτικό.

Αυτός ο στόχος, θα επιτευχθεί μόνον με μια πραγματικά προοδευτική πρόταση διακυβέρνησης, που ο πολίτης θα αντιληφθεί και θα πιστέψει ότι πράγματι είναι και οραματική και ρεαλιστική και αξιόπιστη και αποτελεσματική.

Και με μια ισχυρή κοινωνική και πολιτική συμμαχία προοδευτικών δυνάμεων, που θα αποτελέσει τον κυρίαρχο αντίπαλο της συντήρησης.

Αυτή οφείλουμε να είναι η επιδίωξή μας – να καταστούμε η κυρίαρχη ιδεολογικά και πολιτικά δύναμη απέναντι στη συντήρηση.

Γι’ αυτό και το εγχείρημά μας πρέπει να χαρακτηρίζεται από το πολιτικό του πρόσημο, όχι από οτιδήποτε άλλο που στα μάτια των πολιτών θα είναι και θα φαίνεται εσωστρεφές και δεν θα τον αφορά,

Το ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών

Το ΚΙΝΗΜΑ μας, το ΚΙΝΗΜΑ Δημοκρατών Σοσιαλιστών είναι μια πραγματικότητα.

Ήρθε για να μείνει, αλλά να μείνει με όρους αρχών και αξιών.

Δεν πρόκειται να εκχωρήσουμε την ανεξαρτησία μας.

Ήμουν-ήμασταν ακηδεμόνευτοι και έτσι θα πορευτούμε.

Η δύναμή μας είναι οι ιδέες μας, οι θέσεις μας, η ευθύνη απέναντι στη χώρα και τους πολίτες.

Η δύναμή μας είναι οι πολίτες.

Αυτήν τη δύναμη οφείλουμε να την κάνουμε δύναμη της πολιτικής και δύναμη της χώρας.

Αυτό απαιτεί δουλειά και παρουσία όλων μας.

Απαιτεί το ΚΙΝΗΜΑ μας να είναι συγκροτημένο και με ισχυρό πολιτικό λόγο παντού.

Οι οργανώσεις μας, αλλού περισσότερο, αλλού λιγότερο, είναι παρούσες σχεδόν σε όλη τη χώρα. Έχουμε, όμως, πολύ δρόμο μπροστά μας για να φθάσουμε στο στόχο μας.

Ασφαλώς, η έννοια και η μορφή της οργάνωσης έχει αλλάξει στην εποχή του Διαδικτύου, σε μια περίοδο που υποχωρεί η πολιτικοποίηση και αμφισβητούνται τα κόμματα και η πολιτική λειτουργία.

Αν θέλουμε, όμως, να μιλήσουμε στο όνομα του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ μας, έχουμε χρέος να ολοκληρώσουμε την προσπάθειά μας και να αποκτήσουμε οργανωμένη παρουσία και παρέμβαση σε κάθε γωνιά της χώρας.

Αν θέλουμε οι πολιτικές εξελίξεις να καθορίζονται από τις πολιτικές θέσεις και όχι από εξωθεσμικά κέντρα, ας φροντίσουμε να πείσουμε τους πολίτες να στρατευθούν και μάλιστα, σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο για τη χώρα.

Ας κινηθούμε δραστήρια να πείσουμε, να αυξήσουμε τους φίλους μας, να κάνουμε κάλεσμα σε φίλους ακόμα και να εγγράψουμε μέλη, να δώσουμε το πλήρες περιεχόμενο στην ταυτότητα του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ μας που, πάνω απ’ όλα, είναι κίνημα βάσης.

Είναι η ώρα να αποφασίσουμε το επόμενο βήμα.

Να οργανώσουμε Εθνική Συνδιάσκεψη όπου θα συναποφασίσουμε το προγραμματικό πλαίσιο και θα εκλέξουμε τα αντιπροσωπευτικά όργανα του Κινήματος.

Όλοι οι Έλληνες και οι Ελληνίδες που αισθάνονται ότι αξίζει πέρα από τον προσωπικό ορίζοντα της καθημερινότητας να δίνει κάποιος μάχες εμπροσθοφυλακής για τη χώρα, ας δώσουν θετική απάντηση και ας σταθούν μαζί μας σ΄αυτόν τον αγώνα που είναι κοινός.

Τους καλούμε να συμμετάσχουν σε αυτή την νέα σελίδα του εγχειρήματος.

Θέλουμε τις απόψεις τους, τις προτάσεις τους, τις συνέργειες διαφορετικών δημιουργικών ανθρώπων.

Το Κίνημά μας έχει γυρίσει την πλάτη του στην μάχη των αξιωμάτων και της θεσιθηρίας. Μας είναι αδιάφορο το παιχνίδι της εξουσίας για την εξουσία.

Ιδρυθήκαμε και προχωράμε με αποκλειστικό γνώμονα το συμφέρον της χώρας.

Εμείς το έχουμε αποδείξει.

Σας καλώ να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας για μια Συνδιάσκεψη βάσης, χωρίς αποκλεισμούς, μακριά από λειτουργίες προσωπικών μηχανισμών και συσχετισμών.

Μια Συνδιάσκεψη ανοικτή προς την κοινωνία και το μέλλον.

Μια Συνδιάσκεψη που καταξιώνει τη δημοκρατία και τη λαϊκή συμμετοχή. Αυτό που θέλουμε να είναι το ΚΙΝΗΜΑ μας.

Το έχει ανάγκη η χώρα, το έχει ανάγκη ο Ελληνικός λαός.

Συνδιάσκεψη, οικονομική αυτοτέλεια, οργάνωση εκδηλώσεων, επικοινωνία.

Φίλες και φίλοι

Μετά τα πειράματα των Ζαππείων και της Θεσσαλονίκης η χώρα φορτώθηκε νέα βάρη και έχασε τη στήριξη της κοινωνίας. Η οποία δεν αντέχει άλλα βάρη, βάρη που δεν οδηγούν στην έξοδο από την κρίση. Η ΝΔ και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ καλλιέργησαν τη μισαλλοδοξία και την έχθρα και τώρα θα θερίσουν την απελπισία που είναι ο χειρότερος σύμβουλος του ανθρώπου.

Δεν υπάρχουν άλλα πολιτικά περιθώρια. Δεν μπορούμε να αφήνουμε να χάνεται άλλος πολιτικός χρόνος.

Μια είναι η λύση: να κινηθούμε προς τα εμπρός. Δεσμεύομαι ότι θα πάρω κάθε αναγκαία πρωτοβουλία ως Πρόεδρος του Κινήματος αλλά και ως Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς προκειμένου να συνεισφέρω στη μεγάλη αυτή προσπάθεια να βγει η χώρα από τη βαθιά οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση.

Σε αυτόν τον αγώνα σε αυτήν προσπάθεια σας καλώ όλους να συνεχίσετε να εργάζεστε για να κάνουμε την Ελλάδα μια χώρα ευημερίας που θα δίνει προοπτικές σε όλες και σε όλους.

Σας ευχαριστώ