Νίκος Τσιφόρος, ένας εξαιρετικός λογοπλάστης.

Νίκος Τσιφόρος
…ένας από τους πιο εξαίρετους δημοσιογράφους, θεατρικούς συγγραφείς, σεναριογράφους αλλά και σκηνοθέτες. Διαχρονικός, ο ανατρεπτικός, καυστικός, με φοβερή ατάκα και έξυπνο χιούμορ..
«Ο Θεός έφτιαξε τα μικρόβια, τα χρέη, τους στενοκέφαλους δικαστικούς και τους συγγενείς, για να τιμωρήσει τον αχάριστον και τον άτιμον άνθρωπο. Τα πρώτα τα πολεμάς με ενέσεις, τα δεύτερα με άρνηση και σε πάνε μέσα, τα τρίτα με φυλάκιση. Τους συγγενείς δεν τους πολεμάς με τίποτα»( Ελληνική Μυθολογία, Νίκος Τσιφόρος)

Ήταν ένας από τους πιο εξαίρετους δημοσιογράφους, θεατρικούς συγγραφείς, σεναριογράφους αλλά και σκηνοθέτες.

Και ποιος δεν έχει γελάσει με τις καλές ,παλιές ελληνικές ταινίες; Και ποιος δεν έχει αντιγράψει τις ατάκες του; Μόνο που μπορεί να μην ξέραμε τι ακριβώς έχει πει, έχει γράψει ή έχει σκηνοθετήσει. Ίσως από τους πιο αγαπημένους συγγραφείς και σεναριογράφους στην Ελλάδα …

«Το μυστικό με τους δυνατούς είναι να τους χαμογελάς και να τους λες ότι είναι σπουδαίοι. Έτσι και τους βγεις παραπάνω, όλη τη δύναμή τους θα την ξεσπάσουνε στην καμπούρα σου…» (Ελληνική Μυθολογία,Ν. Τσιφόρος )



Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου το 1909. Δύο χρόνια αργότερα η οικογένεια εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα. Από τα έντεκά του χρόνια ο Νίκος Τσιφόρος άρχισε να ασχολείται μανιωδώς με το γράψιμο, ενώ την πρώτη του επιθεώρηση την έγραψε το 1928 για ένα θερινό θέατρο στη Φρεαττύδα. Η πρώτη του αυτή προσπάθεια απέτυχε αλλά ο Νίκος δεν απογοητεύτηκε. Αφού πήρε το πτυχίο της Νομικής, εργάστηκε για δυο χρόνια στο Ελεγκτικό Συνέδριο και στη συνέχεια παραιτήθηκε για να μπαρκάρει στα καράβια. Ως το 1939 άλλαζε συνέχεια επάγγελμα, αλλά συνέχιζε να γράφει δημοσιεύοντας κείμενά του σε διάφορα έντυπα. Η πρώτη μεγάλη του επιτυχία ήρθε το 1944 όταν ο θίασος του Δημήτρη Χορν και της Μαίρης Αρώνη αποφάσισε να ανεβάσει στο θέατρο Ακροπόλ το θεατρικό έργο του Τσιφόρου «Η πινακοθήκη των ηλιθίων». Τέσσερα χρόνια αργότερα, την περίοδο 1948-49 έκανε και την πρώτη του ταινία, η οποία προβλήθηκε με τον τίτλο «Τελευταία αποστολή», σε σενάριο και σκηνοθεσία δική του.

«Οι άνθρωποι; Κοστούμια αλλάζουμε, λάμπες αλλάζουμε, ξυριστικές μηχανές αλλάζουμε… Μυαλά δεν αλλάζουμε…»

(Ελληνική Μυθολογία,Ν. Τσιφόρος )

Τα επόμενα χρόνια συνεργάστηκε με διάφορες εφημερίδες (Φιλελεύθερος, Βήμα, Ελεύθερος Κόσμος) και περιοδικά (Τραστ, Ρομάντσο, Ταχυδρόμος, Πάνθεον), ενώ έγραψε πάνω από 40 θεατρικά έργα και περισσότερα από 80 σενάρια.

Κάποια αυτά τα έγραψε μόνος του και άλλα σε συνεργασία, κυρίως με τον Πολύβιο Βασιλειάδη, με τον οποίο δημιούργησαν ένα από τα πιο σημαντικά δίδυμα θεατρικών συγγραφέων.

Σκηνοθέτησε τα παρακάτω έργα: Χαμένοι άγγελοι (1948),Έλα στο θείο… (1950), Ο πύργος των ιπποτών (1952),Το ποντικάκι / Το κορίτσι με τα λουλούδια (1954), Η ωραία των Αθηνών (1954), Γλέντι – λεφτά κι αγάπη (1955),Ο γυναικάς (1957),Ο λεφτάς (1958),Ο θησαυρός του μακαρίτη (1959),Τρεις κούκλες κι εγώ! (1960).Ο Κλέαρχος η Μαρίνα και ο κοντός (1961)



