Η ζήτηση δεν μπορεί να απορροφήσει την προσφορά Με 750 χιλιάδες τόνους στην Ισπανία (758.000 τόνοι ελαιολάδου στις ισπανικές δεξαμενές-18 Οκτωβρίου) και περίπου 160 χιλιάδες τόνους στην Ιταλία, έχει συσσωρευτεί ένας τεράστιος όγκος αποθεμάτων, που, όχι μόνο δεν αφήνει τις τιμές να ανασάνουν (ν’ ανέβουν), αλλά τις σπρώχνει και προς τα κάτω.
Όπως σημειώνει ο Βασίλης Ζαμπούνης στην ενημερωτική ιστοσελίδα olivenews.gr., "ο κύριος μάλιστα όγκος των ιταλικών αποθεμάτων αντιστοιχεί σε έξτρα παρθένα (περίπου οι 100 χιλιάδες τόνοι), εκ των οποίων οι 45 περίπου χιλιάδες είναι ιταλικής εγχώριας προέλευσης και οι υπόλοιποι είναι από άλλες χώρες της Ε.Ε., είτε από Γ΄ χώρες, είτε μείγματα αυτών. Η βιομηχανία έχει στοκ τυποποιημένων ελαιολάδων ύψους 20 χιλιάδων τόνων.Τα παραπάνω εξηγούν το χλιαρό ιταλικό ενδιαφέρον για τα ελληνικά ελαιόλαδα. Επίσης εξηγούν και το γιατί οι τιμές στην Ισπανία δεν ανεβαίνουν, ενώ και στην Ιταλία, μετά το μέγιστο του Δεκεμβρίου 2018, έχουν μπει σε ένα σταθεροποιητικό/πτωτικό κανάλι.
Το πιο ανησυχητικό φαινόμενο αποτελεί η αδυναμία της καταναλωτικής ζήτησης να
απορροφήσει την προσφορά, παρά το γεγονός ότι διεθνώς οι τιμές των ελαιολάδων έχουν υποχωρήσει σε επίπεδα ελκυστικά μεν για τους καταναλωτές, ολοένα και λιγότερο βιώσιμα για τους ελαιοπαραγωγούς δε.
Άρα έχουμε να αντιμετωπίσουμε διαρθρωτικά προβλήματα και ανισορροπίες που δε θεραπεύονται με προσωρινού χαρακτήρα ημίμετρα όπως οι συμβάσεις ιδιωτικής αποθεματοποίησης.
Σύμφωνα με τις ανεπίσημες εκτιμήσεις της αγοράς στην Ελλάδα, τα αποθέματα που ακόμη υπάρχουν δεν υπερβαίνουν τους 15 χιλιάδες τόνους, εκ των οποίων ελάχιστα αντιστοιχούν σε καλά συντηρημένες ποιότητες έξτρα παρθένων".
Πάντως, δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η τρίτη μεγαλύτερη παραγωγός ελαιολάδου παγκοσμίως, δεν έχει καταφέρει να επωφεληθεί της θέσης της αυτής, σύμφωνα με το περιοδικό «Politico».
Όπως αναφέρει το «Politico», η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι μια υπερδύναμη στην παραγωγή ελαιολάδου, όχι μόνο γιατί το έδαφος της χώρας ευνοεί την ελιά, αλλά και γιατί το ελαιόλαδο που αυτή παράγει σε ασυνήθιστα υψηλό ποσοστό είναι και έξτρα παρθένο.
Ωστόσο, όπως σημειώνει ο δημοσιογράφος Christian Oliver, η χώρα αγωνίζεται να μετατρέψει το ελαιόλαδό της σε «εξαγώγιμο χρυσό», επειδή η μεγάλη πλειοψηφία του προϊόντος πωλείται χύμα στην Ιταλία σε τιμές ευκαιρίας και στη συνέχεια εμφιαλώνεται και πωλείται με προσαύξηση. Χαρακτηριστικό είναι ότι μόνο το 27% του ελληνικού ελαιολάδου συσκευάζεται και τιτλοποιείται στην ελληνική επικράτεια, σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος.
Κατά το δημοσίευμα, για το συγκεκριμένο πρόβλημα κάποιοι ρίχνουν το φταίξιμο σε γεωργικούς συνεταιρισμούς οι οποίοι επί δεκαετίες «άγονται και φέρονται» από πολιτικά συμφέροντα. Άλλοι υποστηρίζουν ότι οι αγρότες δεν έχουν την απαραίτητη τεχνογνωσία για να εξασφαλίσουν σταθερή ποιότητα στο ελαιόλαδό τους για τους πωλητές λιανικής.
