ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑΘΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ, ΑΦΟΡΑ ΟΜΩΣ ΚΙ ΕΜΑΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ 

ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ

Όσοι διάβασαν προσεκτικά το 2010 το βιβλίο του Αχμέτ Νταβούτογλου, τότε συμβούλου εξωτερικής πολιτικής και μετέπειτα πρωθυπουργού, όταν ο Ερντογάν έγινε πρόεδρος, με τίτλο "Το στρατηγικό βάθος, η διεθνής θέση της Τουρκίας", θα θυμούνται ότι περιγράφει τις ευρύτερες γεωπολιτικές εξελίξεις και προσδιορίζει τη νέα θέση της Τουρκίας.
Κεντρική θέση του είναι ότι η οικονομική και πληθυσμιακή ενίσχυση της Τουρκίας τής επιτρέπουν να ξεφύγει από τον "στενό κορσέ" του ψυχρού πολέμου και να διεκδικήσει ρόλο περιφερειακής δύναμης.
Για να πετύχει τον στρατηγικό στόχο έπρεπε να αναπτύξει μια εξωτερική πολιτική ήπιας αναβίωσης του οθωμανικού παρελθόντος και μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες - στην πραγματικότητα απέτυχε και στα δύο.

Για το εσωτερικό πεδίο έβαζε ως βασική προϋπόθεση την αλλαγή του πολιτεύματος, από "Προεδρευομένη κοινοβουλευτική Δημοκρατία" σε "Προεδρική κοινοβουλευτική Δημοκρατία".

Πίστευε ότι οι μεγάλες εσωτερικές αντιφάσεις και συγκρούσεις που εκφράζονταν στο κοινοβούλιο δεν επέτρεπαν στη χώρα να αξιοποιήσει τις νέες δυνατότητές της και να μετατραπεί σε μια ισχυρή περιφερειακή δύναμη, γι'αυτό έπρεπε να δημιουργήσει ένα "Ημιδεσποτικό" καθεστώς με ισχύ και σταθερότητα που θα μπορούσε να τις διαχειρίζεται με αποτελεσματικότητα.

Αυτήν τη στρατηγική υλοποίησε ο Ερντογάν τα τελευταία δύο χρόνια με την αλλαγή του συντάγματος, το δημοψήφισμα και τις σημερινές εκλογές.

Το πέτυχε στηριζόμενος στη μεγάλη οικονομική ανάπτυξη των προηγούμενων χρόνων, την ανάδειξη του πολιτικού ισλάμ σε κυρίαρχη ιδεολογία, κατάργηση ουσιαστικά του κράτους δικαίου και σφιχταγκάλιασμα με τους ακροδεξιούς "Γκρίζους Λύκους" του Μπασχτσελί.

Τα αποτελέσματα των μεγάλων μετασχηματισμών τα ζούμε ήδη στη Μέση Ανατολή, στην Κύπρο και στο Αιγαίο με επώδυνο τρόπο.

Αύριο ξεκινά μια νέα εποχή στην Τουρκία και μας αφορά.

Ποια είναι η δική μας στρατηγική;

Δυστυχώς, οι εσωτερικές συνθήκες είναι δύσκολες και οι πολιτικές δυνάμεις, στο σύνολό τους, έχουν στραμμένη την προσοχή τους στην κομματική επιβίωση.

Καλά τα Ζάππεια, καλές οι δημοσκοπήσεις, καλές και οι οργανωτικές διευθετήσεις για τα κόμματα, αλλά δεν αφορούν τη χώρα, την κοινωνία και το μέλλον της.