Έγραψε το σενάριο για :Εκατό χιλιάδες λίρες (1948), Χαμένοι άγγελοι (1948), Έλα στο θείο… (1950),Ο πύργος των ιπποτών (1952),Το ποντικάκι / Το κορίτσι με τα λουλούδια (1954), Η ωραία των Αθηνών (1954),Γλέντι – λεφτά κι αγάπη (1955), Ο γυναικάς (1957),Ο τζίτζικας και ο μέρμηγκας (1958),Ο θησαυρός του μακαρίτη (1959), Δουλειές με φούντες (1959),Τρεις κούκλες κι εγώ! (1960),Ο Κλέαρχος η Μαρίνα και ο κοντός (1961),Ο καλός μας άγγελος (1961),Το έξυπνο πουλί (1961),Οι γαμπροί της Ευτυχίας (1962),Η κυρία του κυρίου (1962),Κορόιδο γαμπρέ (1962),Ο Θόδωρος και το δίκανο (1962),Ο διάβολος κ’ η ουρά του (1962),Ζητείται τίμιος (1963),7 μέρες ψέματα (1963), Ο καταφερτζής (1964),Άλλος… για το εκατομμύριο! (1964), Αν έχεις τύχη… (1964),Τα 201 καναρίνια (1964), Ένα έξυπνο έξυπνο… μούτρο (1965),Μια τρελλή τρελλή οικογένεια (1965),Κάνε με πρωθυπουργό (1965),Ο εξυπνάκιας (1966), Η γυναίκα μου τρελάθηκε (1966), Βοήθεια ο Βέγγος φανερός πράκτωρ 000 (1967),Αχ! Αυτή η γυναίκα μου (1967),Σήκω χόρεψε συρτάκι (1967), Ο μαχαραγιάς (1968),Δόκτωρ Ζι-Βέγγος (1968)

“…Λες έχω αμπέλια και χωράφια και σπίτια και γης. Κουράδες έχεις. Κανένας άνθρωπος δεν έχει γη. Η γης έχει εμάς και σπάει κέφι μαζί μας, άσε που την ενοχλάμε κάθε λίγο σαν κοτόψειρες. Δύναμη; Μπούρδες. Ίδρωσες να κάνεις μια πολυκατοικία 46 διαμερίσματα και πλακώνει ένας σεισμός και στην κάνει λιάδα. Πήρες παρασήματα και χειροκροτήματα και ζήτω και έρχεται αδερφάκι μου ένα τόσο δα μικρόβιο από συνάχι και σε κάνει μια πτωματάρα χωρίς να το καταλάβεις. Έβαλες παρά στην μπάντα και διέταξες κόσμο κάντε έτσι ρε μερμήγκια ασήμαντα, και σε πιάνει ένα κόψιμο και είσαι ρεζίλης στην λεκάνη του καμπινέ. Κάνεις το δυνατό κι έτσι και πιάσει μια παγωνιά τρέμεις σαν παλιόσκυλο και από την άλλη μεριά, μια μολόχα, ένα χορταράκι ασήμαντο, κάθεται όλη νύχτα και τρώει τους αέρηδες και το χιονιά και το πρωί είναι φρέσκο και δεν τούγινε τίποτα. Πούν’ η δύναμή σου ρε φιόγκο κάτου από τούτο εδώ το Σύμπαν που μας πλακώνει με το βάρος του; Πούναι τα μεγαλεία σου και το τουπέ σου; Μια ανάποδη να πάρουνε τα πράματα, στα λεφτά, στα πολιτικά, στην υγεία, στα όλα που την βασίζεις, πας, ξεγράφτηκες και μήτε που θέλουνε να σε θυμούνται οι άλλοι. Πέθανες και περάσανε πενήντα χρόνια και μήτε κανένας ξέρει αν υπήρξες και αν έκανες και σε φοβηθήκανε και σε λογαριάσανε…”( Ta Παιδιά της Πιάτσας)

Είναι εξαιρετικά δύσκολο να ασχολείται κάποιος με πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Το πιο σίγουρο είναι πως ακόμα και να το κάνει, δεν θα καταφέρει να έχει την ίδια επιτυχία σε όλα. Ο Νίκος Τσιφόρος όχι μόνο το τολμούσε μα και τα κατάφερνε πολύ καλά με ότι κι αν καταπιανόταν. Το ταλέντο, η γνώση και η φαντασία του Νίκου Τσιφόρου, ήταν αυτά που τον έκανα μοναδικό και τον βοηθούσαν να κάνει το ακατόρθωτο πράξη. Πέρα από αυτά όμως ο Τσιφόρος διέθετε και κάτι άλλο: Διέθετε πολύ «ευαίσθητες κεραίες». Κεραίες που του επέτρεπαν να «πιάνει» σε βάθος ότι συνέβαινε γύρω του. Να το αναλύει. Να το κόβει κομματάκια και να τα επανενώνει με μια μαεστρία μοναδική. Σαν ένας μεγάλος «γλύπτης» του λόγου.

Ήταν πολυγραφότατος. και ήταν ένας μοναδικός γητευτής του λόγου. Είχε ένα μοναδικό τρόπο να «μαστορεύει» τις λέξεις. Τις κατακτούσε. Τις έκανε εργαλεία του. Τις έκανε να τον υπηρετούν. Να υπηρετούν τον στόχο του να φτιάξει ένα περίτεχνο κείμενο. Περίτεχνο και εύστοχο. Ευθύβολο. Τα κείμενα του Τσιφόρου πετύχαιναν πάντα στο στόχο τους.

Όλοι και όλα χωρούσαν στις λέξεις του Τσιφόρου: Ήρωες , μύθοι, μάγκες, αριστοκράτες, φιλάρεσκες γυναίκες, μποέμ καλλιτέχνες, ρέμπελοι, ρεμάλια, παιδιά της πιάτσας, χαρούμενα «καθάρματα», ιστορίες , πολιτείες ολόκληρες.

Η κληρονομιά που μας άφησε ο Νίκος Τσιφόρος φεύγοντας πρόωρα απ τη ζωή στις 6 Αυγούστου του 1970 χτυπημένος από τον καρκίνο, είναι τεράστια…
Καλλιόπη Γιακουμή