Ωστόσο, όποιος και αν είναι ο πραγματικός αίτιος, το αποτέλεσμα είναι πως εκατοντάδες εκατομμύρια προστιθέμενης αξίας πηγαίνουν κάθε χρόνο στην Ιταλία. Παράλληλα, ο Oliver σημειώνει ότι «το συντηρητικό κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη που εκλέχθηκε τον Ιούλιο, γνωρίζει το πρόβλημα αλλά δείχνει να μη βιάζεται να βρει λύση».
Το πιο ανησυχητικό φαινόμενο αποτελεί η αδυναμία της καταναλωτικής ζήτησης να
απορροφήσει την προσφορά, παρά το γεγονός ότι διεθνώς οι τιμές των ελαιολάδων έχουν υποχωρήσει σε επίπεδα ελκυστικά μεν για τους καταναλωτές, ολοένα και λιγότερο βιώσιμα για τους ελαιοπαραγωγούς δε.
Άρα έχουμε να αντιμετωπίσουμε διαρθρωτικά προβλήματα και ανισορροπίες που δε θεραπεύονται με προσωρινού χαρακτήρα ημίμετρα όπως οι συμβάσεις ιδιωτικής αποθεματοποίησης.
Σύμφωνα με τις ανεπίσημες εκτιμήσεις της αγοράς στην Ελλάδα, τα αποθέματα που ακόμη υπάρχουν δεν υπερβαίνουν τους 15 χιλιάδες τόνους, εκ των οποίων ελάχιστα αντιστοιχούν σε καλά συντηρημένες ποιότητες έξτρα παρθένων".
Πάντως, δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα είναι η τρίτη μεγαλύτερη παραγωγός ελαιολάδου παγκοσμίως, δεν έχει καταφέρει να επωφεληθεί της θέσης της αυτής, σύμφωνα με το περιοδικό «Politico».
Όπως αναφέρει το «Politico», η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι μια υπερδύναμη στην παραγωγή ελαιολάδου, όχι μόνο γιατί το έδαφος της χώρας ευνοεί την ελιά, αλλά και γιατί το ελαιόλαδο που αυτή παράγει σε ασυνήθιστα υψηλό ποσοστό είναι και έξτρα παρθένο.
Ωστόσο, όπως σημειώνει ο δημοσιογράφος Christian Oliver, η χώρα αγωνίζεται να μετατρέψει το ελαιόλαδό της σε «εξαγώγιμο χρυσό», επειδή η μεγάλη πλειοψηφία του προϊόντος πωλείται χύμα στην Ιταλία σε τιμές ευκαιρίας και στη συνέχεια εμφιαλώνεται και πωλείται με προσαύξηση. Χαρακτηριστικό είναι ότι μόνο το 27% του ελληνικού ελαιολάδου συσκευάζεται και τιτλοποιείται στην ελληνική επικράτεια, σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος.
Κατά το δημοσίευμα, για το συγκεκριμένο πρόβλημα κάποιοι ρίχνουν το φταίξιμο σε γεωργικούς συνεταιρισμούς οι οποίοι επί δεκαετίες «άγονται και φέρονται» από πολιτικά συμφέροντα. Άλλοι υποστηρίζουν ότι οι αγρότες δεν έχουν την απαραίτητη τεχνογνωσία για να εξασφαλίσουν σταθερή ποιότητα στο ελαιόλαδό τους για τους πωλητές λιανικής.
Ωστόσο, όποιος και αν είναι ο πραγματικός αίτιος, το αποτέλεσμα είναι πως εκατοντάδες εκατομμύρια προστιθέμενης αξίας πηγαίνουν κάθε χρόνο στην Ιταλία. Παράλληλα, ο Oliver σημειώνει ότι «το συντηρητικό κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη που εκλέχθηκε τον Ιούλιο, γνωρίζει το πρόβλημα αλλά δείχνει να μη βιάζεται να βρει λύση».
Πηγή:tharros
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια
Δεν βρέθηκαν σχόλια γι'αυτό το άρθρο.
Γίνε ο πρώτος που θα σχολιάσει το άρθρο χρησιμοποιώντας την παρακάτω φόρμα