Πέθανε η δημοσιογράφος Νανά Καραγιάννη

Νεκρή βρέθηκε, στις 3 το μεσημέρι της Τρίτης, από συγγενή της, σε διαμέρισμα της οδού Θήρας στο κέντρο της Αθήνας, η δημοσιογράφος, Νανά Καραγιάννη, που έδινε πολύχρονη μάχη με την ανορεξία.
Την άτυχη γυναίκα βρήκε στο διαμέρισμα της στενός συγγενής της που είχε πολλές ώρες να επικοινωνήσει μαζί της. Ο συγγενής, ενημέρωσε την Αστυνομία που ανέλαβε την διερεύνηση των συνθηκών θανάτου της δημοσιογράφου.
Σύμφωνα με πληροφορίες το άψυχο σώμα της 38χρονης βρέθηκε στο κρεβάτι και δεν υπήρχαν ίχνη εγκληματικής ενέργειας. Όμως όλα αναμένεται να διευκρινιστούν από το πόρισμα της ιατροδικαστικής εξέτασης.
Πάντως η ΕΛΑΣ εντόπισε αναρτήσεις της σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης μέχρι και το πρωί της Δευτέρας.
Η Νανά Καραγιάννη είχε νοσηλευθεί λόγω του συνδρόμου της ανορεξίας αρκετές φορές σε νοσοκομείο - η πιο πρόσφατη πριν από 1,5 μήνα - ενώ σε συνέντευξη της είχε δηλώσει ότι το βάρος της είχε μειωθεί παλαιότερα στα 25- 26 κιλά.
Η δημοσιογράφος πάλευε με τη νευρική ανορεξία από το 2007. Πέρυσι, στην εκπομπή του Πέτρου Κωστόπουλου, είχε μιλήσει ανοιχτά για τον αγώνα που έδινε όλα αυτά τα χρόνια. «Στεναχωριέμαι που υπάρχουν τόσες πολλές κοπέλες που το ζουν αυτό. Δεν θα ήθελα
κανένας να το ζει αυτό το πράγμα, με στεναχωρεί πάρα πολύ», είχε πει χαρακτηριστικά, ενώ δε δίστασε να εξομολογηθεί πως είχε σκεφτεί ακόμη και να αυτοκτονήσει.
Πριν την τελευταία της αυτή τηλεοπτική εμφάνιση η Νανά Καραγιάννη, είχε νοσηλευθεί στην παθολογική κλινική του «Αγία Όλγα» στη Νέα Ιωνία, με λοίμωξη του αναπνευστικού.
Η ίδια τότε, είχε αναφέρει στο προφίλ της στο facebook ότι είναι άρρωστη και είχε ζητήσει συγγνώμη για τη διαδικτυακή «εξαφάνισή» της.
«Οτι χειρότερο μα πάλι, πρέπει, να πω πως ασθενώ αυτές τις μέρες ασθενώ και ειμαι σε πλήρη αδυναμία να φανώ συνεπής στο παραμικρό-Φρικτό και οδυνηρό μα και ποιος@γιατρος δεν εχει έρθει απο εδώ??Πως ανοίγω απορώ...ούτε καν να γράψω δεν μπορώ,ευχαριστω για την αγάπη και Χιλια συγνώμη για την απουσία μου γενικώς και ειδικώς...κάνω οτι μπορώ αλλα οτι κρίνει ο Θεός», είχε γράψει με το χαρακτηριστικό της τρόπο».
«Έφτασα στον θάνατο»,είχε πει τότε στο περιοδικό Down Town για τις ημέρες που νοσηλευόταν στην εντατική.
«Δεν μπορείς να φανταστείς πως ήμουν. Οροί στον λαιμό και στα χέρια, καθετήρες κ.α. Όταν ξύπνησα από το κώμα – για πολλές ημέρες – δεν με άφηναν να κοιταχτώ στον καθρέφτη. Ήμουν φρικιό, ήταν δύσκολη η επικοινωνία με τους γύρω μου, είχα τρελούς πόνους και δεν μπορούσα να σηκωθώ από το κρεββάτι. Με τάιζαν και με έκαναν μπάνιο οι δικοί μου, ήμουν εντελώς ανήμπορη. Θυμάμαι όταν άνοιξα πρώτη φορά τα μάτια μου είδα απέναντι μου τη μητέρα και τον αδελφό μου και άρχισα να κλαίω με λυγμούς. ήμουν σίγουρη ότι θα πεθάνω. Γύρισα και είπα στον εαυτό μου: ΄΄Αποκλείεται να τη βγάλεις καθαρή''. Όλη την ώρα κοίταζα τον κόσμο γύρω μου και έκλαιγα. Αισθανόμουν φρικτά και απαίσια. Θα σου πω μόνο ένα πράγμα. Όλες οι προηγούμενες νοσηλείες μου στα νοσοκομεία ήταν «πικνικ» μπροστά στην Εντατική. Πήγαινα κάθε φορά στο νοσοκομείο και σκεφτόμουν: ''Μου έβαλαν ορό, μου έκαναν και μια ενυδάτωση, τέλεια'' Αυτή τη φορά όμως τρομοκρατήθηκα. Πήγα και ήρθα, πως το λένε αλλιώς».