ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΡΙΩΤΗΣ:Μόνο επαίνους για τον Μανώλη Γλέζο.

Πρέπει να είσαι πολύ κακόψυχος για να μην έχεις να πεις ένα λόγο καλό για τον Μανώλη Γλέζο.
Αντιθέτως, όλοι, είτε τον γνώρισαν είτε όχι, είτε συμφώνησαν είτε διαφώνησαν μαζί του, σίγουρα θα έχουν μια όμορφη εμπειρία μαζί του, μια ξεχωριστή στιγμή που θα την θυμάται πάντα.
Ήμουν τυχερός, γιατί είχα τέτοιες και εγώ, δυο απο αυτές τις καταθέτω, όχι ως μαρτυρίες του μεγαλείου του, δεν τις έχει ανάγκη, αλλά ως ένα χαιρετισμό σεβασμού στην μνήμη του.
Το 1991, ήμουν γραμματέας της νομαρχιακής επιτροπής του ΠΑΣΟΚ Α' Θεσσαλονίκης και εκείνη την περίοδο συγκροτήθηκε η "Δημοκρατική Συμπαράταξη".

Ο Μανώλης Γλέζος ήταν πρόεδρος της ΕΔΑ και πρωτοστάτησε στην συγκρότησή της, για να αντιμετωπιστεί το μέτωπο της ΝΔ και της Αριστεράς, ενάντια στο ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου.
Συνεργάστηκα πολλές φορές μαζί του για την συγκρότηση της "Δημοκρατικής Συμπαράστασης" της Θεσσαλονίκης, όπου ηγούνταν ο αγωνιστής της Εθνικής αντίστασης Πέτρος Πετράκης.
Θα είχα πολλά να πω, θα μείνω όμως σε ένα: Σύντροφε Γιάννη, συμμετέχω στην "Δημοκρατική Συμπαράταξη" όχι επειδή συμφωνώ σε όλα με το ΠΑΣΟΚ, αλλά γιατί δεν μπορώ να ανεχτώ την αδικία", μου είπε, στην πρώτη συνάντησή μας.

Η δεύτερη ήταν, το 2008 στο αεροδρόμιο της Κώ. Η συνάντηση ήταν τυχαία, εγώ ήμουν στην Λέρο εκπροσωπώντας την Βουλή στους εορτασμούς της επετείου ενσωμάτωσης των Δωδεκανήσων στον εθνικό κορμό και αυτός συμμετείχε στην Κω σε εκδήλωση συγκρότησης του Συνασπισμού.
Είχαμε αρκετό χρόνο, γιατί η πτήση είχε καθυστέρηση, να μιλήσουμε για πολλά θέματα, ειδικά για τις πολιτικές εξελίξεις εκείνης της εποχής.

Αυτό που κράτησα όμως, ήταν, η αφήγησή του για τις ημέρες εξορίας του στην Λέρο, από την Χούντα των συνταγματαρχών.
Μου μίλησε για τις ημέρες εκείνες, για την σχέση του με τον συγκρατούμενό του Μίκη Θεοδωράκη και πως εμπνεύστηκε εκεί μερικά από τα πιο όμορφα τραγούδια του, όπως το "κυκλάμινο", για ενα λαμπρό νέο ζωγράφο, που έκανε τις αγιογραφίες στους τοίχους μιας μικρής εκκλησίας σε μια ερημική ακρογιαλιά της Λέρου και είχε αυτόν ως "μοντέλο", για τον Χριστό, την στιγμή της "Αποκαθήλωσης".
Στιγμές που ζωντανεύουν συχνά στις σκέψεις μου, γιατί όταν τις άκουγα, νόμιζα ότι, έβλεπα κρυφά ένα μικρό κομμάτι ιστορίας.

Μανώλη Γλέζο, ήσουν ξεχωριστός!